Η μυστηριώδης εξαφάνιση του Καλοκαιριού ( Μέρος 2ο)

Θα βρείτε το πρώτο μέρος εδώ

«Το Καλοκαίρι λοιπόν όταν πήρε την σκυτάλη από την αδερφή του την Άνοιξη, ήρθε χαρούμενο και με βρήκε. Ήλιε, μου είπε, ήρθε η σειρά μας να συνεργαστούμε και να χαρίσουμε μία ανέμελη περίοδο σε όλους. Η πρώτη μέρα κύλησε όμορφα, αλλά την δεύτερη το είδα λίγο προβληματισμένο, την τρίτη έδειχνε λυπημένο. Την τέταρτη μέρα έβαλε τα κλάματα και έφυγε τρέχοντας».

«Γιατί; Τι του συνέβη;»  ρώτησε τον Ήλιο ο Κάβουρας.

«Έτρεξα πίσω του, το ρώτησα τι έπαθε, απάντηση όμως δεν πήρα», είπε ο Ήλιος.

«Μα τις χίλιες τσούχτρες! Αυτό δεν έχει ξανασυμβεί!» είπε ο Κάβουρας και έξυσε το κεφάλι του με την αριστερή του δαγκάνα προβληματισμένος. «Είπες ότι ξέρεις που βρίσκεται τώρα, που είναι λοιπόν;»

«Όπως ξέρεις από εδώ ψηλά που βρίσκομαι τα βλέπω όλα! Όταν λοιπόν το Καλοκαίρι έφυγε τρέχοντας βρήκε καταφύγιο στον μεγάλο πύργο που βρίσκεται στο γυάλινο βουνό, ξέρεις εκεί που ξεκουράζονται τα αδέρφια του μέχρι να ξαναέρθει η σειρά τους. Από εκείνη την ημέρα δεν το ξαναείδα. Την άλλη μέρα είδα να έρχεται αντί αυτού η Άνοιξη, έτσι την ρώτησα γιατί πήρε την θέση του Καλοκαιριού και η απάντησή της ήταν πως κάποιος έπρεπε να το αντικαταστήσει, γιατί το Καλοκαίρι είναι κλεισμένο στο δωμάτιο του και δεν μιλάει σε κανέναν. Όμως είμαι πολύ κουρασμένη γι’ αυτό αύριο θα με αντικαταστήσει το Φθινόπωρο. Από εκείνη την ημέρα η Άνοιξη και το Φθινόπωρο βγαίνουν εναλλάξ αντί του Καλοκαιριού για να το βοηθήσουν, γι’ αυτό ο καιρός μία μοιάζει ανοιξιάτικος και μία φθινοπωρινός, ευτυχώς που ο Χειμώνας δεν συμφώνησε με όλο αυτό, αλλιώς θα βλέπαμε και χιόνι μες το κατακαλόκαιρο».

«Πολύ περίεργα όλα αυτά» είπε ο Κάβουρας προβληματισμένος

«Βέβαια όπως σου είπα τον λόγο που συμβαίνει αυτό δεν τον γνωρίζω. Δουλειά σου είναι να το ανακαλύψεις» είπε ο Ήλιος και συνέχισε την πορεία του ανάμεσα στα σύννεφα.

«Σε ευχαριστώ  Ήλιε» είπε ο Κάβουρας.

Ο ντετέκτιβ μπήκε στο αυτοκίνητό του και κίνησε για τον μεγάλο  πύργο στο γυάλινο βουνό εκεί όπου ζούσαν οι τέσσερις εποχές. Κτύπησε την πόρτα. Του άνοιξε  η Άνοιξη και αφού της συστήθηκε, της είπε ότι ήθελε να μιλήσει στο Καλοκαίρι. Η Άνοιξη οδήγησε τον ντετέκτιβ σε ένα μισοφωτισμένο δωμάτιο και εκεί είδε το Καλοκαίρι. Εκείνο μόλις αντιλήφτηκε πως κάποιος είχε μπει  σκούπισε βιαστικά ένα δάκρυ και είπε πως δεν δέχεται επισκέψεις.

«Εμένα θα με δεχτείς» του είπε ο Κάβουρας «είμαι ο Κάβουρας ο Ανοιχτομάτης, ο γνωστός ντεντέκτιβ αν έχεις ακουστά.

«Και βέβαια έχω ακούσει για σένα κύριε Κάβουρα και μάλιστα ήθελα να σε ευχαριστήσω που πέρσι βρήκες τα κουκούτσια του πιο καλύτερου  φρούτου μου, του καρπουζιού, αλλά γιατί θέλεις να με δεις, ψάχνεις κάτι;»

«Άκου λέει αν ψάχνω κάτι, Εσένα ψάχνω!  Για την ακρίβεια όλοι σε ψάχνουν και ανέθεσαν σε μένα να σε βρω και να σε πάω πίσω.

«Με ψάχνουν; Εμένα κανείς δεν με ψάχνει, απεναντίας σε κανέναν δεν άρεσε ο ερχομός μου» είπε το Καλοκαίρι.

«Γιατί το λες αυτό; Εγώ ξέρω πως όλοι περίμεναν πως και πως τον ερχομό σου» του είπε ο Κάβουρας.

«Σιγά μην περίμεναν τον ερχομό μου… και εγώ αυτό νόμιζα, αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι, γι’ αυτό άσε με στην ησυχία μου», είπε το Καλοκαίρι λυπημένο.

«Δεν θα φύγω από δω αν δεν μου πεις τι συμβαίνει, είπε ο Κάβουρας και κάθισε σε μια καρέκλα κοντά στο Καλοκαίρι.

Το καλοκαίρι έμεινε αρκετή ώρα σιωπηλό, ο Κάβουρας είχε οπλιστεί με αρκετή υπομονή.  Στο τέλος το Καλοκαίρι αφήνοντας έναν αναστεναγμό αποφάσισε να μιλήσει.

«Εντάξει θα σου πω τι συμβαίνει, γιατί αν δεν τα πω κάπου θα σκάσω. Πάμε στο γραφείο μου είναι πιο φωτεινά εκεί» είπε το Καλοκαίρι.

           Συνεχίζεται