Κοχύλια

Μια μέρα τα κοχύλια

ρώτησαν το κύμα...

-Πες μας κύμα εσύ που πας μέχρι την ακτή, είναι όμορφα εκεί;

-Όμορφα είναι...

-Θα μας πάρεις μαζί σου;

-Θα σας πάρω, αλλά θα μου υποσχεθείτε πως δεν θα φύγετε μακριά από

την αγκαλιά μου...αλλιώς κινδυνεύετε να μείνετε για πάντα εκεί.

Συμφώνησαν και έτσι το κύμα ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα

 τα πήρε μαζί του. Τα ακούμπησε απαλά στην ακτή και έμεινε κοντά τους

να τα προσέχει...

Εκείνα θαύμασαν  τον ήλιο που έδυε εκείνη τη στιγμή...

Μετά είδαν τα λαξευμένα βράχια που ακτινοβολούσαν από τον ήλιο

και ρώτησαν το κύμα ποιος έσκαψε τις σπηλιές τους.

-Όταν είμαι θυμωμένο, τους εξήγησε το κύμα...τα "βάζω" με τα βράχια...

...και τώρα που τα κοιτάζω νομίζω πως είμαι σπουδαίος γλύπτης...

Τα κοχύλια κοίταζαν γύρω τους τα δέντρα καθώς ο ήλιος

έριχνε τις τελευταίες ακτίνες του πάνω τους και χρύσιζε τα κλαδιά τους

Κοιτούσαν ...κοιτούσαν

ώσπου άρχισε να ανατέλλει το φεγγάρι...

και έμειναν εκεί  ακούγοντας  μουσική  από τα μαγαζιά  της παραλίας,

έτσι απομακρύνθηκαν λίγο από το κύμα για να ακούν καλύτερα.

Άρχισε να ξημερώνει...το κύμα τους φώναξε πως έπρεπε να φύγουν,

γιατί ο ήλιος θα γινόταν σε λίγο πολύ καυτός και θα τα έκαιγε.

Όμως εκείνα δεν τον άκουγαν. Τους άρεσαν όλα αυτά που έβλεπαν.

Το κύμα προσπάθησε να τα φτάσει...μάταια όμως...

Και έμειναν εκεί...η άμμος έγινε καυτή...και εκείνα έμειναν εκεί...

Και τώρα στολίζουν το μπαλκόνι μου...

ξαπλωμένα στο γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού...

Κάνοντας παρέα σε μένα τώρα πια...

Φίλοι μου να είστε καλά.

Φιλάκια!

Υ.Γ. (όλες οι φωτογραφίες είναι από την περιοχή Αγ. Ανδρέας στο Κατάκολο)