 |
| (έργο της Carolee Clark) |
Με ένα ποδήλατο κάποτε κόντρα στον άνεμο
ρουφούσα την ζωή.
Με ξέμπλεκα μαλλιά να ανεμίζουν σαν τα στάχυα,
μάζευα Ανατολές.
Μαζί του στα πρώτα ραντεβού, στα κλεφτά φιλιά
σε έρωτες
κεραυνοβόλους, σε χτυποκάρδια τρελά.
Με ορθοπεταλιές με έμαθε να ξεπερνώ
της ζωής τις ανηφόρες
και τώρα να αναπολώ μόνο αναμνήσεις γλυκές .
Ε.Φ.
Σήμερα 3 Ιουνίου είναι παγκόσμια ημέρα ποδήλατου.
υ.γ. Το ποίημα προέκυψε από μία συγγραφική πρόσκληση στην "Αλατοπαρέα" .
Μπορείτε να δείτε και άλλα ποιήματα εδώ.
Ωωωωωω και δε το ήξερα και νάξερες πόσο με αντιπροσωπεύει Ελένη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο μικρό κοριτσάκι μ ένα ποδήλατο διαρκώς!!!Ευκαιρία να ξεθαψω παλιές φωτογραφίες έτσι σαν ύμνο στην Ημέρα μια που εσυ την τίμησες ποιητικά και τόσο όμορφα και αισθαντικά!
Φιλάκια πολλά
Χαρά Θ. (γραφω απο άλλο πισί και δε μου αλλάζει το προφίλ, σόρρυ)
Χαρά μου σε έχω ικανή να σκαρώσεις ένα πετρωτό με θέμα το ποδήλατο. Θυμάμαι το ωραίο που έχεις φτιάξει με θέμα τη βέσπα.
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά!
Και τι πιο όμορφο να γιορτάσει κανείς αυτή την μέρα με λίγους στίχους. Καλή σου μέρα, Ελένη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα ποδήλατο πάντα μας φέρνει ωραίες αναμνήσεις.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά Μαρία μου.
Φιλιά!
Οι ωραίες μας ποδηλατάδες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ γλυκό και νοσταλγικό το ποίημά σου, Ελένη μου!
Φιλί γλυκό.
Ναι, ναι, το χάρηκα! Αυτό είναι το λατρεμένο μας ποδήλατο. Ένα δικό μας εργαλείο, ένας φίλος μας να μας ταξιδεύει πάντα στις δικές μας όμορφες στιγμές. Να το χαιρόμαστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Ελένη μου.
υπεροχοοοοοοοοο αγαπαμε το ποδηλατοοοοοοο
ΑπάντησηΔιαγραφήκι ας μας κανουν την ζωη ποδηλατο μερικοιιιιιιιιιι χαχαχαχα
Απωθημένο παιδικής ηλικίας το ποδήλατο Ελένη μου... τι ωραίοι οι στίχοι σου για αυτό το τόσο αγαπημένο για όλους δίτροχο..!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένες ποδηλατάδες!!!
Καλό ΄μήνα Ελένη μου και να έχεις ένα όμορφο καλοκαιρακι.. φιλιααα!!🌞😘
Τί ωραίο ποίημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να μπορούσα να κάνω ακόμα ποδήλατο.
Τα γόνατα όμως δεν συμφωνούν.
Κάθε πράγμα στον καιρό του.
Φιλάκια πολλά.
Εγώ βρε παιδιά πειράζει που δεν ξέρω ποδήλατο. Είχε ένα ο πατέρας μου, βαρύ, αντρικό, ψηλό, τεράστιο μου φαινόταν για το μπόι μου. Προσπάθησα πάντως, γκρεμοτσακίστηκα και έκτοτε....δεν. Ίσως και να ήταν απωθημένο μου, ποιος ξέρει, γιατί στον ύπνο μου πολλές φορές βλέπω πως τα καταφέρνω μια χαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως είναι και η ζωή καμιά φορά...ποδήλατο.
Να είσαι καλά Ελένη μου!
Καλή Κυριακή!
Πολύ όμορφο ποίημα για ένα ποδήλατο που έχω απωθημένο. Σαν μικρούλα είχα το ποδηλατάκι μου μετά όμως όχι. Και μου έχει λείψει ξέρεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια Ελένη μου
Οπως λέει κι η Αννούλα, το ποδήλατο είναι το απωθημένο μου, μόνο που εγώ δεν έμαθα ποτέ και δεν λέω να το ξεπεράσω.. Κάθε φορά που βλέπω ποδήλατο ή διαβάζω κάτι, γίνομαι λίγο παιδί.. Πολλά φιλιά Ελενάρα μου 🌸🌷🌺
ΑπάντησηΔιαγραφή