Η ερωτοχτυπημένη πατάτα

Γεια σας φίλοι μου

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ σήμερα είναι πέρα για πέρα αληθινή 

βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.

Κόψτε φάτσα και βάλτε συμπέρασμα!

Η ερωτοχτυπημένη πατάτα

Μπαίνω στην κουζίνα φουριόζα, παίρνω πέντε–έξι πατάτες από ένα τσουβαλάκι και αρχίζω να τις καθαρίζω για να ετοιμάσω το μεσημεριανό φαγητό.

-Ουφ! Ακούω να λέει μία πατάτα με περίεργο σχήμα, επιτέλους κάποιος με ελευθέρωσε.

Έχω παραισθήσεις από την κούραση σκέφτηκα και ακούω να μιλάνε οι πατάτες.

-Πρόσεξέ με! συνέχισε εκείνη. Δες το σχήμα μου. Έχω σχήμα καρδιάς και δεν το απέκτησα τυχαία. Το επιδίωξα και θα σου πω το γιατί.

-Τι είναι αυτά που μου λες, της απάντησα, άσε με  και έχω δουλειές. Πάει το έχασα σκέφτηκα, άνοιξα κουβέντα με μια πατάτα.

-Εγώ θα σου πω την ιστορία μου θες δε θες, γιατί αν δεν την πω σε κάποιον θα σκάσω.

-Άντε πες την, να μου περάσει η ώρα όσο ετοιμάζω το φαγητό.

-Εγώ λοιπόν γεννήθηκα σε ένα χωράφι στη Νάξο, όχι να το παινευτώ αλλά είμαστε πολύ καλές πατάτες. Εκεί μεγάλωνα μαζί με τα αδέλφια μου, κάτω από την μαμά μας την πατατιά, όταν μια μέρα είδα να έρχεται προς το μέρος μας με μία αξίνα στο χέρι, ένα παλικάρι ψηλό και γεροδεμένο. Φορούσε ένα τζιν παντελόνι και από την μέση και πάνω το κορμί του ήταν γυμνό και ηλιοκαμένο. Ε! αυτό ήταν! Έρωτας με την πρώτη ματιά!

Άρχισα από εκείνη την ημέρα να παίρνω το σχήμα καρδιάς για να με προσέξει και έσπρωχνα τα αδέλφια μου για να βγω πάνω-πάνω για να με δει. Εκείνος όμως ούτε που με πρόσεχε…μία μας σκάλιζε, μία μας πότιζε, αλλά πέραν αυτού τίποτα άλλο.

-Περίμενε, μου είπε μια μέρα μία άλλη πατάτα, σε λίγο καιρό που θα μεγαλώσουμε, θα μας βγάλει από το χώμα   και τότε θα σε δει.

-Ζούσα για εκείνη την ημέρα που δεν άργησε να έρθει. Άρχισε να μας βγάζει από το χώμα. Δεν μπορεί σκέφτηκα τώρα θα με προσέξει. Πράγματι με πήρε στα χέρια του, είδε την καρδιά μου, μου χαμογέλασε και εγώ έλιωσα από προσμονή. Μία του λέξη περίμενα…ένα σ’ αγαπώ να ακούσω από τα χείλη του…αλλά τίποτα με πέταξε και μένα στο σωρό μαζί με τις άλλες. Ήθελα να πεθαίνω.

-Μην κάνεις έτσι, μου είπαν μερικές πατάτες, όταν μας πάει στην αποθήκη για να μας βάλει σε τσουβάλια, εκεί μπορεί να σε προσέξει.

-Εκεί σκέφτηκα είναι η τελευταία μου ευκαιρία. Πρέπει να βρω το θάρρος και την τόλμη να του πω για τον έρωτά μου. Όμως όταν ήρθε εκείνη η ώρα, εγώ δεν τόλμησα να του πω τίποτα και εκείνος μας τσουβάλιασε, μας φόρτωσε στο φορτηγάκι του και μας πήγε στο λιμάνι. Εκεί μας έβαλαν σε κάτι κιβώτια σαν κλουβιά, μας φόρτωσαν σε ένα καράβι και φτάσαμε στην  Αθήνα και από εκεί ούτε που ξέρω που μας πήγαν και ούτε με ενδιέφερε πια. Η ζωή μου δεν έχει νόημα, κάνε με ότι θέλεις, κάνε με να ξεχάσω τον άδοξο έρωτά μου.

-Δεν μου πάει η καρδιά να σε ψήσω στο φούρνο, θέλεις να σε φυτέψω σε μια γλάστρα, να βλαστήσεις και να δεις τη ζωή με άλλο μάτι;

-Δεν είναι κακή ιδέα, μόνο κάνε με να ξεχάσω…

Με την ιστορία αυτή έλαβα μέρος στο παιχνίδι της Φλώρας "Παίζοντας με τις λέξεις".

Αυτή τη φορά οι πέντε λέξεις που έπρεπε οπωσδήποτε 

να χρησιμοποιήσουμε  στο κείμενό μας ήταν: 

λέξη, ζωή,τόλμη, κλουβί και καράβι

Η ιστορία μου άρεσε σε πάρα πολλούς φίλους που μου χάρισαν 

με τους βαθμούς τους την ΔΕΥΤΕΡΗ θέση, 

ανάμεσα σε 31 άλλες πάρα πολύ ωραίες ιστορίες.

Πρέπει να σας πω όμως ότι έγραψα ένα μικρό ψεματάκι στην όλη ιστορία.

Την πατάτα δεν την φύτεψα, αλλά την έψησα παρέα με κάτι ωραιότατα μπιφτέκια.

Τώρα όμως έχω τύψεις γιατί ενώ αυτή μου χάρισε την διάκριση, εγώ την έψησα.

Σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας!

Να είστε όλοι καλά.

Φιλάκια!