Στο Ιόνιο να δίνω φιλιά

Φίλοι μου ο τίτλος της σημερινής ανάρτησης είναι παραπλανητικός για να μην τρομάξετε(χαχα!).

Γιατί να τρομάξετε; 

Μα γιατί το ομορφοκόριτσο η Πέτρα (Πέτρα μου το καπελάκι σου πάει τέλεια) είχε την φαεινή ιδέα να μας βάλει στην διαδικασία να σκεφτούμε ποιο τραγούδι θα θέλαμε στο τελευταίο μας κατευόδιο και πως θα ήταν η όλη ... παράσταση. 

Αυτό μου θύμισε την τελευταία παραγγελιά μιας γιαγιάς γειτόνισσας που ήθελε να την πάμε με την μπάντα του Δήμου. Η γιαγιά πέθανε κατακαλόκαιρο.

Και να βλέπεις την γιαγιά αραγμένη στη "λιμουζίνα" της, να ακολουθεί η μπάντα παιανίζουσα και εμείς καμιά δεκαριά νοματαίοι όλοι και όλοι από πίσω. Για γέλια είμαστε. Να βγαίνει ο κόσμος αγουροξυπνημένος από την μεσημεριανή σιέστα και άλλοι να γελάνε και άλλοι να βρίζουμε.  

Μια  παραγγελιά τραγουδιστική έχω αφήσει και εγώ σε περίπτωση που πέσω σε κώμα (μην τυχόν και μείνω σαν μούμια πάνω σε ένα κρεβάτι). Σε αυτή την περίπτωση το ΜΠΟΛΕΡΟ του Ραβέλ θα ήταν ότι πρέπει (https://www.youtube.com/watch?v=Q4wb11w0ZHQ).

Για το τελευταίο ταξίδι δεν με απασχολεί ούτε τι θα φορέσω, ούτε οι ψαλμωδίες ούτε το τραπέζι της παρηγοριάς. Αφήνω τους άλλους να πονοκεφαλιάσουν.
Βέβαια δεν θα έλεγα όχι  σε ένα μοσχομυριστό τριαντάφυλλο δίπλα μου, γιατί δεν τα μπορώ τα λιβάνια βρε παιδί μου  (και το φλομώνουν σε τέτοιες περιπτώσεις).
Εκείνο όμως που με ενδιαφέρει είναι το Αγνάντιο.
Γιατί τι να την κάνεις την "Αιώνια Ζωή" αν δεν έχει θέα, αν δεν είσαι κάπου που να αγναντεύεις...
Εδώ βέβαια έχουμε μια μικρή διαφωνία μετά του συζύγου, αλλά νομίζω πως τελικά θα μου κάνει το χατίρι. Το "οικογενειακό οικοπεδάκι" που έχει δεν λέει...δεν έχει θέα.
Ενώ το δικό μου "οικογενειακό οικοπεδάκι" είναι σε ύψωμα. Η θέα απέραντη!!!
Η πόλη κάτω στα πόδια μου και σε απόσταση αναπνοής η θάλασσα. Το Ιόνιο!
Όταν έχει καθαρή ατμόσφαιρα νομίζεις πως αν κάνεις μια δρασκελιά θα βρεθείς εκεί.
Το πρωί θα βλέπω τον ήλιο που θα βάφει την θάλασσα ρόδινη και το δειλινό που θα την βάφει χρυσοπορτοκαλοκκόκινη! Δεν υπάρχει πιο μαγευτικό μέρος για "αιώνιο άραγμα".
Θα κάθομαι εκεί και θα ακούω και τούτο το τραγούδι...
"Ήλιος θεός" με την ωραία φωνή του Βασίλη Σκουλά και θα ταξιδεύω αιώνια...
Στα ψηλά τα βουνά θα κοιμάμαι
Στο Αιγαίο θα στέλνω φιλιά(στίχοι από το τραγούδι)
Και στο Ιόνιο (συμπληρώνω εγώ, εξ' ου και ο τίτλος της ανάρτησης).

Ζωή σε λόγου σας...Ζωή σε λόγου μου.
Φιλάκια ολοζώντανα!