"Το κόκκινο τριαντάφυλλο μου" φωτο-συγγραφική σκυτάλη #2

Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο ήσουν. Κόκκινο όπως το χρώμα της αγάπης.

Της αγάπης που σκόρπισες απλόχερα γύρω σου, στα παιδιά σου, στα εγγόνια σου,

στα δισέγγονα σου, σε όλο τον κόσμο.

Σαν μπουμπούκι έζησες ανέμελα στο χωριό σου -τα Ροδινά- ανάμεσα σε μια πολυπληθή

αλλά αγαπημένη οικογένεια.

Όταν άνθισες πια και παντρεύτηκες τον πατέρα στον Πύργο έζησες κοντά του απλά

αλλά όμορφα. "Μάτι μου" σε αποκαλούσε μια έκφραση που συνήθιζαν στο χωριό του

για να δείξουν σε κάποιον ότι τον αγαπούσαν πολύ.

Κόκκινο  τριαντάφυλλο ήσουν όπως το χρώμα της δύναμης. Της δύναμης
με την οποία αντιμετώπισες τις δυσκολίες της ζωής, γιατί   συνάντησες πολλά αγκάθια
στη ζωή σου, αλλά τα ξεπέρασες με πείσμα πιασμένη χέρι χέρι με τον πατέρα.

Μεγάλωσες τα παιδιά σου μαζί με τον πατέρα με αγάπη  πάντα δίπλα μας στα καλά

και τα άσχημα.
Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο ήσουν σαν αυτά που φύτευες στην αυλή σου που σκορπούσαν
αρώματα. Αρώματα  καλοσύνης σκόρπιζες και εσύ, ανθρωπιάς και σεβασμού.

Τριαντάφυλλο μου άνθισες για 97 ολόκληρα χρόνια χωρίς να έχεις αρρωστήσει
σοβαρά ποτέ στη ζωή σου, δεν ήθελες ποτέ να διαβείς το κατώφλι του νοσοκομείου
και τώρα που το διάβηκες χωρίς στην ουσία από κάτι σοβαρό -είχε χαμηλό νάτριο
που της το προκάλεσε το μοναδικό χάπι που έπινε αυτό της πίεσης- έμελλε να σταθεί
μοιραίο.

Ταλαιπωρήθηκες περίπου για σαράντα ημέρες και η μόνη  σου έγνοια ήταν ότι μας

στεναχωρούσες και λυπόσουν που πλησίαζαν Χριστούγεννα και εμείς θα είμαστε στο

νοσοκομείο.

Όμως χαίρομαι που σε είχαμε πάντα δίπλα μας, που μέχρι τρεις μέρες πριν αρρωστήσεις

είμαστε  σε γάμο και  χτυπούσες παλαμάκια καθώς έβλεπες τα παιδιά σου να χορεύουν.

Σου άρεσαν πολύ οι Ανατολές, αφού χαράματα σηκωνόσουν να κάνεις τις δουλειές σου,

να ετοιμάσεις εμάς για το σχολείο και μετά να πας στα χτήματα να βοηθήσεις τον πατέρα.

Μια Ανατολή διάλεξες λοιπόν να μας αποχαιρετήσεις. Την Ανατολή τούτης της καινούργιας

χρονιάς. Όταν ο ήλιος έλουσε το δωμάτιο μας κοίταξες, σου είπαμε ότι σε αγαπάμε και μετά

έκλεισες τα μάτια ήρεμα.

Φύσηξε αέρας και παρέσυρε ένα ένα τα πέταλα σου, τριαντάφυλλο μου. Ο πατέρας ήταν από

την άλλη μεριά και τα μάζευε. Τώρα θα είστε μαζί για να γιορτάσετε μαζί την γιορτή σου,
χωρίς εμάς που μας μάζευες τέτοια μέρα γύρω σου να μας κάνεις το τραπέζι.

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στην φωτο-συγγραφική σκυτάλη, ένα δρώμενο που διοργανώνει

η Μαίρη μέσω του blog  της Γήινη ματιά

                                  

Την φωτογραφία με τα τριαντάφυλλα πάνω στην οποία έπρεπε να κτίσω μια ιστορία την παρέλαβα από την Ρούλα το σμαράγδι μας. Ίσως κάτω από άλλες συνθήκες η ιστορία να ήταν διαφορετική αλλά μετά από την απώλεια της μητέρας μου έγραψα αυτό.

Παραδίδω την σκυτάλη στην Κατερίνα Β. " με αυτή την φωτογραφία.

Κατερίνα μου καλή επιτυχία!

Πηγή: https://pixabay.com/el/photos/time/

Καλή χρονιά!