Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2019

Το 2020 σε λίγο θα ανατείλει

Ένας καινούργιος χρόνος θα ανατείλει! Το 2020!
Τελικά για πότε περνούν 365 ημέρες ούτε που το καταλαβαίνουμε.
Τρέχει ο χρόνος, τρέχουμε και μεις...


Αυτή τη χρονιά θα ήθελα να βρω χρόνο να κάνω πολλά ταξίδια,
κοντινά ή μακρινά, από κείνα που αναζητάς να τα κάνεις μαζί με 
εκείνον που αγαπάς.
Να βρω χρόνο να ακούω μουσική χαλαρώνοντας και  ονειροπολώντας,
ενίοτε παρέα με ένα κρασάκι σερβιρισμένο σε κολονάτο ποτήρι.
Να βρω χρόνο να πιω τα καφεδάκια μου παρέα με αγαπημένα μου
πρόσωπα και με φίλους.


Να βρω χρόνο να απολαύσω εξορμήσεις στην εξοχή,
να δω ένα μπουμπούκι τριαντάφυλλου να ανοίγει.
Να μαζέψω ένα μπουκετάκι αγριολούλουδα.
Να ακούσω ένα κοτσύφι να κελαηδά.
Να λέω καλημέρα σε κάθε ανατολή και καληνύχτα σε κάθε ηλιοβασίλεμα.
Να δω τις δροσοσταλίδες να λαμπυρίζουν στο πρώτο φως του ήλιου
και να μυρίσω το βρεγμένο χώμα.



Να βρω χρόνο να γράφω τις σκέψεις μου..., τα παραμύθια 
που σκαρώνει ο νους μου σε ένα κομμάτι χαρτί.
Να βρω χρόνο να διαβάσω όσα περισσότερα βιβλία μπορώ.
Να βρω χρόνο να μιλήσω με πραγματικούς ανθρώπους.
να μιλήσω με τη θάλασσα, με τους γλάρους, με τα αστέρια, με το φεγγάρι. 
Να βρω χρόνο να δω τις αλλαγές των εποχών.
Να βρω χρόνο να καταλάβω.... 

Να βρω χρόνο γι' αυτά και για άλλα πολλά...
Για να θυμάμαι όλα αυτά τα "θέλω" τα αποτύπωσα πάνω σε ένα ημερολόγιο 
(το παραφόρτωσα είναι αλήθεια) για να βλέπω τις μέρες να περνούν 
και να μην τις αφήσω να πάνε χαμένες.
Με αυτή την ανάρτηση παίρνω μέρος στην Φιλική πρόκληση  της Σοφίας
από το blog  Τίποτα δεν πάει χαμένο  με θέμα τον ΧΡΟΝΟ.


Φίλοι μου σας εύχομαι Καλή Χρονιά!
Φιλάκια!


Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2019

Καλά Χριστούγεννα


Εύχομαι σε όλους μέσα από την καρδιά μου καλά Χριστούγεννα!!!
Να περάσετε όμορφα με τις οικογένειές σας.
Σας κάνω μια αγκαλιά μεγάλη και σας στέλνω την αγάπη μου.
Φιλάκια!




Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2019

Πάρτι πεταλούδων

Που πάνε άραγε τούτες οι πεταλούδες αυτή την εποχή,
τώρα που τελειώνει το Φθινόπωρο και έρχεται ο Χειμώνας;
Αυτές που είναι πλάσματα της Άνοιξης;





 

Σε πάρτι πηγαίνουν που διοργανώνει για τα γενέθλιά της η Μαρία από το blog
https://craftartista.blogspot.com/2019/11/birthday-candy.html με θέμα τις
πεταλούδες.
Σίγουρα θα περάσουν καλά, γιατί η Μαρία ξέρει να διοργανώνει τα καλύτερα
πάρτι με πολλά δώρα.
Αυτές οι πεταλούδες θα ξεχειμωνιάσουν στο σπίτι της, γιατί   το καδράκι
στο οποίο σκαρφάλωσαν, είναι το δώρο μου για τα γενέθλιά της.
Ελπίζω να σου αρέσει Μαρία μου.
Χρόνια σου πολλά και ό,τι επιθυμείς!
Φιλιά!

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2019

Γυναικεία υπόθεση

Μέσα στην μπιζουτιέρα είχε ξεσπάσει μεγάλος καυγάς.
Φωνές ακούγονταν ως έξω.
Τα άλλα αντικείμενα που βρίσκονταν γύρω άρχισαν να ανησυχούν.
"Κάνε πιο κει, θέλω όταν ανοίξει το καπάκι να είμαι πάνω-πάνω για
να διαλέξει εμένα η κυρία" φώναζε ένα σκουλαρίκι.
"Και γιατί παρακαλώ να διαλέξει εσένα;" φώναζε το άλλο.
"Αφήστε και σε μένα χώρο, ίσως άμα με δει να διαλέξει εμένα"
φώναζε μία καρφίτσα και στην φούρια της να φτάσει στην κορυφή
έριξε την μπιζουτιέρα στο πλάι, άνοιξε το καπάκι και σκόρπισαν
όλα έξω. Έγινε ένας χαμός.
Τα σκουλαρίκια έτρεχαν δεξιά και αριστερά να βρουν τα ταίρια τους
και οι καρφίτσες προσπαθούν να ξεμπερδέψουν τα κουμπώματα τους.
Τα άλλα αντικείμενα γύρω ξέσπασαν σε γέλια με τούτο το θέαμα.
Ο καθρέφτης από ψηλά αφού συνήλθε από τα γέλια τους είπε:
"Υπάρχει λύση στο πρόβλημά σας. Ίσως η κυρία να φτιάξει κάτι
και να φαίνεστε όλα".
Πάνω στην ώρα εμφανίστηκε και η κυρία και βλέποντας αυτό το χάλι
αποφάσισε να φτιάξει κάτι για να μπει μια τάξη και να βρίσκει πιο
εύκολα αυτό που θέλει.
Η ματιά της έπεσε σε μια κορνίζα.


Την έβαψε και στο πίσω μέρος στερέωσε ένα πλεκτό πετσετάκι της γιαγιάς.
Μετά την διακόσμησε με διάφορα κουμπιά, μια αλυσίδα και άλλα μικροαντικείμενα.


Έτσι μπήκε μία τάξη και η αναζήτηση του κατάλληλου αξεσουάρ έγινε
εύκολη υπόθεση.


Και το κλειδί για να φτιαχτεί όλο αυτό το σκηνικό

(λεπτομέρεια κορνίζας)


ήταν η πρόσκληση-πρόκληση της Μαρίας.
 https://craftartista.blogspot.com/2019/09/hostess-of-friendly-challenge-no-117.html
Θέμα της πρόκλησης οι "Γυναίκες".
Μαρία μου σε ευχαριστώ για την πρόσκληση.


Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2019

Φεγγαρότσαρκα

Την ώρα που το φεγγάρι σμίγει με τη θάλασσα 
και σιγοψιθυρίζουν λόγια αγάπης, 
ο λογισμός φεύγει, το βλέμμα χάνεται,
η φαντασία πετάει
η καρδιά κάνει όνειρα...
Ο κόσμος είναι δικό σου,
το σύμπαν είναι δικό σου!



Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2019

Ανακαίνιση στο εξοχικό

Λίγα κοχύλια μάζεψα ως ανάμνηση του καλοκαιριού και έφτιαξα
μια σύνθεση για να στολίσω το τοίχο ενός δωματίου.


Τοποθετήθηκαν σε μία μεγάλη κορνίζα και να τα! Μου άρεσε έτσι απλή
και δεν την παραφόρτωσα.


Επί τη ευκαιρία να σας δείξω και το υπόλοιπο δωμάτιο. Τον ένα τοίχο τον
έβαψα (λάθος τον έβαψε ο σύζυγος) πράσινο απαλό και τον άλλο λιλά.




Είχα και μία κουρτίνα με λιλά παιώνιες  την οποία έκοψα στο ύψος του παραθύρου
και νομίζω ότι ταίριαξε απόλυτα. Την κρέμασα από ένα μπρονζέ μεταλλικό
κορτινόξυλο.


Η άλλη πλευρά στολίστηκε με μία τεράστια ονειροπαγίδα. Την έφτιαξα με ένα πλεκτό
σεμεδάκι της πεθεράς.


Τα κομοδίνα τα έβαψα και αυτά σε χρώμα λιλά και το κρεβάτι το φρεσκάρισα
με λευκό χρώμα. Με αυτό το κρεβάτι είμαι συναισθηματικά δεμένη γιατί ήταν
το παλιό κρεβάτι των γονιών μου και μου θυμίζει τα χοροπηδητά
των παιδικών μου χρόνων. Τότε το κρεβάτι αυτό είχε σουμιέ, ενώ
τώρα κάτω από το στρώμα έχει σανίδες.


Η παλιά ντουλάπα της γιαγιάς ανακαινίστηκε και αυτή. Βάφτηκε άσπρη
με λιλά λεπτομέρεια γύρω από τον καθρέφτη.


Και φυσικά η τόση απλότητα θέλει και την ακραία πολυτέλεια!


Μην ξεχάσετε να πάρετε και μια καραμελίτσα φεύγοντας.


Καλό Φθινόπωρο! Εγώ βέβαια συνεχίζω τα μπάνια στη θάλασσα αφού την έχω κοντά μου.
Φιλάκια!

Κυριακή 30 Ιουνίου 2019

Καλοκαίρι

Καλοκαίρι σημαίνει ζέστη,   μπάνια στη θάλασσα και βουτιές.

Θερινά σινεμά,  γρανίτες και βανίλια υποβρύχιο.

Καλοκαίρι σημαίνει καρπούζι, πεπόνι και παγωτά.

 Κουβαδάκια, νεροπίστολα και κάστρα στην  άμμο.

(βαζάκια κηροπήγια)

Καλοκαίρι σημαίνει σμίξιμο με φίλους το βραδάκι κάτω από το απαλό φως 

ενός κεριού, που σιγοκαίει μέσα σε ένα βαζάκι καλοκαιρινά διακοσμημένο.


Καλοκαίρι σημαίνει μαγευτικά ηλιοβασιλέματα και βαρκάδες με πανσέληνο.

Καλοκαίρι σημαίνει φωτιές στην άμμο και νυχτερινό μπάνιο.

Καλοκαίρι σημαίνει έρωτας!



Με τα καλοκαιρινά διακοσμημένα  βαζάκια συμμετέχω στην Φιλική Πρόκληση 114
με θέμα το "ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ", που διοργανώνει η Μία.
https://craftartista.blogspot.com/2019/05/hostess-of-friendly-challenge-no-114.html



Καλό Καλοκαίρι!

Δευτέρα 27 Μαΐου 2019

Τα απομνημονεύματα ενός κοχυλιού -Φωτο-συγγραφική σκυτάλη #3



https://gr.dreamstime.com/photos 

  Ήρθε η ώρα να σας διηγηθώ τα απομνημονεύματά μου. Τόσοι και τόσοι γράφουν απομνημονεύματα, γιατί να μην γράψω και εγώ. Καταρχάς να σας συστηθώ.  Είμαι ένα πολύ όμορφο Κοχύλι-αχιβάδα σε σχήμα βεντάλιας. Το κέλυφός μου το στολίζουν είκοσι στρογγυλεμένες ραβδώσεις σε χρώμα πορτοκαλί, που μπορώ να πω πως είναι το αγαπημένο μου χρώμα. Ζω με τα αδέρφια μου σε ένα κοραλλιογενή ύφαλο. Χαρακτηριστικό μου είναι και μην γελάσετε παρακαλώ, ότι το ένα αυτί μου είναι μεγαλύτερο από το άλλο.
  Κάποια μέρα λοιπόν αποφάσισα να ταξιδέψω  για να γνωρίσω τον κόσμο τον στεριανό. Γι’ αυτόν τον κόσμο είχα ακούσει να μιλούν οι καπεταναίοι  και οι ναύτες  τα βράδια πάνω στο κατάστρωμα των πλοίων τους. Μιλούσαν με νοσταλγία και αγάπη για τον κόσμο αυτόν και μετρούσαν τις μέρες που θα γυρνούσαν  κοντά στους αγαπημένους τους. Ακόμα  και στα τραγούδια τους η ίδια νοσταλγία κυριαρχούσε.
  Κατάλαβα πως για να μιλούν με τόση αγάπη για τον τόπο τους θα ήταν ωραίος και καθώς είμαι ένα πολύ περίεργο κοχύλι αποφάσισα πως έπρεπε να ταξιδέψω ως εκεί και να γνωρίζω επιτέλους αυτόν τον κόσμο.
  Βέβαια οι φίλοι μου και πολλά άλλα θαλάσσια πλάσματα μου έλεγαν πως ο στεριανός κόσμος δεν είναι για μας, μου έλεγαν πως κρύβει πολλούς κινδύνους και ότι εμείς δεν μπορούμε να ζήσουμε εκεί, αλλά εγώ όπως σας είπα είμαι πολύ περίεργο και αγύριστο «κεφάλι»  και προσπαθούσα να βρω τρόπο να τον δω έστω και από μακριά. Ζήτησα και την γνώμη του σοφού Χταποδιού και κείνο μου είπε πως μπορώ να φτάσω ως εκεί, αρκεί όταν φτάσω στην ακτή να είμαι κάτω από την υγρή άμμο και σε άμεση επαφή με το νερό.
  Έτσι ξεκίνησα ένα Καλοκαίρι γιατί αυτή την εποχή  η θάλασσα είναι ήρεμη και καλοτάξιδη για να γνωρίσω τον κόσμο των ανθρώπων.
  Στο δρόμο μου έκανα πολλούς φίλους, είδα ωραία τοπία γεμάτα πολύχρωμα κοράλλια, γνώρισα ανεμώνες, ταξίδεψα παρέα με κάτι θεόρατα καβούρια, με φιλοξένησαν κάτι μακρινά ξαδέρφια μου, στρείδια τα έλεγαν και πέρασα μια βδομάδα φανταστική κοντά τους .
  Όμως αργούσα να φτάσω και φοβήθηκα πως έτσι που το πήγαινα θα περνούσε το Καλοκαίρι και εγώ δεν θα είχα κάνει ούτε τη μισή διαδρομή. Ευτυχώς για καλή μου τύχη μια μέρα συνάντησα μια χελώνα. Γίναμε φίλοι και πάνω στην κουβέντα, της είπα για το ταξίδι μου και δεν θα το πιστέψετε αλλά και αυτή εκεί πήγαινε, γιατί ήταν η εποχή που έπρεπε να γεννήσει τα αυγά της στην καυτή άμμο.
  Έτσι ανέβηκα στην ράχη της και ταξίδεψα ξεκούραστα. Είχε πολύ πλάκα όταν η χελώνα ανέβαινε στην επιφάνεια του νερού για να αναπνεύσει και μετά έκανε απότομη κατάδυση. Ιδίως το βράδυ ήταν φανταστικά γιατί για πρώτη φορά αντίκρισα τον ουρανό που ήταν γεμάτος λαμπερά αστέρια και ένα ολόγιομο φεγγάρι που καθρεφτιζόταν στα νερά της θάλασσας.
«Τύχαμε σε πανσέληνο» μου είπε η χελώνα, γιατί όπως έμαθα το φεγγάρι δεν είναι ίδιο κάθε βράδυ, ξεκινάει από μια μικρή φετούλα, γίνεται μεγάλο μετά για λίγο χάνεται και πάλι από την αρχή.
  Μια μέρα πέσαμε πάνω σε ένα κοπάδι τσούχτρες. Το τι φαγοπότι έκανε η χελώνα δεν λέγεται, γιατί όπως μου είπε αυτό ήταν το αγαπημένο της φαγητό.
  Είχε περάσει ένας μήνας από τότε που ξεκίνησα και ένα βράδυ σε μια ανάδυση της χελώνας είδα φώτα κάπου μακριά που δεν ήταν αστέρια. Εκεί ζουν οι άνθρωποι μου είπε η χελώνα, πλησιάζουμε στο στεριανό τον κόσμο. Πράγματι μετά από ένα μερόνυχτο πατήσαμε στο πόδι μας, «πόδι» τρόπος του λέγειν για μένα, στην ακτή. Η χελώνα βγήκε στη στεριά και εγώ την παρακολουθούσα να ανοίγει ένα λάκκο, να γεννά τα αυγά της, να τα σκεπάζει με άμμο και μετά πολύ κουρασμένη να γυρνά στη θάλασσα κοντά μου.
«Φιλαράκο» μου είπε «πάω να ξεκουραστώ. Για κάνα μήνα ακόμη εδώ γύρω θα γυρίζω, αν θέλεις μπορώ να σε πάρω μαζί μου στην επιστροφή».
  Έτσι έμεινα μόνο. Από κάπου κοντά άκουγα μουσική. Κοίταξα προς τα εκεί και είδα μια μεγάλη παρέα από νεαρά παιδιά να έχουν ανάψει φωτιά στην άμμο και να διασκεδάζουν χορεύοντας. Κατά τις πρωινές ώρες υπήρχε μια ησυχία γύρω και κοιμήθηκα. Ξύπνησα όταν ο ήλιος είχε ανέβει για τα καλά στον ουρανό και κρύφτηκα κάτω από την υγρή άμμο, γιατί άκουσα βήματα γύρω μου. Κάποιος μάλιστα πήγε να με πατήσει. Κατάλαβα πως εκεί που καθόμουν κινδύνευα και έτσι πήγα πίσω από ένα βράχο. Επιτέλους ήμουν ασφαλής. Σε λίγο η θάλασσα είχε γεμίσει ανθρώπους που κολυμπούσαν γύρω μου, άλλοι σαν δελφίνια και άλλοι άγαρμπα καταπίνοντας άφθονο θαλασσινό νερό. που δεν ήταν ότι καλύτερο για αυτούς. Αυτό γινόταν κάθε μέρα. Μου άρεσε να βλέπω τα μικρά παιδάκια να παίζουν με τα κουβαδάκια τους στην άμμο, που έφτιαχναν κάστρα και γοργόνες, αλήθεια είχαν δει γοργόνες τα παιδιά; πως ήξεραν πως είναι και τις έφτιαχναν τόσο ωραίες; Εγώ μια φορά είχα δει γοργόνα όλη και όλη  στη ζωή μου  όταν βρέθηκα σε ένα κοραλλένιο παλάτι.
  Τις μέρες που βρισκόμουν εκεί κοντά στο σούρουπο είχα δει μια νεαρή γυναίκα που σκαρφάλωνε στο βράχο μου, κοιτούσε τη θάλασσα και από τα μάτια της έτρεχαν δάκρυα.  Έδειχνε πολύ στεναχωρημένη και κατάλαβα πως κάποια στιγμή μπορεί και να έπεφτε στη θάλασσα και να πνιγόταν.
Την συμπάθησα πολύ και ήξερα πως αν το πρόβλημά της ήταν οικονομικό μπορούσα να την βοηθήσω. Έτσι την άλλη μέρα που την είδα να έρχεται   και να κάθεται στο γνωστό σημείο πιο πικραμένη από κάθε άλλη φορά την πλησίασα και στήθηκα απέναντι από τον ήλιο που σε λίγο ήταν έτοιμος να βασιλέψει. Πήρα την κατάλληλη θέση και άνοιξα το κέλυφός μου, προσευχόμενο να με προσέξει. Οι ακτίνες του ήλιου έπεσαν πάνω στο μαργαριτάρι που έκρυβα στα σπλάχνα μου και αυτό λαμπύρισε με χιλιάδες χρώματα. Πέρασαν δέκα λεπτά αγωνίας, εκείνη σηκώθηκε από τον βράχο και ήταν έτοιμη να πέσει στη θάλασσα και τότε ευτυχώς με είδε, είδε την λάμψη από το μαργαριτάρι μου. 
  Ξαφνιάστηκε, ξέχασε αυτό που πήγαινε να κάνει. Έσκυψε για να με δει καλύτερα. Μετά με πήρε απαλά στα χέρια της, με χάιδεψε, ενώ εγώ την παρακαλούσα να πάρει το μαργαριτάρι μου. Το μαργαριτάρι που για μένα ήταν ένα άχρηστο σώμα, που το έφτιαξα όταν ένας ενοχλητικός κόκκος άμμου μπήκε στα σπλάχνα μου και για να αμυνθεί ο οργανισμός μου και να μην αρρωστήσω έφτιαξα αυτό από μία σκληρή κρυστάλλινη ουσία το μάργαρο. Επειδή το είχα χρόνια στα σπλάχνα μου ήταν αρκετά μεγάλο και όπως είχα ακούσει από τους καπεταναίους που έψαχναν για μαργαριτάρια, όσο πιο μεγάλο τόσο πιο πολλά χρήματα κόστιζε. Και όχι να το παινευτώ αλλά είχα βάλει όλη την τέχνη μου και το είχα κάνει όμορφο.
Εκείνη κατάλαβε, το ξεκόλλησε απαλά από τα σώμα μου, μου έδωσε ένα φιλί και ύστερα με έβαλε πάλι στη θάλασσα.
  Την είδα να φεύγει χαρούμενη. Κάθισα κάμποσες μέρες ακόμη εκεί αποκομίζοντας εμπειρίες. Την κοπέλα δεν την ξαναείδα και αυτό με έκανε χαρούμενο, γιατί κατάλαβα πως είχε λύσει το πρόβλημά της.
  Όταν συναντήθηκα πάλι με την χελώνα ανέβηκα στην ράχη της και ξεκινήσαμε για το ταξίδι της επιστροφής, ευτυχισμένο που είχα φανεί χρήσιμο σε εκείνη την κοπέλα και χαρούμενο που είχα απαλλαγεί από το βάρος του μαργαριταριού.
  Τώρα αν νομίζετε πως τα απομνημονεύματά μου τελείωσαν εδώ γελιέστε γιατί υποσχέθηκα  στον εαυτόν μου πως το επόμενο Καλοκαίρι θα έκανα πάλι ένα ταξίδι για κάπου αλλού.



Αυτή είναι η συμμετοχή στην φωτο-συγγραφική σκυτάλη#3 που διοργανώνει η αγαπημένη μας Μαίρη μέσω του blog της Γήινη ματιά.
Την φωτογραφία που σε αυτήν βασίστηκα για να γράψω τούτο το παραμύθι την παρέλαβα από την Σμαραγδένια. Επίσης μέσα στο κείμενο έπρεπε να συμπεριλάβω την λέξη Καλοκαίρι.
Κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ. 
Με την σειρά μου παραδίδω με αγάπη την σκυτάλη στην Ρένα με την παρακάτω φωτογραφία  και την λέξη "μυστήριο".
Ρένα μου καλή επιτυχία! 

https://www.pexels.com/

Παρασκευή 26 Απριλίου 2019

Καλή Ανάσταση



Φίλοι μου σας εύχομαι Καλή Ανάσταση!
Ανάσταση στην καρδιά μας και στην ψυχή μας.
Να περάσετε όμορφα με τις οικογένειες σας.
Φιλιά!

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2019

Για τα σεντόνια μου ρε γαμώτο



Φεγγάρι μου βγήκες και απόψε σεργιάνι και εγώ νιώθω έντονη την μοναξιά μου. Ξέρω είμαι παραπονιάρα όμως είμαι πάλι μόνη και όσο και αν δεν θέλω να το παραδεχτώ αυτό οφείλεται  στη ζήλεια μου!
Ναι ναι την ζήλεια μου, αυτή θέλω να μου διώξεις για να σταυρώσω και εγώ κανένα γκόμενο, να δουν χαρά τα σεντόνια μου, να έχω κάποιον να με αγκαλιάζει καθώς μας λούζει το φως σου, να ξυπνάω χωμένη σε μια αγκαλιά, να έχω και εγώ έναν άνθρωπο να πίνω τον καφέ μου μαζί του το πρωί βρε αδερφέ.
Πάρε μακριά την αναθεματισμένη ζήλεια μου, γιατί εγώ όσο και αν βάζω στοίχημα με τον εαυτό μου πως θα την διώξω, τσουπ φυτρώνει πάλι μέσα μου κάθε φορά που κάνω κάποια σχέση. Βλέπεις δεν με αφήνουν να αγιάσω όλες αυτές οι ξανθιές, μελαχρινές και κοκκινομάλλες που κυκλοφορούν εκεί έξω. Μια ματιά να τους ρίξει ο δικός μου, ξανακυλάω στα ίδια και όλο φτάνω στην πηγή και νερό δεν πίνω και μεταξύ μας τώρα τα δεύτερα …άντα πλησιάζουν και εγώ πάλι ρέστη.
Γι’ αυτό σου λέω διώξε την ζήλεια μου μακριά, είσαι η μόνη μου σωτηρία για να ξυπνάω και εγώ σε τσαλακωμένα σεντόνια.

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο παιχνίδι "Παίζοντας με τις λέξεις" που διοργανώνει η Μαρία και το χάρτινο καραβάκι της. Μαρία μου να είσαι καλά και να μας ενώνεις σε τέτοια δρώμενα.
Οι λέξεις με το κόκκινο είναι οι λέξεις με τις οποίες έπρεπε να παίξουμε.



Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2019

"Το κόκκινο τριαντάφυλλο μου" φωτο-συγγραφική σκυτάλη #2


Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο ήσουν. Κόκκινο όπως το χρώμα της αγάπης.
Της αγάπης που σκόρπισες απλόχερα γύρω σου, στα παιδιά σου, στα εγγόνια σου,
στα δισέγγονα σου, σε όλο τον κόσμο.
Σαν μπουμπούκι έζησες ανέμελα στο χωριό σου -τα Ροδινά- ανάμεσα σε μια πολυπληθή
αλλά αγαπημένη οικογένεια.
Όταν άνθισες πια και παντρεύτηκες τον πατέρα στον Πύργο έζησες κοντά του απλά
αλλά όμορφα. "Μάτι μου" σε αποκαλούσε μια έκφραση που συνήθιζαν στο χωριό του
για να δείξουν σε κάποιον ότι τον αγαπούσαν πολύ.
Κόκκινο  τριαντάφυλλο ήσουν όπως το χρώμα της δύναμης. Της δύναμης
με την οποία αντιμετώπισες τις δυσκολίες της ζωής, γιατί   συνάντησες πολλά αγκάθια
στη ζωή σου, αλλά τα ξεπέρασες με πείσμα πιασμένη χέρι χέρι με τον πατέρα.
Μεγάλωσες τα παιδιά σου μαζί με τον πατέρα με αγάπη  πάντα δίπλα μας στα καλά
και τα άσχημα.
Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο ήσουν σαν αυτά που φύτευες στην αυλή σου που σκορπούσαν
αρώματα. Αρώματα  καλοσύνης σκόρπιζες και εσύ, ανθρωπιάς και σεβασμού.
Τριαντάφυλλο μου άνθισες για 97 ολόκληρα χρόνια χωρίς να έχεις αρρωστήσει
σοβαρά ποτέ στη ζωή σου, δεν ήθελες ποτέ να διαβείς το κατώφλι του νοσοκομείου
και τώρα που το διάβηκες χωρίς στην ουσία από κάτι σοβαρό -είχε χαμηλό νάτριο
που της το προκάλεσε το μοναδικό χάπι που έπινε αυτό της πίεσης- έμελλε να σταθεί
μοιραίο.
Ταλαιπωρήθηκες περίπου για σαράντα ημέρες και η μόνη  σου έγνοια ήταν ότι μας
στεναχωρούσες και λυπόσουν που πλησίαζαν Χριστούγεννα και εμείς θα είμαστε στο
νοσοκομείο.
Όμως χαίρομαι που σε είχαμε πάντα δίπλα μας, που μέχρι τρεις μέρες πριν αρρωστήσεις
είμαστε  σε γάμο και  χτυπούσες παλαμάκια καθώς έβλεπες τα παιδιά σου να χορεύουν.
Σου άρεσαν πολύ οι Ανατολές, αφού χαράματα σηκωνόσουν να κάνεις τις δουλειές σου,
να ετοιμάσεις εμάς για το σχολείο και μετά να πας στα χτήματα να βοηθήσεις τον πατέρα.
Μια Ανατολή διάλεξες λοιπόν να μας αποχαιρετήσεις. Την Ανατολή τούτης της καινούργιας
χρονιάς. Όταν ο ήλιος έλουσε το δωμάτιο μας κοίταξες, σου είπαμε ότι σε αγαπάμε και μετά
έκλεισες τα μάτια ήρεμα.
Φύσηξε αέρας και παρέσυρε ένα ένα τα πέταλα σου, τριαντάφυλλο μου. Ο πατέρας ήταν από
την άλλη μεριά και τα μάζευε. Τώρα θα είστε μαζί για να γιορτάσετε μαζί την γιορτή σου,
χωρίς εμάς που μας μάζευες τέτοια μέρα γύρω σου να μας κάνεις το τραπέζι.


Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στην φωτο-συγγραφική σκυτάλη, ένα δρώμενο που διοργανώνει
η Μαίρη μέσω του blog  της Γήινη ματιά


                                  

Την φωτογραφία με τα τριαντάφυλλα πάνω στην οποία έπρεπε να κτίσω μια ιστορία την παρέλαβα από την Ρούλα το σμαράγδι μας. Ίσως κάτω από άλλες συνθήκες η ιστορία να ήταν διαφορετική αλλά μετά από την απώλεια της μητέρας μου έγραψα αυτό.
Παραδίδω την σκυτάλη στην Κατερίνα Β. " με αυτή την φωτογραφία.
Κατερίνα μου καλή επιτυχία!

Πηγή: https://pixabay.com/el/photos/time/


Καλή χρονιά!