Η φυγή

Η Χρύσα κοίταξε το τεστ εγκυμοσύνης και αυθόρμητα πήγε να τρέξει προς την κουζίνα που ήταν ο Τάκης και έπινε τον καφέ του για να του αναγγείλει τα ευχάριστα νέα. Την τελευταία στιγμή συγκρατήθηκε.  «Όχι δεν λέγονται αυτά έτσι απλά, σκέφτηκε. Θα ετοιμάσω το βράδυ ένα ρομαντικό δείπνο και εκεί θα του πω αυτό που θα ολοκληρώσει την ευτυχία μας, άλλωστε τώρα πρέπει να φύγουμε γρήγορα ο καθένας για την δουλειά του». Έκρυψε το τεστ στο ντουλαπάκι του μπάνιου με τα καλλυντικά της και ετοιμάστηκε για την δουλειά.

Έφυγε πρώτη λέγοντάς του ότι το βράδυ του είχε μια έκπληξη. Όλη την ημέρα στη δουλειά ήταν πολύ χαρούμενη και ανυπομονούσε να έρθει το βράδυ να χωθεί στην αγκαλιά του  και να του πει τα ευχάριστα νέα.

Το ρομαντικό δείπνο είχε από ώρα ετοιμαστεί και εκείνη έτοιμη και λαμπερή τον περίμενε, όμως ο Τάκης απόψε άργησε πέραν του συνηθισμένου. Τον πήρε τηλέφωνο, το κινητό του ήταν κλειστό, του έστειλε μήνυμα αλλά δεν πήρε απάντηση. Νόμισε ότι θα έμπλεξε με φίλους και πήρε δυο τρεις τηλέφωνο για να δει αν ήταν μαζί τους. Τίποτα. Άρχισε να σκέφτεται ότι κάτι του συνέβη και ένιωσε τα πόδια της να μην την βαστούν. Κάθισε για λίγο στον καναπέ και τότε είδε το γράμμα πάνω στο τραπεζάκι. Το άνοιξε σίγουρη ότι της έγραφε πως θα αργούσε και αυτή η κουτή έβαλε τόσα κακά με το νου της.

«Χρύσα

Ψάχνοντας για τις μπατονέτες στο ντουλαπάκι σου ανακάλυψα την έκπληξη που μου ετοίμαζες. Ξέρεις μου ήρθε ξαφνικό, δεν είμαι έτοιμος για τέτοιου είδους δεσμεύσεις, δεν είμαι για γάμους και κουτσούβελα, έχω να κοιτάξω και την καριέρα μου. Δεν λέω θα μπορούσαμε θα κάνουμε οικογένεια μαζί κάποια στιγμή, αλλά όχι τώρα… καταλαβαίνεις… δεν είμαι έτοιμος και καλό είναι και εσύ να κοιτάξεις την καριέρα σου και να αφήσεις τις σκέψεις για κουτσούβελα».

Το γράμμα της έπεσε από τα χέρια και σαν τρελή όρμησε στο δρόμο, ήθελε να φύγει όσο το δυνατόν μακριά από το σπίτι που εδώ και ένα χρόνο στέγαζε την ευτυχία της και τώρα ένιωθε πως οι τοίχοι του μετακινούνταν έτοιμοι να την συνθλίψουν. Μπήκε στο αμάξι της και πήρε ένα δρόμο.  Ούτε ήξερε που πήγαινε. Σύντομα απομακρύνθηκε από την πόλη. Οι σκέψεις της θολές, όπως η αχλή που όσο πήγαινε και γινόταν πιο πυκνή κάνοντας την ορατότητα δύσκολη. Απορροφημένη στις μαύρες σκέψεις της δεν πρόσεξε την στροφή και βρέθηκε στο κενό.

Σαν σε όνειρο άκουσε μια φωνή να λέει «Είναι ζωντανή, κατεβάστε γρήγορα το συρματόσχοινο να δέσουμε το αυτοκίνητο, γιατί δεν θα αντέξει για πολύ ακόμα ο βράχος που το συγκρατεί και από κάτω είναι άβυσσος». Λιποθύμησε…

Το ξημέρωμα την βρήκε στο νοσοκομείο με ένα κολάρο και μερικά ράμματα στο κεφάλι και το αριστερό χέρι στον γύψο. Ενστικτωδώς έφερε το χέρι στην κοιλιά της. «Ησύχασε είναι καλά», της είπε χαμογελώντας η νοσοκόμα που ήταν δίπλα της. «Θεέ μου σ’ ευχαριστώ, προσευχήθηκε η Χρύσα, αφού με βοήθησες να ζήσω, βοήθησε με να γίνω μία καλή μητέρα και πατέρας μαζί για το μωρό μου».

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο παιχνίδι "Παίζοντας με τις λέξεις που διοργανώνει με άψογο τρόπο η Μαρία στο blog της http://mytripssonblog.blogspot.gr/ .  Μπορείτε να μπείτε στο blog της και να απολαύσετε και τις υπόλοιπες συμμετοχές που είναι καταπληκτικές.  Οι λέξεις με τις οποίες έπρεπε να "παίξουμε" είναι αυτές με το κόκκινο χρώμα. Μαρία μου σε ευχαριστώ για την φιλοξενία.

Φιλάκια!