Ονειρόκοσμος

Ένας Onirokosmos μου χάρισε ένα ουράνιο τόξο!
Με τόσο λαμπερά χρώματα τούτα τα σουβέρ
δεν μοιάζουν με ουράνιο τόξο;

Τέσσερα τα σουβέρ και το πέμπτο που βλέπετε είναι η θήκη τους.
Μου τα χάρισε η Μαριάννα από τον Ονειρόκοσμο στο giveway που έκανε
για τα τετράχρονα του blog της.
Μαριάννα μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Είναι υπέροχα!!!!

Τούτη η γειτονιά των blog είναι ένας ονειρόκοσμος, γιατί την κατοικούν
άνθρωποι που προσφέρουν την αγάπη τους, την φιλία τους, τις συμβουλές τους,
τον καλό τους λόγο.
Είμαι πολύ χαρούμενη που κατοικώ και εγώ σε αυτή την γειτονιά.

Όταν δεν με βρίσκετε στο blog μου κυνηγάω ουράνια τόξα!
Φιλάκια!

25 λέξεις

Βλέποντας μια φωτογραφία η σκέψη μου κάνει διάφορους συνειρμούς,
ανάλογα με την ψυχολογική μου κατάσταση ή  ανάλογα με καταστάσεις
που επικρατούν στην κοινωνική ζωή ή την επικαιρότητα.

Έτσι βλέποντας αυτή την φωτογραφία που μας έδωσε η Μαρία από το
blog "Το κείμενο" για να γράψουμε ένα ολιγόλεκτο με 25 λέξεις,
οι σκέψεις μου πήγαν σε αυτούς τους ανθρώπους που φεύγουν
από την φωτιά του πολέμου της πατρίδα τους για να έρθουν εδώ,
χωρίς να ξέρουν αν και εδώ θα στεριώσουν.


Έλαβα μέρος με δύο ολιγόλεκτα

1ο

Άφησα τα χνάρια μου σε καιόμενη άβυσσο,

για να φτάσω στον πολιτισμό σας.

Δεν ξέρω αν εδώ θα ξαποστάσω.

Το δεύτερο ολιγόλεκτο είναι σε άλλο μήκος κύματος.

2ο

Μέσα σε μια άχαρη πόλη

κρύβονται και ηδονικά μονοπάτια.

Ευχαριστώ όσους τα επέλεξαν κατά την βαθμολογία και ευχαριστώ το blog
 "Το κείμενο"  για την φιλοξενία.

Να είστε καλά!

Φιλάκια!

Τιμή σε ποιους;

Σε κάθε επέτειο εθνικής εορτής στην πόλη μου στο δρόμο που γίνεται
η παρέλαση στήνουν μία μεγάλη εξέδρα στα δεξιά του δρόμου
για τους "επισήμους" της πόλης και μια πιο μικρή ακριβώς απέναντι
στα αριστερά του δρόμου για τους ανάπηρους στο πόλεμο του 1940,
στους Ήρωες δηλαδή, σε αυτούς που με αυταπάρνηση πολέμησαν
για την πατρίδα, για την οικογένεια, για τα πιστεύω τους.

Όμως τι γινόταν και γίνεται  κατά την διάρκεια της παρέλασης;
Όταν φτάναμε μπροστά στους επισήμους σαν μαθητές έπρεπε
να κάνουμε στροφή της κεφαλής δεξιά προς τους επισήμους
και όχι αριστερά που ήταν οι Ήρωες.
Με αυτή μας την κίνηση ήταν σαν να τους αποστρεφόμαστε,
σαν να τους περιφρονούσαμε.

Ποιους τιμούσαμε δηλαδή;
Οι Ήρωες-ανάπηροι πολέμου δεν θα έπρεπε να κατέχουν την κεντρική θέση
στην μεγάλη εξέδρα;
Γιατί έπρεπε να κάνουμε στροφή κεφαλής δεξιά και όχι αριστερά προς τους Ήρωες;
Τι απορίες που έχω και εγώ!
Δεν ταίριαζαν αυτοί με τους κουστουμάτους, γιατί ήσαν απλοί άνθρωποι
του λαού.

Καλημέρα και χρόνια πολλά!
(όλες οι φωτογραφίες είναι από το  internet)

Φωτογραφίζειν: "Τα χρώματα της Γης"

Η Γη έχει  χιλιάδες χρώματα!!!
Έχει το πράσινο των δέντρων και του γρασιδιού.
Έχει τα άπειρα χρώματα των  λουλουδιών της που δημιουργούν ένα χαλί
αντάξιο του ουράνιου τόξου.

Έχει όλες τις αποχρώσεις του γκρι και του καφέ στα κακοτράχαλα βουνά της.

Έχει το μπλε της θάλασσας και το μαύρο της αφέγγαρης νυχτιάς.

Η αλλαγή των εποχών την μεταμορφώνουν, την στολίζουν, την βγάζουν
από την μονοτονία.

Και ο ήλιος αχ! αυτός ο ήλιος  που ερωτοτροπεί μαζί της
χαϊδεύοντας την με τις αχτίνες του

καθώς εναποθέτει στα πόδια της τις χρυσαφιές ανταύγειες του, μας τρελαίνει.

Από τα χρώματα της γης παίρνουν χρώμα και οι δικές μας στιγμές

που γίνονται μαγικές, παραμυθένιες και ονειροπόλες!

Τα χιλιάδες χρώματα της γης μας δημιουργούν χιλιάδες συναισθήματα.
Εγώ προσωπικά μπροστά σε ένα τέτοιο ηλιοβασίλεμα πετάω  τα προβλήματά μου
να καούν σε μια αχτίνα και βυθίζομαι σε ένα ατέλειωτο παιχνίδι ονείρου...

Με την πρώτη φωτογραφία έλαβα μέρος στο διαγωνισμό  φωτογραφίζειν
που διοργανώνει τόσο όμορφα κάθε φορά η Μαρία μας, που είχε ως θέμα:
"Τα χρώματα της γης"
Εγώ στην δική μου φωτογραφία έδωσα τον τίτλο  "Χρυσαφιές ανταύγειες".
Όλες οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες ένα κυριακάτικο απόγευμα που ο ήλιος
έπαιζε κρυφτό ανάμεσα στα λιόδεντρα, πάνω στο βουνό του Κατακόλου
έχοντας το Ιόνιο πέλαγος να απλώνεται μπροστά μας, χαρίζοντας μας στιγμές
μοναδικής ομορφιάς.

Η ιστορία ενός φλιτζανιού: Να σας πω την μοίρα σας, να σας πω το ριζικό σας;

Βλέπω τον ήπιατε τον καφέ σας!

-Ελάτε γυρίστε με τούμπα να σας πω το ριζικό σας.
-Σιγά μην σε εμπιστευτούμε...όλο ψέμματα μας λες...
-Ποτέ δεν λέει ψέματα ένα φλιτζάνι...ίσως να σας λέω μισές αλήθειες,  αλλά
ψέματα ποτέ!

-Να σου θυμίσουμε ότι κάποτε μας είπες και εσύ  αυτό που έλεγε ο Γιωργάκης,
ότι "λεφτά υπάρχουν";  Δεν βγήκες όμως αληθινό.
-Ποιος το είπε πως δεν ήταν αλήθεια. Είπα πως λεφτά υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν,
όπως σας έλεγε και ο Γιωργάκης, άλλο αν δεν σας είπα ποιοι τα έχουν και  ποιοι
θα συνεχίσουν να τα έχουν.
-Ναι αλλά και πριν λίγο καιρό δεν μας είπες πως ο Τσίπρας "θα σκίσει τα μνημόνια".
Ε! και σε αυτή την πρόβλεψη δεν βγήκες αληθινό.
-Α! όλα και όλα δεν θα μου βγάλετε εσείς άχρηστες τις προβλέψεις μου, επειδή δεν
τους δίνετε την πρέπουσα ερμηνεία. Είπα πως ο Τσίπρας θα σκίσει τα μνημόνια και
αυτό έκανε. Απλώς δεν σας είπα ότι θα σκίσει τα προηγούμενα και θα υπογράψει
καινούργια. Αν  λοιπόν θέλετε να με κατηγορήσετε για κάτι, κατηγορήστε με ότι σας λέω
μισές αλήθειες.  Όμως όταν σας είπα ότι στο δημοψήφισμα θα βγει το ΟΧΙ και μάλιστα
με μεγάλη πλειοψηφία, δεν βγήκα αληθινό;
-Ναι, αλλά δεν μας είπες ότι θα κατέφευγαν στο λεξικό να δουν τι σημαίνει το ΟΧΙ,
και ότι θα καταλάβαιναν πως τελικά σήμαινε ΝΑΙ!

-Σήμερα θα σας πω μόνο αλήθειες... λοιπόν η κυβέρνηση θα βελτιώσει την υγεία,
θα αναβαθμίσει την παιδεία, θα πατάξει την φοροδιαφυγή, θα πληρώνουν φόρους
και οι έχοντες... και όλα αυτά θα συμβούν σε τρεις...τώρα μήνες θα είναι,
χρόνια θα είναι, αιώνες θα είναι... δεν ξέρω...Τι δεν με πιστεύετε;
Να κοιτάξτε εδώ στον πάτο μου,  φαίνεται ολοφάνερα.
-Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχουμε πιάσει πάτο....
-Πάει έχω χάσει την αξιοπιστία μου...εμ με τόσες κολοτούμπες που κάνουν
οι πολιτικοί πως να δω χαΐρι...

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στην πρόσκληση της Πέτρας "Η ιστορία ενός φλιτζανιού".
Να είστε καλά.
Φιλάκια!

Κερνάω καφεδάκι

Δεν ξέρω πως τον πίνετε εσείς...Εγώ ελληνικό μέτριο

Τώρα θα μου πείτε γιατί κερνάω καφεδάκι
ε! γιατί  Η ζωή είναι ωραία και πως αλλιώς
θα σας έδειχνα το τραπεζάκι μου που
έλαβε μέρος  στο "Άλλαξέ το";

Έτσι μια συνήθεια αγαπημένη, αυτή του καφέ, τώρα την απολαμβάνω
πάνω σε ένα θαλασσινό μοτίβο!

Το τραπεζάκι ήταν κάπως έτσι πριν

Στοκάρισμα, ξύσιμο, βάψιμο και decoupage. Απλά πράγματα!

Αλλά που πας να λάβεις μέρος σε διαγωνισμό του "Άλλαξέ το" με decoupage

όταν υπάρχει η Μαριάννα μας που είναι αυθεντία στο είδους και δικαίως πήρε

την πρωτιά με την αντίκα της. χαχα!

Ευχαριστώ όσους προτίμησαν με την βαθμολογία τους και την δική μου κατασκευή,

ευχαριστώ και την Αριστέα μας για την φιλοξενία και την άψογη διεξαγωγή 

του διαγωνισμού.

Να είστε καλά!

Φιλάκια!