Δυο ματάκια πονηρά

-Ελενάκι έλα πες μου τι σκανταλιά έκανες πάλι;
-Τίποτα!
-Τα πονηρά σου τα ματάκια άλλα λένε...
Ποτέ δεν κατάλαβα πως τα μάτια μου μαρτυρούσαν τις σκανταλιές μου
στη μάνα μου.

-Σε φώναζα και δεν ήρθες και σε είδα που κρυβόσουν πάνω σε μία πορτοκαλιά.
-Έφυγε η θεία;
-Έφυγε πριν από λίγο, τι της έκανες;
-Εντάξει θα σου πω, αλλά μη με μαλώσεις.
-Εξαρτάται...

(ξύλινο κουτί με ντεκουπάζ χαρτοπετσέτας)

Η θεία είχε έρθει στο σπίτι μας για να της φτιάξει  η μάνα μου γλυκό,
γιατί την άλλη μέρα γιόρταζε αυτή και ο άντρας της.
Η μάνα μου πάντα έφτιαχνε και φτιάχνει τα ωραιότερα γλυκά!

(πρόσθεσα στρασάκια στη στέκα)

Κάποια στιγμή το γλυκό έγινε, το έβγαλαν από το φούρνο, το σιρόπιασαν,
καρυδόπιτα ήταν θυμάμαι  και αφού κρύωσε, η θεία το σκέπασε με μία πετσέτα
και ετοιμάστηκε να φύγει.

(τόνισα κάποιες λεπτομέρειες με relief paint)

Τελευταία στιγμή θυμήθηκε να κόψει λουλούδια από τον κήπο μας
και ακούμπησε το ταψί με το γλυκό επάνω σε μία καρέκλα,
στην οποία πήγα και στρογγυλοκάθησα εγώ.
Όταν νότισε το φουστάνι μου από τα σιρόπια κατάλαβα τι είχα κάνει και εξαφανίστηκα.

(λεπτομέρεια σε όλα τα πλαϊνά  με στένσιλ και πάστα διαμόρφωσης)

Ανέβηκα πάνω σε μία πορτοκαλιά και παρακολουθούσα να δω τι θα γίνει.
Όταν η θεία πήρε το γλυκό και έφυγε χωρίς εκείνη την ώρα να καταλάβει τίποτα,
τότε εμφανίστηκα και εγώ.
Βέβαια όταν θα το είδε στο σπίτι της, ποιος την άκουγε...
Για αρκετό καιρό όταν ερχόταν στο σπίτι μας, εγώ εξαφανιζόμουν,
γιατί αν με έπιανε στα χέρια της το ξύλο δεν το γλίτωνα...

Φτιάχνοντας αυτό το κουτί με ντεκουπάζ χαρτοπετσέτας
και βλέποντας τα ματάκια της μικρούλας θυμήθηκα τούτη την ιστορία
που συνέβη όταν ήμουν 6-7 χρονών και την θυμάμαι ακόμα.
Από την μάνα μου έφαγα μια γερή κατσάδα για την απροσεξία μου (ξύλο ποτέ),
περισσότερο γιατί την άλλη μέρα έπρεπε να  κάνει επίσκεψη στη θεία, αφού γιόρταζε
και θα άκουγε τις φωνές της και μάλιστα μπροστά σε άλλους, για τα κατορθώματά μου.

Φίλοι μου ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλια σας στα οποία τις περισσότερες φορές
δεν μπορώ να απαντήσω, γιατί έχω περιορισμένο internet.
Να είστε καλά.
Φιλάκια!

Την Ρωμιοσύνη μην την κλαις!

Την Ρωμιοσύνη μην την κλαις
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκο

Νάτη πετιέται από ξαρχής
κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου

Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Βάλε το πράσινο φουστάνι

Είχε καιρό να πάει σε κάποιο χορό.
Η ψυχολογική της κατάσταση ήταν χάλια.
Όμως από την άλλη ως πότε θα έκλαιγε,
για έναν χαμένο έρωτα, που δεν άξιζε.
Τα βήματά της την οδήγησαν στην ντουλάπα,
την άνοιξε και ψηλάφισε το πράσινο φόρεμα.

Θυμάται πως το είχε αγοράσει για να πάει σε ένα χορό μαζί με εκείνον,
Στο χορό εκείνο δεν πήγε ποτέ...δεν άξιζε ο συνοδός...
Το φόρεμα κάθε φορά που άνοιγε την ντουλάπα της έλεγε,
πως έπρεπε να γυρίσει σελίδα...

Ναι αυτό έπρεπε να κάνει!
Το πήρε και το φόρεσε.
Το λεπτό ύφασμα αγκάλιασε το όμορφο κορμί της.

Η αυτοπεποίθησή της ανέβηκε.
"Η ζωή συνεχίζεται και τα καλύτερα θα έρθουν" σκέφτηκε.
Χτένισε τα μαλλιά της...έκανε ένα όμορφο μακιγιάζ...
Φόρεσε τις πιο ψηλές γόβες της...
Η αληθινή αγάπη την περίμενε εκεί έξω...

Υ.Γ. αυτό το μπούστο είναι φτιαγμένο το μεν σώμα με χαρτί και ατλακόλ
πάνω σε καλούπι κούκλας και το φόρεμα με powertex.
Υ.Γ. επίσης να πω πως το έστειλα στην Μαριάννα που ήταν το ταίρι μου
στην ανταλλαγή δώρων Secret Santa.

Να είστε όλοι καλά.
Φιλάκια!

"115 Παιδικά Τιτιβίσματα"

Να 'τανε και να μπορούσαν

όλοι οι άνθρωποι μαζί

 μία γλώσσα να μιλούσαν

να 'τανε και να μπορούσαν.

Να ' τανε να καταλάβουν

οι μεγάλοι αυτής της γης

πια φωτιές να μην ανάβουν

να 'τανε να καταλάβουν.

Να 'τανε και να γινόταν

σύνορα να μην υπάρχουν

κι όλα πια να γκρεμιζόταν

να 'τανε και να γινόταν.

Αχ! και να 'τανε αλήθεια

των παιδιών η φαντασία 

να μην ήταν παραμύθια

αχ! και να 'τανε αλήθεια.

Το ποίημα αυτό έχει τίτλο "Να 'τανε" και περιλαμβάνεται στο βιβλίο της 

Ρούλας Σμαραγδάκη της γνωστής σε όλους μας Σμαραγδένιας!

με γενικό τίτλο "115 Παιδικά Τιτιβίσματα".

Μου το έστειλε ως δώρο μαζί με ένα  υπέροχο κασκόλ!

Ρούλα μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ, με συγκίνησες με τις ευχές σου

και την αφιέρωση που μου έγραψες στο βιβλίο!!!

Επίσης τις ημέρες των γιορτών έλαβα και μία πανέμορφη χειροποίητη κάρτα

από τα χεράκια της Μαρίας Έλενας που έχει το blog "Γλυκιά Ζωή",

μαζί με ένα γουράκι με άρωμα κανέλας!

Η Μαρία Έλενα  γράφει και αυτή ποιήματα και διηγήματα, μπορείτε να τα δείτε

στο blog της.

Σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου για τις ευχές σου και που με σκέφτηκες.

Υ.Γ. (δεν ξέρω αν έλαβες το δωράκι που σου έστειλα, η Ρουλίτσα το έλαβε).

Να είστε όλοι καλά και να δίνετε χαρά στους γύρω σας!

Φιλάκια!