Όταν οι πεταλούδες άργησαν να φανούν

(πεταλούδες με μπόλικο γκλίτερ, χρυσόσκονη και χάντρες)

Κάποτε σε ένα τόπο μακρινό ζούσε ένας άνθρωπος, που είχε για φίλους του τον Χειμώνα, τον Βοριά και τον Χιονιά και μισούσε πάρα πολύ την Άνοιξη.
Έτσι μια μέρα φυλάκισε όλες τις πεταλούδες, γιατί ήξερε πως αυτές έδιναν το σύνθημα για τον ερχομό της.
Το ημερολόγιο έδειχνε 1η Μαρτίου, αλλά τα γκρίζα χρώματα του Χειμώνα δεν έλεγαν να φύγουν. Οι άνθρωποι  αναρωτιόντουσαν:

"Γιατί δεν ήρθε ακόμη η Άνοιξη; Που είναι οι πεταλούδες που έρχονταν πρώτες και καλύτερες να ανακοινώσουν τον ερχομό της;"

"Που είναι οι πεταλούδες, αναρωτιόντουσαν και τα μπουμπούκια των λουλουδιών πάνω στα κλαδιά, να μας αγγίξουν, να ανοίξουμε τα πέταλα μας και να σκορπίσουμε λογιών λογιών αρώματα; Πότε θα έρθουν;"

Όμως εκείνες ήταν φυλακισμένες σε ένα πελώριο κλουβί. Γύρω τους επικρατούσε μαύρο σκοτάδι. Όσο και αν παρακαλούσαν τον άνθρωπο που τις φυλάκισε να τις ελευθερώσει εκείνος δεν το έκανε και όσο και αν προσπαθούσαν μόνες τους δεν μπορούσαν να ανοίξουν το κλουβί για να πετάξουν μακριά.

Τα πουλιά μη βλέποντας  την φύση ανθισμένη παρέμεναν και κείνα κρυμμένα στις ζεστές φωλιές τους. Μια μέρα όμως έκαναν σύσκεψη και αποφάσισαν πως έπρεπε να ψάξουν για τις πεταλούδες, αλλά τα περισσότερα έβλεπαν τον Βοριά που φυσούσε δυνατά και δεν ήθελαν να πάνε πουθενά.

Μόνο ένα μικρό πουλάκι οπλίστηκε με θάρρος και αποφάσισε  να πάει να ψάξει μόνο του για τις πεταλούδες.

Πετούσε για μέρες ολόκληρες. 
Ο Χειμώνας που δεν ήθελε να φύγει ακόμη έβαζε τον Βοριά και τον Χιονιά να δυσκολεύουν το πέταγμά του. Δύο πτερουγισές έκανε το πουλί μπροστά και μία πίσω και μόνο όταν ο Βοριάς σταματούσε για λίγο να πει δυο κουβέντες  με τον Χιονιά, κατάφερνε να πετάξει πιο γρήγορα. Τον Χιονιά δεν τον φοβόταν το πουλάκι, γιατί είχε πολλά πούπουλα και φτερά που το κρατούσαν ζεστό.

Μετά από είκοσι μέρες κατάφερε να βρει το κλουβί με τις πεταλούδες και κάποια στιγμή που εκείνος ο άνθρωπος που τις κρατούσε φυλακισμένες δεν  πρόσεχε, άνοιξε  το κλουβί και τις ελευθέρωσε. 
Εκείνες πέταξαν μακριά χαρούμενες μαζί με το θαρραλέο πουλί και σε κάθε πέταγμά τους, άγγιζαν τα μπουμπούκια των λουλουδιών και εκείνα άνοιγαν και σκόρπιζαν το άρωμά τους. Τα πουλιά βγήκαν από τις φωλιές τους και τις υποδέχτηκαν με γλυκά τιτιβίσματα.
Στα  χωράφια  απλώθηκαν λουλουδισμένα χαλιά,  τα ζουζούνια τεντώθηκαν να ξεμουδιάσουν έξω από  τις φωλιές τους και οι άνθρωποι βγήκαν χαρούμενοι στους δρόμους και ζητωκραύγαζαν. Σκέφτηκαν να κάνουν και μια γιορτή.

Το ημερολόγιο έδειχνε 21 Μαρτίου, οι πεταλούδες επιτέλους ήρθαν και μαζί τους και η Άνοιξη! 

Αυτό το παραμύθι το είχα αναρτήσει και παλιότερα, αλλά το ξαναέγραψα για το δρώμενο της Αριστέας Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι!

Φιλάκια!

25 λέξεις #5

Αυτή την υπέροχη φωτογραφία μας έδωσε η Μαρία από το blog Το κείμενο 

για να εμπνευστούμε και να γράψουμε ένα ολιγόλεκτο  μέχρι 25 λέξεις.

Βλέποντας ένα παράθυρο ερμητικά κλειστό σε ένα σπίτι με φθαρμένους τοίχους
πολλές σκέψεις περνούν από το μυαλό.
Φτιάχνεις διάφορα σενάρια.
Το κλειστό παράθυρο είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι,
είναι η απουσία, είναι η απομόνωση που αναζητάς ή εκεί μπορεί να κρύβεται
μια ζεστή αγκαλιά μακριά από αδιάκριτα βλέμματα...
Κάτι τέτοιες σκέψεις μου ήρθαν στο μυαλό όταν είδα την φωτογραφία και έγραψα
το παρακάτω ολιγόλεκτο.

'Ο,τι και αν σε κάνει να αποζητάς την μοναξιά

μην μείνεις πολύ στην αγκαλιά της.

Η ζωή είναι εκεί έξω και σε καρτερεί!

Αυτή ήταν λοιπόν η συμμετοχή μου στις 25 λέξεις. Ευχαριστώ όσους με τίμησαν
με την βαθμολογία τους και σένα Μαρία μου για την φιλοξενία.

Στο σημείο αυτό πρέπει να ευχαριστήσω την Ρένα για το χαριτωμένο αγγελάκι που μου έστειλε

Την Ρούλα την Σμαραγδένια που μου έστειλε το βιβλίο "Η φάρμα των ζώων" του Τζώρτζ Όργουελ.

Καθώς και την Αντιγόνη Σώρρου για το βιβλίο του πολύ καλού της φίλου Κοσμά Κρομμύδα που μου έστειλε με τίτλο "17 παράθυρα ανοιχτά", στο οποίο υπάρχουν 17 εξαιρετικά αφηγήματα  και η ποιητική συλλογή του "Σταγόνες ψυχής" .Εξαίρετο βιβλίο με εξώφυλλο ένα πίνακα του ιδίου.

Κορίτσια σας ευχαριστώ όλες πάρα πολύ.

Φιλάκια και καλή εβδομάδα!

Έρωτας και αγάπη

Τι είναι ο έρωτας και τι είναι η αγάπη ρώτησε η κόρη

όλο συστολή μια νύχτα το φεγγάρι

και εκείνο της απάντησε

Έρωτας είναι βροχή από διάττοντες αστέρες

 που η δίνη τους  σε στροβιλίζει,  σε πάει στους αιθέρες,

μα δεν διαρκεί πολύ,  διαρκεί όσο να κάνεις μια ευχή.

Η αγάπη  είναι σαν μια ήρεμη έναστρη βραδιά,

που αγναντεύεις το άπειρο και πλάθεις όνειρα γλυκά,

για κείνο το «για πάντα μαζί» που χαράζεις  πάνω στην καρδιά.

Τι είναι ο έρωτας και τι είναι η αγάπη ρώτησε η κόρη

όλο συστολή την θάλασσα μια μέρα

Και εκείνη της απάντησε

Έρωτας είναι θαλασσοταραχή γύρω από  συμπληγάδες πέτρες,

είναι το αφρισμένο κύμα μου, αλμύρα και αντάρα

και η αγάπη  είναι σαν μια σχεδία μοναχή

στην ήρεμη αγκαλιά μου αφημένη,

που την χαϊδολογάει  το κύμα μου

και κείνη λικνίζεται ευτυχισμένη.

Τι είναι ο έρωτας και τι είναι η αγάπη ρώτησε η κόρη

όλο συστολή ένα απομεσήμερο το αγέρι

Και κείνο της απάντησε

Ο έρωτας είναι ένα αισθησιακό ταγκό

πάνω σε κόκκινα σατέν σεντόνια,

είναι το πάλεμα στα μαρμαρένια αλώνια.

Και η αγάπη είναι το άρωμα της λεμονιάς

που σου φέρνω εδώ σιμά στο παραθύρι ,

είναι ένα τραγούδι απαλό που τραγουδούν τα χείλη.

Τι είναι ο έρωτας και τι είναι η αγάπη ρώτησε η κόρη

όλο συστολή ένα δειλινό τον ήλιο

Μην ψάχνεις άλλο κόρη μου όμορφα είναι και τα δυο.

Ρούφηξε τον έρωτα  όπως η μέλισσα τη γύρη

και κράτα την αγάπη σαν να είναι πανηγύρι,

γιατί η απουσία τους μπορεί να σε τρελάνει

και να σε οδηγήσει σε μονοπάτια που ο νους σου δεν τα βάνει...

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο παιχνίδι "Παίζοντας με τις λέξεις" που διοργανώνει

η  Μαρία mytripssonblog και την οποία ευχαριστώ για την φιλοξενία της.

Ευχαριστώ και όσους επέλεξαν τούτο το ποίημα κατά την βαθμολόγηση και ήταν αρκετοί!

Καλό Σαββατοκύριακο!

Φιλάκια!

Ένα παραμύθι για μεγάλα παιδιά

Μεσάνυχτα και κάτι στην φάρμα του κυρ Αλέξη  μια περίεργη συγκέντρωση είναι σε εξέλιξη.

-Τι συμβαίνει γουρουνάκι, γιατί μας κάλεσες αυτή την ώρα εδώ; ρώτησε μία από τις αγελάδες του κτήματος.

-Γιατί είναι η μόνη ώρα που μπορούμε να μιλήσουμε ελεύθερα χωρίς να μας ακούσουν τα σκυλιά και καρφώσουν, όσα πούμε στο αφεντικό μας. Όπως ξέρετε αυτή την ώρα εκείνα κοιμούνται δίπλα στο τζάκι στο σπίτι του αφεντικού.

-Βέβαια! εκείνα είναι μέσα στη ζεστασιά του σπιτιού και εμείς τρέμουμε μέσα στο κοτέτσι από τον αέρα που μπαίνει από τις χαραμάδες, είπαν οι κότες. Χάθηκε να καρφώσουν καμιά σανίδα να απαγκιάσουμε και εμείς.

-Τι να πω και εγώ, είπε ο γαϊδαράκος, που η στέγη στο σπιτάκι μου στάζει και κοιμάμαι στις λάσπες. Τα κεραμίδια έχουν σπάσει και δεν νοιάζονται να τα αντικαταστήσουν.

-Γι’ αυτό σας κάλεσα απόψε εδώ, είπε το γουρουνάκι, γιατί κάτι περίεργο συμβαίνει εδώ και καιρό στο κτήμα.  Παλιά περνούσαμε καλά, ενώ τώρα όλα είναι χάλια. Πρώτα πρώτα μας δίνουν ελάχιστο φαγητό και δεν φροντίζουν ούτε ένα καρφί να βάλουν στα ετοιμόρροπα σπίτια μας… σε λίγο θα πέσουν και θα μας πλακώσουν, άσε για ιατρική περίθαλψη, ούτε λόγος...μήνες έχει να έρθει κτηνίατρος.

-Έχω χάσει τις καμπύλες μου από την πείνα, είπε η αγελάδα, άσε που αν και μου δίνουν λιγότερο φαγητό, μου ζητάνε να κατεβάζω περισσότερο γάλα και όλο και περισσότερη ώρα αφήνουν το μηχάνημα στα στήθη μου. Πώς να κατεβάσω γάλα αφού δεν με ταΐζουν;

-Αμ εμάς, είπαν οι κότες, που με δυο σπυριά καλαμπόκι που μας δίνουν περιμένουν να γεννάμε κάθε μέρα. Μάλιστα τώρα τελευταία αφήνουν το βράδυ τα φώτα ανοιχτά για να νομίζουμε πως είναι ημέρα και να γεννάμε και την νύχτα.

-Αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που πάθαμε εμείς, είπαν τα πρόβατα. Που ακούστηκε να κουρεύουν τα πρόβατα μες τον Χειμώνα και όμως αυτό ακούσαμε πως θα κάνουν σε λίγες ημέρες, θα μας κουρέψουν για να πουλήσουν το μαλλί μας.

-Σταματήστε, τους φώναξε το γουρουνάκι, όλα αυτά τα ξέρω. Όμως κάτι πρέπει να κάνουμε, πρέπει να αντιδράσουμε.

-Γιατί να αντιδράσουμε, είπε μια πάπια, αφού όπως και να έχει για σφάξιμο μας προορίζουν.

-Δεν είναι έτσι, είπε το γουρουνάκι, δεν λέω μια μέρα θα πεθάνουμε,  όλα τα ζωντανά πλάσματα πεθαίνουν, ακόμα και οι άνθρωποι, αλλά να πεθάνουμε χορτάτοι, καλοζωισμένοι και όχι μέσα στη μιζέρια. Όλα αυτά άρχισαν να συμβαίνουν από εκείνη την ημέρα που ήρθαν εκείνοι οι κουστουμάτοι τύποι στη φάρμα, τους ακολούθησα να δω τι λένε στο αφεντικό, αλλά μιλούσαν μια περίεργη γλώσσα και δεν καταλάβαινα. Πάντως έβλεπα ότι το αφεντικό όλο «ναι» τους έλεγε και αργότερα άκουσα που έλεγε στη γυναίκα του  ότι πρέπει να κάνουν και άλλες περικοπές για να δίνουν περισσότερα  στους κουστουμάτους και  να έχουν κέρδος και οι ίδιοι.

-Μα αν κάνουν και άλλες περικοπές εμείς θα ψοφήσουμε από την πείνα, είπαν μερικές μέλισσες, ήδη μας έχουν πάρει όλο το μέλι και μας άφησαν μόνο λίγη ζάχαρη να περάσουμε τον Χειμώνα.

-Τότε να φύγουμε! είπε μία κατσίκα.

-Δεν είναι λύση η φυγή, είπε το γουρουνάκι. Εδώ είναι η γη μας, εδώ πρέπει να προσφέρουμε.

-Να ζητήσουμε βοήθεια, είπαν δυο κουνέλια.

- Πήγα κρυφά πριν λίγες ημέρες και σε άλλες φάρμες  να δω τι γίνεται να ζητήσω βοήθεια, αλλά αν και τα ζώα εκεί περνούν τα ίδια με μας, δεν βλέπω να μας βοηθούν και μου είπαν ότι στην δική τους φάρμα δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα. Τι και αν τους είπα πως άμα τελειώσουμε εμείς, θα έρθει και η σειρά τους, πως οι κουστουμάτοι θα στραφούν σε αυτά… αυτά δεν άκουγαν.

-Τι μπορούμε να κάνουμε; ρώτησε μία γαλοπούλα.

-Απεργία! είπε το γουρουνάκι. Το χάραμα να περικυκλώσουμε το σπίτι και με τα σώματά μας να κλείσουμε πόρτες και παράθυρα και να μην τους αφήσουμε να βγουν έξω μέχρι να μας υποσχεθούν ότι θα μας φέρονται όπως πραγματικά μας αξίζει. Μέχρι να καταλάβουν πως αν μας ταΐζουν καλά θα τους προσφέρουμε και εμείς αυτά που πρέπει.

-Και αν μας υποσχεθούν, αλλά μετά αθετήσουν τον λόγο τους; είπε ο κόκορας.

-Τότε θα αντισταθούμε...εσείς κότες δεν θα ξανακάνετε αυγά και αν κάνετε θα τα τρώτε, όπως και εσείς τα πρόβατα θα βάζετε τα παιδιά σας να πίνουν όλο το γάλα μέχρι την τελευταία σταγόνα και εσείς  οι αγελάδες το ίδιο, να δούμε τότε τι θα κάνουν.

-Και αν μας σφάξουν; είπαν οι χήνες.

-Ε, τότε θα έχουμε πέσει με το κεφάλι ψηλά. Ένας στο χώμα, χιλιάδες στον αγώνα! Όμως κάτι τέτοιο δεν τους συμφέρει, γιατί τότε θα τελειώσουν και αυτοί, θα χάσουν  τα πάντα και αυτό δεν το θέλουν. Λοιπόν τι αποφασίζετε; Η απόφαση ήταν ομόφωνη. 

Απεργία διαρκείας και αγώνας!

Και τούτο το παραμύθι δεν τελειώνει με το έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…Που τέτοια τύχη!

Και μην ξεχνάτε είναι παραμύθι, ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα…γράφτηκε για το χατίρι της Αριστέας για το Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι γιατί χανόμαστε... 

Φουρτουνιασμένη θάλασσα

Μια ηλιόλουστη Κυριακή που λιγοστά συννεφάκια 

έπαιζαν κυνηγητό στον ουρανό,

η θάλασσα είχε τα μπουρίνια της!

Τα μπουρίνια της;

Όχι !

Για χατίρι μου το έκανε.

Γιατί;

Το τραγουδάκι απαραίτητο!

Γιατί η Μαρία που κάνει τον διαγωνισμό

"Φωτογραφίζειν"

ήθελε χειμωνιάτικο τοπίο

Χειμωνιάτικο τοπίο συνήθως είναι ένα χιονισμένο τοπίο!

Αλλά που να το βρω καρδιά μου το χιονισμένο τοπίο

στα νότια που μένω εγώ;

Έτσι παρακάλεσα την θάλασσα να σηκώσει κύματα.

Εκείνη μου έκανε το χατίρι.

Σήκωσε νοτιά και μου χάρισε 

τα κύματά της!!!

Φαντασμαγορικό!

Τα κύματα σηκώνονταν ψηλά, χόρευαν, άφριζαν,

έσκαγαν με δύναμη στα βράχια,

δημιουργώντας μια όμορφη μουσική

και με παρέσυραν και μένα στον χορό τους!

Μαγεία!

Μία από αυτές τις φωτογραφίες την έστειλα στον διαγωνισμό "φωτογραφίζειν"
Βέβαια την παράσταση στον διαγωνισμό έκλεψαν τα χιονισμένα
τοπία και συγκεκριμένα το χιονισμένο τοπίο της Έλλης!
Η "φουρτουνιασμένη θάλασσα" μου πήρε 10 βαθμούς!
Ευχαριστώ όσους την ψήφισαν και την Μαρία για την φιλοξενία!
Φιλάκια!