Οκτώβριος

Η παρέλαση ξεκίνησε! Μπροστά πήγαινε ο σημαιοφόρος καμαρωτός. Ήταν όμορφος, ψηλός. Τα μακριά καστανά μαλλιά του ανέμιζαν  στους ώμους του.  Μα ποιος είναι; 

Δεξιά και αριστερά του δύο λιλά χρυσάνθεμα και για τιμητική φρουρά τρία κατακόκκινα.

Πιο πίσω οι μουσικοί καρύδια, κάστανα,  λίγα σταφύλια κρατούσαν τον ρυθμό.

Μετά ερχόταν μία διμοιρία από χρυσοκίτρινα πλατανόφυλλα που στροβιλίζονταν στο απαλό αεράκι σαν να χόρευαν, ακολουθούσαν τα μικρά καφετιά φυλλαράκια της ακακίας, και τα κατακίτρινα της λεύκας.

Τα πρασινοκίτρινα της μουριάς στο τσακ πρόλαβαν να παραταχθούν και να παρελάσουν. Μα ποιος είναι ο όμορφος σημαιοφόρος, θα τρελαθώ αν δεν μάθω.

Κίτρινα κυδώνια και ροδαλά ρόδια έκλειναν την παρέλαση. 

Κρακ! ακούστηκε ένας ήχος. Ένα ρόδι άνοιξε  και γέμισε ρουμπίνια  ο δρόμος.

Κρακ! και ξύπνησα. Μα ποιος ήταν ο όμορφος σημαιοφόρος;

Άνοιξα τα μάτια μου και απέναντι μου είδα το ημερολόγιο. Έδειχνε 1η Οκτωβρίου!