Στη χώρα των πεταλούδων

Μια φορά και ένα καιρό υπήρχε μία χώρα όπου ζούσαν μόνο πεταλούδες. Την έλεγαν Πεταλουδοχώρα. Εκεί υπήρχαν πολύχρωμα λουλούδια παντού και  χιλιάδες πεταλούδες με πολύχρωμα φτερά που κανένας δεν είχε δει πιο όμορφες. Όλη μέρα πετούσαν από λουλούδι σε λουλούδι, γελούσαν, τραγουδούσαν και όλες ήταν ευτυχισμένες.

Όταν  όμως έγινε βασίλισσα η πριγκίπισσα Νεφέλη, όλα άλλαξαν. Η καινούργια βασίλισσα λοιπόν ήταν πολύ όμορφη, ίσως η πιο όμορφη από όλες τις πεταλούδες. Τα φτερά της ήταν δαντελωτά και είχαν πάνω τους όλα τα χρώματα της ίριδας. Ήταν όμως και πολύ ζηλιάρα και όταν έβλεπε κάποια πεταλούδα που είχε πιο όμορφα φτερά από τα δικά της διέταζε και την φυλάκιζαν. Κτίστηκαν φυλακές που γέμισαν με πεταλούδες, γιατί είπαμε πως στην Πεταλουδοχώρα υπήρχαν οι πιο όμορφες.

Οι περισσότερες μαμάδες-πεταλούδες άρχισαν να ανησυχούν με αυτή την εξέλιξη και προκειμένου να σώσουν τα παιδιά τους από την φυλακή, άρχισαν να βάφουν τα φτερά  των παιδιών τους με ένα γκρίζο χρώμα, ώσπου ήρθε κάποια στιγμή που όλες οι πεταλούδες που πετούσαν στην Πεταλουδοχώρα είχαν γκρίζο χρώμα, εκτός από την βασίλισσα που καμάρωνε πλέον τα πολύχρωμα φτερά της χωρίς να φοβάται πως θα εμφανιστεί κάποια πεταλούδα με καλύτερα φτερά από τα δικά της.  

Η κακία της όμως δεν σταμάτησε εκεί και έδωσε διαταγή να ξεριζωθούν όλα τα πολύχρωμα λουλούδια και να φυτεύουν μόνο λουλούδια σε κίτρινο χρώμα και χωρίς ιδιαίτερο άρωμα. Ο δικός της ο κήπος όμως είχε όλων των λογιών τα λουλούδια και επειδή ήθελε να τον απολαμβάνει μόνο αυτή, έκτισε έναν τοίχο γύρω του, ώστε να μην τον βλέπουν οι άλλες πεταλούδες. Έτσι περνούσαν τα χρόνια χωρίς να αλλάζει τίποτα.

Ώσπου μια  μέρα γεννήθηκε στην Πεταλουδοχώρα μια πεταλούδα με πολύ όμορφα φτερά. Η μαμά της την κοιτούσε και έκλαιγε.

-Γιατί κλαις μαμά, ρώτησε η μικρή πεταλούδα.

-Επειδή πρέπει να σου βάψω γκρίζα τα όμορφα φτερά σου, γιατί αν τα δουν οι φρουροί θα το πουν στην  βασίλισσα και κείνη θα διατάξει να  σε φυλακίσουν. Η μητέρα της της μίλησε ώρα πολλή για την κακιά βασίλισσα και για τους καταπιεστικούς νόμους που έβαζε.

-Μητέρα κρύψε με μέχρι να δυναμώσουν τα φτερά μου και θα βρω τρόπο να δραπετεύσω από δω και να ζητήσω βοήθεια.

-Όχι παιδί μου και άλλες πεταλούδες πριν από σένα το επιχείρησαν, αλλά ποτέ δεν μάθαμε τι απέγιναν, σίγουρα τις βρήκαν οι φρουροί των συνόρων και τις σκότωσαν.

Η πεταλούδα μας όμως κρύφτηκε για όσο χρειαζόταν, δεν κυκλοφορούσε την ημέρα, μόνο λίγο την νύχτα έβγαινε να δει τα κατατόπια και αυτό με μεγάλη προσοχή. Σε μία από αυτές τις νύχτες γνώρισε μία πυγολαμπίδα και έγιναν φίλες.

Από αυτή έμαθε πως κάπου στα σύνορα, όχι μακριά από το σπίτι της υπήρχε ένα αφύλακτο πέρασμα και πως από κει δραπέτευσαν πολλές πεταλούδες που τώρα ζούσαν ελεύθερες και ευτυχισμένες στην χώρα των πυγολαμπίδων.

-Εγώ δεν θέλω να ζήσω μακριά από τον τόπο μου, όταν ξέρω πως οι υπόλοιπες πεταλούδες  υποφέρουν και ανάμεσα τους η  μητέρα μου και οι αδερφές μου.  Θα δραπετεύσω από δω μόνο και μόνο για να ζητήσω βοήθεια, να διώξουμε την κακιά βασίλισσα και να γίνει η χώρα μου όπως ήταν τα παλιά τα χρόνια. Νομίζω πως σε δυο μέρες θα έχουν δυναμώσει και άλλο τα φτερά μου και θα είμαι έτοιμη. 

-Θα με βοηθήσεις; ρώτησε  η πεταλούδα την πυγολαμπίδα.

-Βασίσου επάνω μου, θα σου δείξω το πέρασμα και θα πηγαίνω μπροστά να φέγγω για να σου δείχνω το δρόμο. 

Πράγματι μετά από δύο μέρες όταν βράδιασε αφού αποχαιρέτησε την μητέρα της και τις αδερφές της ξεκίνησαν. Μπροστά η πυγολαμπίδα και πιο πίσω η πεταλούδα κατάφεραν να περάσουν το πέρασμα και να απομακρυνθούν αρκετά.

Την επόμενη μέρα η πεταλούδα μας συνάντησε πολλές πεταλούδες «εξόριστες» και άρχισε να τους λέει πως έπρεπε να γυρίσουν πίσω στην χώρα τους για να διώξουν την κακιά βασίλισσα και να ζήσουν εκεί χαρούμενες. Οι πυγολαμπίδες είπαν πως θα τις βοηθούσαν  δανείζοντάς τους τα φαναράκια τους για να μπουν την νύχτα στην Πεταλουδοχώρα.

-Καλά όλα αυτά είπε μία από τις πεταλούδες άντε και μπήκαμε πάλι μέσα, πώς θα διώξουμε την βασίλισσα;

-Θα σας εξηγήσω… πριν όμως έχω να πάω κάπου, τους είπε και έφυγε. Η πεταλούδα μας κατευθύνθηκε προς την χώρα των μελισσών και ζήτησε την βοήθειά τους. Η βασίλισσα Νεφέλη αν φοβόταν κάτι, αυτό ήταν οι μέλισσες. Τα παλιά τα χρόνια οι μέλισσες πήγαιναν συχνά στην χώρα των πεταλούδων να μαζέψουν γύρη από τα πανέμορφα λουλούδια που υπήρχαν στην Πεταλουδοχώρα, όμως όταν η βασίλισσα διέταξε να ξεριζωθούν όλα και να φυτευτούν εκείνα τα άοσμα κίτρινα λουλούδια δεν ξαναπήγαν προς τα εκεί.

Οι μέλισσες δέχτηκαν να βοηθήσουν τις πεταλούδες και μια νύχτα με βοηθό τα φαναράκια των πυγολαμπίδων μπήκαν στην Πεταλουδοχώρα. Το πρωί οι μέλισσες έτρεψαν  σε φυγή την βασίλισσα Νεφέλη. Από τότε κανένας δεν την ξαναείδε.

Αμέσως  έστεψαν άλλη βασίλισσα η οποία διακρινόταν για την σοφία της και εκείνη έδωσε διαταγή σε όλες τις πεταλούδες να διώξουν από τα φτερά τους το γκρίζο χρώμα  και γκρέμισε τις φυλακές και τον τοίχο που έκρυβε τον κήπο του παλατιού. Οι πεταλούδες φύτεψαν πολύχρωμα λουλούδια και στους δικούς τους κήπους και η χώρα τους έγινε και πάλι όμορφη.

               Για να ευχαριστήσουν τις πυγολαμπίδες και τις μέλισσες που τις βοήθησαν

  έκαναν ένα μεγάλο γλέντι προς τιμήν τους που κρατάει ακόμα…

Σήμερα 2 Απριλίου γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου. 2 Απριλίου είναι η μέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, έτσι έκανα αυτή την ανάρτηση με ένα παραμύθι που είχα γράψει παλαιότερα.  

Υ.Γ. Όλες οι εικόνες είναι από το διαδίκτυο και ανήκουν στους δημιουργούς τους.