Τα ποτηράκια του λικέρ

Ήταν περασμένα μεσάνυχτα, όταν αποφάσισα να κλείσω το βιβλίο που διάβαζα και να πάω για ύπνο. Περνώντας από το σαλόνι άκουσα κάποιους ψιθύρους, κοίταξα γύρω μου κανείς...και όμως ήμουν σίγουρη ότι κάτι άκουσα. Έκανα να φύγω και να!  πάλι οι ίδιοι ψίθυροι. Αυτή τη φορά κρύφτηκα και τα άκουσα όλα.

 -Θυμάστε εκείνη την εποχή που περιμέναμε πως και πως τα Σάββατα να ανοίξει η κυρία μας το σαλόνι και να έλθουν οι φιλενάδες της για το καθιερωμένο καφεδάκι, κέικ και λικέρ;
Οι ψίθυροι ακούγονταν από το τραπεζάκι στη γωνία που πάνω του καμαρώνει το όμορφο σερβίτσιο του λικέρ, προικώο της μαμάς.

Και ναι! όσο και αν δεν το πιστεύετε τα ποτηράκια του λικέρ με το όμορφο μελί χρώμα, εκείνο το βράδυ αναπολούσαν τα περασμένα μεγαλεία τους.

-Ποτέ δεν θα ξεχάσω, έλεγε το ένα τη λαχτάρα μας για το πιο θα διαλέξει η δεσποινίδα Λιλίκα, να νιώσουμε το γλυκό της φιλί στο χείλος μας και να αποτυπωθεί το κραγιονάκι της στο γυαλί μας.

-Αυτός ήταν και ο αιώνιος τσακωμός σας, έλεγε η μικρή μποτιλίτσα που καμάρωνε στο κέντρο του δίσκου. Άσε που δεν θέλατε να σας πλύνει η κυρία μας για να μην φύγει το σημάδι του κραγιόν. Ευτυχώς που δεν σας άκουγε...

-Να σας πω, είπε ένα άλλο ποτηράκι, εμένα μου άρεσε και η κυρία Μαίρη, γιατί έλεγε εκείνες τις πικάντικες ιστορίες, όλο υπονοούμενα που έκαναν τη δεσποινίδα Λιλίκα να κοκκινίζει και την μητέρα της, την κυρία Φρόσω, να της φωνάζει να μην τα λέει αυτά μπροστά στην κόρη της.

-Ω! η κυρία Φρόσω ήταν η μόνη που βαριόμουνα! είπε το τρίτο ποτηράκι. Έλεγε όλο τα ίδια και τα ίδια...είχαμε μάθει πλέον απέξω και ανακατωτά, πόσες δαντέλες είχε πλέξει για την κόρη της και πόσα τραπεζομάντιλα και σεντόνια της είχε κεντήσει .

-Εγώ γελάω ακόμα με την πληθωρική κυρία Αγγέλα την τέταρτη της παρέας, που μάταια προσπαθούσε να κρύψει τα πάχη της μέσα στους κορσέδες και τα κλαρωτά φουστάνια της και όλο παινευόταν  για το πόσο ωραία γλυκά και φαγητά έφτιαχνε. Αυτό βέβαια ήταν αλήθεια, όπως ομολογούσαν και οι υπόλοιπες, αφού κάθε Σάββατο στην συνάντησή τους, τους έφερνε να δοκιμάσουν και μια καινούργια λιχουδιά.  Αυτή όμως απορούσε πως πάχαινε, ενώ έτρωγε σαν πουλάκι.

-Η καλύτερη ώρα για μας ήταν όταν η κυρία μας, η κυρία Γιαννίτσα, έλεγε το σύνθημα "εις υγείαν" και όλες τους, μας σήκωναν και τσουγκρίζαμε κάνοντας κείνο τον υπέροχο ήχο... "ντριν".

-Όταν γινόταν αυτό, είπε ένα άλλο, πάντα θυμάμαι την κυρία Ευθαλία την μεγαλύτερη της παρέας, καθώς με κοιτούσε νοσταλγικά, έπινε γουλιά γουλιά το λικέρ της και άρχιζε εκείνες τις ιστορίες για το πατρικό της σπίτι, εκεί στη Σμύρνη και τον ξεριζωμό της από τα χώματα που γεννήθηκε. Αλήθεια πόσες ιστορίες είχε διηγηθεί!
-Και όταν βάραινε η ατμόσφαιρα από τις αναμνήσεις, είπε η μποτιλίτσα, η κυρία μας άνοιγε το ραδιόφωνο, άκουγαν τραγουδάκια και σιγοτραγουδούσαν. Αν τύχαινε και κανένα τσιφτετέλι η κυρία Μαίρη τα έριχνε τα κουνήματά της σηκώνοντας και την δεσποινίδα Λιλίκα, ενώ η μάνα της την τραβούσε να καθίσει γιατί ήταν κόρη της παντρειάς και έπρεπε να φέρεται σεμνά.

Και εκεί επάνω ένας δεύτερος γύρος από το αγαπημένο λικεράκι επιβαλλόταν.

-Αχ! οι καιροί αυτοί πέρασαν, η παρέα άρχισε να αραιώνει, η δεσποινίς Λιλίκα παντρεύτηκε, η κυρία Μαίρη έφυγε από την πόλη, καθώς πήρε μετάθεση ο άντρας της και η κυρία Ευθαλία μας άφησε χρόνους. Ως και εμείς χάσαμε τα τρία αδελφάκια μας, καθώς τα πιτσιρίκια της κυρίας μας έπαιζαν μαζί μας, με αποτέλεσμα να τα σπάσουν. 

Φίλοι μου αυτή την ιστορία την έγραψα με αφορμή την πρόσκληση της φίλης μας της Ρένας  για να δείξω τα ποτηράκια του λικέρ της μαμάς μου της κυρίας Γιαννίτσας αν και έχουν σπάσει τρία από αυτά, καθώς και το ραδιόφωνο.

Επίσης φίλοι μου πρέπει να ευχαριστήσω την φίλη μου Κάτια από το blog MARILIZE2 που μου χάρισε αυτό το βραβειάκι.

Σύμφωνα με τους όρους του βραβείου πρέπει να πω και έντεκα πράγματα για μένα. Αρχίζω λοιπόν...

1. Αγαπώ τα ταξίδια
2. Αγαπώ το καλοκαιράκι
3. Αγαπώ τον ήλιο και τη θάλασσα
4. Αγαπώ τα ζώα
5. Αγαπώ το θέατρο, το σινεμά και τη μουσική
6. Αγαπώ το internet
7. Αγαπώ να βρίσκομαι με καλή παρέα
8. Αγαπώ το γράψιμο (φαντάζομαι το έχετε καταλάβει)
9. Αγαπώ το διάβασμα και την δια βίου μάθηση (αποτέλεσμα αυτού να πάρω μεγάλη πια, πτυχίο πανεπιστημίου).
10. Αγαπώ την οικογένειά μου
11. Αγαπώ και όλους εσάς που αντέξατε να διαβάσετε όλα αυτά!!!

Τώρα όποιος θέλει μπορεί να πάρει αυτό το βραβείο. Του το δίνω με όλη μου την καρδιά.

Σας κούρασα λίγο σήμερα.

Να είστε όλοι καλά.

Φιλάκια!!!

Κερνάμε Ελλάδα

Με αυτό τον τίτλο έγινε το Σαββατοκύριακο ένα τριήμερο  φεστιβάλ γεύσεων με 

συμμετοχή Ηλείων παραγωγών  και με σκοπό να δείξουν στους πολίτες της Ηλείας τα

προϊόντα τους. Υπήρχαν πάνω από 100 περίπτερα με προϊόντα, όπως εκλεκτά κρασιά,

ποτά, ελαιόλαδο, μέλι, αρτοσκευάσματα, ζυμαρικά, ξίδια, πετιμέζια, γαλακτοκομικά

προϊόντα, ξηρούς καρπούς, ζυμαρικά, σαπούνια κ.ά. Στον εκθεσιακό χώρο ήταν και 40

σεφ που μαγείρευαν διάφορα εδέσματα με προϊόντα της Ηλειακής γης  και τα διέθεταν

στους επισκέπτες.

Σε κάποιο χώρο της έκθεσης υπήρχε καλλιτεχνικό εργαστήρι για παιδιά και ο

καλλιτέχνης  με απίστευτη μαεστρία έδειχνε πως φτιάχνονται τα πήλινα αντικείμενα.

Έφτιαχνε σε κλάσματα δευτερολέπτου πήλινα ποτηράκια 

και βαζάκια και τα μοίραζε στα παιδιά τα οποία τον παρακολουθούσαν 

με θαυμασμό. 

Εδώ μερικά πήλινα σπιτάκια

και εδώ κάποια άλλα αντικείμενα με θαλασσινό θέμα. 

Έτσι το Σαββατοκύριακο αν και βροχερό κύλησε όμορφα.

Κατά καιρούς βλέπω πως έχετε πρόβλημα με την ανάρτηση φωτογραφιών 

στο blog σας λόγω χωρητικότητας και δεν ξέρετε πως να το αντιμετωπίσετε. 

Σας συστήνω λοιπόν το  blog της linaaaap η οποία με εύκολο τρόπο μας 

καθοδηγεί πως να τις μικραίνουμε για να μην έχουμε πρόβλημα.

Φίλες και φίλοι μου εύχομαι να έχετε μια καλή εβδομάδα.

Φιλάκια!

Όταν οι πεταλούδες άργησαν να φανούν

(Αφιερωμένο σε μία φίλη που αγαπά τις πεταλούδες και στη μαμά της που την έφερε στον κόσμο στις 21 Μαρτίου)

Κάποτε σε ένα τόπο μακρινό ζούσε ένας   άνθρωπος, που είχε για φίλους του τον Χειμώνα, τον Βοριά και τον Χιονιά και δεν αγαπούσε καθόλου την Άνοιξη. 

Έτσι φυλάκισε όλες τις πεταλούδες, γιατί ήξερε πως αυτές  έδιναν το σύνθημα για τον ερχομό της.

Το ημερολόγιο έδειχνε 1η Μαρτίου, αλλά τα γκρίζα χρώματα του Χειμώνα δεν έλεγαν να φύγουν. Οι άνθρωποι αναρωτιόντουσαν:

-Γιατί δεν ήρθε ακόμη η Άνοιξη; Που είναι οι πεταλούδες που έρχονταν πρώτες και καλύτερες να ανακοινώσουν τον ερχομό της;

-Που είναι οι πεταλούδες, αναρωτιόντουσαν και τα μπουμπούκια των λουλουδιών πάνω στα κλαδιά, που σε κάθε άγγιγμά τους ανοίγαμε τα πέταλα μας και σκορπίζαμε το άρωμά μας;

Όμως εκείνες ήταν κλεισμένες σε ένα πελώριο κλουβί και γύρω τους επικρατούσε μαύρο σκοτάδι. Όσο και αν προσπαθούσαν δεν μπορούσαν να ανοίξουν το κλουβί και να πετάξουν μακριά.

Τα πουλιά μη βλέποντας  την φύση ανθισμένη παρέμεναν και κείνα κρυμμένα στις ζεστές φωλιές τους. Μια μέρα όμως έκαναν σύσκεψη και αποφάσισαν πως έπρεπε να ψάξουν για τις πεταλούδες, αλλά τα περισσότερα έβλεπαν τον Βοριά που φυσούσε δυνατά και δεν ήθελαν να πάνε πουθενά.

Μόνο ένα από αυτά αποφάσισε πως έπρεπε να πάει να ψάξει μόνο του για τις πεταλούδες.

Πετούσε για μέρες ολόκληρες. Ο Βοριάς δυσκόλευε το πέταγμά του. Δύο πτερουγισές έκανε μπροστά και μία πίσω και μόνο όταν εκείνος σταματούσε για λίγο να πει δυο κουβέντες  με τον Χιονιά, κατάφερνε να πετάξει πιο γρήγορα. Τον Χιονιά δεν τον φοβόταν, γιατί είχε πολλά πούπουλα και φτερά που το κρατούσαν ζεστό.

Μετά από είκοσι μέρες κατάφερε και βρήκε τις πεταλούδες. Άνοιξε τότε το κλουβί τους και τις ελευθέρωσε. 

Εκείνες πέταξαν χαρούμενες μαζί με το θαρραλέο πουλί και σε κάθε πέταγμά τους, άγγιζαν τα μπουμπούκια των λουλουδιών και εκείνα άνοιγαν και σκόρπιζαν το άρωμά τους. Τα πουλιά βγήκαν από τις φωλιές τους και τις υποδέχτηκαν με γλυκά τιτιβίσματα.

Στα  χωράφια  απλώθηκαν λουλουδισμένα χαλιά,  τα ζουζούνια τεντώθηκαν να ξεμουδιάσουν έξω από  τις φωλιές τους και οι άνθρωποι βγήκαν χαρούμενοι στους δρόμους και ζητωκραύγαζαν. Σκέφτηκαν να κάνουν και μια γιορτή.

Το ημερολόγιο έδειχνε 21 Μαρτίου και οι πεταλούδες επιτέλους ήρθαν και μαζί τους η Άνοιξη. 

Ελπίζω να σας άρεσε το παραμύθι μου.
Σας ευχαριστώ και για τα πολύ όμορφα σχόλια που μου γράφετε όταν επισκέπτεστε το blog μου.

Να είστε όλοι καλά.

Φιλάκια!
Υ.Γ. Φίλοι μου ανάμεσα στα πολύ συγκινητικά σχόλιά σας, διάβασα και ένα μήνυμα από την καλή μου φίλη Έφη που έγραψε πως το παραμύθι την συγκίνησε, γιατί τις ημερομηνίες που αναφέρω 1η και 21η Μαρτίου έχει αντίστοιχα γιορτή  και γενέθλια η κόρη της. Μου ζήτησε λοιπόν να της αφιερώσω το μικρό αυτό παραμύθι μου. Της το αφιερώνω  με όλη μου την αγάπη.

Ανακύκλωση

Φίλες και φίλοι μου γεια σας και  ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!

Σήμερα ετοίμασα κάτι με ανακυκλώσιμα υλικά.

Σε ένα καρώ  ύφασμα που είχα, έραψα τσέπες και ετοίμασα αυτή

την κρεμάστρα για μικροπράγματα.

Οι τσέπες, τα θυλάκια και το ρέλι είναι από ένα παλιό jean παντελόνι.

Στις τσέπες έραψα και από ένα τριανταφυλλάκι για ομορφιά.

Το τριανταφυλλάκι είναι φτιαγμένο από το  καρώ ύφασμα.

Με αυτή την κατασκευή θα λάβω μέρος στο διαγωνισμό ανακύκλωσης

της Αναστασίας  http://starhomecraft.blogspot.gr

Φίλοι μου να είστε όλοι καλά.

Φιλάκια!!!