Μέρες Άνοιξης

Ο ουρανός ήταν γεμάτος μαύρα σύννεφα και η παγωνιά επικρατούσε παντού.
Εδώ και μέρες  μια μαυροφορεμένη γυναίκα καθόταν στην άκρη του απέραντου κάμπου
σαν κάτι να περίμενε.
Όσοι την έβλεπαν την λυπόντουσαν έτσι όπως καθόταν στην παγωνιά.  Ήθελαν  να την φιλοξενήσουν,  όμως αυτή αρνιόταν.
Ώσπου ένα πρωινό η γη σείστηκε και ένα άνοιγμα δημιουργήθηκε.
Από μέσα πρόβαλε μια ολόξανθη και πανέμορφη κόρη που έπεσε στην αγκαλιά της
μαυροφορεμένης γυναίκας.
-Περσεφόνη μου, φώναξε εκείνη με λαχτάρα και την αγκάλιασε.
Στο πρώτο αγκάλιασμα άνθισε η αμυγδαλιά!

Στο πρώτο φιλί τα σύννεφα διαλύθηκαν και οι ροδακινιές φόρεσαν τα ροζ τους

Σε κάθε στροβίλισμα τους ο κάμπος γέμιζε μαργαρίτες.

Σε  κάθε χαμόγελό τους ξεπετάγονταν οι ίριδες στα μπλε ντυμένες

και οι κίτρινες μαργαρίτες ακολουθούσαν

Στο χορό επάνω άνοιξε το αγιόκλημα και μοσχοβόλησε ο τόπος

τα τριαντάφυλλα χαμογέλασαν και κείνα στο πέρασμά τους

Οι πεταλούδες τέντωσαν τα φτερά τους και ετοιμάστηκαν να χορέψουν
τον χορό της γονιμότητας και της αναγέννησης της φύσης!

Η  Άνοιξη είναι εδώ! Και κάθε Άνοιξη  η ζωή είναι ακόμη πιο ωραία!!!
Χθες ήρθαν και τα χελιδόνια που "φιλοξενώ" κάτω από το μπαλκόνι μου και με γέμισαν χαρά!
Είναι αυτές οι μικρές χαρές που μας κάνουν λίγο να βλέπουμε την αισιόδοξη πλευρά
της ζωής, γιατί άλλο τίποτα δεν μας έμεινε.
Φιλάκια!