Αυτή την κολοκύθα την είχα ξεχάσει σε κάποια γωνιά του κήπου και όταν
την ξαναείδα μετά από καιρό είχε σκαρφαλώσει πάνω της μία περικοκλάδα
με όμορφα μπλε λουλούδια (ξέρετε πως είναι αυτά τα φυτά...όπου βρουν
σκαρφαλώνουν...ίσως να θέλουν παρέα...)
Στην αρχή της άρεσε αυτό και καμάρωνε. Όμως όταν είδε την άλλη κολοκύθα
με τον κύκνο (δες τε την προηγούμενη ανάρτηση) άρχισε τα παράπονα.
''Εκείνη την έκανες πιο όμορφη", μου είπε.
Μάλλον είχε δίκιο...
Την πήρα στα χέρια μου και υποψιάστηκα ότι έκρυβε μέσα της κάποιο θησαυρό.
Την χτύπησα μία φορά και φώναξα ''σουσάμι άνοιξε!''...τίποτα...δεν άνοιγε (και
πως να ανοίξει, αφού αυτό το σύνθημα ανήκει σε άλλο παραμύθι...)
Προσπάθησα δεύτερη φορά, τα ίδια...
Την τρίτη φορά κατέφυγα στο μαγικό μου ραβδί...συγνώμη τρυπάνι ήθελα
να πω.
Επιτέλους άνοιξε η κολοκύθα και βρέθηκα σε μια σπηλιά.
Και ιδού ο θησαυρός της !
Τα σποράκια της που θα τα φυτέψω για να αποκτήσουμε και άλλες κολοκύθες
(αυτή μου την είχε χαρίσει μία φίλη μου).
Στην συνέχεια με το τρυπανάκι έκανα τρυπίτσες γύρω από τα λουλουδάκια.
Μέσα στην σπηλιά της έβαλα ρεσώ με κεράκια
.
Και ιδού η μεταμόρφωση!
Όταν την βλέπεις νομίζεις πως τα αστέρια ήρθαν και κάθισαν πάνω στο τραπέζι
της βεράντας μου (εκεί φιγουράρει τώρα).
Ομολογώ πως οι νυχτερινές φωτογραφίες την αδικούν, γιατί από το λίγο φως
των κεριών φαίνονται και τα λουλουδάκια, που η φωτογραφία δεν αποτύπωσε.
Υ.Γ. Φίλες μου σας ευχαριστώ και πάλι για τις επισκέψεις σας στο σπιτάκι μου.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά!
Φιλάκια!