Νάξος αγαπημένη!

"Αν ο Παράδεισος ήταν στη γη τότε είναι η Νάξος...".
Θα ξεκινήσω με αυτή την φράση που διάβασα σε ένα τοίχο στο χωριό Απείρανθος
(είναι μια παραλλαγή από φράση του Καζαντζάκη που έζησε στο νησί και το αγάπησε πολύ),
για να περιγράψω τι ερωτεύτηκα φέτος το καλοκαίρι. Την Νάξο!

Τέλος Αυγούστου, αρχές Σεπτέμβρη πάτησα το πόδι μου στη Νάξο και γνώρισα
τα κατάλευκα σοκάκια της, τους φιλόξενους και ευγενικούς κατοίκους της,
το νόστιμο φαγητό της. Τις ομορφιές της και την ιστορία της.
Το παρελθόν της που μπερδεύεται με το παρόν και το νιώθεις κάθε στιγμή είτε
περπατάς στο κάστρο της που είναι ένα ζωντανό μεσαιωνικό μουσείο, είτε γνωρίζοντας
τα κάτασπρα χωριά της.

                

Τα σοκάκια της μέσα στο κάστρο, όλο μυστήριο και εκπλήξεις.
Να στρίβεις σε κάποιο από αυτά και να βλέπεις ένα σαξοφωνίστα
να σου υπόσχεται ένα μουσικό ταξίδι, να προχωράς μαζί του
δίπλα από τοίχους που σου δείχνουν με προτζέκτορα  φαντασμαγωρικές
εικόνες του νησιού,  να καταλήγεις στο καθολικό παρεκκλήσι
και να παρακολουθείς μουσική από μια ορχήστρα πνευστών.

Να φεύγεις από το μαγεία της νύχτας και την ημέρα να γνωρίζεις τις ομορφιές
της θάλασσας με τα κρυστάλλινα πεντακάθαρα νερά της και τις πανέμορφες παραλίες της.

Να γνωρίζεις τα γραφικά της λιμανάκια και να απολαμβάνεις το ουζάκι σου
στα ταβερνάκια της δίπλα στο κύμα.

 Να ανηφορίζεις στην ενδοχώρα και να ακολουθείς τα μονοπάτια που άλλοτε
ανηφόριζαν οι πιστοί για να προσκυνήσουν στον ναό της θεάς Δήμητρας.

Ναός θεάς Δήμητρας

Να ακολουθείς άλλους δρόμους και να βρίσκεσαι στο ιερό του Διονύσου. Να
σκέφτεσαι πως ίσως κάπου εκεί είναι και η Αριάδνη που βρήκε προστασία
κοντά του όταν την εγκατέλειψε ο Θησέας.

Ιερό του Διονύσου

Να θαυμάζεις τα τεράστια αγάλματα τους Κούρους, μισοτελειωμένους
που είναι διάσπαρτα στο νησί σε αρχαία λατομεία μαρμάρου.

Ο "Έλληνας" Κούρος που κείτεται μισοτελειωμένος στο Φλεριό

Στον Απόλλωνα ένα παραθαλάσσιο χωριό θα συναντήσουμε άλλο ένα Κούρο
μισοτελειωμένο σε αρχαίο λατομείο που απεικονίζει τον Διόνυσο.

Κούρος του Διονύσου μήκους 10 μ.

Οι ομορφιές της Νάξου δεν τελειώνουν ποτέ, τις αντικρίζεις παντού.
Από τους ανεμόμυλους...

τα κάτασπρα ανηφορικά σοκάκια των χωριών της και τους πύργους της, μέχρι τα παραθύρια
με τα κεντητά κουρτινάκια.

Άφησα για το τέλος την επιβλητική Πορτάρα σήμα κατατεθέν της Νάξου. Μια τεράστια

μαρμάρινη πύλη,  του ναού του Απόλλωνα που έμεινε ημιτελής και βρίσκεται πάνω στο

νησάκι  "Παλάτια". 

Κατά το ηλιοβασίλεμα εκεί επάνω συναντήσαμε περίπου  χίλια άτομα

να το απολαμβάνουν και ο αφιλότιμος ο ήλιος μας μάγεψε με τα χρώματά του λίγο πριν 

βουτήξει στα σκουρογάλανα νερά του Αιγαίου!

Αυτή είναι η Νάξος το νησί των μύθων, του πολιτισμού, των κάτασπρων χωριών,
των φιλόξενων ανθρώπων, του κίτρου και του απέραντου γαλάζιου!
Μεγάλος έρωτας λέμε...

Υ.Γ. Σε επόμενη ανάρτηση θα σας εκμυστηρευτώ τα "κατορθώματά" μου στο νησί...

Τύχη βουνό...!

Χθες ήταν η τυχερή μου μέρα γιατί μου προέκυψε ένα ταξιδάκι ξαφνικό.
Κάτι σαν "χάριν του βασιλικού ποτίζεται και η γλάστρα".

Πρωινό καφεδάκι σε κάποια πλατεία του Αγρινίου παρέα με κάμποσα περιστέρια
που τσακώνονταν γύρω από ένα κομμάτι κρουασάν.
Εγώ τα φωτογράφιζα...
Σε κάποια στιγμή και ενώ τραβούσα φωτογραφίες, μέσα από τον φακό
είδα αυτό που βλέπετε σχεδόν στην μέση της φωτογραφίας.
Τι δεν το βλέπετε;  Για κοιτάξτε καλύτερα...
Καλέ έγινα πλούσια κατά ένα ευρώ!!! Λίγο το έχετε;
Γι' αυτό σας λέω χθες είχα τύχη βουνό...χαχα!

Για φαγητό  στον Αστακό. Όχι  δεν έφαγα αστακό 

(έτσι και αλλιώς έχω πάρει  διαζύγιο γενικώς με τα ψαροειδή).

Αστακό λένε το μέρος.

Αστακός Αιτωλοακαρνανίας

Αλλά το πιο ωραίο ήταν το απογευματινό μου καφεδάκι εδώ

Ναύπακτος

αντικρίζοντας αυτό!!!
Όσες φορές και αν έχω πάει Ναύπακτο πάντα απολαμβάνω το μέρος
σαν να είναι η πρώτη φορά.

Ναύπακτος

Πάντα τέτοια!
Καλό μήνα σας εύχομαι.
Φιλιά!

Το ξωκκλήσι της Αγ. Θεοδώρας (Φωτογραφίζειν)

Το ξωκλήσι της Αγ. Θεοδώρας είναι ένα κτίσμα της Βυζαντινής εποχής και εκτός από την δικαιοδοσία της Εκκλησίας υπάγεται και στο Υπουργείο Πολιτισμού, ως βυζαντινό μνημείο. 

(Με αυτή τη φωτογραφία πήρα μέρος στο διαγωνισμό  "Φωτογραφίζειν")

Σε αυτό το εκκλησάκι συμβαίνει ένα "θαύμα¨. Δεκαεφτά μεγάλα δέντρα και αρκετά μικρότερα έχουν φυτρώσει στη στέγη του κτιρίου.

Οι ρίζες τους δεν είναι ορατές κάτω από την στέγη ούτε στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό της εκκλησίας.

Το κτίριο δέχεται μεγάλη πίεση λόγω του φορτίου που φέρει και γι΄αυτό έχουν γίνει πολλές επεμβάσεις συντήρησης.

Οι τελευταίες εργασίες αποκατάστασης έγιναν το 1998 και 1999. Με ειδικό γεωραντάρ είδαν που κατευθύνονταν οι ρίζες και προχώρησαν με ασφάλεια στην αποκατάσταση της Εκκλησίας.

Αποδείχτηκε ότι οι ρίζες ακολουθούν τα διάκενα που υπάρχουν μέσα στους πλευρικούς τοίχους πλάτους ενός μέτρου, δημιουργώντας απωθητικές τάσεις μεταξύ των λίθων και έτσι καταλήγουν στο έδαφος.

Τα δέντρα είναι θεόρατα!

Ο νότιος τοίχος είναι σχεδόν ανέπαφος.

Στον βόρειο τοίχο όμως φαίνεται ένα κενό.

Το εκκλησάκι γιορτάζει στις 11 Σεπτεμβρίου, αλλά καθημερινά το επισκέπτονται πολλοί εκδρομείς.

Το εκκλησάκι βρίσκεται κοντά στα χωριά Βάστα  και Ίσαρι της Μεγαλόπολης σε μια κατάφυτη ρεματιά, δίπλα στα νερά ενός χειμάρρου.

Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να ακούσετε πως ερμηνεύει η Εκκλησία μας το "θαύμα των 17 δέντρων" που βρίσκονται στη στέγη της μικρής εκκλησίας της Αγ. Θεοδώρας, η οποία εκτελέστηκε και την ώρα που ξεψυχούσε είπε: "Κάνε Κύριε τα χρόνια μου να γίνουν δέντρα και το αίμα μου νερό να τα ποτίζει".

Η ανάρτηση αυτή έγινε με αφορμή τον διαγωνισμό "Φωτογραφίζειν" που κάνει το blog mia-matia-ston-ilio. με θέμα τα Ξωκλήσια.

Με την πρώτη φωτογραφία έλαβα μέρος σε αυτό τον διαγωνισμό. Πήρε 12 βαθμούς και ευχαριστώ όλους όσους την ψήφισαν.

Αν βρεθείτε σε αυτά τα μέρη αξίζει να επισκεφτείτε το εκκλησάκι, είναι μέσα σε ένα ειδυλλιακό τοπίο. Εγώ βρέθηκα εκεί την Πρωτομαγιά.
Να είστε καλά.
Φιλάκια!
Υ.Γ. Οι πληροφορίες είναι από ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ.

Περιπλανήσεις

Ακολουθείς ένα μονοπάτι και δεν ξέρεις που θα σε βγάλει...

Όταν όμως αυτό το μονοπάτι είναι μέσα σε ένα τέτοιο καταπράσινο περιβάλλον, 

το ακολουθείς

και συναντάς ποτάμια και γεφυρούλες, πανύψηλα πλατάνια που τα σφιχτοαγκαλιάζουν

ερωτευμένοι κισσοί.

Με τα κλαδιά  να σχηματίζουν αψίδα για να θαυμάσουν τα κρυστάλλινα νερά 

που δροσίζουν τις ρίζες τους.

Να περπατάς και εσύ εκεί και να φαντάζεσαι πως σε ακολουθούν νεράιδες

και ξωτικά, ακούγοντας πουλιά και βατράχια να υμνούν το μεγαλείο της φύσης.

Ώσπου το μονοπάτι σταματά και η είσοδος από εκεί και πέρα είναι μόνο

για μυημένους.

Και ξαφνικά να επανέρχεσαι στην πραγματικότητα-εφιάλτη
που δημιούργησε ο άνθρωπος...

Φιλιππείο

Φίλοι μου γεια σας
Με  την πιο κάτω φωτογραφία έλαβα μέρος στον διαγωνισμό  "φωτογραφίζειν"
με θέμα: "Οι ομορφιές μιας λιγότερο γνωστής Ελλάδας"
Βέβαια ποιος δεν γνωρίζει την Αρχαία Ολυμπία; Όλοι!
Όμως υπάρχουν κάποιοι που δεν την έχουν επισκεφτεί, γι' αυτό έστειλα
αυτή τη φωτογραφία .
Είναι το Φιλιππείο.

Ένα κυκλικό περίπτερο οικοδόμημα διαμέτρου 15,24μ. το οποίο βρίσκεται
στο χώρο της Άλτεως, δυτικά του ναού της Ήρας. Αφιερώθηκε στο ιερό του Δία
από τον Φίλιππο Β΄ μετά την μάχη της Χαιρώνειας το 338π.Χ. μετά τον θάνατό του
η κατασκευή ολοκληρώθηκε από τον υιό του Μ. Αλέξανδρο.
Αποτελείτο από 18 ιωνικούς κίονες οι οποίοι στήριζαν πώρινο ιωνικό θριγκό
και κωνική στέγη με μαρμάρινη κεράμωση που η κορυφή της κατέληγε σε χάλκινο
κάλυκα παπαρούνας.
Ο τοίχος του κυκλικού σηκού ήταν πώρινος  με ερυθρωπό επίχρισμα
σε απομίμηση πλινθοδομής.
Στο εσωτερικό υπήρχαν 9 κορινθιακοί ημικίονες και ημικυκλικό βάθρο
με 5 χρυσελεφάντινα αγάλματα της μακεδονικής βασιλικής οικογένειας, έργα
του γλύπτου Λεωχάρους.
Από το μνημείο παλαιότερο είχαν απομείνει μόνο τα θεμέλια και τα κατώτερα
τμήματα των τοίχων.

φώτο από ίντερνετ

Όμως με την ευκαιρία των Ολυμπιακών αγώνων 2004, το μουσείο του Βερολίνου
επέστρεψε δέκα αρχιτεκτονικά μέλη του Φιλιππείου με σκοπό τη αναστήλωσή του.
Η αναστήλωση ολοκληρώθηκε το 2005.(πληροφορίες Υπουργείο Πολιτισμού)

Εκτός όμως από τους αρχαιολογικούς χώρους στην περιοχή μου υπάρχουν και
οι ομορφότερες παραλίες.
Μία από αυτές θα δείτε στον ίδιο διαγωνισμό σε μία φωτογραφία
από την παραλία της Κουρούτας. Ήταν η συμμετοχή της Αριστέας μας.
Οπότε αν θέλετε να  δείτε αυτά και άλλα πολλά επισκεφτείτε τα μέρη μας...
και αν θέλετε ξεναγό...εγώ είμαι εδώ.
Φιλάκια!

Περιήγηση στην Κεφαλλονιά

Γεια σας φίλοι μου

Σας έχω υποσχεθεί ένα ταξιδάκι στην Κεφαλλονιά...

Φύγαμε λοιπόν... για απόβαση...

Το φέρι "Ιόνιαν Σταρ" που πήραμε από την Κυλλήνη,

μας  έφερε στο όμορφο λιμάνι της Κεφαλλονιάς τον Πόρο.

Πόρος Κεφαλλονιάς

Η Κεφαλλονιά είναι το μεγαλύτερο νησί από το Επτάνησα και λικνίζεται

στο Ιόνιο πέλαγος.

Το μεγαλύτερο τμήμα της το καταλαμβάνει η Οροσειρά του Αίνου

που κρύβει μέσα της υπέροχα σπήλαια με σταλακτίτες, όπως το σπήλαιο

της Δρογκαράτης,

μέσα στο οποίο σχηματίζεται μία μεγάλη σάλα (65*45 & ύψος20μ.),

η Σάλα της Αποθέωσης, όπως την ονομάζουν

και εκεί λόγω της εξαιρετικής ακουστικής της διοργανώνονται

μουσικές εκδηλώσεις.

Από την οροφή κρέμονται υπέροχοι σταλακτίτες και από το δάπεδο

ξεπροβάλλουν σταλαγμίτες...

όλο το σπήλαιο στάζει, καθώς συνεχίζει να σχηματίζεται...

Η Κεφαλλονιά διαθέτει όμορφες παραλίες, όπως αυτή του Μύρτου...

με τις κάτασπρες πέτρες σε όλα τα μεγέθη...

Περιττό να σας πω πως κουβάλησα κάμποσες... για τις κατασκευές μου.

Γραφικά χωριά, όπως το παραθαλάσσιο χωριό Άσσος

που διατηρείται ακόμα το Βενετσιάνικο κάστρο του (15ος αιών)

Το χωριό Αγία Ευφημία ...προορισμός για αρκετούς...σκαφάτους...

και το παραδοσιακό χωριό Φισκάρδο, το μόνο που έμεινε όρθιο μετά τον

καταστροφικό σεισμό του 1953...

που τέτοια εποχή και αυτό είναι γεμάτο από σκάφη όλων των μεγεθών...

Ας πάμε και λίγο από το Αργοστόλι, την πρωτεύουσα...με την όμορφη

παραλιακή λεωφόρο...

Στην προβλήτα κάθε πρωί δένουν τα ψαροκάικα

και από εκεί πουλούν τα ψάρια τους...

και τώρα πάμε στον  πεζόδρομο με τα καταστήματα...

Ήταν μεγάλη η βόλτα και σας κούρασα;

Ε, τότε ας πάρουμε μια ανάσα για ένα καφεδάκι...

και συνεχίζουμε με βόλτα στον πεζόδρομο...

σας δίνω και ιδέες για ...δημιουργίες...

και μια ματιά στα παραδοσιακά τους προϊόντα.

Τώρα ας πάρουμε... μια γεύση από το  βραδινό Αργοστόλι...

Η κεντρική πλατεία  με  τις καφετέριες  και τα μπαράκια...

και τους μικροπωλητές να εκθέτουν την πραμάτεια τους...

σε έναν "βραδινό πεζόδρομο" με ευφάνταστους τρόπους...

Θα σας αφήσω...με ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα από Κεφαλλονιά...

και θα επανέλθω...γιατί ένα τόσο μεγάλο νησί  δεν μπορείς να το δείξεις

με μία μόνο ανάρτηση...

Έως τότε να είστε όλοι καλά.

Φιλάκια!