Ένας Οκτώβρης παραπονιάρης

Γεια σας φίλοι μου
Ο Οκτώβρης μου βγήκε λίγο παραπονιάρης.
-Έφτασα, μου λέει, στη μέση  και εσύ ούτε ένα αφιέρωμα
δεν μου έκανες.
-Γιατί τον ρωτάω είσαι τόσο παραπονιάρης;
-Ρωτάς και γιατί; Τόσα σου έχω δώσει!!!
-Δηλαδή;
-Πρώτα πρώτα στις 21 Οκτωβρίου πριν κάποια χρόνια σου έφερα
ένα γιο και σε λίγες μέρες μετά τον γιορτάζεις κιόλας.
Δημήτρη δεν τον λες;
-Έτσι είναι, του λέω.
-Και μετά από δύο ακριβώς χρόνια, στις 4 Οκτωβρίου σου έφερα και μια κόρη!
-Και αυτό αλήθεια είναι, του λέω.
-Και για να ολοκληρώσω βρήκα και το άλλο μισό του γιου σου
που γεννήθηκε την ίδια μέρα με εκείνον και στην έφερα.
Τι άλλο θέλεις! Τέσσερις γιορτές σου έχω! Και για μένα τίποτα;
-Έλα μην είσαι παραπονιάρης...Κοίτα τι σου έφτιαξα...σου αρέσει;
Είναι ένα όμορφο στεφάνι...

στα χρώματα που προτιμάς.
-Ω! τώρα το είδα. Τελικά δεν με ξέχασες.

Δεν το ξέχασα τον Οκτώβρη που μου έχει φέρει τόσα καλά.
Ούτε και τις κόρες ξέχασα.
Στη κόρη μου έφτιαξα αυτό τα σκουλαρίκια. Της τα έδωσα
στις 4 Οκτωβρίου που είχε τα γενέθλιά της.

και στην άλλη κόρη (το έτερον ήμισυ του γιου)  θα της  δώσω αυτά, γιατί
όπως είπα  στις 21 Οκτωβρίου έχει και εκείνη τα γενέθλιά της μαζί με
τον γιο μου.

Στο γιο βέβαια θα αγοράσω κάτι...γιατί δεν έχω ειδικευτεί σε ανδρικά αξεσουάρ.
Να είστε καλά.
Φιλάκια!