Περασμένα μεγαλεία (12ος διαγωνισμός φωτογραφίζειν)

Σε τούτο το κτίριο πριν κάποια χρόνια έστησαν καυγά
το πάτωμα με το ταβάνι.

"Περασμένα μεγαλεία"

Ένοιωθαν πλήξη και ανία βλέπεις γιατί οι  ένοικοι  είχαν μετακομίσει σε άλλη πόλη
και μη έχοντας με τι να ασχοληθούν όλο καυγάδιζαν μεταξύ τους
για ασήμαντες αφορμές.
Αιτία του καυγά την τελευταία και μοιραία μέρα η διαφωνία τους
για το πιο είναι πιο χρήσιμο...
Το πάτωμα έλεγε: ¨Εγώ είμαι πιο χρήσιμο γιατί πάνω μου
οι άνθρωποι περπατούν, χορεύουν, παίζουν τα παιδιά τους,
τοποθετούν  έπιπλα, και με στολίζουν με ωραία χαλιά".
"Σιγά" απαντούσε το ταβάνι "για να μην ήμουν εγώ και οι άνθρωποι
θα έβλεπαν τα κεραμίδια, θα έμπαινε ο αέρας και θα πάγωναν.
Άλλωστε επειδή είμαι και εγώ χρήσιμο, περισσότερο από σένα,
με στολίζουν  με σχέδια χρωματιστά ξυλόγλυπτα και γύψινα.
Πες το ένα...πες το άλλο άναψε ο καυγάς...και το κακό δεν άργησε να γίνει...
Αρπάζει μια από τις σανίδες του το πάτωμα και την εκσφενδόνισε
στο ταβάνι. Το ταβάνι ανταπέδωσε με μία από τις δικές του.
Μάταια τα κεραμίδια τους φώναζαν να σταματήσουν.

Εκείνα συνέχισαν ώσπου δεν έμεινε σανίδα για σανίδα στη θέση της.
Έτσι ταβάνι και πάτωμα βρέθηκαν καταγής.
"Ορίστε τι καταλάβατε τώρα"; τους φώναξαν τα κεραμίδια.
"Ένα μάτσο σανίδες γίνατε και πήρατε και εμένα στο λαιμό σας".

Με την πρώτη φωτογραφία έλαβα μέρος στον 12ο διαγωνισμό του blog mia-matia-ston-ilio
που είχε σαν θέμα:"Παλιές Στιγμές". Εγώ έδωσα στην φωτογραφία μου τον τίτλο!
"Περασμένα μεγαλεία".
Αυτό το σπίτι βρίσκεται κάπου στην Κυπαρισσία. Οι τοίχοι του στέκονται αγέρωχοι.
Η σκεπή όμως έχει καταρρεύσει.
Το φωτογράφισα μια μέρα που βρέθηκα εκεί συνοδεύοντας τον σύζυγο
σε ένα επαγγελματικό ταξίδι. Καθώς τον περίμενα να τελειώσει ένα ραντεβού
πίνοντας το καφεδάκι μου και κοιτώντας τούτο το κτίριο
σκαρφίστηκα αυτή την αστεία ιστορία για να περάσει η ώρα.

Να είστε όλοι καλά!
Φιλάκια!