Παραμύθι χωρίς τίτλο (Μέρος 3ο)

Το παραμύθι χωρίς τίτλο φτάνει στο τέλος του και περιμένει

από όλους εσάς  που θα το διαβάσετε να του δώσετε ένα τίτλο...

Όπως έγραψα και στο πρώτο μέρος, όποιος τίτλος από αυτούς που εσείς 

θα γράψετε, μου αρέσει πιο πολύ, αυτόν θα δώσω στο παραμύθι. Το 

δωράκι που θα στείλω σε όποιον γράψει τον καλύτερο τίτλο είναι 

αυτός ο σελιδοδείκτης, που τον έχω φτιάξει εγώ.

Μέρος 3ο

<<Είναι αυτός ο άνθρωπος που βλέπετε μπροστά σας, αυτός που άναψε

τη φωτιά;>> ρώτησε ο Γοργοπόδαρος.

<<Ναι, αυτός είναι, τον είδαμε καλά>>, είπαν οι πέρδικες.

               

<< Άναψε τη φωτιά και μετά έτρεξε να απομακρυνθεί. Τότε και εμείς 

πετάξαμε σαν τρελές να ειδοποιήσουμε τα άλλα ζώα για τον κίνδυνο>>.

<<Χάρη σε σας σωθήκαμε!>> φώναξαν μερικά ζώα στις πέρδικες.

<<Τi έχεις να πεις τώρα; >>τον ρώτησε ο Γοργοπόδαρος.

<<Ε...λοιπόν εγώ το έκανα, είπε ο εμπρηστής, και τι έγινε... κάηκαν 

μερικά δέντρα...ε...θα ξαναφυτρώσουν>>.

<<Εσύ είσαι αμετανόητος, φώναξαν τα περισσότερα ζώα. Σου αξίζει

ο θάνατος>>.

<<Θάνατος στον εμπρηστή! θάνατος! >>φώναζαν  τώρα όλα μαζί.

<<Ησυχία, ησυχία!>>, φώναξε ο Γοργοπόδαρος.

                       

Όταν ησύχασαν τα ζώα, γύρισε προς το εμπρηστή και τον ρώτησε.

<<Καλά δεν έχεις καταλάβει το κακό που έχεις κάνει! Εσείς οι άνθρωποι

ξέρω ότι πάτε σχολείο και εκεί μαθαίνετε πόσο ωφέλιμο είναι το δάσος.

<<Δεν έχω πάει σχολείο, είπε βλοσυρά ο εμπρηστής. Από μικρός έχασα τους

 γονείς μου και μεγάλωσα στους δρόμους ζητιανεύοντας για να ζήσω. Μετά

δούλευα από δω και από κει, αλλά καθώς δεν ήξερα γράμματα δεν κατάφερνα

να βρω μια καλή δουλειά>>.

<<Μάθε λοιπόν ότι το δάσος είναι χρήσιμο, όχι μόνο για μας τα ζώα, αλλά 

και για σας τους ανθρώπους, είπε ο Γοργοπόδαρος. Πρώτα πρώτα τα δέντρα 

δίνουν το οξυγόνο που αναπνέουν όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί. Δίνουν τροφή

σε μας, αλλά και σε σας. Ξέρεις πόσες θεόρατες καστανιές κάηκαν, που σας 

δίνουν τα νόστιμα κάστανα, ξέρεις πόσες ποικιλίες μανιταριών εξαφανίστηκαν,

πόσα βότανα που χρησιμοποιείτε εσείς οι άνθρωποι για να φτιάχνετε 

φάρμακα  τώρα δεν  υπάρχουν πια;>>

<<Το δάσος,>> πήρε το λόγο μια αρκούδα, <<δίνει δουλειά σε εκατοντάδες 

ανθρώπους. Από απλούς ξυλοκόπους και καρβουνιάρηδες, μέχρι

επιπλοποιούς και ξυλογλύπτες. Από ανθρώπους που δουλεύουν σε 

ταρσανάδες φτιάχνοντας όμορφα σκαριά, μέχρι αυτούς που φτιάχνουν 

σπίτια και από βοτανολόγους μέχρι ολόκληρες φαρμακοβιομηχανίες...>>

<<Άσε που αν δεν υπάρχουν δέντρα σε ένα βουνό, είπε μια αλεπουδίτσα,

τότε το έδαφος διαβρώνεται, γιατί το νερό της βροχής δεν απορροφάται 

από τις ρίζες τους, με αποτέλεσμα να σχηματίζονται ορμητικοί χείμαρροι 

που παρασύρουν πέτρες και χώματα και φτάνοντας μέχρι τις πόλεις και  

τα χωριά σας καταστρέφουν τις περιουσίες σας>>.

<<Όλα αυτά δεν τα σκέφτηκες πριν βάλεις τη φωτιά που κατέστρεψε το 

δάσος και έκαψε πολλούς από μας; >> ρώτησε η Λυγερή.

Ο εμπρηστής έμεινε για λίγο σιωπηλός. Είχε κατεβάσει το κεφάλι και 

σκεφτόταν.

<<Όλα αυτά δεν τα ήξερα. Πράγματι τώρα καταλαβαίνω πως έκανα 

μεγάλο κακό>>, είπε και συνέχισε.

<<Πριν ένα μήνα εκεί που κοιμόμουν σε ένα παγκάκι με πλησίασαν δύο

άγνωστοι σε μένα άνθρωποι. Φορούσαν κουστούμι και γραβάτα και μου 

φάνηκαν  σπουδαίοι και σπουδασμένοι. Μου έδειξαν ένα χαρτοφύλακα

που περιείχε πολλά χρήματα.

<<Αυτά θα γίνουν δικά σου, μου είπαν, αν όταν σου πούμε εμείς, βάλεις

φωτιά στο  δάσος>>.

<<Γιατί;>> τους ρώτησα.

<<Μην ρωτάς περισσότερα, μου είπαν, αν κάνεις αυτό που σου λέμε 

θα πάρεις τα χρήματα και... πρόσεξε αν πεις σε κανέναν αυτά που σου 

είπαμε, θα βρεθείς κάτω από τις ρόδες κάποιου αυτοκινήτου. Από σήμερα

και μέχρι να κάνεις τη "δουλειά" θα σε παρακολουθούμε>>.

<<Και σας ρωτάω τι να έκανα; Είδα χρήματα που δεν είχα δει ούτε στα 

όνειρά μου...Με κουστούμια τους είδα... σκέφτηκα ότι αυτό που μου ζητάνε 

δεν είναι και τόσο κακό...μερικά δέντρα θα  καούν... ε! θα ξαναφυτρώσουν...>>

<<Αμ δε  που θα ξαναφυτρώσουν, του είπε ο Γοργοπόδαρος. Στη θέση τους θα 

φυτρώσουν σπίτια που θα χτίσουν αυτοί οι δυο που σε έβαλαν να κάψεις το

δάσος. Αυτοί θα γίνουν πλουσιότεροι με τα σπίτια που θα πουλήσουν και 

όλοι εμείς θα αφανιστούμε αν συνεχιστεί αυτό το κακό.

Για λίγο έπεσε σιωπή...Κανένας δε μιλούσε... Πρώτος μίλησε ο εμπρηστής.

<<Με μένα τι θα γίνει τώρα;>> ρώτησε.

<<Είσαι ένοχος και πρέπει να τιμωρηθείς ! Εξαιτίας σου κάηκαν τα αδέρφια 

μας, τα παιδιά μας και οι σύντροφοί μας!>> φώναξαν όλα μαζί τα ζώα.

<<Αφήστε με ελεύθερο και σας υπόσχομαι πως δεν θα το ξανακάνω>>,

είπε ο εμπρηστής.

<<Αυτό αποκλείεται, του είπαν και αφού πήγαν λίγο παραπέρα συζήτησαν

την τιμωρία του. Τα περισσότερα ζώα έλεγαν να τον αφήσουν δεμένο ως

να πεθάνει... Στο τέλος επικράτησε η γνώμη των συνετότερων.

<<Κατηγορούμενε κρίθηκες ένοχος, του είπε ο Γοργοπόδαρος και σε 

καταδικάζουμε σε "ισόβια αναδάσωση''.

<<Ισόβια αναδάσωση, τι είναι αυτό πάλι;>> φώναξε νευριασμένα ο 

εμπρηστής.

<<Από σήμερα και για όλη σου τη ζωή θα ζήσεις κοντά μας. Δουλειά

σου θα είναι να φυτεύεις δέντρα στο βουνό που έκαψες, ούτως ώστε

να πρασινίσει και να γίνει πάλι ένα όμορφο δάσος. Εδώ πιο κάτω είναι

μια εγκαταλελειμμένη καλύβα ενός ξυλοκόπου. Εκεί θα μείνεις και εκεί

θα βρεις αξίνες, κασμάδες, φτυάρια και ότι άλλο χρειάζεσαι που θα σου

χρησιμεύσουν στην αναδάσωση. Κάθε μέρα θα βγάζεις μικρά δεντράκια

από το δικό μας δάσος και θα το φυτεύεις εκεί στο καμμένο βουνό. Έπειτα

θα κουβαλάς νερό από το ποτάμι να τα ποτίζεις μέχρι να έρθει το

φθινόπωρο με τις πρώτες βροχές. Πάντα θα έχεις δίπλα σου μια φρουρά

από εμάς για να σε προσέχει μην το σκάσεις... Άντε να προλάβουμε τους

οικοπεδοφάγους πριν αρχίσουν να καταπατούν το βουνό>>, είπε ο

Γοργοπόδαρος.

Από την επόμενη κιόλας μέρα ο εμπρηστής έπιασε δουλειά. Βέβαια τον

πρώτο μήνα πήγε να το σκάσει τρεις φορές και τον δεύτερο άλλη μία,

αλλά η φρουρά των ζώων πάντα τον γυρνούσε πίσω.

Έτσι πέρασαν κάμποσα χρόνια. Το καμμένο βουνό πρασίνισε και πάλι.

Στην αναδάσωση τον βοήθησαν και τα ζώα. Οι λύκοι και τα τσακάλια

άνοιγαν λάκκους με τα πόδια τους, οι αρκούδες κουβαλούσαν κουβάδες

 με νερό και οι σκίουροι και τα πουλιά του συγκέντρωναν σπόρους.

Ο εμπρηστής δεν επιχείρησε να ξαναφύγει. Τώρα δεν χρειαζόταν να τον

επιτηρούν.

Μια μέρα η Λυγερή, βλέποντας τον εμπρηστή να δουλεύει ασταμάτητα,

είπε στον Γοργοπόδαρο.

<<Νομίζω ότι αρκετά τιμωρήθηκε ο εμπρηστής τόσα χρόνια. Μήπως

να του χαρίσουμε το υπόλοιπο της ποινής και να τον αφήσουμε να φύγει;>>

<<Ίσως έχεις δίκιο, ας δούμε τι θα πουν και τα άλλα ζώα>>, είπε ο

Γοργοπόδαρος και κοιτάζοντας ψηλά είπε σε μία καρακάξα που καθόταν

σε ένα ψηλό κλαδί ενός δέντρου, να ειδοποιήσει όλα τα ζώα του δάσους

σε γενική συνέλευση.

Όταν μαζεύτηκαν όλοι ο Γοργοπόδαρος πήρε το λόγο και τους είπε:


<<Φίλοι μου! όπως βλέπετε το βουνό απέναντι πρασίνισε και πάλι. Ο

εμπρηστής όλα αυτά τα χρόνια έκανε καλή δουλειά. Νομίζω όμως ότι

τιμωρήθηκε αρκετά. Μήπως ήρθε η ώρα να τον αφήσουμε να φύγει;>>

Τα ζώα αφού το σκέφτηκαν για λίγο συμφώνησαν και πήγαν όλα μαζί

να του το ανακοινώσουν.

Ο εμπρηστής αφού  άκουσε την απόφασή τους, τους είπε.

<<Σας ευχαριστώ, αλλά δεν θέλω να φύγω από κοντά σας...δεν με

περιμένει κανείς πουθενά. Εσείς γίνατε η οικογένεια που δεν είχα και

κοντά σας έμαθα να εκτιμώ πολλά πράγματα. Θα μείνω εδώ και θα

συνεχίσω να φροντίζω το δάσος. Άλλωστε πρέπει κάποιος να προσέχει

μην έρθουν και άλλοι κακοί άνθρωποι, όπως εγώ και το κάψουν. Μόνο

μια χάρη θέλω να σας ζητήσω.

<<Τι θέλεις;>> τον ρώτησε ο Γοργοπόδαρος.

<<Ε...να... να μην με ξαναφωνάξετε εμπρηστή>>, είπε.

<<Αλήθεια πως σε λένε;>> τον ρώτησε η Λυγερή.

<<Πολύκαρπο με λένε και έτσι θέλω να με φωνάζετε!>>.

ΤΕΛΟΣ 

Υ. Γ. Περιμένω τα σχόλια σας με τον τίτλο. Τα δύο πρώτα μέρη

του παραμυθιού βρίσκονται σε προηγούμενες αναρτήσεις.

Σε δυο- τρεις μέρες θα ανακοινώσω τους τίτλους που εσείς δώσατε

και  θα σας γράψω και τον τίτλο που του είχα δώσει εγώ.

Επίσης θα αναφέρω και τον τίτλο που επέλεξα 


και ένας σελιδοδείκτης θα γίνει δικό σας.

Να περνάτε καλά.

Φιλάκια!

Οι φωτογραφίες  στο παραμύθι είναι από το Google.