Όταν οι πεταλούδες άργησαν να φανούν

(Αφιερωμένο σε μία φίλη που αγαπά τις πεταλούδες και στη μαμά της που την έφερε στον κόσμο στις 21 Μαρτίου)

Κάποτε σε ένα τόπο μακρινό ζούσε ένας   άνθρωπος, που είχε για φίλους του τον Χειμώνα, τον Βοριά και τον Χιονιά και δεν αγαπούσε καθόλου την Άνοιξη. 

Έτσι φυλάκισε όλες τις πεταλούδες, γιατί ήξερε πως αυτές  έδιναν το σύνθημα για τον ερχομό της.

Το ημερολόγιο έδειχνε 1η Μαρτίου, αλλά τα γκρίζα χρώματα του Χειμώνα δεν έλεγαν να φύγουν. Οι άνθρωποι αναρωτιόντουσαν:

-Γιατί δεν ήρθε ακόμη η Άνοιξη; Που είναι οι πεταλούδες που έρχονταν πρώτες και καλύτερες να ανακοινώσουν τον ερχομό της;

-Που είναι οι πεταλούδες, αναρωτιόντουσαν και τα μπουμπούκια των λουλουδιών πάνω στα κλαδιά, που σε κάθε άγγιγμά τους ανοίγαμε τα πέταλα μας και σκορπίζαμε το άρωμά μας;

Όμως εκείνες ήταν κλεισμένες σε ένα πελώριο κλουβί και γύρω τους επικρατούσε μαύρο σκοτάδι. Όσο και αν προσπαθούσαν δεν μπορούσαν να ανοίξουν το κλουβί και να πετάξουν μακριά.

Τα πουλιά μη βλέποντας  την φύση ανθισμένη παρέμεναν και κείνα κρυμμένα στις ζεστές φωλιές τους. Μια μέρα όμως έκαναν σύσκεψη και αποφάσισαν πως έπρεπε να ψάξουν για τις πεταλούδες, αλλά τα περισσότερα έβλεπαν τον Βοριά που φυσούσε δυνατά και δεν ήθελαν να πάνε πουθενά.

Μόνο ένα από αυτά αποφάσισε πως έπρεπε να πάει να ψάξει μόνο του για τις πεταλούδες.

Πετούσε για μέρες ολόκληρες. Ο Βοριάς δυσκόλευε το πέταγμά του. Δύο πτερουγισές έκανε μπροστά και μία πίσω και μόνο όταν εκείνος σταματούσε για λίγο να πει δυο κουβέντες  με τον Χιονιά, κατάφερνε να πετάξει πιο γρήγορα. Τον Χιονιά δεν τον φοβόταν, γιατί είχε πολλά πούπουλα και φτερά που το κρατούσαν ζεστό.

Μετά από είκοσι μέρες κατάφερε και βρήκε τις πεταλούδες. Άνοιξε τότε το κλουβί τους και τις ελευθέρωσε. 

Εκείνες πέταξαν χαρούμενες μαζί με το θαρραλέο πουλί και σε κάθε πέταγμά τους, άγγιζαν τα μπουμπούκια των λουλουδιών και εκείνα άνοιγαν και σκόρπιζαν το άρωμά τους. Τα πουλιά βγήκαν από τις φωλιές τους και τις υποδέχτηκαν με γλυκά τιτιβίσματα.

Στα  χωράφια  απλώθηκαν λουλουδισμένα χαλιά,  τα ζουζούνια τεντώθηκαν να ξεμουδιάσουν έξω από  τις φωλιές τους και οι άνθρωποι βγήκαν χαρούμενοι στους δρόμους και ζητωκραύγαζαν. Σκέφτηκαν να κάνουν και μια γιορτή.

Το ημερολόγιο έδειχνε 21 Μαρτίου και οι πεταλούδες επιτέλους ήρθαν και μαζί τους η Άνοιξη. 

Ελπίζω να σας άρεσε το παραμύθι μου.
Σας ευχαριστώ και για τα πολύ όμορφα σχόλια που μου γράφετε όταν επισκέπτεστε το blog μου.

Να είστε όλοι καλά.

Φιλάκια!
Υ.Γ. Φίλοι μου ανάμεσα στα πολύ συγκινητικά σχόλιά σας, διάβασα και ένα μήνυμα από την καλή μου φίλη Έφη που έγραψε πως το παραμύθι την συγκίνησε, γιατί τις ημερομηνίες που αναφέρω 1η και 21η Μαρτίου έχει αντίστοιχα γιορτή  και γενέθλια η κόρη της. Μου ζήτησε λοιπόν να της αφιερώσω το μικρό αυτό παραμύθι μου. Της το αφιερώνω  με όλη μου την αγάπη.