Η ερωτοχτυπημένη πατάτα

Γεια σας φίλοι μου

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ σήμερα είναι πέρα για πέρα αληθινή 

βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.

Κόψτε φάτσα και βάλτε συμπέρασμα!

Η ερωτοχτυπημένη πατάτα

Μπαίνω στην κουζίνα φουριόζα, παίρνω πέντε–έξι πατάτες από ένα τσουβαλάκι και αρχίζω να τις καθαρίζω για να ετοιμάσω το μεσημεριανό φαγητό.

-Ουφ! Ακούω να λέει μία πατάτα με περίεργο σχήμα, επιτέλους κάποιος με ελευθέρωσε.

Έχω παραισθήσεις από την κούραση σκέφτηκα και ακούω να μιλάνε οι πατάτες.

-Πρόσεξέ με! συνέχισε εκείνη. Δες το σχήμα μου. Έχω σχήμα καρδιάς και δεν το απέκτησα τυχαία. Το επιδίωξα και θα σου πω το γιατί.

-Τι είναι αυτά που μου λες, της απάντησα, άσε με  και έχω δουλειές. Πάει το έχασα σκέφτηκα, άνοιξα κουβέντα με μια πατάτα.

-Εγώ θα σου πω την ιστορία μου θες δε θες, γιατί αν δεν την πω σε κάποιον θα σκάσω.

-Άντε πες την, να μου περάσει η ώρα όσο ετοιμάζω το φαγητό.

-Εγώ λοιπόν γεννήθηκα σε ένα χωράφι στη Νάξο, όχι να το παινευτώ αλλά είμαστε πολύ καλές πατάτες. Εκεί μεγάλωνα μαζί με τα αδέλφια μου, κάτω από την μαμά μας την πατατιά, όταν μια μέρα είδα να έρχεται προς το μέρος μας με μία αξίνα στο χέρι, ένα παλικάρι ψηλό και γεροδεμένο. Φορούσε ένα τζιν παντελόνι και από την μέση και πάνω το κορμί του ήταν γυμνό και ηλιοκαμένο. Ε! αυτό ήταν! Έρωτας με την πρώτη ματιά!

Άρχισα από εκείνη την ημέρα να παίρνω το σχήμα καρδιάς για να με προσέξει και έσπρωχνα τα αδέλφια μου για να βγω πάνω-πάνω για να με δει. Εκείνος όμως ούτε που με πρόσεχε…μία μας σκάλιζε, μία μας πότιζε, αλλά πέραν αυτού τίποτα άλλο.

-Περίμενε, μου είπε μια μέρα μία άλλη πατάτα, σε λίγο καιρό που θα μεγαλώσουμε, θα μας βγάλει από το χώμα   και τότε θα σε δει.

-Ζούσα για εκείνη την ημέρα που δεν άργησε να έρθει. Άρχισε να μας βγάζει από το χώμα. Δεν μπορεί σκέφτηκα τώρα θα με προσέξει. Πράγματι με πήρε στα χέρια του, είδε την καρδιά μου, μου χαμογέλασε και εγώ έλιωσα από προσμονή. Μία του λέξη περίμενα…ένα σ’ αγαπώ να ακούσω από τα χείλη του…αλλά τίποτα με πέταξε και μένα στο σωρό μαζί με τις άλλες. Ήθελα να πεθαίνω.

-Μην κάνεις έτσι, μου είπαν μερικές πατάτες, όταν μας πάει στην αποθήκη για να μας βάλει σε τσουβάλια, εκεί μπορεί να σε προσέξει.

-Εκεί σκέφτηκα είναι η τελευταία μου ευκαιρία. Πρέπει να βρω το θάρρος και την τόλμη να του πω για τον έρωτά μου. Όμως όταν ήρθε εκείνη η ώρα, εγώ δεν τόλμησα να του πω τίποτα και εκείνος μας τσουβάλιασε, μας φόρτωσε στο φορτηγάκι του και μας πήγε στο λιμάνι. Εκεί μας έβαλαν σε κάτι κιβώτια σαν κλουβιά, μας φόρτωσαν σε ένα καράβι και φτάσαμε στην  Αθήνα και από εκεί ούτε που ξέρω που μας πήγαν και ούτε με ενδιέφερε πια. Η ζωή μου δεν έχει νόημα, κάνε με ότι θέλεις, κάνε με να ξεχάσω τον άδοξο έρωτά μου.

-Δεν μου πάει η καρδιά να σε ψήσω στο φούρνο, θέλεις να σε φυτέψω σε μια γλάστρα, να βλαστήσεις και να δεις τη ζωή με άλλο μάτι;

-Δεν είναι κακή ιδέα, μόνο κάνε με να ξεχάσω…

Με την ιστορία αυτή έλαβα μέρος στο παιχνίδι της Φλώρας "Παίζοντας με τις λέξεις".

Αυτή τη φορά οι πέντε λέξεις που έπρεπε οπωσδήποτε 

να χρησιμοποιήσουμε  στο κείμενό μας ήταν: 

λέξη, ζωή,τόλμη, κλουβί και καράβι

Η ιστορία μου άρεσε σε πάρα πολλούς φίλους που μου χάρισαν 

με τους βαθμούς τους την ΔΕΥΤΕΡΗ θέση, 

ανάμεσα σε 31 άλλες πάρα πολύ ωραίες ιστορίες.

Πρέπει να σας πω όμως ότι έγραψα ένα μικρό ψεματάκι στην όλη ιστορία.

Την πατάτα δεν την φύτεψα, αλλά την έψησα παρέα με κάτι ωραιότατα μπιφτέκια.

Τώρα όμως έχω τύψεις γιατί ενώ αυτή μου χάρισε την διάκριση, εγώ την έψησα.

Σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας!

Να είστε όλοι καλά.

Φιλάκια!

Βιβλίο ευχών βάφτισης

Φίλοι μου γεια σας

Σήμερα θα σας δείξω το βιβλίο ευχών που έφτιαξα για την βάφτιση του εγγονού μου.

Του δώσαμε το όνομα Ηλίας.

Το όνομά του μας παρέπεμψε στο θέμα της βάφτισης που ήταν ο Ήλιος.

Ο φωτοδότης Ήλιος, αλλά και το λουλούδι ηλίανθος.

Έτσι και το βιβλίο ευχών ήταν διακοσμημένο αναλόγως.

Αυτή είναι η σελίδα που έγραψα εγώ τις ευχές μου στον μικρό μου Ηλία.

Και σας δείχνω και μερικές ακόμα σελίδες από το βιβλίο πριν γράψουν οι

καλεσμένοι τις όμορφες ευχές τους.

Αυτή είναι η πρώτη σελίδα  και έχω κολλήσει το προσκλητήριο
της βάφτισης, που ήταν ένας λαμπερός ήλιος!

Ακολουθούν μερικές άλλες σελίδες διακοσμημένες 

με ξωτικά που κάθονται σε ηλίανθους

                                     

και χαρούμενα παιδάκια που παίζουν.

Αυτή ήταν η μπομπονιέρα του.

Για περισσότερες λεπτομέρειες πως δηλαδή φτιάξαμε την μπομπονιέρα
και τον υπόλοιπο στολισμό θα δείτε ΕΔΩ

Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για τις ευχές σας στην προηγούμενη

ανάρτηση μου. Τις διάβασαν και τα παιδιά μου και συγκινήθηκαν
με την αγάπη σας.

Σας ευχαριστώ πολύ.

Φιλάκια!

Ένας Οκτώβρης παραπονιάρης

Γεια σας φίλοι μου
Ο Οκτώβρης μου βγήκε λίγο παραπονιάρης.
-Έφτασα, μου λέει, στη μέση  και εσύ ούτε ένα αφιέρωμα
δεν μου έκανες.
-Γιατί τον ρωτάω είσαι τόσο παραπονιάρης;
-Ρωτάς και γιατί; Τόσα σου έχω δώσει!!!
-Δηλαδή;
-Πρώτα πρώτα στις 21 Οκτωβρίου πριν κάποια χρόνια σου έφερα
ένα γιο και σε λίγες μέρες μετά τον γιορτάζεις κιόλας.
Δημήτρη δεν τον λες;
-Έτσι είναι, του λέω.
-Και μετά από δύο ακριβώς χρόνια, στις 4 Οκτωβρίου σου έφερα και μια κόρη!
-Και αυτό αλήθεια είναι, του λέω.
-Και για να ολοκληρώσω βρήκα και το άλλο μισό του γιου σου
που γεννήθηκε την ίδια μέρα με εκείνον και στην έφερα.
Τι άλλο θέλεις! Τέσσερις γιορτές σου έχω! Και για μένα τίποτα;
-Έλα μην είσαι παραπονιάρης...Κοίτα τι σου έφτιαξα...σου αρέσει;
Είναι ένα όμορφο στεφάνι...

στα χρώματα που προτιμάς.
-Ω! τώρα το είδα. Τελικά δεν με ξέχασες.

Δεν το ξέχασα τον Οκτώβρη που μου έχει φέρει τόσα καλά.
Ούτε και τις κόρες ξέχασα.
Στη κόρη μου έφτιαξα αυτό τα σκουλαρίκια. Της τα έδωσα
στις 4 Οκτωβρίου που είχε τα γενέθλιά της.

και στην άλλη κόρη (το έτερον ήμισυ του γιου)  θα της  δώσω αυτά, γιατί
όπως είπα  στις 21 Οκτωβρίου έχει και εκείνη τα γενέθλιά της μαζί με
τον γιο μου.

Στο γιο βέβαια θα αγοράσω κάτι...γιατί δεν έχω ειδικευτεί σε ανδρικά αξεσουάρ.
Να είστε καλά.
Φιλάκια!

Το ταξίδι των τριών πλατανόφυλλων

Καλό μήνα φίλοι μου

Σήμερα σας έχω παραμύθι για να σας φτιάξω την διάθεση,
γιατί με την προηγούμενη ανάρτηση σας ψυχοπλάκωσα.

Μια όμορφη μέρα του Αυγούστου η μαμά Πλατανιά συζητούσε με τα παιδιά της τα πλατανόφυλλα.

-Για ακούστε με λίγο παιδάκια μου καλά. Ε! φυλλαράκια μου καταπράσινα σταματήστε να θροΐζετε  και ακούστε με.

-Μα μαμά! Άσε λίγο να παίξουμε και να τραγουδήσουμε, συζητάμε αργότερα. Τώρα είναι Καλοκαίρι.

-Φυλλαράκια μου καλά, το ξέρω ότι είναι Καλοκαίρι, είπε η μαμά Πλατανιά, αλλά πρέπει να σας προετοιμάσω για μια άλλη εποχή που θα έρθει μετά. Φθινόπωρο τη λένε!

-Γιατί μαμά τι θα γίνει τότε; θρόισαν όλα τα φυλλαράκια μαζί.

-Τότε παιδιά μου, είπε η μαμά Πλατανιά όταν έρθει το Φθινόπωρο, θα αρχίσετε να χάνετε το πράσινο χρώμα σας και να γίνεστε κιτρινωπά και μετά από λίγο καφετιά.

-Α! ωραία, είπαν μερικά από τα φύλλα, είχαμε βαρεθεί όλο το ίδιο φόρεμα.

-Δεν είναι τόσο απλό παιδιά μου, γιατί όταν αρχίσετε να παίρνετε αυτό το χρώμα και φυσήξει ο αέρας, θα με αφήσετε.

-Όχι, όχι εμείς ποτέ δεν θα σε αφήσουμε μαμάκα, θρόισαν όλα μαζί τα φύλλα. Και τώρα φυσάει αέρας, αλλά εμείς δεν πάμε μαζί του. Εσύ δεν μας έλεγες πως έπρεπε να μεγαλώσουμε γρήγορα για να προσφέρουμε τον ίσκιο μας στους ανθρώπους και στα ζωάκια που ξαπλώνουν στη ρίζα σου;

-Ναι παιδιά μου, είπε η μαμά Πλατανιά,  το Φθινόπωρο όμως ο αέρας φυσάει πιο δυνατά και ανάλογα πόσο δυνατά φυσάει εσείς θα ταξιδεύετε άλλα κοντά και άλλα πιο μακριά.

-Τον μισούμε τον αέρα μαμά, που θα μας πάρει μακριά σου, θρόισαν κλαψιάρικα μερικά πλατανόφυλλα.

-Αυτός είναι ο προορισμός σας παιδιά μου. Να έρχεστε την Άνοιξη στα κλαδιά μου, να μεγαλώνετε το Καλοκαίρι χαρίζοντας δροσιά και οξυγόνο σε όλους και να με αφήνετε το Φθινόπωρο.

-Δηλαδή είμαστε άχρηστα μετά; φώναξαν τα φύλλα.

-Όχι, όχι παιδιά μου, ποιος είπε τέτοιο πράγμα! Χρήσιμα είστε και μετά. Όπως σας είπα σε κάθε φύσημα του αέρα θα φεύγετε μερικά από εσάς. Μερικά θα πέσετε εδώ κοντά, άλλα θα πάτε προς το ποτάμι και θα πέσετε στο νερό. Μην φοβηθείτε όμως, γιατί δεν θα πνιγείτε, θα καθίσετε πάνω πάνω στο νερό και θα ταξιδέψετε. Μπορεί να φτάσετε και μέχρι την πόλη.

-Τι είναι η πόλη μαμά; ρώτησαν μερικά φυλλαράκια από τα χαμηλά κλαδιά. Είναι ωραία εκεί;

-Αυτό μπορούν να σας το πουν τα αδελφάκια  σας που είναι  ψηλότερα από εσάς.

-Ναι ναι, είπαν εκείνα! η πόλη είναι εκεί στο βάθος. Έχει πολλά και μεγάλα σπίτια, τα βλέπουμε, έχει δρόμους και αυτοκίνητα.

-Αυτοκίνητα;

-Ναι σαν αυτά που έφεραν τους ανθρώπους που κατασκήνωσαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στο ξέφωτο.

-Α, ναι τους είδαμε, είπαν τα πλατανόφυλλα.

-Παιδιά μου θέλω να προσέχετε. Τώρα ξεκουραστείτε, σε λίγο νυχτώνει, τα λέμε πάλι αύριο. Καληνύχτα!

-Ε! αδελφούλη κοιμάσαι; ρώτησε ένα πλατανόφυλλο το διπλανό του που ήταν στο ίδιο κλαδί.

-Όχι δεν μπορώ να κοιμηθώ, ύστερα από όλα αυτά που είπε η μαμά.

-Ούτε εγώ είπε ένα τρίτο. Φοβάμαι πολύ. Που θα μας πάει ο αέρας;

-Και εγώ φοβάμαι. Θέλετε να προσπαθήσουμε να μείνουμε μαζί όταν έρθει ο αέρας να μας πάρει;

-Ναι! φώναξαν τα άλλα δύο. Μακάρι να μας πήγαινε προς το ποτάμι, έτσι θα γνωρίζαμε και άλλες γειτονιές εκτός από την δικιά μας.

-Ωραία...Ουφ!  Τώρα φοβάμαι λιγότερο. Ας χαρούμε το Καλοκαίρι όσο αυτό διαρκεί .

Όμορφα κυλούσαν οι μέρες, ώσπου άρχισε να νυχτώνει πιο νωρίς, σημάδι πως το Φθινόπωρο ερχόταν...

-Προσέξατε πως τα πιο πάνω φύλλα από εμάς άρχισαν να κιτρινίζουν; είπε  μια μέρα το ένα από τα τρία πλατανόφυλλα που συμφώνησαν να ταξιδέψουν μαζί.

-Αυτό σημαίνει πως η ώρα του ταξιδιού μας πλησιάζει, είπαν τα άλλα δύο...

Συνεχίζεται...

Κάπως έτσι φίλοι μου ξεκίνησε το μεγάλο "ταξίδι των τριών πλατανόφυλλων", τα οποία συνάντησαν πολλές περιπέτειες. Δεν θα συνεχίσω άλλο, γιατί θέλω από εδώ και πέρα να ταξιδέψει η δική σας φαντασία...

Κάπως έτσι  και εγώ με αυτό το παραμύθι πήρα το βάφτισμα του πυρός να δείξω αυτά που έγραφα και που κρατούσα στο συρτάρι μου μόνο για μένα και τα παιδιά μου.

Με αυτό το παραμύθι το 2004 έλαβα μέρος σε ένα διαγωνισμό της πανελλήνιας ένωσης λογοτεχνών(ΠΕΛ) και απέσπασα  έπαινο.

Ελπίζω να σας άρεσε.

Καλό μήνα!

Φιλάκια!