Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

Ιστορίες της νύχτας #2 "Όταν γνώρισα έναν άγγελο"


(φωτογραφία από ίντερνετ)


Μεσάνυχτα και κάτι νιώθω ένα αγγελικό άγγιγμα στην πλάτη.
"Έλα μαζί μου" μου λέει μια γλυκιά φωνή.
"Δεν μπορώ" απαντώ "πρέπει να μείνω δίπλα στον άντρα μου, να προσέχω τους ορούς".
"Μην σε μέλει θα φροντίσω εγώ γι' αυτό. Είσαι δύο εικοσιτετράωρα σε αυτή την καρέκλα εδώ στο διάδρομο, δεν θα αντέξεις για πολύ ακόμα. Έλα ακολούθησέ με!"
"Που πάμε;"
"Θα δεις!"
Με οδήγησε σε ένα θάλαμο λίγο πιο πέρα αμυδρά φωτισμένο και μου έδειξε ένα άδειο κρεβάτι.
"Μόλις έβαλα καθαρά σεντόνια, μου είπε σιγανά, ξάπλωσε και προσπάθησε να κοιμηθείς και εγώ κάθε τόσο θα πηγαίνω να παρακολουθώ τον άντρα σου".
Ξάπλωσα. Η αϋπνία και η κούραση με έκαναν να κοιμηθώ αμέσως.
Ξύπνησα κατά το ξημέρωμα και κοίταξα γύρω μου. Ήμουν σε ένα θάλαμο με δύο κρεβάτια. Τον ασθενή του διπλανού κρεβατιού δεν τον έβλεπα γιατί ήταν τραβηγμένη η κουρτίνα. Ο φύλακας άγγελος της νύχτας ήταν δίπλα μου.
"Καλημέρα!", μου είπε, "με λένε Βούλα".
"Καλημέρα Βούλα μου πάω να δω τι κάνει ο άντρας μου και θα ξαναγυρίσω να τα πούμε", της είπα.
"Ησύχασε, μόλις πήγα και τον είδα και του εξήγησα που είσαι. Σε λίγο θα του ρίξουν άλλη μια μονάδα αίμα. Ο άντρας μου είχε πάθει γαστρορραγία και όταν φτάσαμε στο νοσοκομείο του Ρίου από το νοσοκομείο του Πύργου είχε 22 αιματοκρίτη ενώ συνέχιζε να αιμορραγεί.
Αφού γνωριστήκαμε λίγο καλύτερα την ρώτησα πως και υπήρχε  κενό κρεβάτι σε αυτόν τον θάλαμο, ενώ έξω στον διάδρομο υπήρχαν δεκάδες ράντζα με ασθενείς σε σοβαρή κατάσταση".
"Θα δεις μου λέει" και τράβηξε την κουρτίνα. Τότε είδα έναν άλλο άγγελο. Ένα εικοσάχρονο παιδί καθηλωμένο στο κρεβάτι με κινητικά προβλήματα και σοβαρή νοητική στέρηση.
"Αυτός είναι ο Ανδρέας. Δυστυχώς κανένας από αυτούς εκεί έξω δεν θέλει να μπει σε αυτόν τον θάλαμο. Ο Ανδρέας τους χαλάει  την αισθητική τους, μου είπε πικραμένη η Βούλα. Η Βούλα ήταν αποκλειστική νοσοκόμα σε παιδιά με ειδικές ανάγκες, όταν αυτά ήταν απαραίτητο  να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο μακριά από τα ιδρύματα που τα φιλοξενούσαν.
Αμέσως πήγα στον άντρα μου (το κρεββάτι του ήταν στον διάδρομο, δίπλα σε μια αποθηκούλα που έριχναν τα άπλυτα και ότι άλλο βρώμικο είχαν)  τον ενημέρωσα για την κατάσταση και κατόπιν πήγα στην προϊσταμένη και της ζήτησα να μας βάλει μαζί με τον Αντρέα.
"Είστε σίγουρη, μου είπε, γιατί κανένας μέχρι στιγμής δεν θέλει να τον βάλουμε σε αυτόν τον θάλαμο, έτσι και εγώ έπαψα να το προτείνω" .
"Ο άντρας μου και εγώ θέλουμε" της είπα. 
Μείναμε δέκα μερόνυχτα σε αυτόν τον θάλαμο. Δέκα μερόνυχτα που διδάχτηκα πολλά από τους δύο αυτούς αγγέλους.
Η Βούλα φρόντιζε τον Ανδρέα με τον καλύτερο τρόπο, αν και μου έλεγε πως δεν καταλάβαινε τις φροντίδες που του έκανε (λόγω της νοητικής στέρησης). Εντούτοις αυτή τον φρόντιζε όπως θα φρόντιζε κάθε άλλο παιδί, τον έπλενε, τον τάιζε, τον χάιδευε, του έκανε μασάζ για να ανακουφίζει τους πόνους του, τον χτένιζε, του έβαζε κολόνια και του μίλαγε τόσο τρυφερά που τον ηρεμούσε και ήταν η μόνη που την άφηνε αδιαμαρτύρητα να του κάνει αλλαγές στην εγχείρηση που του είχαν κάνει. Στην θέα γιατρών και νοσηλευτριών έβγαζε δυνατές κραυγές γιατί τους φοβόταν και γιατί αυτός ήταν  ο μόνος τρόπος που μπορούσε να επικοινωνεί με τους άλλους, κάτι που έκανε τους ασθενείς του διαδρόμου να δυσανασχετούν. 
Η Βούλα για τον εαυτό της και για μένα έφερε δύο  ξαπλώστρες από το σπίτι της προκειμένου να ξαπλώνουμε το βράδυ. Αν δεν ήταν η Βούλα θα είχα καταρρεύσει.
Έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια από τότε και ποτέ δεν θα την ξεχάσω, όπως δεν θα ξεχάσω και την στιγμή που όταν ήρθαν οι άνθρωποι του ιδρύματος να παραλάβουν τον Ανδρέα εκείνος έβαλε τις φωνές και άπλωσε τα σκελετωμένα χέρια του προς την Βούλα. Εκείνη έσκυψε να τον αγκαλιάσει και αυτός γαντζώθηκε πάνω της, γιατί δεν ήθελε να φύγει από κοντά της και να ξαναγυρίσει στο ίδρυμα και απέδειξε πως παρ' όλη την νοητική στέρηση την αγάπη την ένιωθε.

Με αυτή την βιωματική ιστορία λαμβάνω μέρος στο δρώμενο της   Αριστέας "Ιστορίες της νύχτας".

(φωτογραφία από ίντερνετ)

37 σχόλια:

  1. Πόσο αληθινη μοιαζει Ελενη μου..η μήπως όντως ειναι...πόσες μικρές πονεμένες
    ψυχουλες δεν έχουν ζήσει κάτι ανάλογο!!!!!

    Σε φιλώ....καληνύχτα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι αληθινή ιστορία και με πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις τις οποίες δεν ανέφερα.
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  2. Πφφφφ... Ελενάκι, κομμάτια με έκανες...
    Πάντα θα υπάρχουν Άγγελοι, κορίτσι μου, και πάντα η Αγάπη θα γίνεται αντιληπτή, ανεξαρτήτως συνθηκών...
    Φιλί γλυκό και τρυφερό! Πολύ με συγκίνησε η συμμετοχή σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι μερικοί άνθρωποι που δίνουν αγάπη χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα και εκεί είναι το μεγαλείο, αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς.
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  3. Όμορφη η ιστορία σου, πόση παιδεία μας λείπει και πόση αγάπη θα μπορούσαμε να δώσουμε αν μας έδειχνε κάποιος τον τρόπο!
    Καλό ξημέρωμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η κοινωνία μας έχει γίνει αδιάφορη, όμως υπάρχουν και αυτά τα διαμάντια που λάμπουν.
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  4. παρ' όλη την νοητική στέρηση την αγάπη την ένιωθε!
    Ελένη μου συγκλονισμένη από την αληθινή ιστορία σου στέλνω φιλιά στη Βούλα και σε κάθε Βούλα που αγαπάει αυτό που κάνει, όχι σαν δουλειά αλλά σαν λειτούργημα!
    να'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν σε κάθε ίδρυμα υπήρχε και μία Βούλα για κάθε παιδί τότε εκείνα θα ζούσαν καλύτερα, γιατί παρ' όλη την διανοητική του κατάσταση ο Ανδρέας την διαφορά συμπεριφοράς την καταλάβαινε.
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Τι συγκινητική ιστορία, Ελένη! Πόσο όμορφα δοσμένη και με πόση ευαισθησία περιγράφεις αυτό το υπέρτατο συναίσθημα που μετατρέπει τους ανθρώπους σε αγγέλους, τόσο εύκολα και τόσο απλά!
    Να είσαι καλά, που το μοιράστηκες μαζί μας και να τους θυμάσαι...
    Σε φιλώ και σ' ευχαριστώ γι' αυτό που διάβασα
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Βούλα έβαζε πάνω απ' όλα την αγάπη, το δόσιμο. Πρόσεχε το κάθε παιδί που της τύχαινε από το ίδρυμα σαν να ήταν δικό της και ακόμα παραπάνω.
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  6. Πραγματικός άγγελος η Βούλα!!!!!
    Ελένη μου, τι συγκινητική η ιστορία σου!!! Ευχαριστούμε που την μοιράστηκες μαζί μας!!!
    Συγχαρητήρια για την συμμετοχή σου και πολλά φιλάκια!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Βιωματικη ιστορια Ελενη μου
    Καθε τι βιωματικο δινει αλλου ειδους αξια σε καθε ιστορια.
    Ανεφερες πως εχουνε περασει δεκα χρονια και δε μπορεις να τη ξεχασεις
    Ειναι λογικο
    Καποιοι ανθρωποι μας στιγματιζουν ειδικα αν μας στηριξουν η μας βοηθησουν σε δυσκολες στιγμες
    Ευχαριστω που μοιραστηκες μαζι μας μια τοσο εντονη προσωπικη στιγμη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θα τους ξεχάσω, γιατί για την Βούλα ήμουν μια άγνωστη. Τις δύο ημέρες που ήμουν εκεί δεν την είχα προσέξει απορροφημένη από το δικό μου πρόβλημα και όμως αυτή μέσα στην νύχτα ήρθε να με βοηθήσει.

      Διαγραφή
  8. Πω πω με συγκίνησες!! Πραγματικά άγγελος! Και ο καημένος ο Αντρέας φυσικά νοιώθει την αγάπη, αλλά και την απέχθεια των άλλων!!! Πόσο λίγοι άγγελοι υπάρχουν στη γη!!! Και συ τόσο τυχερή που γνώρισες έναν τέτοιον άνθρωπο.
    Καλή σου μέρα Έλένη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η γνωριμία μου με τον Ανδρέα με έκανε και εμένα καλύτερο άνθρωπο.
      Φιλιά Άννα μου!

      Διαγραφή
  9. Υπέροχη η ιστορία σου Ελένη μου. Ο πόνος κοντά στο πόνο γίνεται αγάπη και ανθρωπιά. Πως μας εδειξες ολοκαθαρα ότι η αγάπη δεν χρειάζεται ιδιαίτερα χαρίσματα γιά να απορροφηθεί από κεινον που έχει την ανάγκη της. Ποιος όμως δεν θέλει την αγάπη. Όλοι την θέλουμε αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι της αγάπης την φωτιά μόνο αν την δώσουμε θα μας ζεστάνει. Ο άγγελος πάντα μας τριγυρίζει πάντα μας φροντίζει, αρκεί να μπορούμε να δούμε και να εμπιστευτούμε τις φτερούγες του . Κι εκείνος τότε φυτεύει φτερούγες σε μας για να γίνουμε άγγελοι για κάποιον άλλο.
    Νάσαι καλά Ελένη κι η ζωή να σε κράτα μακρυά από τον πόνο αλλά να σε βοηθάει κι όταν πονάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ όμορφο τα σχόλιο σου Δημήτρη, ένας άγγελος πάντα μας τριγυρίζει αρκεί να έχουμε ανοιχτά τα μάτια της καρδιάς μας να τον δούμε και πάρουμε τα φτερά που μας χαρίζει.
      Ευχαριστώ.

      Διαγραφή
  10. Η ιστορία σου, Ελένη μου, άγγιξε την ψυχή μου. Τέτοια βιώματα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο, σίγουρα.
    Να είσαι καλά και να περάσεις ένα ήρεμο και γλυκό Σαββατοκύριακο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έγινα καλύτερος άνθρωπος Φιλία μου ύστερα από αυτή την εμπειρία.
      Καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  11. Ωχ Παναγία μου! Αγγελοι ευτυχώς υπάρχουν παντού!!!! Συγκλονιστική η ιστορία σου Ελένη μου,,, καλό ΣΚ

    http://artdecorationcrafting.blogspot.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γνώρισες δυο επίγειους αγγέλους εισαι πολυ τυχερή που το μοίραστηκες μαζι μας σε φιλω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ποιος είπε, πως δεν υπάρχουν άγγελοι?
    Είναι εκεί έξω, είναι δίπλα μας, ίσως να είναι μέσα στο ίδιο μας το σπίτι...
    Ανατρίχιασα με την ιστορία σου Ελένη...
    Έχω γνωρίσει παιδιά με νοητική στέρηση και ξέρω πόσο δύσκολο είναι να επικοινωνήσεις αλλά και να σε εμπιστευτούν...Θέλει πολύ δουλειά, απεριόριστη αγάπη κι υπομονή.
    Να΄ σαι καλά, να μοιράζεσαι μαζί μας, αληθινές, ανθρώπινες ιστορίες που συγκινούν και νουθετούν...
    Καλό Σαββατοκύριακο, καλή μου..
    **Αννιώ**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχουν Αννιώ μου και εδώ στην μπλογγογειτονιά έχω δει αρκετούς που βοηθούν παντοιοτρόπως.
      Καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  14. Ανθρώπινη ιστορία, γεμάτη αλτρουισμό, και αγάπη για τους συνανθρώπους μας

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Η αγαπη Ελενη μου υπάρχει παντου...και υπάρχουν Ανθωποι που έχουν την αγαπη κανει βιωμα τους...οταν την ανακαλύψουμε οπως εσύ βλέπουμε την ζωή μετα με άλλα μάτια φιλη μου... ευτυχως που βρισκονται ανάμεσά μας και έτσι βρίσκουμε την ευκαιρία να τους ανακαλύψουμε και εμεις μακαρι...... να ανακαλύψουμε και εμεις μια Βούλα στην ζωή μας.....Υπάρχουν άγγελοι λοιπόν ακομα .. έχουμε ελπίδες......!!!!!πολύ συγκινητικη η ιστορια σου Ελενη μου να έχεις ενα ομορφο Σαββατοκυριακο.. φιλή μου....φιλάκιαααααααααα..!!!!!.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τι συγκινητική ιστορία Ελένη μου.
    Πάντα και παντού υπάρχουν άγγελοι.
    Και η αγάπη, μοναδικό φάρμακο για όλες τις ψυχούλες.
    Ευχαριστούμε που τη μοιράστηκες μαζί μας.
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αμάν, Ελένη, έχω συγκλονιστεί.. Είμαι που είμαι πολύ ευαίσθητη αυτόν τον καιρό, ήρθε και η αληθινή αυτή ιστορία... Εγώ Ελένη εκείνους που θαυμάζω πιο πολύ, είναι εκείνους τους ανθρώπους που στέκονται δίπλα στους αγγέλους. Όχι απέναντι. Γιατί το "δίπλα" είναι το δύσκολο, Πολλά φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Δεν έχω λόγια, πραγματικά συγκινητική ιστορία Ελένη.. θαυμάζω τέτοιους ανθρώπους! Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Έχοντας ζήσει κι εγώ κάτι παρόμοιο πρίν από πολλά χρόνια, ένιωσα βαθύτατη συγκίνηση και έντονα συναισθήματα ευγνωμοσύνης διαβάζοντας την ιστορία σου..... Ελένη υπάρχουνε άγγελοι, δίπλα μας, κοντά μας και αυτό είναι θαυμάσιο.....ευλογημένοι όσοι συναντούν και αναγνωρίζουν έναν επίγειο άγγελο..... Σε φιλώ.Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Βούρκωσα διαβάζοντάς σε Ελένη μου!! Την ιστορία σου που με τόση αγάπη μας διηγήθηκες και μοιράστηκες μαζί μας!! Σε ευχαριστώ!! Υπάρχουν Ανθρωποι γύρω μας!! Αγγελοι σωστοί γεμάτη αγάπη και φροντίδα για τους συνανθρώπους τους!! Μακάρι να υπερτερούσαν κι άλλο κι άλλο οι Βούλες αυτού του κόσμου, θα ταν πολύ πολύ καλύτερος.. Την αγάπη την νιώθει και την βιώνει και την εκφράζει όπως κι όσο μπορεί ο κάθε άνθρωπος.. Ετσι πιστεύω εγώ!!
    Σε φιλώ γλυκά καλή μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Εχοντας περασει τη μιση μου ζωή μεσα στα νοσοκομεια... ξέρω για τι .. άγγελους μιλάς!
    Να σαι καλα Ελένη μου! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Συγκινήθηκα και ανατρίχιασα, Ελένη μου... Μπράβο!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Πόσο συγκλονιστική και συνάμα τρυφερή ιστορία Ελένη μου!! Η γραφή σου είναι μοναδική, συγκινητική, αγγίζει την ψυχή!! Μπράβο!! Φιλάκια πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή