Το πρώτο παιχνίδι του δεύτερου κύκλου "παίζοντας με τις λέξεις" που διοργανώνει η Φλώρα τελείωσε έχοντας φιλοξενήσει 26 πάρα πολύ καλές συμμετοχές!!!
 |
| έπαθλο συμμετοχής |
Η δική μου συμμετοχή ήταν η παρακάτω:
Και η αγάπη μάνα;
Σήκωσε με τρεμάμενα
χέρια την κυνηγητική καραμπίνα και έριξε την πρώτη τουφεκιά.
Ο Βαγγέλης σωριάστηκε
στο πάτωμα σαν άδειο τσουβάλι, καθώς το αίμα
έβαφε κόκκινο το άσπρο του πουκάμισο.
Η Καίτη ακούμπησε
στον τοίχο και κοίταξε έξω από το παράθυρο. Σαν κινηματογραφική ταινία πέρασε
όλη η ζωή από μπροστά της.
 |
| (η φωτο είναι από το ίντερνετ) |
Με τον Βαγγέλη είχε
παντρευτεί πριν δύο χρόνια, μόλις έκλεισε τα είκοσι, από προξενιό. Εκείνος ήταν
σαράντα. Δεν τον ήθελε, αλλά η μάνα επέμενε γιατί έπρεπε να μεγαλώσει άλλες
τέσσερις μικρότερες κόρες μέσα στη φτώχεια. Ο πατέρας είχε πεθάνει όταν ήσαν
μικρές.
«Θα ζήσεις καλά μαζί
του, θα χορτάσεις ψωμί –λες και αυτό ήταν το μόνο απαραίτητο στη ζωή. Αφοσίωση και
σεβασμό, χρειάζεται ο γάμος τίποτα άλλο» της έλεγε η μάνα.
Και η αγάπη μάνα;
Αυτή έρχεται με τον
καιρό, θα δεις...
Και το μόνο που είδε
να έρχεται από τον Βαγγέλη αυτά τα δύο χρόνια ήταν απιστίες, αφού τις παλιές
του συνήθειες δεν τις ξέχασε και ξύλο. Τις
περισσότερες φορές ήταν μεθυσμένος και ξεσπούσε τα απωθημένα του επάνω της. Και
εκείνη προσπαθούσε να κρύψει τα τραύματα
του κορμιού και της ψυχής από όλους.
Ώσπου η καρδιά δεν
άντεξε τους πόνους, τους εξευτελισμούς και τις ταπεινώσεις. Θόλωσε το μυαλό και
το δάχτυλο πάτησε την σκανδάλη…
Το ξημέρωμα την βρήκε εκεί στην ίδια θέση. Ο ήλιος ξεκινούσε
την πορεία του στην Ανατολή, την ώρα που με μια τελευταία τουφεκιά ο δικός της
ήλιος έγερνε για πάντα στην Δύση του...
Θέλω να ευχαριστήσω την Φλώρα για την άψογη φιλοξενία της και όλους όσους μου έδωσαν βαθμούς, αλλά και αυτούς που την διάβασαν και όλους εσάς που θα την διαβάσετε τώρα.
Ελπίζω καμία γυναίκα να μην έχει την τύχη της ηρωίδας μου. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να αποφεύγουμε τα αδιέξοδα.
Φίλοι μου να είστε καλά!
Φιλάκια!
