Η Πεταλουδοχώρα κάποτε ήταν η πιο όμορφη χώρα σ' όλο τον κόσμο. Εκεί ζούσαν χιλιάδες πεταλούδες με πολύχρωμα φτερά που κανένας δεν είχε δει πιο όμορφες. Τα σπίτια τους ήταν φτιαγμένα από πέταλα λουλουδιών και οι κήποι τους ήταν κατάφυτοι από εξωτικά λουλούδια που το άρωμά τους σε μεθούσε. Οι πεταλούδες όλη μέρα πετούσαν από λουλούδι σε λουλούδι, γελούσαν, τραγουδούσαν και όλες ήταν ευτυχισμένες.
Στη χώρα αυτή βασίλευε ένας καλοσυνάτος βασιλιάς που μαζί με την βασίλισσα φρόντιζαν να είναι όλες οι πεταλούδες ευτυχισμένες. Είχαν και μία κόρη την πριγκίπισσα Νεφέλη. Όταν ο βασιλιάς και η βασίλισσα γέρασαν και έφυγαν από τη ζωή, έγινε βασίλισσα της Πεταλουδοχώρας η πριγκίπισσα Νεφέλη που ήταν μια πολύ όμορφη πεταλούδα. Τα φτερά της ήταν δαντελωτά και είχαν πάνω τους όλα τα χρώματα της ίριδας. Ήταν όμως πολύ ζηλιάρα και αυτό την έκανε δύστροπη και κακιά. Δεν ήθελε να βλέπει άλλες πεταλούδες όμορφες. Όταν έβλεπε κάποια πεταλούδα που είχε πιο όμορφα φτερά από τα δικά της διέταζε και την φυλάκιζαν. Κτίστηκαν φυλακές που γέμισαν με όμορφες πεταλούδες. Σιγά σιγά άρχισε να επικρατεί φόβος σε όλο το βασίλειο. Έπαψαν τα γέλια και τα τραγούδια και η χώρα μαράζωνε.
Οι περισσότερες μαμάδες-πεταλούδες άρχισαν να ανησυχούν με αυτή την εξέλιξη και προκειμένου να σώσουν τα παιδιά τους από τη φυλακή, άρχισαν να βάφουν τα φτερά των παιδιών τους μ' ένα γκρίζο χρώμα, ώσπου ήρθε κάποια μέρα που τα φτερά όλων των πεταλούδων που πετούσαν στην Πεταλουδοχώρα να έχουν γκρίζο χρώμα, εκτός από της βασίλισσας Νεφέλης. Αυτή καμάρωνε πλέον τα πολύχρωμα φτερά της χωρίς να φοβάται πως θα εμφανιστεί κάποια πεταλούδα με ομορφότερα φτερά από τα δικά της.
Η κακία της όμως δεν σταμάτησε εκεί. Έδωσε διαταγή να ξεριζωθούν όλα τα πολύχρωμα λουλούδια από τους κήπους και να φυτευτούν μόνο λουλούδια σε κίτρινο χρώμα και χωρίς ιδιαίτερο άρωμα. Ο δικός της κήπος όμως είχε όλων των λογιών τα λουλούδια και επειδή ήθελε να τον απολαμβάνει μόνο αυτή έκτισε έναν τοίχο γύρω του, ώστε να μην τον βλέπουν οι άλλες πεταλούδες. Έτσι περνούσαν τα χρόνια χωρίς να αλλάζει τίποτα.
Ώσπου μια μέρα γεννήθηκε στην Πεταλουδοχώρα μια πεταλούδα με πολύ όμορφα φτερά. Την ονόμασαν Ανθούσα. Τα φτερά της κοντά στο σώμα της είχαν χρυσαφί χρώμα και ως τις άκρες είχαν όλες τις αποχρώσεις του γαλάζιου. Η μαμά της αντί να είναι χαρούμενη την κοιτούσε και έκλαιγε.
-Γιατί κλαις μαμά; την ρώτησε η μικρή πεταλούδα.
-Κλαίω επειδή πρέπει να σου βάψω γκρίζα τα όμορφα φτερά σου, γιατί αν δουν οι φρουροί της βασίλισσας πόσο όμορφα είναι θα το πουν στη βασίλισσα Νεφέλη και εκείνη θα τους διατάξει να σε φυλακίσουν. Η μητέρα της της μίλησε ώρα πολλή για την κακιά βασίλισσα και για τους καταπιεστικούς νόμους που έβαζε, αλλά και πόσο όμορφα περνούσαν όταν κυβερνούσαν την χώρα οι γονείς της Νεφέλης.
-Μητέρα αυτό είναι απαράδεκτο. Δεν μπορώ να σκέφτομαι πως συμβαίνουν αυτά τα πράγματα στη χώρα μας. Πρέπει να αντιδράσουμε και να διώξουμε την κακιά βασίλισσα.
-Μα πως παιδί μου, έχει παντού φρουρούς που την προστατεύουν και συλλαμβάνουν τις πεταλούδες που αντιδρούν.
-Κάτι θα σκεφτώ, θα κρυφτώ για λίγες μέρες μέχρι να δυναμώσουν τα φτερά μου και μετά θα βρω τρόπο να δραπετεύσω από δω και να ζητήσω βοήθεια, είπε η Ανθούσα.
-Όχι παιδί μου και άλλες πεταλούδες πριν από σένα το επιχείρησαν, αλλά ποτέ δεν μάθαμε τι απέγιναν, σίγουρα τις βρήκαν οι φρουροί των συνόρων και τις σκότωσαν.
Η Ανθούσα όμως κρύφτηκε για όσο χρειαζόταν, μέχρι να δυναμώσουν τα φτερά της. Δεν κυκλοφορούσε την ημέρα, μόνο λίγο την νύχτα έβγαινε να δει τα κατατόπια και αυτό με μεγάλη προσοχή. Σε μια από αυτές τις νύχτες γνώρισε μία Πυγολαμπίδα και έγιναν φίλες.
Από αυτή έμαθε πως κάπου στα σύνορα υπήρχε ένα αφύλακτο πέρασμα και πως από κει είχαν δραπετεύσει πολλές πεταλούδες που τώρα ζούσαν ελεύθερες και ευτυχισμένες στη χώρα των Πυγολαμπίδων.
-Εγώ δεν θέλω να ζήσω μακριά από τον τόπο μου, όταν ξέρω πως οι υπόλοιπες πεταλούδες υποφέρουν από την κακιά βασίλισσα και ανάμεσά τους η μητέρα μου και οι αδερφές μου. Θα δραπετεύσω από δω μόνο και μόνο για να ζητήσω βοήθεια, να διώξουμε την κακιά βασίλισσα και να γίνει η χώρα μου όμορφη όπως ήταν τα παλιά τα χρόνια. Νομίζω πως σε δυο μέρες θα έχουν δυναμώσει και άλλο τα φτερά μου και θα είμαι έτοιμη να ταξιδέψω. Θα με βοηθήσεις να βρω το πέρασμα; ρώτησε η Ανθούσα την Πυγολαμπίδα.
-Βασίσου πάνω μου, θα σου δείξω το πέρασμα και θα πηγαίνω μπροστά να φέγγω με το φως μου και να σου δείχνω το δρόμο.
Πράγματι μετά από δύο μέρες όταν βράδιασε αφού αποχαιρέτησε η Ανθούσα την μητέρα της και τις αδερφές της ξεκίνησαν. Μπροστά η Πυγολαμπίδα και πιο πίσω η Ανθούσα.
Ξαφνικά σε κάποιο σταυροδρόμι άκουσαν την περίπολο των φρουρών να πλησιάζει. Η Ανθούσα άγγιξε την Πυγολαμπίδα και της είπε να σβήσει αμέσως το φως της και μετά κρύφτηκαν πίσω από κάτι θάμνους. Κράτησαν ως και την αναπνοή τους γιατί οι φρουροί τις πλησίασαν αρκετά ψάχνοντας για δραπέτες. Ευτυχώς οι θάμνοι και το σκοτάδι τις προστάτευσαν. Όταν εκείνοι απομακρύνθηκαν αρκετά βγήκαν από την κρυψώνα τους και συνέχισαν ως τα σύνορα χωρίς άλλο απρόοπτο. Κατάφεραν να βρουν το πέρασμα και να φτάσουν στη χώρα των Πυγολαμπίδων.
Την άλλη μέρα η Ανθούσα συνάντησε πολλές πεταλούδες "εξόριστες" και άρχισε να τους λέει πως έπρεπε να γυρίσουν πίσω στη χώρα τους για να διώξουν την κακιά βασίλισσα και να ζήσουν εκεί χαρούμενες. Οι πυγολαμπίδες είπαν πως θα τις βοηθούσαν δανείζοντάς τους τα φαναράκια τους για να βλέπουν σαν θα μπουν την νύχτα στην Πεταλουδοχώρα.
-Καλά όλα αυτά, είπε μία από τις πεταλούδες, άντε και μπήκαμε πάλι μέσα, πως θα διώξουμε τη βασίλισσα;
-Θα σας εξηγήσω...πριν όμως έχω να πάω κάπου, τους είπε η Ανθούσα και έφυγε. Κατευθύνθηκε προς την χώρα των Μελισσών και ζήτησε την βοήθειά τους. Η βασίλισσα Νεφέλη αν φοβόταν κάτι, αυτό ήταν οι μέλισσες. Τα παλιά τα χρόνια οι μέλισσες πήγαιναν συχνά στη χώρα των Πεταλούδων να μαζέψουν γύρη από τα πανέμορφα λουλούδια που υπήρχαν στην Πεταλουδοχώρα, όμως όταν η βασίλισσα διέταξε να ξεριζωθούν όλα και να φυτευτούν εκείνα τα άοσμα κίτρινα λουλούδια δεν ξαναπήγαν προς τα εκεί.
Οι μέλισσες δέχτηκαν να βοηθήσουν τις πεταλούδες και μια νύχτα με βοηθό τα φαναράκια των πυγολαμπίδων μπήκαν στην Πεταλουδοχώρα. Το πρωί οι μέλισσες έτρεψαν σε φυγή την βασίλισσα Νεφέλη και τους φρουρούς της και από τότε κανένας δεν την ξαναείδε.
Αμέσως έστεψαν άλλη βασίλισσα, η οποία διακρινόταν για τη σοφία της και την καλοσύνη της. Για σύμβουλό της είχε την μικρή Ανθούσα. Εκείνη έδωσε διαταγή σ' όλες τις πεταλούδες να διώξουν από τα φτερά τους το γκρίζο χρώμα και γκρέμισε τις φυλακές και τον τοίχο που έκρυβε τον κήπο του παλατιού. Οι πεταλούδες φύτεψαν πολύχρωμα λουλούδια στους κήπους τους και η χώρα τους έγινε και πάλι η πιο όμορφη και για να ευχαριστήσουν τις πυγολαμπίδες και τις μέλισσες που τις βοήθησαν να διώξουν την κακιά βασίλισσα έκαναν ένα μεγάλο γλέντι προς τιμήν τους που κρατάει ακόμα.
Αυτό το παραμύθι μου περιλαμβάνεται στο συλλογικό βιβλίο με τίτλο
"ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΕΣ ΠΕΝΕΣ" των εκδόσεων Κέφαλος.
