Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Το σκοινί της Ασπρούλας

«Τάσο! Όρε Τάσο!»
«Τι φωνάζεις μωρέ Κωσταντή;»
«Τι φωνάζω; Εκείνη η κατσίκα σου η Ασπρούλα πάλι έκοψε το σκοινί και μου ρήμαξε το αμπέλι, θα σου κάνω μήνυση».



«Α! το αναθεματισμένο το ζωντανό πάλι την έκανε την ζημιά της. Μην κάνεις έτσ’ βρε αδερφέ…θα τα βρούμε» του είπε ο Τάσος. « Έλα πάμε στον καφενέ να σε κεράσω κάνα τσίπουρο και  μετά θα αγοράσω  καινούργιο σκοινί στην Ασπρούλα για να μην το ξανακόψει». «Αγγελική! φώναξε της γυναίκας του, πρόσεχε την Ασπρούλα, εγώ παγαίνω να της πάρω σκοινί».
«Ναι Τάσο μου και μην ξεχάσεις να πάρεις  το δέμα που άφησε ο ταχυδρόμος στο καφενείο».
Ο Τάσος μαζί με τον Κωσταντή κατηφόρισαν για την αγορά του χωριού και τράβηξαν για τον καφενέ. Εκεί άρχισαν τα τσίπουρα.  Ο Τάσος ήθελε  να καλοπιάσει τον Κωσταντή μην πάει και του κάνει καμιά μήνυση για την ζημιά της Ασπρούλας και τρέχει στα δικαστήρια.


Μετά από μια ώρα τσιπουροκατάνυξης τα βρήκαν και χώρισαν. Ο Τάσος αφού πήρε το δέμα παραμάσκαλα κίνησε για το σπίτι του, ξεχνώντας να αγοράσει σκοινί για την Ασπρούλα.  
«Από ποιόν είναι το δέμα Τάσο μου;» τον ρώτησε η γυναίκα του μόλις έφτασε στο σπίτι.
«Από την Αμερική, από τον θείο-Τζίμη».
Άνοιξαν το δέμα και πάνω-πάνω βρήκαν ένα γράμμα που ο θείος τους έγραφε τα νέα του και από κάτω είχε δύο κλαρωτά φουστάνια για την Αγγελική, που τα πήρε όλο χαρά και έτρεξε να τα φορέσει. Στο λεπτό γύρισε πίσω φορώντας το ένα.
«Μου πάει Τάσο μου», ρώτησε συνάμενη και κουνάμενη.
«Ωραίο είναι, αλλά πολύ ξεγουλητό ρε γυναίκα…»
«Μην φοβάσαι, έτσι και αλλιώς μου είναι λίγο μεγάλο. Θα το μπάσω και με το ύφασμα που θα περισσέψει θα βάλω ένα φραμπαλά στο λαιμό και θα είναι εντάξ’. Θα το φορέσω στο πανηγύρι μας και θα με ζηλεύουν ούλες. Εσένα τι σ’ έστειλε;»
Ο Τάσος κράταγε στα χέρια του ένα καρό παντελόνι και δυο πουκάμισα με φανταχτερά χρώματα και τα κοίταζε με απορία.
«Τούτα μ’ έστειλε. Αν τα φορέσω αυτά στο χωριό θα μου κρεμάσουν κουδούνια… θα πουν πως έγινα ντιγκιντάγκας. Δεν τα φοράω…φύλαξέ τα…μεθαύριο που θα φτιάξω το σκιάχτρο για να μη μας φαν’ τα τσιροπούλια τα σταφύλια, θα τα χρειαστώ. Α! έχει μέσα και  σώβρακα, παρδαλά και τούτα,  αλλά τουλάχιστον αυτά όταν  θα τα φοράω δεν θα φαίνονται. Αυτά τα μακρυναρίκια που κρατάς  εσύ τι είναι;»
«Γραβάτες είναι, σαν αυτές που φοράει ο δάσκαλος».
«Γραβάτες; Τώρα μάλιστα είπε γελώντας ο Τάσος, όλα τα ‘χει η Μαριωρή ο φερετζές της λείπει. Α! ρε θείε Τζίμη πήγες στην Αμερική και ξέχασες πως ντυνόμαστε εδώ στο χωριό. Ας είναι… φτιάξε βρε γυναίκα δυο καφεδάκια να τα πιούμε και μετά να δω τι θα κάνω και με την Ασπρούλα που ξέχασα να της πάρω σκοινί».
Το βραδάκι όταν γύρισε ο Τάσος από τα κτήματα με τις κατσίκες και η Αγγελική πήγε να τις αρμέξει, την έπιασαν τα γέλια.

Αιτία το σκοινί της Ασπρούλας, που ο Τάσος το είχε μακρύνει με δυο τρεις από τις παρδαλές γραβάτες του θείου Τζίμη.


Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο παιχνίδι της Φλώρας. Η φράση που έπρεπε να έχει η ιστορία μας ήταν "Όλα τα 'χει η Μαριωρή ο φερετζες της λείπει".
Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου όλους όσους με την βαθμολογία τους μου χάρισαν την τρίτη θέση.
Χαίρομαι που άρεσε σε πολλούς και γέλασαν μαζί της, γιατί και εγώ όταν την έγραφα, γέλια μου ήρθαν.
Υ.Γ. όπως καταλάβατε ο Τάσος ήταν πιστός στο σλόγκαν "τίποτα δεν πάει χαμένο".
Να έχετε ένα όμορφο και χαμογελαστό Σαββατοκύριακο!
Φιλάκια!

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014

Πεταλούδες


Καλοί μου φίλοι γεια σας
Πέρσι τέτοια εποχή, σας είχα γράψει ΕΝΑ Α.Ε. παραμύθι  ΜΕ Τίτλο: "Οι πεταλούδες άργησαν να φανούν".
Φέτος όμως οι πεταλούδες ήρθαν νωρίς και μάλιστα κατευθύνονται όλες μαζί για Ναύπακτο.
Το έμαθαν και οι δικές μου και πέταξαν προς τα εκεί.
Πρώτη και καλύτερη η πεταλούδα της Αγάπης


Ακολούθησε η πεταλούδα της Χαράς


Πιο πίσω η πεταλούδα της Αισιοδοξίας


Από κοντά η πεταλούδα του γέλιου


και τέλος η πεταλούδα της Ελπίδας


Όλες μαζί για το παζάρι που διοργανώνει η  drasigreekblogger


Στέλνω και εγώ αυτά τα μικρά στεφανάκια με πολλή αγάπη
με την ευχή να μην υπάρχουν άρρωστα παιδιά πουθενά στον κόσμο.
Επίσης θέλω να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ για τις πολύ όμορφες ευχές σας
στην προηγούμενη ανάρτηση.
Υ.Γ. Οι πεταλούδες είναι φτιαγμένες με την μέθοδο της καμμένης κόλλας.
Στο βιντεάκι που ακολουθεί θα δείτε πως γίνεται.


Φίλοι μου να είστε όλοι καλά.
Φιλάκια!

Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

"Στα μονοπάτια της φαντασίας μου" Γενέθλια!!!!

Γεια σας φίλοι τούτου του blog
Πριν δύο χρόνια  τούτο το καράβι σάλπαρε και άρχισε τα ταξίδια του στο διαδίκτυο  και σε κάθε λιμάνι του, γνώριζε και έναν από εσάς τους 408 αναγνώστες του...γνώρισε τις ιδέες σας, τις ανησυχίες σας, τις δημιουργίες σας και γνωρίσατε τις δικές του.


Και σήμερα  είμαι πολύ χαρούμενο γιατί επιτέλους  ήρθε η ημέρα  να γράψω και εγώ αυτοπροσώπως.
Τι ποιος εγώ;
Μα εγώ το blog "Στα μονοπάτια της φαντασίας μου".
Γιατί γράφω σήμερα; 
Είπαμε γιατί σήμερα  έχω γενέθλια...κλείνω τα δύο χρόνια ύπαρξης.
Τώρα θα μου πείτε, βρήκα και εγώ την ημέρα να γράψω. Σήμερα που λόγω της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας οι μισές φίλες έχετε πάει να σινιαριστείτε για βραδινή έξοδο σε μπουζουκερί και οι άλλες μισές σε κλαμπάκια, άντε και κάποιες τρέχετε για το μεροκάματο. Όσο για τα αγόρια της παρέας όλο και κάποια αγγαρεία θα σας έχουν αναθέσει τα κορίτσια...baby sitting και δεν συμμαζεύεται...Έτσι ποιος θα με διαβάσει; Ίσως εσείς που δεν θα κάνετε τίποτα από τα παραπάνω, γιατί οι καιροί άλλαξαν...
Και άλλαξαν, βρε κορίτσια, γιατί όταν εσείς όλα αυτά τα χρόνια γιορτάζατε την σημερινή ημέρα με διασκέδαση, κάποιοι σαν τα τρωκτικά σιγά σιγά σας ροκάνιζαν τα δικαιώματα που με τόσες θυσίες και αίμα κατόρθωσαν να αποκτήσουν γυναίκες πριν από σας, αρχής γενομένης από την διαδήλωση των εργατριών της κλωστοϋφαντουργίας της Ν. Υόρκης το 1857. 
Και τώρα πάνε τα 8ωρα... ήρθαν τα δεκάωρα και βάλε(στον ιδιωτικό τομέα) και πάνε οι αξιοπρεπείς μισθοί και συντάξεις... πέσανε στα πατώματα και πάει η δουλειά... ήρθαν οι απολύσεις και η ανεργία και πάει η πρόσβαση στην υγεία...ήρθε ο Άδωνις και πάει η μητρότητα αφού σου λένε ότι το παιδί αποτελεί τεκμήριο...και πάνε όλα...
Όμως μέρα που είναι μην σας μαλώσω άλλο...
Τώρα θα μου πείτε και η δικιά μου, η Ελένη καλέ, που είναι; Πως και με άφησε να γράψω;
Ε...αυτή σήμερα έχει άλλες υποχρεώσεις. Σαν σήμερα πριν κάποια χρόνια έχασε τον πατέρα της και αυτή την ημέρα την αφιερώνει σε εκείνον.
Η πρώτη της ανάρτηση λοιπόν στις 8 Μαρτίου πριν δύο χρόνια, ήταν αφιερωμένη στην Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και στον πατέρα της.
Όμως μου άφησε εντολή να σας ευχαριστήσω για την παρέα που της κρατάτε αυτά τα δύο χρόνια και να σας κεράσω γλυκάκι.



Επίσης μου είπε να σας πω, πως όποιος αφήσει κάποιο σχόλιο σε αυτήν εδώ την ανάρτηση, αυτή θα του στείλει  ένα αναμνηστικό δωράκι μαζί με την αγάπη της.
(Το δωράκι θα είναι κάποιες καρδούλες, εδώ τις φωτογράφισε μισοτελειωμένες).


Για να σας στείλει το δωράκι της θα πρέπει συγχρόνως να της στείλετε την διεύθυνσή σας στο mail της eflo401@gmail.com.
Ευχαριστούμε πολύ πολύ πολύ!
Να είστε όλοι καλά.
Φιλάκια!


Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

Καλή αποκριά!!!

Φίλοι μου σας εύχομαι καλό μήνα!!!
Τελευταίες αποκριές και  επιβάλλεται να το ρίξουμε λίγο έξω.
Ευκαιρία για μια μεταμφίεση με μια  αστεία στολή
ή με μια στολή παλιάς εποχής,
ή με ένα απλό ντόμινο για μια ονειρεμένη βραδιά γεμάτη μυστήριο.

(μάσκα από γύψο βαμμένη με κάσια)
Εύχομαι να περάσετε όμορφα το τριήμερο.
Να είστε όλοι καλά.
Φιλάκια!