Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

Φωτογραφίζειν


 "Γαϊδουράγκαθο μεν, όμορφο δε" ήταν ο τίτλος
της φωτογραφίας  που έστειλα στο "Φωτογραφίζειν"
που είχε ως θέμα "Τα πρώτα βήματα της Άνοιξης".


Αντί αυτού ο τίτλος της έπρεπε να είναι 
 "Που πας ξυπόλητη στα αγκάθια" χαχα!
Γιατί πατώσαμε αξιοπρεπώς, αφού ένας μόνο
τολμηρός κριτής την βαθμολόγησε με άριστα
και τον ευχαριστώ. Στο σχόλιό του έγραψε: 
"Εύγε για την τόλμη του/της
να διαγωνιστεί με το ειλικρινά όμορφο γαϊδουράγκαθο.
Γέλασα τόσο πολύ με  τούτο το σχόλιο.

Τώρα αν πάνω στο γαϊδουράγκαθο ήταν μια πανέμορφη
πεταλούδα σίγουρα θα άλλαζε τελείως η τύχη του.
Γιατί κοιτάξτε την φωτογραφία που κέρδισε την πρωτιά
την οποία και εγώ ψήφισα ως την καλύτερη!
Η φωτογραφία ανήκει στην 
ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΚΑΛΕΝΗ 


Το χρωματάκι το έπιασα, η πεταλούδα μου διέφυγε...χαχα!
Έτσι έφτιαξα μία, όμως αυτή ταξιδεύει για να συναντήσει
μια πολύ καλή φίλη...και θα σας γράψω σε άλλη
ανάρτηση για αυτή.


Το επόμενο "Φωτογραφίζειν" ξεκινάει την 1η Απριλίου.
Μαρία μου σε ευχαριστώ για την φιλοξενία.

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Μέρες Άνοιξης

Ο ουρανός ήταν γεμάτος μαύρα σύννεφα και η παγωνιά επικρατούσε παντού.
Εδώ και μέρες  μια μαυροφορεμένη γυναίκα καθόταν στην άκρη του απέραντου κάμπου
σαν κάτι να περίμενε.
Όσοι την έβλεπαν την λυπόντουσαν έτσι όπως καθόταν στην παγωνιά.  Ήθελαν  να την φιλοξενήσουν,  όμως αυτή αρνιόταν.
Ώσπου ένα πρωινό η γη σείστηκε και ένα άνοιγμα δημιουργήθηκε.
Από μέσα πρόβαλε μια ολόξανθη και πανέμορφη κόρη που έπεσε στην αγκαλιά της
μαυροφορεμένης γυναίκας.
-Περσεφόνη μου, φώναξε εκείνη με λαχτάρα και την αγκάλιασε.
Στο πρώτο αγκάλιασμα άνθισε η αμυγδαλιά!


Στο πρώτο φιλί τα σύννεφα διαλύθηκαν και οι ροδακινιές φόρεσαν τα ροζ τους


Σε κάθε στροβίλισμα τους ο κάμπος γέμιζε μαργαρίτες.


Σε  κάθε χαμόγελό τους ξεπετάγονταν οι ίριδες στα μπλε ντυμένες


και οι κίτρινες μαργαρίτες ακολουθούσαν


Στο χορό επάνω άνοιξε το αγιόκλημα και μοσχοβόλησε ο τόπος


τα τριαντάφυλλα χαμογέλασαν και κείνα στο πέρασμά τους


Οι πεταλούδες τέντωσαν τα φτερά τους και ετοιμάστηκαν να χορέψουν
τον χορό της γονιμότητας και της αναγέννησης της φύσης!


Η  Άνοιξη είναι εδώ! Και κάθε Άνοιξη  η ζωή είναι ακόμη πιο ωραία!!!
Χθες ήρθαν και τα χελιδόνια που "φιλοξενώ" κάτω από το μπαλκόνι μου και με γέμισαν χαρά!
Είναι αυτές οι μικρές χαρές που μας κάνουν λίγο να βλέπουμε την αισιόδοξη πλευρά
της ζωής, γιατί άλλο τίποτα δεν μας έμεινε.
Φιλάκια!

Τρίτη 15 Μαρτίου 2016

Αποτελέσματα κλήρωσης

Φίλες και φίλοι ήρθε η ώρα να κάνω την κλήρωση για το δωράκι
που υποσχέθηκα για τα γενέθλια του blog μου


Είχα πάρα πολλές επισκέψεις σε τούτη τη γιορτή και 30 από εσάς αφήσατε
πολύ ωραίες ευχές και μου δείξατε την αγάπη σας.
Σας ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ!!!

Τα ονόματα των φίλων που άφησαν σχόλια είναι

  1. Κική Κωνσταντίνου
  2. Ποδηλάτισσα
  3. woman is blogs
  4. Ο κόσμος της Ράνιας
  5. LitsArt
  6. ποιώ-ελένη
  7. nikol
  8. Mia Petra
  9. ANNA Flo
  10. Ρένα Χριστοδούλου
  11. Syros2js
  12. Dimi
  13. Δημιουργία
  14. metaxia nikolopoulou
  15. κυκλάμινο
  16. Νίκη
  17. Dennis kontarinis
  18. forest
  19. nieneke nia
  20. Φιλία
  21. BYTTERFLY
  22. Marie-Anne
  23. Σταυρούλα Δεκούλου
  24. kiki Aposeki
  25. me(maria)
  26. Parents Land Gr
  27. evonita
  28. marilenaspotofart
  29. Μαρία Έλενα
  30. airis
Και κατόπιν διαφανών διαδικασιών η τυχερή είναι:


Η ANNA flo που είχε το Νο 9! Αννούλα μου να είσαι πάντα τυχερή.
Το δωράκι σου ετοιμάζεται και περιμένω τα στοιχεία σου στο mail μου
για να σου το στείλω.

Δωράκια δίνω και δωράκια παίρνω, αμέ!
me(maria) μου έστειλε δωράκια γιατί ήμουν η τυχερή της κλήρωσης στο
παιχνίδι "παίζοντας με τις λέξεις" #5 ένα υπέροχο βιβλίο και ένα σημειωματάριο 
συνοδεία υπέροχων καρτών με ευχές!


Μαρία μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Υπέροχη επιλογή!
Φιλάκια σε όλους!


Δευτέρα 14 Μαρτίου 2016

Ο μοναχικός χαρταετός




Δεκάδες χαρταετοί πετούσαν στον καταγάλανο ουρανό. Χοροπηδούσαν, γελούσαν, 
έκαναν τρελές τούμπες και χαίρονταν με τα γέλια των παιδιών που κρατούσαν τον 
σπάγκο τους. "Άσε καλούμπα" φώναζαν στα παιδιά, να πάμε ψηλά!!!
Μόνο ένας χαρταετός δεν συμμετείχε σε τούτο το γλέντι. Καθόταν εκεί, πιο ψηλά από 
τους άλλους και καμάρωνε τα χρώματά του και το μέγεθός του, η αλήθεια είναι πως 
ήταν ο πιο μεγάλος. Οι άλλοι χαρταετοί του φώναζαν να παίξει μαζί τους, αλλά εκείνος 
έλεγε από μέσα του "σιγά μην παίξω με εσάς τους παρακατιανούς".
Εσύ χάνεις του έλεγαν οι άλλοι. Σήμερα είναι η ημέρα μας, πρέπει να χαίρεσαι την 
ελευθερία του πετάγματος, γιατί αύριο τα παιδιά θα γυρίσουν  πάλι στα διαβάσματά 
τους και θα μας κλείσουν σε κάποια αποθήκη και θα περιμένουμε έναν ολόκληρο χρόνο
να ξαναπετάξουμε.
Εκείνος δεν άκουγε, ζούσε στον κόσμο του, ένιωθε ανώτερος. Σιγά μην κάνω τις τρέλες 
που κάνετε εσείς σκεφτόταν. Εγώ δεν θέλω να χαλάσω την φορεσιά μου!
Μετά το μεσημέρι  ο αέρας δυνάμωσε και τα πρώτα γκρίζα σύννεφα φάνηκαν στον 
ουρανό.
-Αδέλφια μάλλον θα βρέξει, φώναξε ένας χαρταετός.
-Ευτυχώς τα παιδιά το κατάλαβαν και άρχισαν να μαζεύουν τον σπάγκο μας, είπε ένας 
άλλος.
Σιγά σιγά όλοι οι χαρταετοί άρχισαν να κατεβαίνουν.
Μόνο ο μοναχικός χαρταετός αντιστεκόταν και δεν κατέβαινε, όσο και αν το παιδάκι προσπαθούσε να μαζέψει τον σπάγκο του.
-Τι κάνεις; του φώναζαν οι άλλοι, σε λίγο θα βρέξει και θα καταστραφείς... κατέβα...
-Η δική μου η φορεσιά είναι αδιάβροχη τους απαντούσε, δεν είμαι σαν και εσάς, εγώ δεν φοβάμαι τίποτα.
Όσο και να προσπαθούσε το παιδί να τον κατεβάσει δεν μπορούσε. Εκείνος αντιστεκόταν, ώσπου ένας δυνατός αέρας του έκοψε τον σπάγκο και άρχισε να παρασύρεται μακριά.
Στην αρχή το διασκέδαζε.
Καλύτερα έτσι σκεφτόταν τώρα θα ταξιδέψω και θα  δω  καινούργια πράγματα. 
Πέρασε πάνω από την μεγάλη πόλη και άρχισε να πηγαίνει προς την εξοχή.
Οι πρώτες σταγόνες της βροχής τον πέτυχαν όταν περνούσε πάνω από ένα ποτάμι. Δεν 
έδωσε σημασία, αλλά όταν η βροχή δυνάμωσε άρχισε να φοβάται. 
Ο αέρας είχε δυναμώσει και άλλο. Ο χαρταετός άρχισε να χάνει ύψος, γιατί η ουρά του 
είχε βαρύνει από την βροχή.
Τελικά έπεσε πάνω σε ένα δέντρο και η φορεσιά του σκίστηκε. Ένα άλλο φύσημα του αέρα τον ελευθέρωσε από το δέντρο και τον έριξε μέσα στα λασπόνερα στην αυλή ενός αγροτόσπιτου.
Έμεινε όλη την νύκτα εκεί να κλαίει για το χάλι του.
Το πρωί τον βρήκε ένα οκτάχρονο κοριτσάκι και φώναξε στον αδερφό της που ήταν λίγο μεγαλύτερος.
-Τι θέλαμε χθες και η μαμά δεν μπορούσε να μας το φτιάξει, γιατί δεν θυμόταν πως μας 
τον έφτιαχνε ο μπαμπάς που μας άφησε και πήγε στον ουρανό;
-Έναν χαρταετό, απάντησε το αγόρι.
-Νάτος, ο μπαμπάς μας τον έστειλε, από εκεί ψηλά.
-Μα αυτός είναι κατεστραμμένος.
Άκουσε τα λόγια τους η μαμά τους και πλησίασε να δει τι είχαν βρει τα παιδιά.
-Ο σκελετός του είναι γερός, θα τον ξαναφτιάξουμε. Κάπου έχω μια εφημερίδα, 
θα φτιάξω και αλευρόκολλα και σε λίγη ώρα θα είναι έτοιμος.
Στο άκουσμα όλων αυτών ο χαρταετός ανατρίχιασε.
-Για ποιον με περάσατε, εγώ δεν θέλω μια τέτοια φορεσιά...άκου εφημερίδα...όσοι 
με δουν θα με κοροϊδεύουν.
Η εφημερίδα κολλήθηκε πάνω στο σκελετό του χαρταετού και τα παιδιά ενθουσιάστηκαν.
-Μαμά έφερα μερικά λουλούδια από την αμυγδαλιά μας να τα κολλήσουμε γύρω γύρω 
σαν στεφάνι, είπε το κοριτσάκι.
-Να πάρε και αυτούς τους δυο πανσέδες και βάλτους για μάτια και αυτό το μακρόστενο φυλλαράκι για μύτη, είπε το αγόρι.
-Πάω να φέρω και λίγες κατακόκκινες ανεμώνες για στόμα.
Σε λίγο όλα ήταν έτοιμα!
-Πρέπει να του φτιάξουμε και ουρά, είπε η μαμά τους, πάω να φέρω μερικά χρωματιστά κουρελάκια.
-Κουρελάκια; που ξέπεσα φώναζε ο χαρταετός. Δεν πρόκειται να πετάξω εγώ με αυτά τα χάλια.
Τα παιδιά κάθισαν και καμάρωσαν λίγο τον χαρταετό τους και μετά πήγαν να τον 
πετάξουν ψηλά.
Ο χαρταετός όμως δεν έλεγε να πετάξει. Αντιστεκόταν. Ντρεπόταν για την φορεσιά του.
Πρώτη προσπάθεια, δεύτερη προσπάθεια και τα παιδιά σκέφτηκαν πως κάτι δεν είχαν φτιάξει σωστά.
-Ας κάνουμε άλλη μία προσπάθεια είπε η μητέρα τους και τότε ένα αεράκι σήκωσε ψηλά 
τον χαρταετό.
Τα παιδιά ζητωκραύγαζαν χαρούμενα, ενώ ο χαρταετός σκεφτόταν πως ευτυχώς που δεν ήταν άλλοι χαρταετοί εκεί γύρω να δουν το χάλι του.
Όπως στεκόταν εκεί ψηλά, πέρασαν πέντε έξι σπουργίτια δίπλα του και τα άκουσε να λένε πως δεν είχαν δει ξανά ωραιότερο χαρταετό.
-Ορίστε με ειρωνεύονται και τα σπουργίτια τώρα, σκέφτηκε.
Μετά από λίγο ένα περιστέρι του είπε πως δεν είχε ξαναδεί ωραιότερα μάτια.
-Λες να είναι αλήθεια, σκέφτηκε ο χαρταετός, να είμαι πράγματι ωραίος και να μην με ειρωνεύονται;
Όταν μάλιστα μετά από λίγο ένας κοκκινολαίμης του είπε πως είχε το ωραιότερο 
χαμόγελο κατάλαβε πως ήταν πραγματικά ωραίος και άρχισε να χαίρεται το πέταγμά του
και να κουνάει την ουρά του χαιρετώντας τα παιδιά που έπαιζαν χαρούμενα μαζί του.
-Τελικά είχαν δίκιο χθες οι χαρταετοί που μου έλεγαν να παίξω μαζί τους και να χαρώ το πέταγμα, σκέφτηκε ο χαρταετός, σήμερα καταλαβαίνω πως η ευτυχία είναι στα απλά πράγματα και χαρούμενος έκανε βόλτες δεξιά και αριστερά πάνω και κάτω.
Τώρα ήταν πράγματι ευτυχισμένος!


Υ.Γ.1 αυτή ήταν μια παλαιότερη ανάρτηση.
Υ.Γ.2 αύριο θα κάνω την κλήρωση των γενεθλίων του blog μου.

Φιλάκια!

Τρίτη 8 Μαρτίου 2016

Ελάτε να γιορτάσουμε!



Τι να γιορτάσουμε;
Μα το σαλπάρισμα τούτου του καραβιού! 
Το πρώτο σαλπάρισμα, που  είχα επιλέξει να γίνει αυτή την ημέρα  το είχα αφιερώσει 
σε όλες τις γυναίκες που αγωνίζονται για ένα καλύτερο κόσμο, στις γυναίκες που αγωνίζονται 
για τα παιδιά τους, για τη δουλειά τους, για ίση μεταχείριση και σεβασμό μέσα σε μια 
κοινωνία ανελέητη.
Στις γυναίκες ηρωίδες της ζωής!
Το είχα αφιερώσει επίσης και στην μνήμη του πατέρα μου που έφυγε από την ζωή 
σαν σήμερα και που ήταν ένας άνθρωπος που σεβόταν τους αγώνες για δικαιοσύνη
και αξιοπρέπεια και υπερασπιζόταν πάντα το δίκιο.

Τούτο το καράβι έκανε λοιπόν το παρθενικό του ταξίδι στις 8 Μαρτίου του 2012!
Από τότε ταξίδεψε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της μπλογγόσφαιρας.
Ταξίδεψε στα "Μονοπάτια της φαντασίας μου"!
Σαν  καπετάνισσα το οδήγησα σε εξωτικά λιμάνια και σε μέρη γεμάτα Φως!

Πήγαμε  στη χώρα των παραμυθιών,  του ντεκουπάζ και των κατασκευών
Ακούσαμε  Ιστορίες της νύχτας.
Λιμάνια χωρίς  γυναίκες δεν γίνεται Nude.
Φωτογραφίσαμε ότι όμορφο και περίεργο βλέπαμε και εθιστήκαμε στο φωτογραφίζειν!
Στις ατέλειωτες ώρες ταξιδιού για να περνά η ώρα παίζαμε το  παιχνίδι των πέντε λέξεων,
και όχι μόνο, πειραματιστήκαμε και με  25 λέξεις (ολιγόλεκτα).
Μπήκαμε σε καφενέδες και ακούσαμε ιστορίες  ήπιαμε  τα  καφεδάκια μας και είπαμε και το φλιτζάνι,  ξεκουραστήκαμε σε σπίτια φιλόξενα και ακούσαμε ρετρό διηγήσεις.

Μα το πιο σπουδαίο είναι ότι μέσα από όλα αυτά τα ταξίδια γνώρισα ΕΣΑΣ!!!
Ανεκτίμητους φίλους!!!
Για να σας ευχαριστήσω για την παρέα σας, την φιλία σας και την εκτίμησή σας
στο πρόσωπό μου θα κάνω και μία κλήρωση για να σταλεί και ένα δωράκι από εμένα
για κάποιον από εσάς.

Σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα 4 χρόνια που ταξιδεύουμε μαζί!
Κεραστείτε και τουρτίτσα ιντερνική!


Σας ευχαριστώ προκαταβολικά για τα σχόλια που θα αφήσετε. 

Φιλάκια! 

Τρίτη 1 Μαρτίου 2016

"Με τον ήλιο στα μαλλιά" Φωτογραφίζειν #21


Ο Ήλιος  έχει βαλθεί να μου ρίχνει χρυσάφι στα μαλλιά.
Δεν νομίζω αυτή τη στιγμή να είναι άνθρωπος
πιο πλούσιος από μένα.
Ηρεμία...ψυχή στον ορίζοντα
Εγώ και ο φωτογράφος μου.
Θάλασσα και Ήλιος δικά μας...



Θάλασσα και Ήλιος 
στις πιο ερωτικές στιγμές τους
και εμείς μάρτυρες στο αγκάλιασμα τους.





Με την πρώτη φωτογραφία έλαβα μέρος στο "Φωτογραφίζειν" της Μαρίας.
Το θέμα του διαγωνισμού ήταν  "Μια ματιά στον ήλιο".
Ευχαριστώ όσους έδειξαν την προτίμησή τους στην δική μου φωτογραφία
και την Μαρία για την φιλοξενία.
Ήδη έχει αρχίσει ο επόμενος διαγωνισμός με θέμα "Τα πρώτα βήματα της Άνοιξης".

Σας εύχομαι καλό μήνα!
Φιλάκια!