Καλή Ανάσταση

Φίλες και φίλη σας εύχομαι Καλή Ανάσταση. Να περάσετε όμορφα αυτές τις μέρες μαζί τα αγαπημένα σας πρόσωπα

Όσοι περάσετε από το blog μου αυτές τις μέρες έχει κέρασμα κατά το έθιμο πασχαλινό κουλούρι και κόκκινο αυγό!

Για να μην αφήσω παραπονεμένα τα παιδάκια σας θα τους αφιερώσω μια μικρή πασχαλιάτικη ιστοριούλα που σκαρφίστηκα.

Ήρθε το Πάσχα
Μέρες τώρα στο κτήμα του κυρ Ανέστη, άνθρωποι και ζώα κάνουν ετοιμασίες για να υποδεχτούν το Πάσχα.
    Πρώτα -πρώτα οι κότες κάνουν τα πιο μεγάλα αυγά και το φωνάζουν κακαρίζοντας, γιατί ξέρουν πως η κυρία Λαμπρινή, η γυναίκα του κυρ Ανέστη, τα βάφει κόκκινα την Μ. Πέμπτη, αφού πρώτα τα στολίσει με διάφορα μικρά φύλλα που κόβει από τα δέντρα του κτήματος. Μετά  τα γυαλίζει για να τα βάλει στην καλύτερη θέση στο πασχαλινό τραπέζι. Πάντα  μέσα σε ένα ωραίο καλάθι στολισμένο με πολύχρωμες κορδέλες και πασχαλιές.
    Η κυρία κουνέλα καθαρίζει και χτενίζει τα κουνελάκια της, γιατί ξέρει πως την Κυριακή του Πάσχα που θα έρθουν επισκέπτες στο κτήμα, όλοι θα τρέξουν για να τα αγκαλιάσουν, να τα χαϊδέψουν και να φωτογραφηθούν μαζί τους.
    Το ίδιο κάνουν και οι κλώσες με τα μικρά κοτοπουλάκια τους και οι πάπιες με τα παπάκια τους.
    Όμως ενώ όλοι ήταν χαρούμενοι με τις ετοιμασίες παρατήρησαν ότι ένα μικρό αρνάκι ήταν πολύ λυπημένο.
   -Τι έχεις; το ρώτησαν τα άλλα ζώα, γιατί δεν είσαι χαρούμενο;
   -Πως να είμαι χαρούμενο, είπε το αρνάκι, δεν ξέρετε τι συμβαίνει σε εμάς τα αρνάκια το Πάσχα; Μας σφάζουν!
   -Αδύνατον! είπαν τα άλλα ζώα.
   -Αλήθεια είναι, τους είπε η μαμά του και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό.
   Τα ζώα έπεσαν σε περισυλλογή για να βρουν μία λύση.
   -Το βρήκα, φώναξε μία χήνα, θα σε κρύψουμε.
   -Που θα με κρύψετε, θα με βρουν, είπε το αρνάκι.
  -Στο κοτέτσι, είπαν οι κότες.
  -Στο στάβλο, είπε η αγελάδα.
  -Θα το βρουν, είπε ένα μικρό γουρουνάκι, όμως έχω μία άλλη ιδέα. Να ζητήσουμε την βοήθεια της μικρής Αννούλας. Αυτή σε αγαπάει πολύ, αφού κάθε μέρα μαζί παίζετε στο λιβάδι. Αυτή είχε σώσει και εμένα τα Χριστούγεννα.
   Πήγαν λοιπόν και βρήκαν την Αννούλα και της ζήτησαν την βοήθειά της.
  -Μην στενοχωριέσαι αρνάκι μου, του είπε, δεν πρόκειται να σε αφήσω να πάθεις κακό.
   Αμέσως πήγε και βρήκε τον πατέρα της και τον παρακάλεσε να χαρίσει τη ζωή στο μικρό αρνάκι.
Ο πατέρας της όμως της εξήγησε πως αυτό δεν μπορούσε να γίνει, γιατί έτσι ήταν το έθιμο. Την ημέρα του Πάσχα να σφάζουν αρνιά. Η Αννούλα τότε έβαλε τα κλάματα. Όταν είδε την Αννούλα ο πατέρας της να κλαίει υποχώρησε και αφού τη φίλησε, της υποσχέθηκε πως το αρνάκι θα ζούσε για πολλά χρόνια ακόμη.
    Μόλις το άκουσαν τα άλλα ζώα φώναξαν "ζήτω" τα καταφέραμε! και η Αννούλα με το μικρό αρνάκι έτρεξαν ευτυχισμένα στο ανθισμένο λιβάδι με τις παπαρούνες.

   Καλό Πάσχα!