Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Η περιπέτεια του Ορφέα



Καιρό έχω να σας γράψω ιστοριούλα. Μου το θύμισε όμως ο Ορφέας

που ήρθε και μου διηγήθηκε την ιστορία του και εγώ σας την γράφω

όπως ακριβώς μου την είπε.


Γεια σου! άρχισε,  είμαι ο Ορφέας και είμαι ένα μικρό ''αδέσποτο'' σκυλί.


Εσείς οι άνθρωποι τα ''αδέσποτα'' σκυλιά τα θεωρείται αλήτες, όμως

εμένα αυτός ο χαρακτηρισμός μου αρέσει, γιατί όπως λέει η μαμά μου,

κατ' αυτόν τον τρόπο  απολαμβάνουμε την ελευθερία μας.


Γεννήθηκα πριν πέντε μήνες σε μια μεγάλη πόλη και έμενα σε ένα όμορφο

πάρκο μαζί με την μαμά μου και τα τρία αδελφάκια μου.

Τον Ηρακλή, τον Αχιλλέα και την Φρύνη.

                            

Οι μέρες μας κυλούσαν όμορφα. Η μαμά μου μας εκπαίδευε, πως να περνάμε

τον δρόμο ώστε να μην κινδυνεύουμε από τα αυτοκίνητά σας, μας έλεγε πως

 δεν πρέπει να σας γαβγίζουμε, αλλά αντίθετα να σας γλυκοκοιτάζουμε, γιατί

έτσι  θα μας δίνετε νόστιμα μεζεδάκια και τα βράδια ξαπλωμένα στο γκαζόν

η μαμά, μας έλεγε όμορφες ιστορίες.

Όμως όλα άλλαξαν ένα σούρουπο, όταν ήρθε τρέχοντας-όσο του επέτρεπαν τα

χρόνια του- ένας γέρικος σκύλος ο Τζο, που όλοι σεβόμαστε την γνώμη του,

φωνάζοντας στη μαμά μου να μας κρύψει.

Αρχίσαμε να τρέχουμε μαζί του και κρυφτήκαμε σε μια παλιά αποθήκη.

Εκεί ο γερο-Τζο μας εξήγησε πως κάποιοι άνθρωποι γυρνούσαν με ένα

αυτοκίνητο και μάζευαν όλους τους αδέσποτους σκύλους και τους έβαζαν

σε κλουβιά.  Ήδη, μας είπε,  είχαν μαζέψει αρκετούς από τους φίλους μας.

<<Γιατί το κάνουν αυτό τώρα;>> ρώτησε η μαμά.<< Χρόνια ζούμε όμορφα

και ωραία ανάμεσά τους. Δεν τους ενοχλούμε, ούτε μας ενοχλούν. Μάλιστα

εγώ έχω και αρκετούς φίλους, που ξέροντας πως έχω κουταβάκια με φιλεύουν

 τους πιο νόστιμους μεζέδες>>.



<<Θα κάνουν>>, είπε ο γέρο-Τζο, <<μια μεγάλη γιορτή. Θα έρθουν άνθρωποι

από όλα τα μέρη του κόσμου και εμείς τους χαλάμε την όμορφη εικόνα που

 θέλουν να δείξουν>>.

<<Τι εννοείς πως εγώ και τα παιδιά μου δεν είμαστε όμορφα και καθαρά; Κάθε

λίγο και λιγάκι με την γλωσσούλα μου τα νίβω και τα χτενίζω. Τους έχω μάθει

και καλούς τρόπους, γιατί μας κυνηγάνε λοιπόν;>> ξαναρώτησε η μαμά.

<<Δίκιο έχεις>>, της είπε ο Τζο, <<αλλά εγώ επειδή δεν τα μπορώ τα τρεχάματα

 λόγω ηλικίας, λέω για λίγο καιρό να φύγω από δω και να πάω στην εξοχή.

Το ίδιο να κάνετε και σεις>>, είπε και έφυγε παίρνοντας προφυλάξεις.

Η μαμά μου το σκέφτηκε, αλλά ήξερε πως αν φεύγαμε από την πόλη δεν θα

έβρισκε εύκολα φαγητό για μας. Έτσι μείναμε κρυμμένοι δύο μέρες και δύο

νύχτες. Οι κοιλίτσες μας άρχισαν να γουργουρίζουν από την πείνα.

Το γαλατάκι της μαμάς δεν έφτανε γιατί και κείνη ήταν νηστική.

Για να ξεχάσουμε την πείνα μας, η μαμά άρχισε να μας λέει ιστορίες.



Μας είπε ποιος  ήταν ο Ηρακλής, ο Αχιλλέας, ο Ορφέας και η Φρύνη και γιατί

μας έδωσε αυτά τα ονόματα.

Έτσι μάθαμε πως ο Ηρακλής ήταν ένας  ήρωας πολύ δυνατός,  τόσο δυνατός που

κράτησε κάποτε όλη τη γη στους ώμους του και ότι ο Αχιλλέας ήταν ο πιο

ανδρείος από όλους τους Έλληνες που πολέμησαν στην Τροία. Έδωσε λοιπόν

αυτά τα ονόματα στα αδέλφια μου γιατί και αυτά είναι πολύ δυνατά.

<<Εσένα Φρύνη μου που είσαι τόσο όμορφη>>, είπε στην αδελφούλα μου

η μαμά, <<σου έδωσα το όνομα μιας πολύ όμορφης γυναίκας της

αρχαιότητας>>.

Εμένα μου έδωσε το όνομα Ορφέας γιατί λέει γαβγίζω πολύ γλυκά. Ζήλεψα λίγο.

Τα αδέρφια μου να έχουν ονόματα ηρώων και εγώ τίποτα. Της το είπα.

<<Ησύχασε>>, μου είπε, << και ο Ορφέας ήταν σπουδαίος μουσικός>>! Έλαβε

μάλιστα μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία μαζί με τον Ιάσονα και

τον Ηρακλή.

<<Μαμά, πως ξέρεις όλες αυτές τις ιστορίες>>, την ρωτήσαμε.

Εκείνη μας εξήγησε πως κάποτε ζούσε σε ένα  σπίτι μαζί με ένα όμορφο

κοριτσάκι και τους γονείς της. Το κοριτσάκι όταν ήσαν μαζί στο δωμάτιό της,

της διάβαζε διάφορες ιστορίες και έτσι τα έμαθε όλα αυτά.


<<Και πως βρέθηκες εδώ μαμά;>> την ρωτήσαμε.

<<Στο κοριτσάκι με  είχε χαρίσει η γιαγιά της, όταν γιόρτασε τα όγδοα γενέθλιά

 της και με αγάπησε από την πρώτη στιγμή. Οι γονείς της όμως δεν με έβλεπαν

με καλό μάτι. Αφού έμεινα αρκετό καιρό κοντά τους, ένα πρωινό που το

κοριτσάκι έλειπε στο σχολείο, με έβαλαν στο αυτοκίνητο τους και με πήγαν

στην εξοχή. Εκεί με εγκατέλειψαν. Έτρεξα πίσω από το αυτοκίνητό τους

κλαίγοντας και παρακαλώντας να μην με αφήσουν, αλλά αυτοί έφυγαν...

Έτσι αφού περιπλανήθηκα πολύ έφτασα σε αυτή την πόλη και άρχισα να ζω

μόνη μου ψάχνοντας για το καθημερινό φαγητό μου>>.

Φαγητό! τι μας το θύμισε η μανούλα. Τώρα η κοιλίτσα μας διαμαρτυρόταν

πιο πολύ από πριν. Η μαμά βλέποντας εμάς να υποφέρομαι, δεν άντεξε άλλο

 και το βράδυ  βγήκε να βρει φαγητό, αφού μας είπε να μείνουμε κρυμμένα.

Δεν τόλμησε να πάει στις  ταβερνίτσες για να την φιλέψουν οι γνωστοί της.

Πήγε σε ένα κοντινό κάδο σκουπιδιών.  Εκεί βρήκε μια σακούλα  με αποφάγια

και τραβώντας την με τα δόντια της, την έφερε σε μας που την περιμέναμε

κρυμμένα.

Ήταν λίγα και μόλις καταφέραμε να ξεγελάσουμε την πείνα μας.

Μείναμε άλλο ένα βράδυ και μια μέρα κρυμμένοι. Νέα από άλλα σκυλιά

δεν είχαμε. Το κακό αυτοκίνητο το βλέπαμε που περνούσε καθημερινά

και έψαχνε...

Το άλλο βράδυ η μαμά ξαναβγήκε για να βρει φαγητό. Έψαξε στους πρώτους

κάδους, τους βρήκε άδειους, προχώρησε πιο κάτω, τα ίδια. Έφτασε έξω από

 ένα εστιατόριο και παραφύλαγε πότε ο μάγειρας θα βγάλει τα σκουπίδια έξω

 για  να αρπάξει τα αποφάγια.

Είχε αργήσει πολύ και εμείς ανησυχήσαμε. Παρά την απαγόρευσή της να μην

απομακρυνθούμε από την κρυψώνα μας, εμείς παρακούσαμε τη εντολή της

και αρχίσαμε να την ψάχνουμε.

Βάλαμε τη μουσουδίτσα μας στο χώμα και προσπαθήσαμε να ακολουθήσουμε

την μυρουδιά της. Στην αρχή χωριστήκαμε προσπαθώντας να την

ανακαλύψουμε. Στους πρώτους κάδους εντόπισε την μυρουδιά της ο Ηρακλής

και άρχισε να γαβγίζει. Έτσι όλα μαζί ακολουθήσαμε τα ίχνη της μαμάς.

Όταν στρίψαμε στην οδό Πραξιτέλους, ακούσαμε τις απελπισμένες φωνές

της.

<<Αφήστε με είμαι καλή σκυλίτσα>>, φώναζε! <<Δεν έχω πειράξει κανέναν>>.


Τρέξαμε προς το μέρος που ακούγαμε τις φωνές.

<<Λυπηθείτε με>>, φώναζε η μαμά. <<έχω τέσσερα  κουταβάκια που

με περιμένουν να γυρίσω>>.

Που όμως οι άνθρωποι  να καταλάβουν. Δεν καταλαβαίνετε λέει τη γλώσσα

μας.  Έχετε  όμως την απαίτηση εμείς να  καταλαβαίνουμε τη δική σας

και όλο διαταγές μας δίνετε.

Την ώρα που φτάναμε κοντά της, ένας της έδωσε μια κλωτσιά, ενώ ένας άλλος

της τραβούσε το σκοινί που ήταν περασμένο στο λαιμό της. Η μαμά ούρλιαξε

από τον πόνο. Όμως όταν είδε εμάς να ορμάμε εναντίων τους για να την

σώσουμε, οι κραυγές της έγιναν κραυγές απελπισίας.

<<Φύγετε, να σωθείτε>>, μας φώναζε, <<φύγετε!...>>.

Όμως εμείς δεν μπορούσαμε να φύγουμε. Κινδύνευε η αγαπημένη μας

μανούλα. Πως ήταν δυνατόν να φύγουμε!

Αφού παλέψαμε με νύχια και με δόντια και φάγαμε αρκετές κλωτσιές, μας

έπιασαν και μας. Μας έβαλαν τον καθένα μας σε διαφορετικά κλουβιά και

μας ανέβασαν στο αυτοκίνητο.

Η μαμά τους φώναζε να μας βάλουν στο δικό της κλουβί, αλλά ποιος την

άκουγε...

Η αδελφούλα μου άρχισε να κλαίει.



Από το ποδαράκι της έτρεχε αίμα και η μαμά δεν μπορούσε να της γλείψει

την πληγή. Μας έβλεπε κτυπημένα και νηστικά και δεν είχε το κουράγιο

να μας μαλώσει που παρακούσαμε την εντολή της και δεν μείναμε κρυμμένα.

Μόνο μας κοιτούσε με αγάπη και τα μάτια της βούρκωσαν από τα δάκρυα.

Μετά από αρκετή ώρα το αυτοκίνητο σταμάτησε. Μας κατέβασαν και

έβαλαν τα κλουβιά μας κάτω από ένα υπόστεγο και αφού μας  έβαλαν λίγο

νερό μας παράτησαν και έφυγαν.

Εκεί ήσαν και άλλα σκυλιά, γνωστά και άγνωστα. Όλα γάβγιζαν και γινόταν

πανζουρλισμός. Άλλα ζητούσαν φαγητό, άλλα νερό και  άλλα έκλαιγαν και

έλεγαν πως μας μάζεψαν για να μας θανατώσουν...



Εμείς είχαμε τρομοκρατηθεί. Ζαρώσαμε στη γωνιά του κλουβιού μας

και κοιτούσαμε διαρκώς τη μανούλα μας.

Ήμασταν πέντε μέρες σε αυτό το ξερό μέρος. Μία φορά την ημέρα οι άνθρωποι

μας έφερναν λίγο φαγητό και νερό και έφευγαν. Πόσο είχα πεθυμήσει λίγο από

το γάλα της μανούλας μου δε λέγεται. Εκείνη κάθε μέρα τους παρακαλούσε

 να μας βάλουν μαζί της, αλλά κανείς δεν την άκουγε.

Στο διπλανό κλουβί από μας ήταν φυλακισμένο ένα λυκόσκυλο που

προσπαθούσε να μας παρηγορήσει.



Πως να μας παρηγορήσει όμως, αφού και αυτό ήταν φυλακισμένο.

Την έκτη μέρα μετά την φυλάκισή μας, όταν είχαν φύγει οι φύλακες,

είδαμε ένα αγόρι  πάνω σε ένα ποδήλατο να πλησιάζει το υπόστεγο.

<<Έλα! >> φώναξε και αμέσως παρουσιάστηκε και ένα κοριτσάκι,

<<εδώ τα έχουν!>>

Τα παιδιά πλησίασαν και άρχισαν να κοιτάνε ένα-ένα τα κλουβιά.

Εμείς όλα μαζί αρχίσαμε να γαβγίζουμε. Γινότανε ένας χαμός...

Τα παιδιά έφτασαν στο κλουβί του λυκόσκυλου που ήταν δίπλα μας

και του άνοιξαν το κλουβί. Εκείνο έδειξε να τα γνωρίζει και άρχισε

να τα γλείφει παντού και να χοροπηδάει γύρω τους.

<<Έλα!>> του φώναξαν τα παιδιά, <<πάμε να φύγουμε... Έλα πριν

έρθουν οι φύλακες...>>.

Τα άλλα σκυλιά γύρω συνέχιζαν να γαβγίζουν και να παρακαλάνε τα

παιδιά να ανοίξουν και τα δικά τους κλουβιά.

Εκείνα όμως ξεκίνησαν να φύγουν φωνάζοντας στο λυκόσκυλο να

πάει μαζί τους. Η αγωνία μας είχε φτάσει στο ζενίθ!

Το λυκόσκυλο έκανε δυο- τρία βήματα  μα κοντοστάθηκε και γάβγισε

στα παιδιά.



<<Μην αργείς!>> του φώναξαν εκείνα.

Το λυκόσκυλο έτρεξε προς τα παιδιά...

Απόλυτη σιωπή έπεσε... κρατήσαμε ως και την αναπνοή μας... η τελευταία

μας ελπίδα να ελευθερωθούμε... μόλις χανόταν...

Και τότε είδαμε το λυκόσκυλο να φτάνει στα παιδιά, να τους γαβγίζει και

να πηγαίνει μία μπρος και μία πίσω, για να τους δώσει να καταλάβουν,

πως έπρεπε να μας ελευθερώσουν όλα.

Τα παιδιά γύρισαν πίσω και άρχισαν να ανοίγουν ένα ένα τα κλουβιά.

Εκεί να δείτε χαρές. Εμείς τρέξαμε στην αγκαλιά της μανούλας μας και

εκείνη δεν ήξερε ποιο να πρωτοχαϊδέψει!

Τα άλλα σκυλιά έφυγαν τρέχοντας προς διαφορετική κατεύθυνση το καθένα.

Το λυκόσκυλο ήρθε γρήγορα κοντά μας και μας είπε να τρέξουμε για

να απομακρυνθούμε από εκεί, γιατί ήταν επικίνδυνο να μας ξαναπιάσουν.

<<Ακολουθήστε με>>, μας είπε <<ξέρω ένα ασφαλές μέρος>>.

Αρχίσαμε να τρέχουμε, από κοντά και τα παιδιά με τα ποδήλατα.

Αφού τρέξαμε για αρκετή ώρα φτάσαμε σε μια κρυψώνα.

Εκεί μας είπε ο Άρης, Άρη έλεγαν το λυκόσκυλο, ότι τα παιδιά τα γνώριζε.

Πριν τον πιάσουν κάθε μέρα  έπαιζαν μαζί  στο πάρκο της γειτονιά τους.

Τα πρόσεχε και τον πρόσεχαν.

Τα παιδιά τότε μας είπαν πως όταν δεν τον βρήκαν στο πάρκο όπως

κάθε μέρα, τον αναζήτησαν και   έμαθαν πως τον είχαν μαζέψει και αυτόν

 μαζί με τα άλλα  αδέσποτα και πως τον είχαν φέρει σε αυτό το μέρος.

Έτσι ήρθαν για να τον ελευθερώσουν.

Τα παιδιά μετά από λίγο έφυγαν για να μην ανησυχήσουν οι γονείς τους

και εμείς αφού ξεκουραστήκαμε για λίγο, ξεκινήσαμε για κάποιο

καλύτερο τόπο υπό την προστασία της μαμάς μας και του Άρη...

Όμως το παράπονό μου θα το πω! Μερικοί άνθρωποι είστε πολύ κακοί

και θέλω να  το πεις να το μάθουν όλοι!

Αυτά είπε ο Ορφέας και αφού με χαιρέτησε έφυγε να πάει να παίξει

με τα αδελφάκια του.

Έτσι σας έγραψα και εγώ την ιστορία του...

Υ.Γ. Η πιο κάτω φωτογραφία είναι του δικού μου σκύλου.

Ηρακλή τον λένε! Γλύκας δεν είναι;


Και αυτό είναι το λυκάκι της κόρης μου όταν ήταν μωρό.

Έχει μεγαλώσει  πια. Τώρα είναι εννέα μηνών!  Είναι ο Άρης μας!



Εάν  διαβάσατε την ιστοριούλα μου σας ευχαριστώ πολύ. Τώρα αν σας άρεσε

κιόλας διαβάστε τη και στα παιδάκια ή στα εγγονάκια σας...

Φιλάκια πολλά!


























Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Πίνακες με τέμπερες και κραγιόνια

Είπα να φέρω το καλοκαιράκι!

Έτσι σας δείχνω δύο πίνακες που έχω φτιάξει.

 Μου αρέσουν πολύ γιαυτό τους έχω βάλει και κορνίζα και κοσμούν

 έναν από τους τοίχους του σπιτιού μου.

Ο ένας μας παραπέμπει σε κάποιο ψαροχώρι και είναι ζωγραφισμένος

με τέμπερες.


Και ψαροχώρι  βέβαια χωρίς βαρκούλες δεν γίνεται... να και ο άλλος με τις

βαρκούλες έτοιμες να βγουν  για ψάρεμα!





Ο πίνακας αυτός είναι  ζωγραφισμένος με κραγιόνια.

Ελπίζω να σας έβαλα λίγο  σε καλοκαιρινό κλίμα...

Να είστε όλοι καλά! Καλό Σαββατοκύριακο!

Φιλάκια!

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Βραβεία

Σήμερα ημέρα των γενεθλίων μου πήρα και τα βραβειάκια μου.

Όλα είναι από το blog της καλής μου φίλης  Taelia88, την οποία

ευχαριστώ πολύ.

Αρχίζω με το πρώτο το οποίο συνοδεύεται από όρους.


Πρώτον πρέπει να αναφέρω το άτομο που μου το έδωσε.

Είπαμε  η φίλη μου Taelia88.

Δεύτερον να σας το δείξω. Ήδη φιγουράρει η κατακόκκινη

καρδιά του που σίγουρα είναι γεμάτη αγάπη.

Τρίτον να το χαρίσω σε πέντε blog που έχουν κάτω από 100

ακόλουθους. Εδώ είναι το δύσκολο, αλλά θα το προσπαθήσω.

Τέταρτον να ειδοποιήσω τα πέντε blog να παραλάβουν το βραβείο τους.

Τα πέντε καινούργια και συνάμα όμορφα blog στα οποία θα το χαρίσω είναι:


  1. ΠΑΛΕΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ  της Έφης Αδαμίδου
  2. Madi greationsτης Διονυσίας
  3. mpizoudaki της Βιργινίας
  4. Handmade by Marina της Μαρίνας
  5. Sofan-handmade
Η Taelia88 μου είπε πως και αυτοί που θα το παραλάβουν πρέπει

να ακολουθήσουν τους όρους!

Το άλλο βραβειάκι είναι αυτό που σου έρχεται να το φας

και ευτυχώς δεν έχει όρους...χα!χα!

 Και τέλος αυτό που είναι πάρα πολύ ωραίο και τρυφερό. Και είναι όπως

με πληροφόρησε η Taelia της Μαρίας Βιλλιώτη.


Ευχαριστώ και πάλι.

Φιλάκια σε όλους!

Η δική μου μέρα


Αυτή η μέρα είναι δική μου. Tι σημαίνει αυτό;

Γενέθλια!


Όχι τα παπάκια καλέ! Εγώ έχω γενέθλια!

Σας έχω και τούρτα.


Όπως βλέπετε δεν έβαλα κεράκια, γιατί θα ήταν ...σαν μανουάλι σε εκκλησία

και μάλιστα ...εν ώρα αιχμής....χα...χα!


Όχι δεν έχω στραβή μύτη που λέει το τραγούδι, αλλά σφεντόνα κρατούσα

μικρή, όταν με τον αδελφό μου σημαδεύαμε τενεκεδάκια!

Όσο για τα όνειρά μου πολλά εκπληρώθηκαν, άλλα μένουν στο χρονοντούλαπο.

Πολλά τα πλακώνει η μιζέρια της σημερινής κατάστασης στη χώρα μας!

Θυμώνω που κατάντησαν  μια χώρα, την κοιτίδα κάθε πολιτισμού, περίγελο

και ζητιάνα της Ευρώπης.

Θυμώνω... αλλά προσπαθώ, για να μην καταστραφούν τα όνειρα

των παιδιών μας! Για να ζήσουν και κείνα πολλά χαρούμενα γενέθλια!

Με χαρά όμως βλέπω, όταν σας επισκέπτομαι ότι σε αυτό το χώρο,

κρύβεται μεγάλη αγάπη που εκδηλώνεται με λόγια και πράξεις,

υπάρχει  διάθεση για προσφορά, λόγια καρδιάς όμορφα και λέω με τέτοιους

ανθρώπους γεμάτους συναισθήματα, κάτι καλό θα προκύψει.

 Δεν θα μας νικήσουν.

Όσο υπάρχει η ελληνική οικογένεια δεμένη όλα είναι κατορθωτά.

Να είστε όλοι καλά!

Υ.Γ. Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τις ευχές σας

στην γιορτή μου.

Σας το αφιερώνω!

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Κέρασμα

Φίλες και φίλοι

Σήμερα σας υποδέχομαι με κέρασμα.

Γιορτάζω και όχι μόνο εγώ, αλλά και ο σύζυγος!

Όσοι με επισκεφτείτε σήμερα δεν μπορεί,  ένα γλυκάκι θα το πάρετε.



Τώρα αν κάνετε δίαιτα και έχετε πει πως από ...Δευτέρα θα αρχίσετε δεν πειράζει,

αρκεστείτε στο λικεράκι.

Θέλω να ευχηθώ χρόνια πολλά και σε άλλες φίλες από την μπλοκογειτονιά

που γιορτάζουν σήμερα (και από ότι είδα είμαστε αρκετές) και να τους χαρίσω

μια αγκαλιά λουλούδια.



Επίσης να ευχαριστήσω την φίλη μου την Σπυριδούλα με το όμορφο σπιτάκι της

 http://handmade-by-spyridoula.blogspot.com/για το πολύ όμορφο βραβειάκι

 που μου χάρισε.


Το χαρίζω και εγώ με την σειρά μου σε όλες τις φίλες που θα περάσουν

από το σπιτάκι μου σήμερα.

Να μην ξεχάσω να ευχηθώ σε όλα τα παιδιά που δίνουν εξετάσεις

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ και στις μανούλες τους ...ψυχραιμία!

Νομίζω πάει και ένα τραγουδάκι σήμερα μέρα που είναι...

Σας χαρίζω αυτό με το οποίο θα πάρουμε μέρος στη EUROVISION


και να ευχηθούμε καλή επιτυχία στην Ελευθερία Ελευθερίου.

Φιλάκια πολλά πολλά!

Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Μαξιλάρι με ροζ λουλούδια



Το ημερολόγιο δείχνει 17 Μαΐου και όμως έξω βρέχει καταρρακτωδώς,

φυσάει και κάνει κρύο.  Αχ! αυτός ο Μάιος!

Φαίνεται ότι ο καιρός επηρέασε και το μαξιλάρι μου που είχε... τις μαύρες του.



Έτσι και εγώ αποφάσισα και του φύτεψα ροζ λουλούδια!

Και για να του φτιάξω ακόμα πιο πολύ το κέφι,

αποφάσισα να το στείλω, όχι σε ένα διαγωνισμό, αλλά σε δύο παρακαλώ!

Στον ροζ διαγωνισμό που κάνει η Vivika στο όμορφο blog της

The Wandering Deer

και στον λουλουδάτο διαγωνισμό της A pink dreamer.

Κορίτσια να μου το προσέχεται, γιατί είναι και ευαίσθητο!

Φιλάκια σε όλες και όλους και μη μου πικραίνεστε με την ...πικραμένη

κυβέρνηση...



Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Αρχαία Ελληνική Τεχνολογία

Στα πλαίσια της αφής της Ολυμπιακής Φλόγας στην Ολυμπία παρουσιάστηκε

και η αρχαία τεχνολογία των Ελλήνων.

Όλα αυτά που σας δείχνω εγώ σήμερα και άλλα πολλά βρίσκονται μόνιμα

στο Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας που λειτουργεί στο Κατάκολο,

υπό την αιγίδα του δήμου Πύργου.

Όλα τα εκθέματα πάνω από 300 έχουν δημιουργηθεί από τον κ. Κώστα Κοτσανά.

Αυτή είναι η πυροσβεστική αντλία του Ήρωνα.


Ο υδραυλικός ατέρμονας κοχλίας του Αρχιμήδη.

Χρησιμοποιείτο   περιστρεφόμενος  για την μεταφορά νερού

από ένα χαμηλό επίπεδο σε ένα ψηλότερο.


Η ατμομηχανή του Ήρωνα (ελληνιστική εποχή).

Η πρώτη ατμομηχανή της ιστορίας. Θα μπορούσε από εκείνη την εποχή να

έχουμε οδηγηθεί στην βιομηχανική επανάσταση αν δεν ανακοπτόταν η

 πρόοδος των Ελλήνων από τις ρωμαϊκές λεγεώνες.

 Αυτόματο σπονδείο με κερματοδέκτη. Ο πρώτος αυτόματος πωλητής

της ιστορίας!

Τοποθετούνταν έξω από τους ναούς και επέτρεπε στους πιστούς τη λήψη

αγιασμού, αφού έριχναν ένα πεντάδραχμο στην οπή.

Υδραυλικό ρολόι του Αρχιμήδη.


Η ιπτάμενη περιστερά του Αρχύπα. Η πρώτη αυτόνομη πτητική μηχανή

της ιστορίας.

Ανεμοκίνητη ύδραυλις.

 Η πρώτη αξιοποίηση της αιολικής ενέργειας παγκοσμίως!

Η ευφυής οινοχόη του Φίλωνα.

Είχε δύο χωρίσματα ένα για νερό και ένα για κρασί, αλλά ένα στόμιο,

από το οποίο χάρη σε ένα σύστημα κάθε φορά έρεε διαφορετικό υγρό.

Ύδραυλις.


Ο υπολογιστικός μηχανισμός των Αντικυθήρων.


Ο αστρολάβος του Πτολεμαίου. Το ...G.P.S. των Αρχαίων Ελλήνων.

Πρόκειται για ένα αστρονομικό όργανο που απεικόνιζε την ουράνια σφαίρα

και χρησιμοποιούνταν για την μέτρηση του γεωγραφικού μήκους και πλάτους

των παρατηρούμενων άστρων από οποιοδήποτε μέρος της γης, καθώς και για

την μέτρηση της απόστασης ήλιου- σελήνης.


Αυτό είναι ένα ρολόι ξυπνητήρι.

Το νερό έρεε από την πάνω στάμνα και ρυθμισμένο με ένα μηχανισμό

έφτανε στην κάτω την ώρα που ήθελαν, ενώ ακουγόταν ένα σφύριγμα

για να ξυπνήσουν.

Αυτά και άλλα πολλά μπορείτε να δείτε και εδώ. www.kotsanas.com

Κατά την γνώμη μου η Ελλάδα θα μπορούσε και στην σύγχρονη εποχή

να έχει μεγαλουργήσει, γιατί εξαιρετικοί επιστήμονες υπάρχουν,

μόνο που κάποιοι ...καιροσκόποι τους αναγκάζουν να ξενιτεύονται

και να μεγαλουργούν εκτός Ελλάδας.

Σας αφήνω πριν πιάσω ...την γκρίνια....





Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Μάνα ένας Ήλιος λαμπερός


Καλημέρα και χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!

Ένας λαμπερός ήλιος είναι η μάνα.

Με το φως της σκορπάει τα σκοτάδια μας και τους φόβους μας.

Μας δίνει δύναμη και  ζεστασιά.

Φωτίζει τα όνειρά μας, χαίρεται με τις επιτυχίες μας.

Ανοίγει την αγκαλιά της στις δυσκολίες μας. 



Η καρδιά της είναι γεμάτη λουλούδια!

Λουλούδια αγάπης, στοργής, τρυφερότητας, κατανόησης.

Λουλούδια που δεν μαραίνονται ποτέ όσο βλέπει τα παιδιά της

να γελάνε.



Η δύναμή της το γέλιο μας!

Η δύναμή μου (μανούλα... γαρ) το γέλιο των παιδιών μου!




Το τραγουδάκι αφιερωμένο σε όλες τις μανούλες που θα με επισκεφτούν σήμερα.

Φιλάκια πολλά!

Υ.Γ. (ο ήλιος μου είναι φτιαγμένος από σελίδες κάποιου περιοδικού
βαμμένες με χρυσό σπρέι).

Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Ολυμπιακές δάδες

Στα πλαίσια της αφής της Ολυμπιακής Φλόγας στις 10/5/2012

στην Ολυμπία, είχε παράλληλα και έκθεση με δάδες από όλες

τις προηγούμενες Ολυμπιάδες.

Σας έχω μερικές από αυτές.


Η δάδα από την Ολυμπιάδα στο Ελσίνκι.


Η δάδα από την Ολυμπιάδα στο Μεξικό.


Η δάδα της Ολυμπιάδας στη Μόσχα.


Η δάδα της Ολυμπιάδας στη Σεούλ.


Η δάδα από την Ολυμπιάδα στη Βαρκελώνη.


Η δάδα από την Ολυμπιάδα στην Ατλάντα.


Αυτή η δάδα είναι συλλεκτική με μεγαλύτερη αξία από τις άλλες,

γιατί αποτελείται από 50 κομμάτια μόνο και φτιάχτηκε για τον εορτασμό

των εκατό χρόνων από την έναρξη των σύγχρονων  Ολυμπιακών αγώνων.


Η δάδα της Ολυμπιάδας στο Σίδνεϊ.


Η δάδα από τη δικιά μας Ολυμπιάδα στην Αθήνα.


Η δάδα από την Ολυμπιάδα στο Πεκίνο.



Άφησα τελευταία την δάδα από την Ολυμπιάδα του Μόντρεαλ που έγινε το 1976,

γιατί  ο σύζυγος μικρός αθλητής τότε, είχε λάβει μέρος στην λαμπαδηδρομία

και του την είχαν δώσει ως τιμητική διάκριση (η φωτογραφία είναι από το σπίτι
και όχι από τον χώρο της έκθεσης).

Αυτό είναι το ένδυμα που φορά η πρωθιέρεια και το αγγείο που μεταφέρει

την φλόγα.

Τέλος σας δείχνω μερικές ζωγραφιές από παιδάκια των σχολείων της περιοχής.



Όμορφα πράγματα για τα οποία πρέπει να είμαστε περήφανοι.

Φιλάκια πολλά.