Μια μαγική βραδιά

Την Παρασκευή 27 Ιουλίου είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω

σε μια φανταστική συναυλία το μνημειώδες έργο "Άξιον Εστί"

του νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, το οποίο έγραψε το 1959 και

το οποίο μελοποίησε ο κορυφαίος Μίκης Θεοδωράκης το 1964.

Η συναυλία έγινε στο γραφικό ξωκλήσι του Αη Γιάννη στα Μακρίσια ένα

χωριό κοντά στην Ολυμπία, στα πλαίσια του εορτασμού της 21ης Γιορτής

Απόδημου Ελληνισμού.

Είναι η τρίτη φορά από το 1964 από τότε δηλαδή που μελοποιήθηκε το

"Άξιον Εστί",  που το έργο αποδόθηκε ολοκληρωμένο (οι άλλες δύο ήταν

στο Ηρώδειο και στην Επίδαυρο).

Συμμετείχε η Χορωδία και η Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ

και η Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης υπό τη διεύθυνση του Ανδρέα

Πυλαρινού. Η συναυλία μεταδιδόταν μέσω της ΕΡΑ και με τη συνδρομή

της ΕΡΑ Πύργου στα πέρατα της γης, όπου υπάρχει ελληνισμός.

Στο τραγούδι ήταν ο Δημήτρης Μπάσης, ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος

και αφηγητής ο ηθοποιός Σταύρος Ζαλμάς.

Στο δεύτερο μέρος της βραδιάς ακούστηκαν τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη

ερμηνευμένα από τους ηθοποιούς Μάνια Παπαδημητρίου, Αλέξανδρο

Βουρδούμη και Υακίνθη Λάγιου.

Επίσης στην αρχή της της βραδιάς ακούστηκε το "Τραγούδι της Φωτιάς" που

έχει γράψει ο Γιάννης Τζουανόπουλος ο οποίος ήταν ο οκοδεσπότης και

εμπνευστής της Γιορτής Απόδημου Ελληνισμού. Το έγραψε στη μνήμη του

ηρωικού πυροσβέστη Ανδρέα Τζούμα που έχασε τη ζωή του μαζί με άλλους

πολλούς στις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 στην Ηλεία.

Στη φετινή εκδήλωση το ερμήνευσε ο Δημήτρης Μπάσης, ενώ στην περσινή

ο Θέμης Αδαμαντίδης.

Στο χώρο λειτούργησε και έκθεση ζωγραφικής με έργα κορυφαίων ζωγράφων

όπως  του Σταθόπουλου

 της Άντας Τσιροπούλου, του Δημήτρη Κούκου και άλλων.

 Το "Άξιον Εστί είναι ένα έργο μέσα  στο οποίο καθρεφτίζεται όλη η Ελλάδα,

η Ελλάδα της τέχνης, του πολιτισμού, της περηφάνιας  και της ανθρωπιάς.

Η Ελλάδα του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ  "κύριε" Ζακ Ρογκ... που ακούστηκε

ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες γύρισαν στην...γενέτειρά τους το Λονδίνο.

Μόνο οι αμόρφωτοι "κύριε" Ζακ Ρογκ μπερδεύουν τα πράγματα.

Ξέχασες ότι τον Μάιο ήρθες προσκυνητής στον ιερό χώρο της Ολυμπίας

για να πάρεις τη Φλόγα! Την Φλόγα του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.

Μην συνεχίζετε να κλέβετε, έχετε ήδη κλέψει 


τα Μάρμαρα του Παρθενώνα!




Γεια σας φίλοι μου.

Αρχαίον Πνεύμα αθάνατο

Ολυμπιακός Ύμνος

...και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου,

Αρχαίον Πνεύμα αθάνατο, κάθε λαός.

Ο Ολυμπιακός ύμνος είναι μία μουσική σύνθεση που συντέθηκε για την

αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων, που έγιναν στην Αθήνα το 1896, 

από τον συνθέτη Σπύρο Σαμάρα σε ποίηση Κωστή Παλαμά.

(από την τελετή της Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας για την Ολυμπιάδα
του Λονδίνου 2012)

Αρχαίον Πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα

του ωραίου, του μεγάλου και τ' αληθινού

κατέβα, φανερώσου κι άστραψ' εδώ πέρα

στη δόξα της δικής σου γης και ουρανού

(Ολυμπία 2012)

Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι

στων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή

και με τ' αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι

και σιδερένιο πλάσε το κορμί.

(Ολυμπία 2012)

Κάμποι, βουνά και πέλαγα φέγγουν μαζί σου

σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός,

και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου, 

Αρχαίον Πνεύμα αθάνατο, κάθε λαός.

(από το ναό της Ήρας ξεκινά η Φλόγα για να ταξιδέψει στα
πέρατα της οικουμένης)

Στο ναό της θεάς Ήρας  στην Ολυμπία έρχονται κάθε τέσσερα χρόνια

προσκυνητές οι λαοί του κόσμου, για να πάρουν την Φλόγα προκειμένου

να ξεκινήσει το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός στον κόσμο.

Ο Ολυμπιακός Ύμνος ακούγεται κατά την τελετή έναρξης και κατά την τελετή

λήξης της κάθε Ολυμπιάδας, μαζί με τον Εθνικό Ύμνο της διοργανώτριας

χώρας και τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας μας, μιας Ελλάδας που μόνο 

καλά έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα.

Η δάδα της λαμπαδηδρομίας για την Ολυμπιάδα του Λονδίνου.

(φωτογραφία από το internet)

Η δάδα της δικής μας Ολυμπιάδας Αθήνα 2004.

 Η δάδα αυτή είναι επετειακή. Φτιάχτηκε για τον εορτασμό της συμπλήρωσης

των 100 χρόνων από την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων.

Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλους τους Έλληνες αθλητές!

Φιλάκια σε όλους!

Περιηγήσεις (Μέρος 4ο)

Καλημέρα φίλοι μου

Σήμερα θα πάμε στον νομό Αρκαδίας και θα σας δείξω λίγο την

Τρίπολη.

Η αλήθεια είναι πως δεν είχα σκεφτεί ότι θα έκανα ανάρτηση με θέμα

"περιηγήσεις" και δεν έχω και πολύ αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες

από την πόλη.

Ίσως κάποια από τις φίλες μας να ανταποκριθεί στο διαγωνισμό

που κάνει η φίλη Μαρία από το blog

scrapmania.blogspot.com και να ανεβάσει πιο αντιπροσωπευτικές

φωτογραφίες.

Μία από τις πλατείες της Τρίπολης είναι και η όμορφη

πλατεία Άρεως με τα ξενοδοχεία και τις καφετέριες  της από τη

μια πλευρά και το άλσος από την άλλη. Στο βάθος δεσπόζει το άγαλμα του

Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, στη βάση του οποίου φυλάσσονται τα οστά του.

Τις ημέρες που ήμουν εκεί η πλατεία φιλοξενούσε έκθεση βιβλίου.

Το καλύτερό μου, χάζεψα με τις ώρες, αγόρασα και δύο βιβλία.

Και το βράδυ είχε παράσταση Καραγκιόζη για μικρούς και μεγάλους.

Το έργο μοντέρνο!  "Ο Καραγκιόζης στο λούνα παρκ".

Μέσα στο άλσος, ανάμεσα σε θεόρατες καστανιές και άλλα δέντρα υπάρχουν

καφετέριες.  Απόλαυσα  δροσιά... όταν  η υπόλοιπη Ελλάδα κτυπούσε κόκκινο.

Τώρα θα με ρωτήσετε τι είναι αυτό...

Είναι ο πολυέλαιος που κρεμόταν  στο δωμάτιό  μας στο ξενοδοχείο.

Και τα πορτατίφ ασορτί

Ας κατηφορίσουμε όμως, για λίγο θάλασσα που είναι η επίσημη...αγαπημένη.

Στο Παράλιο Άστρος Κυνουρίας

Είναι ένα παραθαλάσσιο χωριό του νομού Αρκαδίας που βρέχεται από τον 

Αργολικό κόλπο.

Το χωριό είναι κτισμένο αμφιθεατρικά και στην κορυφή δεσπόζει  ένα

ενετικό μεσαιωνικό κάστρο.

Δρομάκια στενά... πέτρινα τα περισσότερα σπίτια...

...κάθε στενό και ένα όμορφο παράθυρο στη θάλασσα...

Σας αφήνω...να έχετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο.

Φιλάκια!

Υ.Γ. Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλια!

Περιηγήσεις (Μέρος 3ο)

Καλημέρα φίλοι μου

Σήμερα θα σας δείξω που μας οδήγησε εκείνος ο χθεσινός δρόμος...

Και ναι ...μας οδήγησε στη Νεάπολη Λακωνίας  και την πετύχαμε την ώρα

που... ζωγράφιζε ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα.

Μιλάμε για μεγάλο ταλέντο...

Είναι μια όμορφη πόλη με αμμουδερή παραλία, με γραφικά ταβερνάκια και

με φιλόξενους ανθρώπους.

 Έχει διάφορα αξιοθέατα στη γύρω περιοχή, όπως το Σπήλαιο της Καστανιάς

με τους υπέροχους σταλακτίτες, που δυστυχώς δεν πρόλαβα να το επισκεφτώ.

(η φωτογραφία είναι από το internet)

Απέναντι από την Νεάπολη είναι η Ελαφόνησος

Στο νησί κατά την Αρχαιότητα υπήρχαν πολλά ιερά της θεάς Αρτέμιδας

και πολλά μικρόσωμα ελάφια, που ήταν το ιερό ζώο της θεάς,

από το οποίο πήρε και το όνομά της.

Το χωριό πριν από το λιμανάκι που πήραμε το καράβι για την Ελαφόνησο,

λέγεται Βιγκλάφια (Βίγκλα-ελάφια) που επιβεβαιώνει το γεγονός

της ύπαρξης ελαφιών.

Το νησί είναι μαγευτικό με όμορφες παραλίες, όπως η παραλία  Σίμου.

(και αυτή η φωτογραφία είναι από το internet, γιατί οι
δικές μου είχαν και εμάς μέσα...)

Και τι πιο απολαυστικό από το να πίνεις το καφεδάκι σου δίπλα στο κύμα!

...και δέστε εδώ! τι βλέπεται; ...Κοιτάξτε καλύτερα...

Δεν τον έπινα μόνη μου τον καφέ, είχα παρέα αμέτρητα ψαράκια που έκαναν

 τις βόλτες τους.

Και ...άνοιξα κουβέντα και με ένα γλάρο που καθόταν στο διπλανό βραχάκι...

Και  όλα αυτά τα μέρη τα περπάτησα με τα ανανεωμένα μου σανδάλια

(θα σας έδειχνα φωτογραφία που τα φοράω για του λόγου το αληθές,

αλλά είπαμε προσωπικά δεδομένα).

Και σας τα δείχνω γιατί αυτή είναι η συμμετοχή μου στο διαγωνισμό που

κάνει η Βασιλική από το blog It's a peace of art.

Τα έφτιαξα με λίγη κορδέλα και τρεις -τέσσερις χαντρούλες.

Να περνάτε όλοι καλά

Φιλάκια!

Περιηγήσεις (Μέρος 2ο)

Καλημέρα φίλοι μου

Σήμερα ελάτε να περπατήσουμε στα λιθόχτιστα δρομάκια της  Αρεόπολης

 Σε αυτά τα λιθόχτιστα  δρομάκια που περπάτησε η Ιστορία της

νεότερης Ελλάδας. Εδώ συγκροτήθηκαν οι πρώτες ένοπλες δυνάμεις,

οι οποίες και ύψωσαν  πρώτες  την σημαία  της Επανάστασης

στις 17 Μαρτίου 1821.

Η Αρεόπολη είχε διατηρήσει την ανεξαρτησία της  επί τουρκοκρατίας.

Σε κάθε στροφή του δρόμου κάτι έχεις να θαυμάσεις... όπως αυτό...

(οι κολόνες της ΔΕΗ δεν έχουν καθόλου... φωτογένεια...)

ή αυτό...

τι λέτε γι' αυτό...

και αυτό... ποιος ξέρει τι ιστορία κρύβει πίσω από τις κλειστές πόρτες του...

Αφού σας έδειξα τις ομορφιές  αυτές  θα πάρουμε... τα βουνά...

και θα σας δείξω τις ομορφιές που φτιάχνει η φύση...

Ανεβήκαμε τον Πάρνωνα   (υψόμετρο 1940μ.) το βουνό που χωρίζει

την Αρκαδία από την Λακωνία και καταλήγει στο ακρωτήριο Μαλέας.

Έτσι δροσιστήκαμε στα κρυστάλλινα νερά ενός μικρού καταρράκτη.

Δες τε ...την φύση τι κάνει όταν έχει κέφια...

Ούτε ο πιο καλός κηπουρός δεν φτιάχνει τέτοια αριστουργήματα...

Δεν ξέρω γιατί ο κισσός ανέβηκε σε αυτόν τον κορμό και τον άλλον τον

περιφρόνησε... Ξέχασα να τον ρωτήσω...

Άραγε ποιες νύμφες να λούζονται εδώ...

Αυτός είναι ο δρόμος που μας έφερε ως εδώ και αύριο θα σας δείξω που

μας οδήγησε...

Να είστε όλοι καλά.

Φιλάκια!