Καλό μήνα

Μεθυσμένα στενά

χάδια φτηνά,

σκόρπια φιλιά στον αέρα,

μ' έναν κόμπο παντού

κι ένα βλέμμα τρελού,

ξημέρωσε η μέρα.

Κουρασμένη κι εσύ,

ναυαγός σε νησί,

σε μια στάση εμβρύου κοιμάσαι,

σου θυμίζω πολλά,

μα το ξέρω καλά,

πως σε λίγο δε θα με θυμάσαι.

Ένα μαύρο πρωί,

παίρνω μια αναπνοή

και δαγκώνω το πρώτο τσιγάρο,

κάποια νύχτα τρελή,

μεθυσμένος πολύ,

σου 'χα πει από δω θα σε πάρω.

Στο δικό σου βορρά,

άλλη μία φορά,

μες στο χιόνι βουλιάζω για σένα,

μα στο λέω ξανά,

σου φωνάζω ξανά,

η αλήθεια σου μοιάζει με ψέμα.

Ψέμα.

Ένα μαύρο πρωί,

πριν να φύγει η ζωή,

του μυαλού μου τις πόρτες κλειδώνω,

ξαφνικά μου γελάς,

για το λάθος μιλάς

και στο τέλος εγώ το πληρώνω.

Πριν χαθείς εντελώς,

σε κοιτώ σαν τρελός

και νομίζω, πως κάτι θ' αλλάξει,

πεταλούδα εσύ,

στο δικό μου νησί,

που σε λίγο γι' αλλού θα πετάξει.

Ψέμα.

Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Δίσκος: Χαμένες αγάπες
Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης
Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος