Καλή Ανάσταση!!!

Μεγάλη Πέμπτη σήμερα και το έθιμο προστάζει την βαφή των κόκκινων αυγών.
Κάθε χρόνο τα έβαφα κόκκινα με σχέδια από φυλλαράκια, αλλά φέτος ενέδωσα
και σε λίγους παστέλ χρωματισμούς.

Όμορφα έγιναν!!!

Να σας κεράσω και ένα κουλουράκι;

Εντάξει ξέρω νηστεύετε...καλά περάστε για κέρασμα μετά την Ανάσταση!

Τι κρύβει αυτό το υπέροχο δεματάκι;

Μα το δώρο της Έλλης !

Ένα πολύ όμορφο μπουκάλι. Έλλη μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ.

Και με την καρτούλα που μου έστειλε η  Ράνια  θα σας ευχηθώ Καλή Ανάσταση!
Να περάσετε όμορφα με τα αγαπημένα σας πρόσωπα και να σκορπάτε αγάπη!

Αν έχετε χρόνο διαβάστε και το παραμυθάκι που ακολουθεί στα παιδάκια σας.
Το είχα αναρτήσει και παλαιότερα στο blog μου.

Ήρθε το Πάσχα!

Μέρες τώρα στο κτήμα του κυρ Ανέστη,  άνθρωποι και ζώα κάνουν ετοιμασίες για να υποδεχτούν το Πάσχα.

Πρώτα- πρώτα οι κότες κάνουν τα πιο μεγάλα αυγά και το φωνάζουν κακαρίζοντας, γιατί ξέρουν πως η κυρία Λαμπρινή, η γυναίκα του κυρ Ανέστη,   τα βάφει κόκκινα, αφού τα στολίσει πρώτα με διάφορα μικρά φύλλα που κόβει από τα δέντρα του κτήματος. Μετά τα γυαλίζει με λάδι και τα βάζει στην καλύτερη θέση στο πασχαλινό τραπέζι μέσα σε ένα ωραίο καλαθάκι στολισμένο με πολύχρωμες κορδέλες και πασχαλιές.

Η κυρία κουνέλα καθαρίζει και χτενίζει τα κουνελάκια της, γιατί ξέρει πως την Κυριακή του Πάσχα που θα έρθουν επισκέπτες στο κτήμα, όλοι θα τρέξουν για να τα αγκαλιάσουν, να τα χαϊδέψουν και να φωτογραφηθούν μαζί τους.

Το ίδιο κάνουν και οι κλώσες με  τα μικρά κοτοπουλάκια τους και οι πάπιες με τα παπάκια τους.

Όμως ενώ  όλοι ήταν χαρούμενοι με τις ετοιμασίες παρατήρησαν ότι ένα μικρό αρνάκι ήταν πολύ λυπημένο.

-Τι έχεις; το ρώτησαν τα άλλα ζώα, γιατί δεν είσαι και εσύ χαρούμενο;

-Πώς να είμαι χαρούμενο, είπε το αρνάκι, δεν ξέρετε τι συμβαίνει σε εμάς τα αρνιά  το Πάσχα;  θα με σφάξουν!

-Αδύνατον! είπαν τα άλλα ζώα.

-Αλήθεια είναι, είπε η μαμά του και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό.

Τα ζώα έπεσαν σε περισυλλογή για να βρουν μία λύση.

-Το βρήκα, φώναξε μία χήνα, θα σε κρύψουμε.

-Που θα με κρύψετε, θα με βρουν! είπε το αρνάκι.

-Στο κοτέτσι, είπαν οι κότες.

-Στο στάβλο, είπε η αγελάδα.

-Θα το βρουν, είπε ένα μικρό γουρουνάκι, όμως έχω μια ιδέα. Να ζητήσουμε  την βοήθεια της μικρής Αννούλας. Κάθε μέρα τρέχετε μαζί σε όλο το κτήμα και όλοι ξέρουμε πόσο πολύ σε αγαπάει.

Πήγαν λοιπόν και βρήκαν την Αννούλα και της ζήτησαν την βοήθειά της.

-Μην στενοχωριέσαι αρνάκι μου, του είπε, δεν πρόκειται να αφήσω να πάθεις κακό.

Πήγε και βρήκε τον πατέρα της και τον παρακάλεσε να χαρίσει τη ζωή στο μικρό αρνάκι. Ο πατέρας όμως της εξήγησε πως αυτό δεν μπορούσε να γίνει γιατί έτσι  ήταν το έθιμο. Την ημέρα του Πάσχα να σφάζουν αρνιά. Η Αννούλα τότε έβαλε τα κλάματα. Μπροστά στα δάκρυα του παιδιού του ο πατέρας υποχώρησε, την φίλησε και της υποσχέθηκε πως το αρνάκι θα ζούσε για πολλά χρόνια ακόμη.

Μόλις το άκουσαν τα άλλα ζώα φώναξαν: «ζήτω!» τα καταφέραμε! και η Αννούλα και το αρνάκι έτρεξαν ευτυχισμένα στο ανθισμένο λιβάδι με τις παπαρούνες.

Καλό Πάσχα!!!