Η αναζήτηση της χαμένης αχιβαδίτσας

Μέρες τώρα ο κάβουρας έβραζε στο ζουμί του γιατί δεν είχε δουλειά.
Μια βδομάδα είχε να πατήσει πελάτης στο γραφείο του.
Και να πεις πως δεν το είχε διαφημίσει; Σε σαράντα κύματα είχε αναθέσει
την διαφήμιση του:        

                                                       Γραφείο ντετέκτιβ
                                               Κάβουρας ο ανοιχτομάτης
                                 Αναλαμβάνω αναζητήσεις και παρακολουθήσεις.
                                                      Επιτυχία εγγυημένη


"Μα τις χίλιες τσούχτρες άλλη μια μέρα να μείνω χωρίς δουλειά και θα πεθάνω
από την πείνα", σκεφτόταν.
Και εκεί που είχε απελπιστεί, βλέπει να έρχεται κλαίγοντας προς το μέρος του
η κυρία αχιβάδα.

 "Κύριε κάβουρα καλά που σας βρήκα, του είπε ανάμεσα στα αναφιλητά της,
έχασα την κόρη μου, την μικρή μου αχιβαδίτσα, έψαξα παντού...δεν την βρήκα
πουθενά. Μόνο στην χώρα της καυτής άμμου δεν πήγα".

"Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, κυρία αχιβάδα, πότε εξαφανίστηκε
η κόρη σας και γιατί; Μήπως την μάλωσες και αυτή έφυγε από το σπίτι σας;"
"Τι λέτε, κύριε κάβουρα, την αχιβαδίτσα μου την αγαπώ πολύ και ποτέ δεν
θα την μάλωνα. Να πριν δύο ημέρες στην μεγάλη θαλασσοταραχή την έχασα.
Η κακοκαιρία μας βρήκε μακριά από το σπίτι και εκεί που προσπαθούσαμε
να βρούμε ένα καταφύγιο να προφυλαχτούμε ήρθε ένα μεγάλο κύμα και
μου την πήρε μέσα από τα χέρια μου. Από εκείνη την ώρα την ψάχνω".

"Μην ανησυχείς, ήρθες στον κατάλληλο άνθρωπο. Θα την βρω την κόρη σου.
Θα κάνω άνω κάτω την θάλασσα, αλλά θα την βρω. Για πες μου πως είναι".'
"Είναι πολύ όμορφη, έχει ξανθά μαλλιά, γαλάζια μάτια και φορούσε μία πλισέ
φουστίτσα στο πορτοκαλί χρώμα με απαλές καφέ πινελιές"

Τις επόμενες ημέρες ο κάβουρας ρωτούσε από δω, ρωτούσε από κει για την μικρή
αχιβαδίτσα, αλλά κανείς δεν την είχε δει.
Ώσπου συνάντησε έναν αστερία και εκείνος του είπε πως την είδε που την παρέσυρε
ένα κύμα προς την χώρα της καυτής άμμου.

Εκεί δεν ζουν τα πλάσματα της θάλασσας παραπάνω από λίγες ώρες, σκέφτηκε
ο κάβουρας και άρχισε να τρέχει προς τα κει, μήπως και προλάβει το κακό.
Όμως όταν έφτασε εκεί, μάτωσε η καρδιά του γιατί δεν βρήκε παρά μόνο νεκρές
αχιβάδες μικρές και μεγάλες, όλες χωρίς ζωή.
Άρχισε να ψάχνει ανάμεσα σε όλες αυτές μήπως βρει την μικρή αχιβαδίτσα.
Ήθελε να την βρει για την παραδώσει στην μητέρα της, μήπως και απαλύνει
λιγάκι τον πόνο της.

Μετά από αρκετό ψάξιμο την εντόπισε κάτω από κάτι ξερά φύκια και την ώρα
που πήγαινε να την πιάσει με την δαγκάνα του ένα γυναικείο χέρι την πήρε
και την έβαλε μέσα σε ένα καλάθι. Σήκωσε τα μάτια του και  είδε μία κυρία
να μαζεύει και άλλες αχιβάδες.
"Μα τις χίλιες τσούχτρες τι είναι αυτό πάλι, γιατί τις μαζεύει αυτή τις αχιβάδες;
Ας την ακολουθήσω να δω που τις πάει", σκέφτηκε ο κάβουρας και ακολούθησε
την κυρία με το καλάθι.

Την είδε που μπήκε σε ένα εργαστήρι. Πριν προλάβει να κλείσει εκείνη την πόρτα
ο κάβουρας πρόλαβε και τρύπωσε μέσα.
Κοίταξε γύρω του και δεν πίστευε τα μάτια του. Τριγύρω ήσαν δεκάδες κατασκευές
με κοχύλια. Στεφάνια, κηροπήγια και παντός είδους μπιμπελό μαζί με θαλασσόξυλα.
Εκείνη άρχισε να πλένει τις αχιβάδες που είχε μαζέψει και ο κάβουρας αποφάσισε να
της μιλήσει.
Σκαρφάλωσε σε ένα τραπέζι δίπλα της και την ρώτησε τι κάνει με όλες αυτές τις αχιβάδες.
"Στενοχωριέμαι, του είπε, που τις βρίσκω να αργοπεθαίνουν πάνω στην άμμο καθώς
το κύμα τις έχει πετάξει έξω από την θάλασσα και επειδή δεν θέλω να πάει  χαμένη
η ομορφιά τους κάνω αυτές τις κατασκευές.
 Όταν βρίσκω μερικές που είναι ακόμα ζωντανές τις ξαναρίχνω στην θάλασσα".

"Κρίμα που δεν μπόρεσες να σώσεις και αυτή την μικρή αχιβαδίτσα που κρατάς
τώρα στα χέρια σου" της είπε ο κάβουρας.
"Την ήξερες;"
"Όχι αλλά είμαι ντετέκτιβ, κάβουρας ο ανοιχτομάτης με τ' όνομα αν έχετε ακουστά
και η μητέρα της μου ανέθεσε να την βρω. Αλλά δυστυχώς την βρήκα πολύ αργά πλέον.
"Θα φτιάξω ένα ωραίο κηροπήγιο με αχιβάδες, του είπε,  και θα βάλω
και την μικρή αχιβαδίτσα ανάμεσά τους. Θα στο δώσω να το πας στη μαμά της,
ίσως αυτό να απαλύνει λίγο τον πόνο της"
Πράγματι σε λίγο ο κάβουρας έφυγε με ένα κηροπήγιο στο χέρι και το πήγε στην κυρία
αχιβάδα. Της εξιστόρησε πως έγιναν τα γεγονότα και της παρέδωσε το κηροπήγιο.
Η αχιβάδα το πήρε, φίλησε την μικρή της αχιβαδίτσα και είπε πως θα το ανάβει και
θα είναι μια παρηγοριά για κείνη.

Υ.Γ. ετοίμασα περίπου 20 τέτοια μικρά κηροπήγια και τα δώσαμε στις μαμάδες
των παιδιών που ήρθαν στα γενέθλια του εγγονού μου, τα παιδάκια πήραν άλλα
αναμνηστικά, θα σας τα δείξω άλλη φορά.

Να είστε καλά!
Φιλάκια!