Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Καλημέρα

Καλημέρα

Σήμερα πήρα και εγώ δύο βραβειάκια από την καλή φίλη Χρυσούλα


και το φιλόξενο blog της http://diaxirosxrysa.blogspot.com/


και την ευχαριστώ πολύ.





και αφιερώνω σε αυτήν και τους πρώτους φίλους μου στο blog

αυτό το τραγούδι.

Επίσης  χαρίζω τα βραβειάκια και εγώ με την σειρά μου σε όποιες φίλες περάσουν

 αυτές τις μέρες από την γειτονιά μου.

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Στεφάνι με πολύχρωμες πεταλούδες





Οι πεταλούδες μου έστησαν χορό γύρω από ένα στεφάνι.

Στην αρχή άρχισα να κολλάω λουλουδάκια από ύφασμα

στο στεφάνι, αλλά πριν προλάβω να βάλω πέντε-έξι

ήρθαν αυτές οι τρελοπεταλούδες  και κάθισαν πάνω του.

Το κρέμασα λοιπόν στην πόρτα του σπιτιού για να καλωσορίσουμε

τον Μάη, αλλά πάλι αυτές έκαναν το δικό τους. Πήραν το στεφάνι


και ήθελαν να ποζάρουν μέσα σε ένα κάδρο.  Τους έκανα το χατήρι.

Μετά μου ζήτησαν και αρώματα και τις έστειλα στον διαγωνισμό

που κάνει το blog Άρωμα Γυναίκας.

Να δω τι άλλο θα μου ζητήσουν!

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Μια δελφίνο-ιστορία






     <<Αλλιώς την είχα φανταστεί αυτή την κρουαζιέρα>>, σκέφτηκε ο Τόνι,

καθώς πάλευε με τα πελώρια κύματα των εννέα μποφόρ καταμεσής στο Αιγαίο.

Θυμόταν ότι η Κριστίν είχε χαρεί, όταν της έδειξε τα εισιτήρια. Επιτέλους θα

γνώριζε το νησί του. Ο Τόνι καταγόταν από ένα όμορφο νησί του Αιγαίου, ενώ η

γυναίκα του η Κριστίν ήταν από την Σουηδία.

       Όλα άρχισαν μία ώρα πριν τα μεσάνυχτα. Το κρουαζιερόπλοιο στο οποίο

επέβαιναν, έπεσε σε ύφαλο, λόγω της θαλασσοταραχής και αμέσως πήρε κλίση

με αποτέλεσμα, να βουλιάξει λίγο αργότερα. Μέσα στον πανικό που

δημιουργήθηκε, με ουρλιαχτά, κλάματα και προσευχές το μόνο που θυμάται

τώρα ο Τόνι είναι ότι είδε την Κριστίν να την σπρώχνουν να μπει σε κάποια

σωσίβια λέμβο και κείνη να φωνάζει το όνομά του απελπισμένα.

       Αυτός αναγκάστηκε να πέσει στη θάλασσα φορώντας ένα σωσίβιο, γιατί

αποδείχτηκε ότι οι λέμβοι δεν έφταναν για όλους. Ευτυχώς είχαν χωρέσει όλα τα

γυναικόπαιδα.

      Τώρα τα πελώρια κύματα τον είχαν παρασύρει μακριά από εκεί που

έψαχναν τα σωστικά μέσα. Οι φωτοβολίδες που έσκιζαν τον ουρανό κάνοντας

την νύχτα μέρα ήταν πολύ μακριά του.

      Οι δυνάμεις του σιγά-σιγά τον εγκατέλειπαν καθώς είχε μουδιάσει

ολόκληρος από την παγωμένη θάλασσα. Λίγο πριν χάσει τις αισθήσεις του

ένοιωσε  κάτι να τον αγγίζει. <<Κάποια σανίδα από το ναυάγιο>>, σκέφτηκε

και άπλωσε το χέρι του για να γαντζωθεί πάνω της. Το χέρι έπιασε κάτι μαλακό

και κοιτάζοντας καλύτερα είδε πως δίπλα του ήταν ένα δελφίνι. Εκείνο αμέσως

χώθηκε κάτω από την κοιλιά του, τον ανασήκωσε και σχεδόν κουβαλώντας

τον στην πλάτη του ταξίδευαν μαζί. Ο Τόνι τα είχε χαμένα και το μόνο που

έκανε ήταν να χαϊδεύει το κεφάλι του δελφινιού εκφράζοντας έτσι την

ευγνωμοσύνη του. Μετά από κάμποση ώρα ο Τόνι διέκρινε φώτα, σημάδι πως

πλησίαζαν σε κάποια στεριά. Το δελφίνι τον άφησε λίγο πριν φτάσουν. Ο Τόνι

το αγκάλιασε με δάκρυα στα μάτια και το φίλησε. Εκείνο με δυο τρία ακροβατικά

άλματα τον αποχαιρέτησε και έφυγε για τα βαθιά νερά.

       Από την αγκαλιά του δελφινιού ο Τόνι έπεσε στην αγκαλιά της Κριστίν,

που από την ώρα που πάτησε το πόδι της στο νησί, παρέμενε στην παραλία

αγναντεύοντας το πέλαγο και παρακαλώντας το Θεό να σώσει τον Τόνι.

      Τις μέρες που ακολούθησαν έκαναν προσπάθειες να συνέλθουν από αυτή

την τραγωδία.

      Θα είχε περάσει μία βδομάδα από το ναυάγιο, όταν άκουσαν από τις ειδήσεις

της τηλεόρασης, ότι από το ρήγμα του πλοίου μεγάλη ποσότητα πετρελαίου,

άρχισε να χύνεται στη θάλασσα. <<Το δελφίνι, κινδυνεύει το δελφίνι>>, φώναξε

ο Τόνι και μαζί με την Κριστίν έτρεξαν στο μικρό λιμανάκι του νησιού.

      Χωρίς να χάσει καιρό ο Τόνι νοίκιασε μία βάρκα και μαζί με την Κριστίν

κατευθύνθηκαν προς την πετρελαιοκηλίδα προσπαθώντας να εντοπίσουν το

δελφίνι. Είχε περάσει ώρα πολύ και δεν είχαν καταφέρει να το εντοπίσουν.

    <<Θα κατάφερε να απομακρυνθεί>>, σκέφτηκε ο Τόνι και έκανε στροφή να

γυρίσουν πίσω, όταν η Κριστίν που είχε τα μάτια της κολλημένα στα κιάλια, του

φώναξε ότι κάτι έβλεπε κάπου εκατό μέτρα στα αριστερά τους.

      Πλησίασαν και βρήκαν όχι μόνο το δελφίνι που τον είχε σώσει -θα το γνώριζε

ανάμεσα σε πεντακόσια άλλα- αλλά μία ολόκληρη ομάδα δελφινιών, κοντά

τριάντα, τα περισσότερα με μαύρες κηλίδες πετρελαίου πάνω τους. Φαίνονταν

πολύ άρρωστα. Ο Τόνι έπεσε στη θάλασσα αγκαλιάζοντας το ''δελφίνι'' του

λέγοντάς του τρυφερά <<μη φοβάσαι φίλε μου, τώρα είναι η δική μου σειρά να

σώσω εσένα και τους φίλους σου>>.

      Η Κριστίν ειδοποίησε αμέσως το λιμεναρχείο και μετά από λίγο έφτασαν

ομάδες εθελοντών με βάρκες,  που οδήγησαν όλοι μαζί τα δελφίνια προς τα

ρηχά. Εκεί για ένα μήνα οι εθελοντές με γιατρούς, καθάρισαν και γιάτρεψαν

τα δελφίνια.

      Όλες αυτές τις μέρες η Κριστίν και ο Τόνι είχαν αναλάβει κατ'

αποκλειστικότητα το ''δικό τους δελφίνι" και κείνο ξέροντας ότι είναι σε

καλά χέρια είχε αφεθεί στις περιποιήσεις τους.

      Όταν έγιναν όλα τα δελφίνια εντελώς καλά τα οδήγησαν μακριά από την

πετρελαιοκηλίδα, που εν τω μεταξύ είχαν καταφέρει να την περιορίσουν.

      Ο χωρισμός αποδείχτηκε πολύ δύσκολος. Ώρα τώρα ο Τόνι και η Κριστίν

κολυμπούσαν δίπλα στο ''δελφίνι τους'' και κείνο με την μουσούδα του έριχνε

νερό πότε στον ένα και πότε στον άλλο παίζοντας.

       Ωστόσο η ομάδα του είχε απομακρυνθεί και κείνο έπρεπε να την

ακολουθήσει, πράγμα που έκανε, αφού τους χάρισε πρώτα μερικά θεαματικά

άλματα.

Αυτή την ιστορία την έγραψα για να  πάρω μέρος στο διαγωνισμό που διοργανώνει το 


ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ


Φιλάκια









 




   

 

 

 



Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

23 Απριλίου- Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου



Ο πιο πιστός μας φίλος που μας κρατάει συντροφιά ότι ώρα θέλουμε

νομίζω ότι είναι το βιβλίο.

Σήμερα έχει την τιμητική του, αφού το 1995 η Unesco κήρυξε αυτή τη ημέρα,

ως παγκόσμια ημέρα βιβλίου για να τιμήσει τους δύο μεγάλους συγγραφείς

τον Μιγκέλ ντε Θερβάντες και τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ,οι οποίοι πέθαναν

και οι δύο στις 23 Απριλίου 1616. 

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Μια ωραία πεταλούδα



Η πεταλούδα μου φόρεσε  το μπλε φουστάνι, έβαλε  λίγο γκλίτερ στα φτερά

και δυο μπλε χαντρούλες στις κεραίες της για να μην την ματιάσουν

και πετάει προς το blog  της A PINK DREAMER.

Ακούσαμε πως εκεί έχουν πάρτυ οι πεταλούδες!


Για να φωτογραφηθεί ανέβηκε πάνω στο κερί, αφού έκανε συμφωνία

μαζί του να μην ανάψει και της κάψει τα φτερά...


Πως την έφτιαξα

 Είναι φτιαγμένη από ύφασμα, το οποίο έχω κολλήσει με ατλακόλ πάνω

σε ένα κομμάτι σκληρό διαφανές  πλαστικό, στο οποίο είχα ζωγραφίσει

το σχήμα της πεταλούδας.

Όταν στέγνωσε έκοψα  το ύφασμα που προεξείχε  και την στόλισα με γκλίτερ.

Για τις κεραίες της χρησιμοποίησα λίγο λεπτό σύρμα και δύο χαντρούλες.

  

Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Κλειδοθήκη



Ένα μικρό κομμάτι ξύλου μεταμορφώθηκε σε κρεμάστρα για τα κλειδιά μας.

Βάφτηκε με χρυσό χρώμα και έκανα κολάζ με εικόνες κάποιου περιοδικού.



Βίδωσα και τέσσερα άγκιστρα και έτοιμη!




Πήρε  τη θέση της στο τοίχο δίπλα στην κεντρική είσοδο του σπιτιού.

Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

Καλή Ανάσταση



Φίλες και φίλη σας εύχομαι Καλή Ανάσταση. Να περάσετε όμορφα αυτές τις μέρες μαζί τα αγαπημένα σας πρόσωπα

Όσοι περάσετε από το blog μου αυτές τις μέρες έχει κέρασμα κατά το έθιμο πασχαλινό κουλούρι και κόκκινο αυγό!





Για να μην αφήσω παραπονεμένα τα παιδάκια σας θα τους αφιερώσω μια μικρή πασχαλιάτικη ιστοριούλα που σκαρφίστηκα.

Ήρθε το Πάσχα
Μέρες τώρα στο κτήμα του κυρ Ανέστη, άνθρωποι και ζώα κάνουν ετοιμασίες για να υποδεχτούν το Πάσχα.
    Πρώτα -πρώτα οι κότες κάνουν τα πιο μεγάλα αυγά και το φωνάζουν κακαρίζοντας, γιατί ξέρουν πως η κυρία Λαμπρινή, η γυναίκα του κυρ Ανέστη, τα βάφει κόκκινα την Μ. Πέμπτη, αφού πρώτα τα στολίσει με διάφορα μικρά φύλλα που κόβει από τα δέντρα του κτήματος. Μετά  τα γυαλίζει για να τα βάλει στην καλύτερη θέση στο πασχαλινό τραπέζι. Πάντα  μέσα σε ένα ωραίο καλάθι στολισμένο με πολύχρωμες κορδέλες και πασχαλιές.
    Η κυρία κουνέλα καθαρίζει και χτενίζει τα κουνελάκια της, γιατί ξέρει πως την Κυριακή του Πάσχα που θα έρθουν επισκέπτες στο κτήμα, όλοι θα τρέξουν για να τα αγκαλιάσουν, να τα χαϊδέψουν και να φωτογραφηθούν μαζί τους.
    Το ίδιο κάνουν και οι κλώσες με τα μικρά κοτοπουλάκια τους και οι πάπιες με τα παπάκια τους.
    Όμως ενώ όλοι ήταν χαρούμενοι με τις ετοιμασίες παρατήρησαν ότι ένα μικρό αρνάκι ήταν πολύ λυπημένο.
   -Τι έχεις; το ρώτησαν τα άλλα ζώα, γιατί δεν είσαι χαρούμενο;
   -Πως να είμαι χαρούμενο, είπε το αρνάκι, δεν ξέρετε τι συμβαίνει σε εμάς τα αρνάκια το Πάσχα; Μας σφάζουν!
   -Αδύνατον! είπαν τα άλλα ζώα.
   -Αλήθεια είναι, τους είπε η μαμά του και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό.
   Τα ζώα έπεσαν σε περισυλλογή για να βρουν μία λύση.
   -Το βρήκα, φώναξε μία χήνα, θα σε κρύψουμε.
   -Που θα με κρύψετε, θα με βρουν, είπε το αρνάκι.
  -Στο κοτέτσι, είπαν οι κότες.
  -Στο στάβλο, είπε η αγελάδα.
  -Θα το βρουν, είπε ένα μικρό γουρουνάκι, όμως έχω μία άλλη ιδέα. Να ζητήσουμε την βοήθεια της μικρής Αννούλας. Αυτή σε αγαπάει πολύ, αφού κάθε μέρα μαζί παίζετε στο λιβάδι. Αυτή είχε σώσει και εμένα τα Χριστούγεννα.
   Πήγαν λοιπόν και βρήκαν την Αννούλα και της ζήτησαν την βοήθειά της.
  -Μην στενοχωριέσαι αρνάκι μου, του είπε, δεν πρόκειται να σε αφήσω να πάθεις κακό.
   Αμέσως πήγε και βρήκε τον πατέρα της και τον παρακάλεσε να χαρίσει τη ζωή στο μικρό αρνάκι.
Ο πατέρας της όμως της εξήγησε πως αυτό δεν μπορούσε να γίνει, γιατί έτσι ήταν το έθιμο. Την ημέρα του Πάσχα να σφάζουν αρνιά. Η Αννούλα τότε έβαλε τα κλάματα. Όταν είδε την Αννούλα ο πατέρας της να κλαίει υποχώρησε και αφού τη φίλησε, της υποσχέθηκε πως το αρνάκι θα ζούσε για πολλά χρόνια ακόμη.
    Μόλις το άκουσαν τα άλλα ζώα φώναξαν "ζήτω" τα καταφέραμε! και η Αννούλα με το μικρό αρνάκι έτρεξαν ευτυχισμένα στο ανθισμένο λιβάδι με τις παπαρούνες.




   Καλό Πάσχα!



Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Φαναράκια





 Ελπίζω το Πάσχα να έχει καλό καιρό!

Αν όμως βρεθείτε κάπου που το έχει το αεράκι του

την βραδιά της Ανάστασης, διακοσμήστε όμορφα ένα φαναράκι

από αυτά που σίγουρα έχετε στο μπαλκόνι σας, δώστε το στα παιδάκια σας

 να το κρατήσουν και το Άγιο Φως θα μεταφερθεί σπίτι σας με ασφάλεια.





Εύχομαι σε όλους Καλή Ανάσταση!

Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

Σήμερα είναι παγκόσμια μέρα παιδικού βιβλίου

Το παρακάτω απόσπασμα είναι από ένα παραμύθι που έχω γράψει (ανέκδοτο) με τίτλο:

<<Το ταξίδι των τριών πλατανόφυλλων>>.  Το αφιερώνω στα παιδάκια σας.

....Τα τρία πλατανόφυλλα  με ένα δυνατό φύσημα του αέρα έπεσαν στο ποτάμι.

Σφιχταγκαλιάστηκαν για να μην χαθούν,  όπως είχαν συμφωνήσει και άφησαν

 το νερό να τα  παρασύρει.

-Α! κάτι με γαργαλάει, κάτι κολυμπάει από κάτω μας, είπε το πιο φοβητσιάρικο

από τα τρία πλατανόφυλλα. Τι να είναι;

-Εγώ είμαι φυλλαράκια, μην φοβάστε. Είμαι ψάρι.

-Ψάρι;  πρώτη φορά βλέπουμε ψάρι. Πως σε λένε;

-Με λένε πέστροφα και φυσικό είναι να μην έχετε ξαναδεί ψάρι,

γιατί εμείς ζούμε μόνο στο νερό.

.....

Καθώς ταξίδευαν τα τρία πλατανόφυλλα, ήρθαν και κάθισαν πάνω τους

πέντε έξι ζουζούνια.

-Μπορούμε να ταξιδέψουμε για λίγο μαζί σας, γιατί κουραστήκαμε να πετάμε;

-Τι είστε εσείς;  Πως σας λένε; ρώτησαν τα πλατανόφυλλα

-Κουνούπια μας λένε και πάμε στην πόλη. Εκεί είναι πολλοί άνθρωποι

και μας αρέσει να τους τσιμπάμε.

-Καλά τους κάνετε, είπε η πέστροφα που κολυμπούσε εκεί κοντά,

γιατί δεν τους αγαπάω καθόλου.

-Γιατί πέστροφα, τι σου έκαναν οι άνθρωποι; ρώτησαν τα φύλλα.

-Να έρχονται πολλές φορές στο ποτάμι δήθεν για να μας ταΐσουν.

Βάζουν λοιπόν σε κάτι μυτερά πράγματα, αγκίστρια τα λένε,

φαγητό, ψωμί ή σκουλήκια και όταν εμείς πάμε να τα φάμε το τραβούν

απότομα και αυτό μας καρφώνεται στο λαιμό.

Εν συνεχεία μας πιάνουν και τότε αλίμονό μας, μας τηγανίζουν

και μας τρώνε, είπε η πέστροφα και ανατρίχιασε.

-Τι λες εμείς το καλοκαίρι που τους βλέπαμε στο δάσος δεν μας φαίνονταν κακοί,

είπαν τα πλατανόφυλλα.

-Ίσως να μην είναι όλοι κακοί, όμως δεν τους έχω εμπιστοσύνη.

 Όταν τους βλέπω φεύγω μακριά, γι' αυτό ζω ακόμη, είπε η πέστροφα.

-Και εμάς μας κυνηγούν, αλλά εμείς τους τσιμπάμε και το βράδυ δεν τους αφήνουμε

 να κοιμηθούν με τα ζουζουνητά μας, είπαν τα κουνούπια και πέταξαν μακριά.....

Ελπίζω αυτή η μικρή γεύση να σας άρεσε...

Φιλάκια!

  
Πασχαλινές λαμπάδες

Τα διάφορα φο-μπιζού μας  δεν είναι μόνο για τον καλοπισμό μας.

Μπορούν κάλλιστα να στολίσουν και τις λαμπάδες μας.

Έφτιαξα λοιπόν μερικές λαμπάδες για την οικογένεια και για δωράκια 

 σε φίλες μου, χρησιμοποιώντας καρφίτσες, σκουλαρίκια και κολιέ.  

Να μερικές ιδέες! 









Εδώ επιστρατεύτηκαν δύο καρφίτσες



Σε αυτή μία μπουτονιέρα -καρφίτσα.







Το στολιδάκι σε αυτές είναι κάποια παλιά σκουλαρίκια.







Εδώ τη φιγούρα τους κάνουν ένα κολιέ με πέρλες και ένα άλλο κόσμημα για το λαιμό.

Και φυσικά τα φο μπιζού μετά την Ανάσταση μπορούν να συνεχίσουν τον

''πρότερων έντιμο βίον'' τους, δηλαδή να ξαναγίνουν καρφίτσες, κ.ο.κ.



Έφτιαξα και μερικές παιδικές για τα πιτσιρίκια της οικογένειας.


Με χαντρούλες και λουλουδάκια.









Οι παρακάτω είναι αυτές που έφτιαξε η κόρη μου για να τις χαρίσει στις φίλες της.








Εύχομαι σε όλους Καλή Ανάσταση!

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Καλό μήνα

Φίλες και φίλοι,

 σας εύχομαι καλό μήνα, λουλουδισμένο και χωρίς προβλήματα

Φιλάκια