Σπονδή στον έρωτα και την αγάπη

(φωτογραφία από internet)

Ώρες τώρα καθόταν στο εργαστήρι του

και κοίταζε με βλέμμα απλανές τον άσπρο καμβά.

Απότομα σηκώνεται και βάζει μουσική στη διαπασών.

Ο ήχος των κρουστών εισβάλει στον χώρο.

Η λαχτάρα του να αποτυπώσει τον πόνο του είναι έντονη.

Βουτάει τα χέρια του στο μαύρο χρώμα

και με βίαιες κινήσεις το απλώνει πάνω στον καμβά.

Ύστερα παίρνει  ένα κόκκινο της πορφύρας

και το χύνει καταμεσής, σαν λάβα  που ξεπετιέται από ηφαίστειο.

Τα δυο χρώματα παλεύουν ανάμεσα στα δάχτυλά του ποιο θα επικρατήσει.

Ποιο θα αποτυπώσει καλύτερα την απώλεια Εκείνης.

Ποιο θα αποτυπώσει καλύτερα τον θάνατο αλλά και το πάθος.

Βρίσκεται σε έκσταση, την κατηγορεί που δόθηκε στον θάνατο,

και τον άφησε μόνο.

Η μουσική αλλάζει, το βιολί που ακούγεται τον ηρεμεί.

Σαν όνειρο έρχεται η μορφή της μπροστά του.

Τώρα βάζει και άλλα χρώματα  στα χέρια του και

πλάθει την μορφή της σαν οπτασία, αέρινη,

ενώ δάκρυα κυλούν στο πρόσωπό  του. Δάκρυα λυτρωτικά.

Ένα φλάουτο μπαίνει στο ρυθμό της μουσικής

και εκείνος βουτάει τα δάχτυλά του σε ένα απαλό μοβ

και ζωγραφίζει μία ντελικάτη βιολέτα στο μέρος της καρδιάς,

της καρδιάς που σταμάτησε πρόωρα να κτυπά.

Χύνει λίγο από το άρωμά της τριγύρω

και κάνει σπονδή στον έρωτα και στην αγάπη.

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο παιχνίδι "Παίζοντας με τις λέξεις".
Οι λέξεις με το κόκκινο χρώμα στο κείμενο είναι οι λέξεις που γύρω τους έπρεπε
να κτίσουμε την ιστορία μας.
Μόλις είδα την λέξη χρώμα αμέσως φαντάστηκα έναν ζωγράφο με την παλέτα του
και έτσι οδηγήθηκα με την φαντασία μου σε τούτο το "ποιητικό" μονοπάτι.
Ευχαριστώ όλους όσους με τίμησαν με τον βαθμό τους και ιδιαιτέρως  την
Μαρία για την φιλοξενία.
Να έχετε μια υπέροχη εβδομάδα!
Φιλάκια!