Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2018

Ο Οδοδείκτης και η Ομίχλη



Βράδιασε! Ο Οδοδείκτης έστεκε αγέρωχος στο σταυροδρόμι.  Είχε μπλε το φόντο του και πάνω του ήταν γραμμένη η κατεύθυνση με όμορφα άσπρα φωσφοριζέ γράμματα «Αλήθεια 5km». Ήταν περήφανος που έδειχνε στους ανθρώπους τον δρόμο προς την Αλήθεια και του άρεσε όταν   ακουμπούσαν για λίγο πάνω του πριν  τον ακολουθήσουν.  Όμως απόψε όλοι τον προσπερνούσαν και γι’ αυτό έφταιγε η Ομίχλη που εδώ και ώρα είχε απλώσει ένα πυκνό πέπλο γύρω του. Όσο και αν όρθωνε το ανάστημά του για να τον δουν οι άνθρωποι και τεντωνόταν, εκείνοι τον προσπερνούσαν κατευθυνόμενοι προς τον Οδοδείκτη που πάνω του έγραφε «Ψέμα 3km». Ο Οδοδείκτης στενοχωρήθηκε και άρχισε να διαμαρτύρεται στην Ομίχλη.
-Ε! Ομίχλη φύγε από δω, μου κάνεις κακό. Απόψε όλοι με προσπερνούν, δεν με βλέπουν εξαιτίας σου και άλλοι κατευθύνονται προς το Ψέμα, άλλοι προς την Υποκρισία και κανένας προς την Αλήθεια.
-Δεν πάω πουθενά, του αποκρίθηκε η Ομίχλη με θράσος και έγινε ακόμη πιο πυκνή.
-Σε παρακαλώ πήγαινε αλλού. Είμαι πολύ σημαντικός Οδοδείκτης, δεν πρέπει να με προσπερνούν.
-Και γιατί παρακαλώ είσαι τόσο σημαντικός;
-Είμαι σημαντικός, γιατί όποιος με ακολουθεί λέει πάντα την αλήθεια και η αλήθεια είναι χαρά, είναι ζωή, είναι δύναμη, είναι δημιουργία και προπάντων είναι ελευθερία. Μόνο όποιος ακολουθεί τον δρόμο της αλήθειας είναι πραγματικά ελεύθερος. Γι’ αυτό σε παρακαλώ φύγε από μπροστά μου,  της είπε  ο Οδοδείκτης.
-Αν φύγω πρέπει να μου δώσεις κάτι για ενέχυρο, του είπε η Ομίχλη. Χμ! για να σκεφτώ… ας πούμε να μου δώσει το Θάρρος.
-Τι είναι αυτά που λες, της είπε ο Οδοδείκτης, μπορεί να είμαι σημαντικός  δρόμος, όμως δεν είμαι εύκολος, οπότε το Θάρρος είναι απαραίτητο σε κάποιον για να με ακολουθήσει.
-Τότε τι θα έλεγες να μου δώσεις την Ειλικρίνεια για ενέχυρο; του είπε η Ομίχλη.
-Την Ειλικρίνεια; Μα αν κάποιος δεν είναι ειλικρινής πως θα ακολουθήσει τον δρόμο της Αλήθειας. Έλα φύγε, δεν βλέπεις που άλλος ένας άνθρωπος με προσπέρασε;
-Αν  θέλεις να μην σε προσπεράσουν και άλλοι τότε δώσε μου την Δύναμη σου, του είπε με στόμφο η Ομίχλη.
-Μα και την Δύναμη την χρειάζομαι. Την δίνω στους ανθρώπους που με  ακολουθούν. Ξέρεις  χρειάζεται να είναι κάποιος πολύ δυνατός για να ακολουθήσει τον δρόμο της Αλήθειας.
 -Ίσως αν μου έδινες λίγη από την Γαλήνη;
-Την Γαλήνη την δίνω ως δώρο σε όσους με ακολουθούν και μην συνεχίζεις τα παζάρια, δεν σου δίνω τίποτα. Όλα αυτά που μου ζητάς είναι απαραίτητα όπλα με τα οποία πρέπει να οπλιστεί ένας άνθρωπος που φτάνει σε αυτό το σταυροδρόμι και αμφιταλαντεύεται στο αν θα με ακολουθήσει ή θα με προσπεράσει. Άλλωστε δεν σε φοβάμαι πια σε λίγο θα διαλυθείς.
-Α ναι και γιατί παρακαλώ; τον ρώτησε όλο νάζι η Ομίχλη, τόση  ώρα δεν το έχεις καταφέρει, τώρα πως θα μπορέσεις να με διαλύσεις;
-Όχι εγώ, εκείνος θα σε διαλύσει ! Ο Ήλιος, ο πιστός μου σύμμαχος. Για κοίταξε προς τη Ανατολή, ήδη άρχισε να γλυκοχαράζει. Σε λίγο θα γίνω πάλι ορατός και η Αλήθεια θα λάμψει.  Διότι ως γνωστόν «ουδέν κρυπτόν υπό τον Ήλιον».
Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο παιχνίδι Παίζοντας με τις λέξεις, που διοργανώνει η Μαρία μέσω του καταπληκτικού blog της.

Οι λέξεις με τις οποίες παίξαμε αυτή τη φορά είναι αυτές που είναι γραμμένες με κόκκινο χρώμα.
Καλή εβδομάδα!

Τρίτη 24 Ιουλίου 2018

Η μυστηριώδης εξαφάνιση του Καλοκαιριού (μέρος 4ο)

Την αρχή του παραμυθιού θα την βρείτε  εδώ
Το δεύτερο μέρος εδώ
Το τρίτο μέρος εδώ


«Άφησα την θάλασσα, συνέχισε το Καλοκαίρι, και ανηφόρισα προς  ένα βουνό κατάφυτο από ψηλά δέντρα.   Το απαλό αεράκι που φυσούσε σκορπούσε γύρω μου μυρωδιές από Πεύκα, Μυρτιές και αγριολούλουδα, ενώ στα αυτιά μου έφταναν τιτιβίσματα πουλιών. Πιο κάτω στην χαράδρα έκαναν θόρυβο  τα νερά ενός ποταμού καθώς κατρακυλούσαν πάνω σε βραχάκια και μεγάλες πέτρες. Ήταν μια ειδυλλιακή ατμόσφαιρα.
Τα Δέντρα σκέφτηκα θα με υποδεχτούν με χαρά, όμως τον χαιρετισμό μου ελάχιστα από αυτά τον ανταπέδωσαν, ενώ τα περισσότερα άρχισαν κάτι να σιγομουρμουρίζουν μεταξύ τους.
Τι συμβαίνει τα ρώτησα, δεν χαίρεστε που με βλέπετε;  Όλοι λένε πως είμαι η καλύτερη εποχή».
«Για μας καλό και χρυσό είσαι και χαιρόμαστε όταν έρχεσαι, όμως οι άνθρωποι μας βγάζουν ξινή τη χαρά μας», είπε μια Βελανιδιά.
«Γιατί τι συμβαίνει;» τα ρώτησα.
«Ρωτάς τι συμβαίνει, είπε θυμωμένο ένα Πεύκο ορθώνοντας το ανάστημά του μπροστά μου. Ξέχασες τι έγινε  πέρσι όταν ήρθες Εσύ και αν το ξέχασες για ρίξε μια ματιά στο απέναντι βουνό. Εκεί αν θυμάσαι υπήρχαν θεόρατα Δέντρα που τα έκαψαν κάποιοι ασυνείδητοι άνθρωποι, εκεί ζούσαν εκατοντάδες ζωάκια που βρήκαν τραγικό θάνατο καθώς εγκλωβίστηκαν στις φλόγες. Θυμάσαι που και εμείς στο τσακ γλιτώσαμε; 
Μας έσωσε το ποτάμι που κυλάει εκεί κάτω και κάποιοι καλοί άνθρωποι –γιατί υπάρχουν και καλοί άνθρωποι, μάλιστα  μερικοί από αυτούς κάηκαν- που με μεγάλη δυσκολία περιόρισαν τη φωτιά και έτσι σωθήκαμε. Προσφέρουμε  στους ανθρώπους οξυγόνο, την πηγή της ζωής και αυτοί στην καλύτερη περίπτωση  μας αφήνουν τα σκουπίδια τους φεύγοντας από δω και στην χειρότερη  μας καίνε. Ναι! Βάζουν  φωτιά και να μας καίνε. Και όλα αυτά γιατί; Για να δημιουργήσουν οικόπεδα και να γεμίσουν  τα βουνά με τσιμέντο ή για άλλους πιο σκοτεινούς σκοπούς που μόνο αυτοί που κινούν τα νήματα του χρήματος ξέρουν. Κάθε χρόνο όταν έρχεσαι Εσύ ζούμε με τον φόβο μήπως  συμβεί και  σε μας το ίδιο».
«Κοίταξα το βουνό απέναντι. Παντού μαυρίλα.  Στο μυαλό μου ήρθε η μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει ένα μεσημέρι του Ιουλίου. Δυστυχώς δεν είχα τα μέσα να σταματήσω τη φωτιά. Δεν κουβαλάω βλέπετε στις αποσκευές μου βροχή για να μπορέσω να την σβήσω».
Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ καθώς τα θυμήθηκα όλα αυτά και σκέφτηκα πως τα Δέντρα έχουν δίκιο που διαμαρτύρονται για τον ερχομό μου.  Ζουν με την αγωνία αν θα καταφέρουν να ζήσουν την περίοδο που έρχομαι εγώ.  Έτσι πήρα άλλη μία ψυχρολουσία  και απομακρύνθηκα προς την πόλη.
«Τελικά σκέφτηκα μόνο οι άνθρωποι πρέπει να είναι ευχαριστημένοι  όταν έρχομαι. Έτσι κατευθύνθηκα  προς μια πόλη που ήταν εκεί κοντά. Ήταν απογευματάκι και πολλοί κάθονταν στις πλατείες και έπιναν τα αναψυκτικά τους. Πλησίασα διακριτικά για να ακούσω τι λέγανε. Σίγουρα δεν περίμενα να ακούσω διαμαρτυρίες για την αφεντιά μου και όμως  άκουσα δυσάρεστα πράγματα για εμένα.
Κάποιος έλεγε πως δεν άντεχε την ζέστη, ενώ η γυναίκα του από  δίπλα συμφωνούσε κουνώντας  την βεντάλια της πέρα δώθε. Ένας άλλος έλεγε πως εξαιτίας της πολλής ζέστης έκαιγε το κλιματιστικό μέρα νύχτα και πως θα πλήρωνε πολλά για το ρεύμα και μία κυρία εύσωμη διαμαρτυρόταν ότι ήταν μούσκεμα  από τον ιδρώτα. Πήγα και σε άλλες παρέες και σχεδόν όλοι διαμαρτύρονταν για την ζέστη.
Στο τέλος συνειδητοποίησα πως δεν ήταν κανείς ευχαριστημένος μαζί μου και μετά από πολλή σκέψη αποφάσισα να παραχωρήσω την θέση μου στα αδέρφια μου. Εκείνα βέβαια προσπάθησαν να με μεταπείσουν και για να με παρηγορήσουν ο Χειμώνας μου είπε πως οι άνθρωποι διαμαρτύρονται και σε εκείνον  όταν κάνει πολύ κρύο και η Άνοιξη και το Φθινόπωρο μου είπαν ότι οι άνθρωποι διαμαρτύρονται γιατί  βρέχουν συνέχεια. Εγώ όμως την απόφασή μου κύριε Κάβουρα την έχω πάρει. Αφού κανείς δεν με θέλει δεν ξαναβγαίνω από δω».
«Έχεις δίκιο που σκέφτεσαι έτσι, του είπε ο Κάβουρας, όμως για να έρθω να σε βρω πάει να πει πως κάποιος σε ψάχνει».
«Αποκλείεται να με ψάχνει κάποιος, αφού σου είπα πήγα παντού και όλοι είχαν παράπονα από μένα», του είπε το Καλοκαίρι.
«Δεν ρώτησες όμως τα παιδιά. Αυτά δεν τα σκέφτεσαι που περίμεναν πως και πώς να τελειώσουν το σχολείο και να αρχίσουν τις διακοπές τους; Αυτά ήρθαν και με παρακάλεσαν να σε βρω και να σου πω να γυρίσεις πίσω. Μου έδωσαν μάλιστα και αμοιβή όλο το χαρτζιλίκι τους που είχαν για παγωτά» του είπε ο Κάβουρας.
«Τα παιδιά, ω ναι τα παιδιά είναι η αδυναμία μου. Χαίρομαι να ακούω τις ανέμελες φωνές τους, να παρακολουθώ τα παιχνίδια τους, να ακούω τα τραγούδια τους», είπε το Καλοκαίρι.
«Γι’ αυτό σου λέω, γύρισε πίσω για χάρη τους». 
«Για τα παιδιά και μόνο για αυτά από αύριο θα είμαι στο πόστο μου» είπε το Καλοκαίρι.
Ο ντετέκτιβ το ευχαρίστησε και έφυγε ενθουσιασμένος. Μετά κάλεσε τα παιδιά στο γραφείο του, τους είπε πως βρήκε το Καλοκαίρι και πως από αύριο  θα ξαναγύριζε  στο πόστο του. Ύστερα τους ανέφερε αναλυτικά τα γεγονότα της εξαφάνισής του.
Τα παιδιά κάτι συνομίλησαν μεταξύ τους και ο αρχηγός τους είπε στον Κάβουρα να πει στο Καλοκαίρι πως από αύριο θα ξεκινούσαν και κείνα εκστρατεία ενημέρωσης των γονιών τους, των φίλων και συγγενών για το κακό που κάνουν στο φυσικό περιβάλλον και υποσχέθηκαν πως θα  τους κάνουν να σταματήσουν το καταστροφικό έργο τους.
Ύστερα αφού ευχαρίστησαν τον Κάβουρα έκαναν να φύγουν. «Μια στιγμή, πάρτε και αυτό» τους είπε ο Κάβουρας και τους έδωσε τον κουμπαρά τους.
«Μα αυτό είναι η αμοιβή σου» είπαν τα παιδιά.
«Σας κερνάω τα παγωτά του Καλοκαιριού, άλλωστε και μένα μου έλειπε το Καλοκαίρι και θα  έψαχνα έτσι και αλλιώς από μόνος μου να το βρω» τους είπε ο Κάβουρας.
«Αν είναι έτσι καλά, γιατί χάρες εμείς δεν θέλουμε», του είπαν σοβαρά.
Ο Κάβουρας τους χαμογέλασε και τα παιδιά αφού πήραν τον κουμπαρά  έφυγαν χαρούμενα για να ξεχυθούν στις αλάνες και να χαρούν το Καλοκαίρι!

Τέλος

Υ.Γ. Δυστυχώς τα τραγικά γεγονότα με πρόλαβαν και  το παραμύθι  είναι δραματικά επίκαιρο. Με πόνο ψυχής κάνω την ανάρτηση του τελευταίου μέρος του παραμυθιού. Μακάρι να ήταν η καταστροφική πυρκαγιά  ένα παραμύθι, ένα ψέμα. Όμως δεν είναι. Κάθε χρόνο όλο και κάποια περιοχή θα ζήσει την κόλαση και καθώς είμαι από την Ηλεία που ζήσαμε και εμείς τον ίδιο εφιάλτη καταλαβαίνετε πόσο θλίβομαι όταν βλέπω  κάτι τέτοιο. Αυτή την τραγωδία στο Μάτι δεν την χωράει ο νους. Κλαίω!



Σάββατο 21 Ιουλίου 2018

Η μυστηριώδης εξαφάνιση του Καλοκαιριού (Μέρος 3ο)


Την αρχή του παραμυθιού θα την βρείτε εδώ
Το δεύτερο μέρος θα το βρείτε εδώ


Κάθισαν στο γραφείο του και το Καλοκαίρι είπε  στην βοηθό του να τους ετοιμάσει  δυο καφεδάκια. Μετά  άρχισε την διήγηση του αναστενάζοντας.
«Κύριε Κάβουρα, όταν παρέλαβα την σκυτάλη από την αδερφή μου την Άνοιξη ήμουν πολύ χαρούμενο, γιατί ύστερα από εννέα μήνες κλεισούρα είχε έρθει η σειρά μου. 
Βγήκα και καλημέρισα πρώτα πρώτα τον Ήλιο. Συζήτησα μαζί του κάποια   ζητήματα, πότε δηλαδή θα ανατέλλει πότε θα δύει,  να μην το παρακάνει με τους καύσωνες, να χαρίζει όμορφα ηλιοβασιλέματα για τις ρομαντικές ψυχές και άλλα πολλά. Ήταν σύμφωνος  σε όλα και έτσι δώσαμε τα χέρια και τον άφησα να κάνει την δουλειά του.
Μετά κατηφόρισα προς την Θάλασσα την καλημέρισα από μακριά, αλλά δεν άκουσα να μου ανταποδίδει τον χαιρετισμό, απεναντίας έφτασε στα αυτιά μου ένα –εσύ μας έλειπες τώρα- και συγκλονίστηκα. Μπα θα παράκουσα,  σκέφτηκα, δεν είναι δυνατόν η Θάλασσα να είπε κάτι τέτοιο. Πλησίασα λοιπόν και την χαιρέτησα πάλι από κοντά. Τίποτα αυτή, την είδα πολύ προβληματισμένη, στενοχωρημένη μη σου πω και θυμωμένη.
"Τι έχεις Θάλασσα, γιατί είσαι στενοχωρημένη και γιατί δεν με χαιρετάς μετά από τόσο καιρό που έχεις να με δεις; Τώρα που θα έπρεπε να είσαι χαρούμενη, που θα γεμίσουν οι παραλίες σου με κόσμο, εσύ είσαι κατσούφα;" την ρώτησα.
«Είμαι θυμωμένη μαζί σου, μου απάντησε εκείνη. Δεν σε θέλω, να γυρίσεις στον πύργο σου».
«Μα γιατί τα έχεις βάλει μαζί μου… τόσα χρόνια συνεργαζόμαστε άψογα, τι άλλαξε τώρα;»
«Στην αρχή χαιρόμουν που όταν ερχόσουν Εσύ, γέμιζαν όλες οι παραλίες μου με κόσμο. Χαιρόμουν που έπαιζαν οι γονείς με τα παιδιά τους πλατσουρίζοντας με τα κυματάκια μου, που έφτιαχναν κάστρα  με την άμμο μου, μα κουράστηκα πια. Κουράστηκα γιατί μετά πρέπει να καθαρίζω τα σκουπίδια  τους. Τι και αν κάθε χρόνο στέλνω τους Πελεκάνους με τις ντουντούκες να τους φωνάζουν –όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά σε Θάλασσες και Ακτές-  τίποτα αυτοί, συνεχίζουν να με βρομίζουν. Άσε που με όλα αυτά τα σπορ που έχουν εφεύρει, δεν αφήνουν τα πλασματάκια μου να ησυχάσουν. Πέρσι θρήνησα κάμποσες χελώνες εξαιτίας των ταχύπλοων.
Παλιά ήταν αλλιώς, ήταν πιο ωραία! Άντε έπλεε στα νερά μου καμιά βαρκούλα με κάποιο ερωτευμένο ζευγαράκι μέσα που απολάμβανε την βαρκάδα του ή παρέες που σιγοτραγουδούσαν με κιθαρίτσες στην αμμουδιά όταν είχε Πανσέληνο. Τώρα  παντού ακούς ξέφρενες μουσικές και φασαρίες από μεθυσμένους τουρίστες... σκέτη τρέλα σου λέω. Κουράστηκα πια!  Καλύτερα περνάω με τα αδέρφια σου. Τότε τουλάχιστον όλοι μένουν στα σπίτια τους και έτσι εγώ έχω την ησυχία μου.
Η Θάλασσα συνέχισε να μου λέει ατέλειωτα παράπονα  και είχα αρχίσει να της ρίχνω δίκιο, την χαιρέτισα και έφυγα προβληματισμένο.
Συνεχίζεται

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2018

Η μυστηριώδης εξαφάνιση του Καλοκαιριού ( Μέρος 2ο)


Θα βρείτε το πρώτο μέρος εδώ

«Το Καλοκαίρι λοιπόν όταν πήρε την σκυτάλη από την αδερφή του την Άνοιξη, ήρθε χαρούμενο και με βρήκε. Ήλιε, μου είπε, ήρθε η σειρά μας να συνεργαστούμε και να χαρίσουμε μία ανέμελη περίοδο σε όλους. Η πρώτη μέρα κύλησε όμορφα, αλλά την δεύτερη το είδα λίγο προβληματισμένο, την τρίτη έδειχνε λυπημένο. Την τέταρτη μέρα έβαλε τα κλάματα και έφυγε τρέχοντας».
«Γιατί; Τι του συνέβη;»  ρώτησε τον Ήλιο ο Κάβουρας.
«Έτρεξα πίσω του, το ρώτησα τι έπαθε, απάντηση όμως δεν πήρα», είπε ο Ήλιος.
«Μα τις χίλιες τσούχτρες! Αυτό δεν έχει ξανασυμβεί!» είπε ο Κάβουρας και έξυσε το κεφάλι του με την αριστερή του δαγκάνα προβληματισμένος. «Είπες ότι ξέρεις που βρίσκεται τώρα, που είναι λοιπόν;»
«Όπως ξέρεις από εδώ ψηλά που βρίσκομαι τα βλέπω όλα! Όταν λοιπόν το Καλοκαίρι έφυγε τρέχοντας βρήκε καταφύγιο στον μεγάλο πύργο που βρίσκεται στο γυάλινο βουνό, ξέρεις εκεί που ξεκουράζονται τα αδέρφια του μέχρι να ξαναέρθει η σειρά τους. Από εκείνη την ημέρα δεν το ξαναείδα. Την άλλη μέρα είδα να έρχεται αντί αυτού η Άνοιξη, έτσι την ρώτησα γιατί πήρε την θέση του Καλοκαιριού και η απάντησή της ήταν πως κάποιος έπρεπε να το αντικαταστήσει, γιατί το Καλοκαίρι είναι κλεισμένο στο δωμάτιο του και δεν μιλάει σε κανέναν. Όμως είμαι πολύ κουρασμένη γι’ αυτό αύριο θα με αντικαταστήσει το Φθινόπωρο. Από εκείνη την ημέρα η Άνοιξη και το Φθινόπωρο βγαίνουν εναλλάξ αντί του Καλοκαιριού για να το βοηθήσουν, γι’ αυτό ο καιρός μία μοιάζει ανοιξιάτικος και μία φθινοπωρινός, ευτυχώς που ο Χειμώνας δεν συμφώνησε με όλο αυτό, αλλιώς θα βλέπαμε και χιόνι μες το κατακαλόκαιρο».
«Πολύ περίεργα όλα αυτά» είπε ο Κάβουρας προβληματισμένος
«Βέβαια όπως σου είπα τον λόγο που συμβαίνει αυτό δεν τον γνωρίζω. Δουλειά σου είναι να το ανακαλύψεις» είπε ο Ήλιος και συνέχισε την πορεία του ανάμεσα στα σύννεφα.
«Σε ευχαριστώ  Ήλιε» είπε ο Κάβουρας.
Ο ντετέκτιβ μπήκε στο αυτοκίνητό του και κίνησε για τον μεγάλο  πύργο στο γυάλινο βουνό εκεί όπου ζούσαν οι τέσσερις εποχές. Κτύπησε την πόρτα. Του άνοιξε  η Άνοιξη και αφού της συστήθηκε, της είπε ότι ήθελε να μιλήσει στο Καλοκαίρι. Η Άνοιξη οδήγησε τον ντετέκτιβ σε ένα μισοφωτισμένο δωμάτιο και εκεί είδε το Καλοκαίρι. Εκείνο μόλις αντιλήφτηκε πως κάποιος είχε μπει  σκούπισε βιαστικά ένα δάκρυ και είπε πως δεν δέχεται επισκέψεις.
«Εμένα θα με δεχτείς» του είπε ο Κάβουρας «είμαι ο Κάβουρας ο Ανοιχτομάτης, ο γνωστός ντεντέκτιβ αν έχεις ακουστά.
«Και βέβαια έχω ακούσει για σένα κύριε Κάβουρα και μάλιστα ήθελα να σε ευχαριστήσω που πέρσι βρήκες τα κουκούτσια του πιο καλύτερου  φρούτου μου, του καρπουζιού, αλλά γιατί θέλεις να με δεις, ψάχνεις κάτι;»
«Άκου λέει αν ψάχνω κάτι, Εσένα ψάχνω!  Για την ακρίβεια όλοι σε ψάχνουν και ανέθεσαν σε μένα να σε βρω και να σε πάω πίσω.
«Με ψάχνουν; Εμένα κανείς δεν με ψάχνει, απεναντίας σε κανέναν δεν άρεσε ο ερχομός μου» είπε το Καλοκαίρι.
«Γιατί το λες αυτό; Εγώ ξέρω πως όλοι περίμεναν πως και πως τον ερχομό σου» του είπε ο Κάβουρας.
«Σιγά μην περίμεναν τον ερχομό μου… και εγώ αυτό νόμιζα, αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι, γι’ αυτό άσε με στην ησυχία μου», είπε το Καλοκαίρι λυπημένο.
«Δεν θα φύγω από δω αν δεν μου πεις τι συμβαίνει, είπε ο Κάβουρας και κάθισε σε μια καρέκλα κοντά στο Καλοκαίρι.
Το καλοκαίρι έμεινε αρκετή ώρα σιωπηλό, ο Κάβουρας είχε οπλιστεί με αρκετή υπομονή.  Στο τέλος το Καλοκαίρι αφήνοντας έναν αναστεναγμό αποφάσισε να μιλήσει.
«Εντάξει θα σου πω τι συμβαίνει, γιατί αν δεν τα πω κάπου θα σκάσω. Πάμε στο γραφείο μου είναι πιο φωτεινά εκεί» είπε το Καλοκαίρι.
           Συνεχίζεται

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2018

Η μυστηριώδης εξαφάνιση του Καλοκαιριού (Μέρος 1ο)

Ο Κάβουρας ο Ανοιχτομάτης ο γνωστός ντετέκτιβ απολάμβανε το καφεδάκι του αναπολώντας την τελευταία του επιτυχία, καθώς μετά από αυτήν η φήμη του είχε μεγαλώσει.
Ξαφνικά άκουσε φωνές έξω από το γραφείο του. Μα τις χίλιες τσούχτρες! η προσφιλής του  ατάκα του ήρθε αυθόρμητα στο στόμα και πριν προλάβει να ανοίξει να δει τι συμβαίνει ένα τσούρμο πιτσιρίκια όρμησαν μέσα και ο πιο μεγάλος που φαινόταν και αρχηγός τους ακούμπησε με φόρα ένα κουμπαρά πάνω στο γραφείο του και του είπε με ύφος σοβαρό «αυτές είναι όλες οι οικονομίες μας, τις μαζεύαμε όλο το Χειμώνα για να αγοράσουμε παγωτά τώρα το Καλοκαίρι. Βγήκε όμως ο Ιούνιος και εμείς δεν έχουμε φάει ούτε ένα, γιατί όλο βρέχει».
«Και από μένα τι θέλετε βρε παιδιά;» τους είπε ο ντετέκτιβ.
«Ντετέκτιβ δεν είσαι;»
«Ασφαλώς και είμαι!»
«Τότε θέλουμε να βρεις το Καλοκαίρι και να το φέρεις πίσω και χαλάλι σου οι  οικονομίες μας. Έναν ολόκληρο χρόνο περιμέναμε να τελειώσουμε το σχολείο, το διάβασμα και τα γραψίματα και τώρα που κάναμε διακοπές από το σχολείο και είπαμε να πάμε στη θάλασσα να κάνουμε τις βουτιές μας και να φάμε τα παγωτά μας το Καλοκαίρι είναι άφαντο» είπαν τα παιδιά όλα μαζί σαν χορωδία.
«Εντάξει, εντάξει θα αναλάβω την υπόθεσή σας, τους είπε ο Κάβουρας, περισσότερο για να τον αφήσουν ήσυχο γιατί τον είχαν τρελάνει με τις φωνές τους. Όταν έχω νέα θα σας ειδοποιήσω. Και τώρα πηγαίνετε να κάνω και εγώ την δουλειά μου».
Όταν τα παιδιά έφυγαν, ο Κάβουρας συνέχισε το καφεδάκι του με την ησυχία του, όμως μα τις χίλιες τσούχτρες τα παιδιά έχουν δίκιο σκέφτηκε, όλο τον Ιούνιο βρέχει και ο Ιούλιος δεν πάει πίσω, που έχει πάει άραγε το καλοκαίρι; Θα κάνω μια έρευνα γιατί αυτό είναι ύποπτο.
Την άλλη μέρα ο Ουρανός ήταν πάλι γεμάτος γκρίζα σύννεφα και φυσούσε πολύ. Ο Κάβουρας μπήκε στο αυτοκίνητό του και ξεκίνησε για την Θάλασσα. Είχε σκεφτεί να ξεκινήσει από αυτήν την έρευνά του. Σαν έφτασε κατέβηκε από το αυτοκίνητο και την πλησίασε.
«Γεια σου Θάλασσα» την χαιρέτησε.
«Βρε βρε βρε πως από τα μέρη μας κύριε Κάβουρα, από τότε που έγινες διάσημος μας ξέχασες».
«Ε να... δουλειές και τώρα για δουλειά έχω έρθει. Θα ήθελα να σε ρωτήσω μήπως ξέρεις κάτι για την εξαφάνιση του Καλοκαιριού. Που μπορεί να έχει πάει;» την ρώτησε ο Κάβουρας.
«Κοίτα, πήγαινε αλλού για πληροφορίες, δεν ξέρω τίποτα» του απάντησε νευριασμένη η Θάλασσα και του έριξε  ένα κύμα που έκανε μούσκεμα τον Κάβουρα, ενώ συγχρόνως σκεφτόταν «ξέρω, αλλά δεν σου λέω».
Ο Κάβουρας έφυγε γιατί ήξερε πως έτσι που ήταν θυμωμένη δεν θα του έλεγε τίποτα και πήγε προς τα δέντρα του Δάσους.
«Γεια σας, ερημιές ε! … δεν βλέπω  εκδρομείς. Εδώ κάθε Καλοκαίρι γινόταν το αδιαχώρητο  από τους κατασκηνωτές» τους είπε ο Κάβουρας τάχα ανέμελα. «Μήπως φταίει το Καλοκαίρι που έχει εξαφανιστεί; Αλήθεια μήπως ξέρετε κάτι εσείς για αυτό;»
«Εμείς δεν ξέρουμε τίποτα κύριε Κάβουρα, του είπαν τα δέντρα ενώ με το θρόισμα τους ήταν σαν να έλεγαν «ξέρουμε, αλλά δεν σου λέμε».
Ο Κάβουρας έφυγε απογοητευμένος. Σταμάτησε κοντά σε ένα βράχο και κάθισε να σκεφτεί με ποιο τρόπο έπρεπε να συνεχίσει την έρευνά του. Κοίταξε προς τον Ουρανό και είδε τον Ήλιο μισοκρυμμένο πίσω από τα γκρίζα σύννεφα.
«Ήλιε είσαι η τελευταία μου ελπίδα. Πες μου γιατί εξαφανίστηκε το Καλοκαίρι; Ποιος το απήγαγε; Που το έχουν πάει;» 
«Θα σου πω, του αποκρίθηκε ο Ήλιος, γιατί βαρέθηκα να με κρύβουν συνέχεια τούτα τα γκρίζα σύννεφα» και έσπρωξε κάνα δυο για να βλέπει καλύτερα τον Κάβουρα.


Συνεχίζεται

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2018

Ντελικάτη ομορφιά!

-Αμάν εσείς οι παπαράτσι δεν με αφήνετε σε χλωρό κλαρί
και σε ανθισμένο λουλούδι.
-Με παρεξηγήσατε δεν είμαι παπαράτσι,  αλλά να το έχω αποθημένο
να φωτογραφήσω μία πεταλούδα. Μπορώ;



-Άντε επειδή σας συμπάθησα, θα σας κάνω το χατίρι. Αυτή η πόζα είναι καλή;
-Ω ναι!


-Μια στιγμή να ρουφήξω λίγο νέκταρ και συνεχίζουμε...
-Θα μου κάνετε την χάρη να ανοίξετε πιο πολύ τα φτερά σας, είναι τόσο όμορφα!
Έτσι μπράβο!


-Τελειώνετε γιατί κουράστηκα από τις πολλές πόζες.
-Μια τελευταία, αυτή που θα αναδείξει την σιέλ δαντέλα των φτερών σας.
Αυτό ήταν τελειώσαμε. Σας ευχαριστώ πολύ!



Επιτέλους κατάφερα να φωτογραφίσω μια πεταλούδα!
Έχω φτιάξει λογιών λογιών πεταλούδες δείτε μερικές εδώ  και εδώ,
έχω γράψει για αυτές παραμύθια  και άλλα παραμύθια και άλλα,
αλλά ποτέ δεν είχα καταφέρει να συνομιλήσω και να βγάλω  φωτογραφία
σε μία αληθινή.

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2018

Μία διαφορετική εξίσωση

Αγάπη + Φιλία  =   blobber Mia

Η αγάπη και η φιλία ισούται με την blogger Mia

Περίπλοκη εξίσωση, το πρώτο σκέλος της εξίσωσης η ΑΓΑΠΗ  δόθηκε απλόχερα

από ένα υπέροχο πλάσμα,  το δεύτερο η ΦΙΛΙΑ είναι κάτι που θέλω να δεχτεί από μένα.

Αυτά τα δύο οδηγούν στην Mia, γιατί αυτό το  κορίτσι της blogoγειτονιάς


καρφίτσα από τα χεράκια της Mia

 που είναι γλυκιά σαν καραμέλα μου έστειλε ένα πακέτο πριν από λίγες ημέρες

 (δώρο για την γιορτή μου) με του κόσμου τα καλά μέσα.

ένα πακέτο γεμάτο δώρα


Κουβαρίστρες, βελονάκια, ψιλολόγια ένα σωρό, που λέει και το άσμα. Κυριολεκτώ γιατί

το πακέτο μέσα είχε:

Από κορδέλες απλές και δαντελένιες μέχρι τσαντάκι με σύνεργα ραπτικής.

Από καρφίτσες για το πέτο μέχρι μενταγιόν και σκουλαρικάκια.


μενταγιόν από τα χεράκια της Mia


Από διάφορα ψιλολόγια για craft μέχρι χαρτοπετσέτες για decoupage.

χαρτοπετσέτες με όμορφα σχέδια για decoupage

Από όμορφες χάντρες μέχρι ένα διακοσμητικό μαξιλαράκι.

Και όλα αυτά μαζί με αρκετές καραμέλες και μία σοκοφρέτα!

Δεν είναι λοιπόν σκέτη γλύκα η Mia αυτό το τόσο δοτικό πλάσμα

που μοιράζει απλόχερα αγάπη και χαρά;

Mia μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ που με σκέφτηκες, που μου χάρισες χαρά

και με έκανες να σκεφτώ πως μέσα από αυτό τον διαδικτυακό χώρο

έχω γνωρίσει τόσο αξιόλογα άτομα. 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Σάββατο 2 Ιουνίου 2018

Έτος 3019



Το δεκατετράχρονο παιδί κρυμμένο στα χαλάσματα απέφυγε για ακόμα μία φορά την περίπολο. Από μακριά άκουσε την σειρήνα που σήμαινε πως τελείωσε η απογευματινή βάρδια την δουλειά  και διέκρινε τους ανθρώπους να βγαίνουν από τα εργοστάσια και να περπατούν σαν ρομπότ ο ένας πίσω από τον άλλο προς τους κοιτώνες. Δεξιά και αριστερά τους ήταν πάνοπλοι φρουροί που για ψύλλου πήδημα βιαιοπραγούσαν εναντίον τους.  Είχε γίνει μάρτυρας σε εκατοντάδες τέτοιες βιαιότητες. 
Μαυρίλα παντού. Βλέπεις οι πόλεμοι  για το νερό άφησαν τη γη κρανίου τόπο και όλοι οι άνθρωποι έγιναν δούλοι μιας τάξης ελίτ που τους υποχρέωναν να δουλεύουν δώδεκα ώρες το εικοσιτετράωρο για ένα πιάτο φαγητό και λίγο πόσιμο νερό.
Το παιδί άρχισε να ψάχνει για το κτίριο που έπρεπε. Τι κτίριο δηλαδή, ότι είχε απομείνει από τα εργαστήρια που άλλοτε εκεί εργαζόταν μια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλή τον παππού του και που έδιναν μάχη με τον χρόνο για  να βρουν τρόπους καλυτέρευσης της ανθρώπινης ζωής,  κάτι που δεν άρεσε στους ιθύνοντες. Το παιδί γεννημένο στην αιχμαλωσία, του ήταν δύσκολο να προσανατολιστεί από τις περιγραφές του παππού του, καθώς όλα τα κτίρια ήταν ερείπια. 
Από μακριά άκουσε πάλι το ερπυστριοφόρο όχημα της περιπόλου και έτρεξε να κρυφτεί στα χαλάσματα μιας πολυκατοικίας. Βρήκε μία τρύπα και πήδησε μέσα, ήταν κάτι σαν τούνελ, πρέπει κάποτε εδώ να ήταν ο φωταγωγός κάποιας πολυκατοικίας. Περίμενε γεμάτο αγωνία. Το όχημα σταμάτησε και άκουσε έναν φρουρό να φωνάζει: «βγες έξω, αλλιώς θα πυροβολήσουμε». Πως με εντόπισαν, σκέφτηκε το παιδί, αφού ο παππούς μου  είχε βρει τρόπο να μου απενεργοποιήσει το τσιπάκι γεωεντοπισμού που φορούσαν υποχρεωτικά όλοι οι άνθρωποι.  Καθώς αμφιταλαντευόταν να πάρει  μια απόφαση, άκουσε μια φωνή να λέει: «μην πυροβολείτε, παραδίνομαι». Υπήρχε λοιπόν και κάποιος άλλος στο κτίριο. Εκείνον είχαν εντοπίσει. Άφησε την περίπολο να απομακρυνθεί και βγήκε από την κρυψώνα για να συνεχίσει το ψάξιμο.
Έπρεπε να  βρει το εργαστήριο και τη συσκευή. Ο παππούς του, του  είπε  πως έπρεπε να  βρει την συσκευή γιατί χωρίς αυτήν οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να γίνουν και πάλι κυρίαρχοι του εαυτού τους.  Ένα χρόνο προετοίμαζαν την απόδραση του  και τώρα που τα κατάφεραν δεν έπρεπε να αποτύχει. 
Επιτέλους εντόπισε το κτίριο. Τα χέρια του μάτωσαν καθώς έδιωχνε τις πέτρες για να μπορέσει να μπει μέσα. Από μια τρύπα κατάφερε να μπει και έρποντας σύρθηκε στο εσωτερικό.  Ξαφνικά η επιφάνεια υποχώρησε και βρέθηκε να κατρακυλάει. Ένα βήμα πριν την άβυσσο γραπώθηκε από κάπου και κατάφερε να σταθεροποιηθεί. Έβγαλε το φακό του και κοίταξε γύρω του. Ήταν στα υπόγεια εργαστήρια.  Παντού υπήρχαν περίεργα μηχανήματα και καλώδια.  Έπρεπε να ψάξει για την συσκευή, δεν είχε άλλα περιθώρια, αύριο μπορεί να τον έβρισκαν και να τελείωναν όλα. Τη βρήκε κατά το ξημέρωμα.  Πάνω έγραφε: «Η παρούσα συσκευή είναι επικίνδυνη για την καθεστηκυία τάξη».  Μια συσκευή, κάτι σαν λέιζερ που τα κύματα που θα διοχέτευε στην ατμόσφαιρα θα αφύπνιζαν  το μυαλό των ανθρώπων και θα τους έκανε  να βγουν από τον λήθαργο και να εναντιωθούν στους τυράννους τους. Την πήρε και με κόπο άρχισε να ανεβαίνει τις μισογκρεμισμένες σκάλες, ώσπου βγήκε στην επιφάνεια.
Έπρεπε να περιμένει το ξημέρωμα, η συσκευή φορτιζόταν  έστω και με λίγο ήλιο.  Και να ο ήλιος βγήκε την ώρα που σφύριζε η σειρήνα για να πιάσει δουλειά η πρώτη βάρδια. Οι άνθρωποι άρχισαν να βγαίνουν από τους κοιτώνες πάλι σαν ζόμπι, αφού όλη τη νύχτα συσκευές τους διοχέτευαν ραδιοκύματα αποχαύνωσης. Προχωρούσαν προς τα εργοστάσια. Το παιδί δεν έχασε καιρό. Σήκωσε την συσκευή,  εκείνη πήρε ενέργεια από τον ήλιο και άρχισε να εκπέμπει κύματα ικανά να τους  ξεσηκώσουν από τον λήθαργο.
Τα ραδιοκύματα έφτασαν στους πρώτους  ανθρώπους οι οποίοι άρχισαν να αντιδρούν και να αφοπλίζουν τους φρουρούς.
Επιτέλους η επανάσταση είχε αρχίσει…Η ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο δεν χάθηκε!  

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο παιχνίδι "Παίζοντας με τις λέξεις" που διοργανώνει με άψογο κάθε φορά τρόπο η Μαρία  που έχει το πολύ ενδιαφέρον και φιλόξενο blog https://mytripssonblog.blogspot.
Η ιστορία μου είναι ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά για σκεφτείτε ότι τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο αναφέρουν ότι οι μελλοντικοί πόλεμοι θα γίνουν για το νερό, το οποίο πλέον δεν θα είναι ένα αγαθό στο οποίο θα έχουν ίσα δικαιώματα όλοι.
Βέβαια η ιστορία τούτη είναι εμπλουτισμένη με λίγες λέξεις παραπάνω από αυτήν που διαγωνίσθηκε και διαβάσατε  εδώ, αφού στο παιχνίδι υπάρχει όριο λέξεων.
Ευχαριστώ Μαρία μου για την φιλοξενία και εσάς που την προτιμήσατε κατά την βαθμολογία.
Φιλάκια πολλά και καλό μήνα!





Πέμπτη 24 Μαΐου 2018

Πολιτική Απορρήτου και Γενικός Κανονισμός Προστασίας Δεδομένων




Το παρόν ιστολόγιο από 25/05/2018, συμμορφώνεται με το νέο κανονισμό του GDPR. για την προστασία των δεδομένων των χρηστών. Η εν λόγω Πολιτική Απορρήτου ισχύει για όλο το περιεχόμενο αυτού του ιστολογίου και συμμορφώνεται με τον Γενικό Κανονισμό Προστασίας των Δεδομένων της ΕΕ. Όσοι ακολουθούν αυτό το blog γνωρίζουν ότι η φωτογραφία τους, η σύνδεση με το προφίλ και το όνομά τους είναι ορατά σε όλους όσοι επισκέπτονται αυτό το blog και ότι έχουν δημοσιεύσει τα δικά τους προσωπικά στοιχεία. Αν δεν θέλετε τα προσωπικά σας δεδομένα όπως προαναφέρθηκε να είναι ορατά σε όσους επισκέπτονται αυτό το blog, μπορείτε να διαγραφείτε από τη λίστα ακολούθων. Τα προσωπικά σας στοιχεία (email, όνομα) παραμένουν, σε κάθε περίπτωση, ασφαλή. Το blog είναι για προσωπική ερασιτεχνική χρήση, δεν χρησιμοποιούνται analytics, ούτε υπάρχουν συνεργαζόμενες εταιρείες και ως εκ τούτου τα προσωπικά σας δεδομένα ουδέποτε έχουν χρησιμοποιηθεί και ούτε πρόκειται να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον. Όλοι οι ακόλουθοι καλύπτονται επίσης από την Πολιτική Απορρήτου της Google.


ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΟΛΕΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ BLOGGERS




Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη στο blog μου.
Σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας στις αναρτήσεις του blog μου.
Σας ευχαριστώ για την εγγραφή σας στο newsletter μου.
Σας ευχαριστώ που ακολουθείτε το blog μου.

Κάνοντας οποιαδήποτε από τις προαναφερθείσες ενέργειες στο blog μου θα υποθέσω ότι έχετε διαβάσει αυτήν την Πολιτική Απορρήτου (Πολιτική Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων) και έχετε δώσει τη συγκατάθεσή σας.
Εάν δεν συμφωνείτε με το περιεχόμενο, παρακαλώ μην αφήνετε προσωπικά στοιχεία σε αυτό το ιστολόγιο.

Η εν λόγω Πολιτική Απορρήτου ισχύει για όλο το περιεχόμενο αυτού του ιστολογίου και συμμορφώνεται με τον Γενικό Κανονισμό Προστασίας των Δεδομένων της ΕΕ (ΓΚΠΔ).


Περιεχόμενο ιστολογίου:

Σε αυτό το προσωπικό blog γράφω παραμύθια και μικρές ιστορίες καθώς και ιστορίες που συνοδεύουν τα χειροποίητα έργα μου

Επιπρόσθετα, μοιράζομαι links με αναρτήσεις άλλων blog, στις οποίες μοιράζομαι τις φωτογραφίες, τα ποιήματά μου, κλπ.

Είμαι η δημιουργός, η ιδιοκτήτρια και η μοναδική διαχειρίστρια του blog μου.

Ολόκληρο το περιεχόμενο αυτού του blog είναι δικό μου ή αναφέρω σαφώς την πηγή (π.χ. βίντεο από YouTube).


Οι ακόλουθοι του blog μου ή / και οι πληροφορίες των επισκεπτών είναι ασφαλείς. Κανείς δεν μπορεί/δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσει, να κατεβάσει, να μοιραστεί, να αντιγράψει ή να πάρει κάτι από αυτό το blog ούτε και να συλλέξει δεδομένα από αυτό το blog.
Ο υπολογιστής μου έχει εγκατεστημένο ενημερωμένο λογισμικό ασφαλείας και το blog μου έχει έναν ισχυρό κωδικό πρόσβασης.

Το blog μου είναι ασφαλές, καθώς είναι εγκατεστημένο στο https

Μοιράζομαι φωτογραφίες των χειροποίητων δημιουργιών μου κλπ (ως ανωτέρω) στους λογαριασμούς κοινωνικών μου μέσων (όλοι οι σύνδεσμοι παρέχονται εδώ στο blog μου) καθώς και συνδέσμους με αναρτήσεις άλλων blog με τα οποία μοιράζομαι τις δημιουργίες μου κλπ.
Δεν διανέμονται άλλα δεδομένα πέραν των δικών μου στους λογαριασμούς μου στα Κοινωνικά Δίκτυα.
Μόνον οι φωτογραφίες των χειροποίητων δημιουργιών μου κλπ και οι σύνδεσμοι με τις αναρτήσεις του blog μου είναι ορατές στους λογαριασμούς μου στα Κοινωνικά Δίκτυα και το περιεχόμενο του blog μου είναι ορατό μόνον σε αυτό το blog.
Οι ακόλουθοι και οι αναγνώστες των λογαριασμών των κοινωνικών μου μέσων πρέπει να επισκεφθούν το blog μου για να δουν και να διαβάσουν το περιεχόμενο.

Το blog μου είναι φιλικό προς τις οικογένειες και φιλικό προς τα παιδιά.
Δεν είμαι υπεύθυνη αν επισκέπτονται ανήλικοι το blog μου.
Κανείς ανήλικος δεν καλείται να αφήσει τα δεδομένα του στο blog μου.
Εάν παρατηρήσω κάποια τέτοια δραστηριότητα στο blog μου, τα δεδομένα αυτά θα διαγραφούν αμέσως και μόνιμα δίχως προηγούμενη ενημέρωση του ανηλίκου.

Αυτή η Πολιτική Απορρήτου ισχύει για όλο το περιεχόμενο που δημοσιεύεται στο blog μου, καθώς και για περιεχόμενο που έχει δημοσιευτεί στο blog μου πριν από την έναρξη ισχύος αυτού του εγγράφου.

Δεν επιτρέπεται η ανταλλαγή δεδομένων με αυτό το blog ούτε η διανομή/διάθεση του περιεχομένου αυτού του blog με τρίτους, ούτε υπάρχει η δυνατότητα λήψης, αντιγραφής, κλπ, από οποιοδήποτε άτομο.

Τα δεδομένα σε αυτό το blog παρέχονται μόνο από τους ακόλουθους και τους επισκέπτες του blog, αλλά και από τους εγγεγραμμένους στο newsletter μου.
Όλα τα προσωπικά δεδομένα που μοιράζονται εδώ στο blog μου μπορούν να διαγραφούν μόνιμα από το ιστολόγιό μου όπως αναφέρεται παρακάτω.
Τα δεδομένα αποθηκεύονται με ασφάλεια και χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την ομαλή λειτουργία αυτού του blog, όπως περιγράφεται παρακάτω.


Για τους Aκόλουθους:

Όσοι ακολουθούν αυτό το blog γνωρίζουν ότι η φωτογραφία τους, η σύνδεση με το προφίλ και το όνομά τους είναι ορατά σε όλους όσους επισκέπτονται αυτό το blog και ότι έχουν δημοσιεύσει τα δικά τους προσωπικά στοιχεία.

Αν δεν θέλετε τα προσωπικά σας δεδομένα όπως προαναφέρθηκε να είναι ορατά σε όσους επισκέπτονται αυτό το blog, μπορείτε να διαγραφείτε από τη λίστα των Ακόλουθωνs (έτσι δεν θα ακολουθείτε πλέον το blog μου).
Εάν προκύψουν τεχνικές δυσκολίες, πρέπει να επικοινωνήσετε με τον Blogger ή το Google για να λύσετε αυτά τα προβλήματα.

Όλοι οι ακόλουθοι καλύπτονται επίσης από την Πολιτική Απορρήτου της Google.

Οι εγγεγραμμένοι στο newsletter μου μπορούν όποτε το επιθυμούν να διακόψουν τη λήψη του newsletter μου.


Για εκείνους που αφήνουν σχόλιο:

Αυτοί που αφήνουν σχόλιο σε αυτό το blog το κάνουν γνωρίζοντας ότι το όνομά τους, η σύνδεση με το προφίλ τους ή το blog τους, καθώς και τα σχόλια που αφήνουν, είναι ορατά σε όλους όσους επισκέπτονται αυτό το blog και συνεπώς συναινούν στη χρήση των προσωπικών τους πληροφοριών για τον συγκεκριμένο σκοπό.

Ο Blogger παρέχει σε όλους τους χρήστες την επιλογή να διαγράψουν τα σχόλια που αφήνουν σε οποιοδήποτε blog.
Εάν θέλετε να διαγράψετε τα δημοσιευμένα σχόλια από το blog μου, μπορείτε να το κάνετε.
Εάν προκύψουν τεχνικές δυσκολίες, πρέπει να επικοινωνήσετε με τον Blogger ή το Google για να λύσετε αυτά τα προβλήματα.

Τα ενοχλητικά, βίαια, προσβλητικά ή διαφημιστικά σχόλια θα διαγραφούν άμεσα από το blog μου.

Όλοι όσοι αφήνουν σχόλιο καλύπτονται επίσης από την Πολιτική Απορρήτου της Google.


Cookies:

Ο Blogger χρησιμοποιεί cookies για να σας επιτρέψει να έχετε πρόσβαση σε ιστοτόπους / blogs δίχως να εισάγετε εκ νέου κάθε φορά το όνομα χρήστη ή τον κωδικό πρόσβασής σας. Επίσης, για να μετρήσει επισκέψεις στο λογαριασμό και να αποθηκεύσει τις προτιμήσεις που έχετε ορίσει.

Εάν θέλετε να απενεργοποιήσετε τα cookies, μπορείτε να το κάνετε μέσω των επιλογών του προγράμματος περιήγησης ιστού.
Οδηγίες γι’ αυτό μπορούν να βρεθούν στις ιστοσελίδες του συγκεκριμένου προγράμματος περιήγησης.
Η αποδοχή ενός cookie δεν μου παρέχει πρόσβαση στον υπολογιστή σας ούτε προσωπικές πληροφορίες για εσάς.


Αρχεία καταγραφής:

Όπως πολλοί άλλοι ιστότοποι, μια επίσκεψη στο blog μου θα δημιουργήσει αυτόματα ένα αρχείο καταγραφής που διατηρείται με ασφάλεια στους διακομιστές της Google. Οι πληροφορίες στα αρχεία καταγραφής περιλαμβάνουν: διευθύνσεις πρωτοκόλλου διαδικτύου (IP), είδη προγραμμάτων περιήγησης, πάροχο υπηρεσιών διαδικτύου (ISP), αποτύπωση ημερομηνίας και ώρας, σελίδες αναφοράς και εξόδου, αριθμό κλικ.

Όλες αυτές οι πληροφορίες δεν συνδέονται με ο,τιδήποτε είναι προσωπικά αναγνωρίσιμο.



Αυτή η πολιτική απορρήτου δημοσιεύθηκε στις 24 Μαΐου 2018  και υπόκειται σε αλλαγές χωρίς προειδοποίηση.