Το ταξίδι των τριών πλατανόφυλλων

Καλό μήνα φίλοι μου

Σήμερα σας έχω παραμύθι για να σας φτιάξω την διάθεση,
γιατί με την προηγούμενη ανάρτηση σας ψυχοπλάκωσα.

Μια όμορφη μέρα του Αυγούστου η μαμά Πλατανιά συζητούσε με τα παιδιά της τα πλατανόφυλλα.

-Για ακούστε με λίγο παιδάκια μου καλά. Ε! φυλλαράκια μου καταπράσινα σταματήστε να θροΐζετε  και ακούστε με.

-Μα μαμά! Άσε λίγο να παίξουμε και να τραγουδήσουμε, συζητάμε αργότερα. Τώρα είναι Καλοκαίρι.

-Φυλλαράκια μου καλά, το ξέρω ότι είναι Καλοκαίρι, είπε η μαμά Πλατανιά, αλλά πρέπει να σας προετοιμάσω για μια άλλη εποχή που θα έρθει μετά. Φθινόπωρο τη λένε!

-Γιατί μαμά τι θα γίνει τότε; θρόισαν όλα τα φυλλαράκια μαζί.

-Τότε παιδιά μου, είπε η μαμά Πλατανιά όταν έρθει το Φθινόπωρο, θα αρχίσετε να χάνετε το πράσινο χρώμα σας και να γίνεστε κιτρινωπά και μετά από λίγο καφετιά.

-Α! ωραία, είπαν μερικά από τα φύλλα, είχαμε βαρεθεί όλο το ίδιο φόρεμα.

-Δεν είναι τόσο απλό παιδιά μου, γιατί όταν αρχίσετε να παίρνετε αυτό το χρώμα και φυσήξει ο αέρας, θα με αφήσετε.

-Όχι, όχι εμείς ποτέ δεν θα σε αφήσουμε μαμάκα, θρόισαν όλα μαζί τα φύλλα. Και τώρα φυσάει αέρας, αλλά εμείς δεν πάμε μαζί του. Εσύ δεν μας έλεγες πως έπρεπε να μεγαλώσουμε γρήγορα για να προσφέρουμε τον ίσκιο μας στους ανθρώπους και στα ζωάκια που ξαπλώνουν στη ρίζα σου;

-Ναι παιδιά μου, είπε η μαμά Πλατανιά,  το Φθινόπωρο όμως ο αέρας φυσάει πιο δυνατά και ανάλογα πόσο δυνατά φυσάει εσείς θα ταξιδεύετε άλλα κοντά και άλλα πιο μακριά.

-Τον μισούμε τον αέρα μαμά, που θα μας πάρει μακριά σου, θρόισαν κλαψιάρικα μερικά πλατανόφυλλα.

-Αυτός είναι ο προορισμός σας παιδιά μου. Να έρχεστε την Άνοιξη στα κλαδιά μου, να μεγαλώνετε το Καλοκαίρι χαρίζοντας δροσιά και οξυγόνο σε όλους και να με αφήνετε το Φθινόπωρο.

-Δηλαδή είμαστε άχρηστα μετά; φώναξαν τα φύλλα.

-Όχι, όχι παιδιά μου, ποιος είπε τέτοιο πράγμα! Χρήσιμα είστε και μετά. Όπως σας είπα σε κάθε φύσημα του αέρα θα φεύγετε μερικά από εσάς. Μερικά θα πέσετε εδώ κοντά, άλλα θα πάτε προς το ποτάμι και θα πέσετε στο νερό. Μην φοβηθείτε όμως, γιατί δεν θα πνιγείτε, θα καθίσετε πάνω πάνω στο νερό και θα ταξιδέψετε. Μπορεί να φτάσετε και μέχρι την πόλη.

-Τι είναι η πόλη μαμά; ρώτησαν μερικά φυλλαράκια από τα χαμηλά κλαδιά. Είναι ωραία εκεί;

-Αυτό μπορούν να σας το πουν τα αδελφάκια  σας που είναι  ψηλότερα από εσάς.

-Ναι ναι, είπαν εκείνα! η πόλη είναι εκεί στο βάθος. Έχει πολλά και μεγάλα σπίτια, τα βλέπουμε, έχει δρόμους και αυτοκίνητα.

-Αυτοκίνητα;

-Ναι σαν αυτά που έφεραν τους ανθρώπους που κατασκήνωσαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στο ξέφωτο.

-Α, ναι τους είδαμε, είπαν τα πλατανόφυλλα.

-Παιδιά μου θέλω να προσέχετε. Τώρα ξεκουραστείτε, σε λίγο νυχτώνει, τα λέμε πάλι αύριο. Καληνύχτα!

-Ε! αδελφούλη κοιμάσαι; ρώτησε ένα πλατανόφυλλο το διπλανό του που ήταν στο ίδιο κλαδί.

-Όχι δεν μπορώ να κοιμηθώ, ύστερα από όλα αυτά που είπε η μαμά.

-Ούτε εγώ είπε ένα τρίτο. Φοβάμαι πολύ. Που θα μας πάει ο αέρας;

-Και εγώ φοβάμαι. Θέλετε να προσπαθήσουμε να μείνουμε μαζί όταν έρθει ο αέρας να μας πάρει;

-Ναι! φώναξαν τα άλλα δύο. Μακάρι να μας πήγαινε προς το ποτάμι, έτσι θα γνωρίζαμε και άλλες γειτονιές εκτός από την δικιά μας.

-Ωραία...Ουφ!  Τώρα φοβάμαι λιγότερο. Ας χαρούμε το Καλοκαίρι όσο αυτό διαρκεί .

Όμορφα κυλούσαν οι μέρες, ώσπου άρχισε να νυχτώνει πιο νωρίς, σημάδι πως το Φθινόπωρο ερχόταν...

-Προσέξατε πως τα πιο πάνω φύλλα από εμάς άρχισαν να κιτρινίζουν; είπε  μια μέρα το ένα από τα τρία πλατανόφυλλα που συμφώνησαν να ταξιδέψουν μαζί.

-Αυτό σημαίνει πως η ώρα του ταξιδιού μας πλησιάζει, είπαν τα άλλα δύο...

Συνεχίζεται...

Κάπως έτσι φίλοι μου ξεκίνησε το μεγάλο "ταξίδι των τριών πλατανόφυλλων", τα οποία συνάντησαν πολλές περιπέτειες. Δεν θα συνεχίσω άλλο, γιατί θέλω από εδώ και πέρα να ταξιδέψει η δική σας φαντασία...

Κάπως έτσι  και εγώ με αυτό το παραμύθι πήρα το βάφτισμα του πυρός να δείξω αυτά που έγραφα και που κρατούσα στο συρτάρι μου μόνο για μένα και τα παιδιά μου.

Με αυτό το παραμύθι το 2004 έλαβα μέρος σε ένα διαγωνισμό της πανελλήνιας ένωσης λογοτεχνών(ΠΕΛ) και απέσπασα  έπαινο.

Ελπίζω να σας άρεσε.

Καλό μήνα!

Φιλάκια!