Παραμύθι χωρίς τίτλο (μέρος 2ο)

Μέρος 2

<<Ναι, είπαν οι αρκούδες, είδαμε έναν άνθρωπο να ανάβει φωτιά.

Τον κυνηγήσαμε, αλλά αυτός τρύπωσε σε μια στενή σπηλιά.


Επειδή υπήρχε κίνδυνος να εγκλωβιστούμε από τη φωτιά, φύγαμε και έτσι

μας ξέφυγε. Ίσως να τριγυρνάει ακόμα εδώ γύρω, γιατί πρέπει να εγκλωβίστηκε

και αυτός από τη φωτιά,  μετά την καταδίωξη μας>>.

<<Μακάρι να καιγόταν και αυτός>>,  είπαν μερικά ζώα.

Συνέχεια έφταναν  ζώα ταλαιπωρημένα, διψασμένα και μισοκαμμένα.

Όλα έκλαιγαν για κάποιον δικό τους, που δεν πρόλαβε να απομακρυνθεί από 

τόπο της φωτιάς και κάηκε. Ένας ασβός έκλαιγε για τα παιδιά του που τα 

είχε αφήσει στη φωλιά του, καθώς εκείνος είχε βγει να βρει τροφή να τα ταΐσει.

Κάηκαν αβοήθητα... Μια  όμορφη λύκαινα έκλαιγε για τον σύντροφό της,

ο οποίος αγνοείτο και μια κουκουβάγια για τα πουλάκια της που μόλις είχαν 

βγει από το αυγό.

Ξαφνικά ένα γεράκι τους είπε πως εντόπισε έναν άνθρωπο κάτω στη χαράδρα, 

που κρυμμένος πίσω από τα δέντρα ερευνούσε τον τόπο γύρω του πολύ

προσεκτικά.

<<Ο εμπρηστής πρέπει να είναι>>, είπαν κάποια ζώα,<<τρέξτε να τον πιάσουμε

πριν ανάψει καινούργια φωτιά.

Ο Γοργοπόδαρος τότε ανέβηκε λίγο ψηλότερα για να φαίνεται από όλους και 

αφού τους ζήτησε να κάνουν ησυχία, τους είπε. 

<<Τέτοιες στιγμές πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Πρέπει πρώτα από όλα 

να κάνουμε ειρήνη μεταξύ μας. Ας αφήσουμε την αιώνια διαμάχη που έχουμε

εμείς τα φυτοφάγα ζώα με τα σαρκοφάγα. Τώρα κοινός εχθρός μας είναι

η φωτιά και αυτός που την άναψε>>.

<<Ναι! να κάνουμε ειρήνη>>, φώναξαν όλα μαζί και έδωσαν ...τα χέρια.

<<Ωραία!>> είπε πάλι  ο Γοργοπόδαρος και τα ζώα σώπασαν για να τον

ακούσουν. Ήξεραν πως ότι έλεγε αυτός ήταν πάντα σωστό.

<<Φίλοι μου, συνέχισε, για να πιάσουμε τον εμπρηστή, πρέπει να τον

περικυκλώσουμε σιγά και αθόρυβα, γιατί όπως είπε και το γεράκι προσέχει

πολύ. Εσείς λοιπόν οι αρκούδες θα κάνετε κύκλο για να βγείτε από

πίσω του, εμείς τα ελάφια μαζί με τις αλεπούδες και τα τσακάλια

θα πάμε από τα δεξιά>>.

<<Εμείς;>> φώναξαν ανυπόμονα καμιά δεκαριά λύκοι που ένιωσαν

ότι μένουν  έξω από τη δράση.

<<Εσείς θα πάτε από αριστερά. Είστε αρκετοί για να τον τρομάξετε, 

είπε ο Γοργοπόδαρος. Σιγά σιγά θα κλείνουμε τον κλοιό γύρω του. Εσύ 

γεράκι θα τον παρακολουθείς από ψηλά και θα μας λες προς τα που πηγαίνει.

Εδώ στην κορυφή θα τον περιμένετε εσείς οι υπόλοιποι>>.

Έτσι και έκαναν. Σιγά και αθόρυβα τον εντόπισαν.

Ήταν ένα νέο παιδί ίσαμε τριάντα χρονών.

Άρχισαν να τον περικυκλώνουν. 

Κάποια στιγμή τους είδε και αυτός και προσπάθησε να οπισθοχωρήσει,

όμως είδε τον όγκο των αρκούδων πίσω του και άλλαξε γνώμη.

Συνέχισε να ανεβαίνει το βουνό και προσπάθησε να ξεφύγει προς τα δεξιά,

αλλά ο Γοργοπόδαρος τον έφτασε και του έδωσε μια κουτουλιά με τα 

κέρατά του. Εκείνος έπεσε κάτω ουρλιάζοντας από τον πόνο, ενώ τα 

τσακάλια και οι αλεπούδες άρχισαν να τον πλησιάζουν. Γρήγορα 

σηκώθηκε και άρχισε να τρέχει προς τα αριστερά. Εκεί συνάντησε τους

λύκους που του έδειχναν απειλητικά τα δόντια τους και κατατρόμαξε.

Δεν του έμενε τίποτε άλλο παρά να προχωρήσει προς τα πάνω, καθώς

τα ζώα τον ακολουθούσαν κλείνοντας τον κύκλο γύρω του.

Κόντευε να φτάσει στην κορυφή... Λαχανιασμένος από το τρέξιμο

σκουντουφλούσε από δω και από κει.

<<Λίγο ακόμα, σκέφτηκε και θα σωθώ. Θα φτάσω στην κορυφή

και μετά θα κατηφορίσω από την άλλη πλευρά του βουνού>>.

Και συνέχισε να ανεβαίνει... Μετά από λίγο...

<<Επιτέλους! έφτασα στην κορυφή. Θα τρέξω προς τα κάτω και μετά

ελάτε να με πιάσετε>>, μουρμούρισε.

<<Είμαστε και εμείς εδώ, φώναξαν τα ζώα που τον περίμεναν στην

κορυφή κρυμμένα πίσω από τα δέντρα. Δεν πρόκειται να ξεφύγεις!

Είσαι περικυκλωμένος!>>.

Εκείνος οπισθοχώρησε έντρομος και ακούμπησε την πλάτη του

στον κορμό μιας βελανιδιάς. Αμέσως ο κισσός που ήταν στον 

κορμό της τυλίχτηκε γύρω του και τον ακινητοποίησε. Τώρα δεν

μπορούσε να πάει πουθενά.

Τα ζώα έκαναν κύκλο γύρω του και τον απειλούσαν με τα δόντια

 και τα νύχια τους. 

Εκείνος ούρλιαζε και τα απειλούσε πως αν λυνόταν θα τα σκότωνε.

<<Μη φοβάσαι, του είπε ο Γοργοπόδαρος, προς το παρόν θα μείνεις

δεμένος. Θα ασχοληθούμε αργότερα μαζί σου. Τώρα μας ενδιαφέρει

η πορεία της φωτιάς>>.

Ευτυχώς ο αέρας εξακολουθούσε να φυσά αντίθετα και δεν κινδύνευαν.

Πέρασαν μία μέρα και μία νύχτα αγωνίας, μέχρι να μάθουν από τους

αετούς πως οι άνθρωποι είχαν καταφέρει να σβήσουν τη φωτιά.

Είχε βέβαια κατακάψει τα πάντα στο πέρασμά της.

Την άλλη μέρα δειλά δειλά ο Γοργοπόδαρος, η Λυγερή και άλλα

ζώα, άρχισαν να πλησιάζουν τον χώρο της καταστροφής, μήπως 

και βρουν κάποια από τα ζώα που αγνοούντο.

Στο χώρο είχαν απομείνει άψυχοι μαυρισμένοι κορμοί δέντρων, μερικοί

σιγόκαιγαν ακόμη. Πουλιά δεν πετούσαν  γύρω τους. Είχαν φύγει

έντρομα, αφήνοντας στο έλεος της φωτιάς τα νεογέννητα πουλάκια τους.

Λείψανα ζώων παντού... Ράγισε η καρδιά τους...

<<Πάμε να  φύγουμε από δω, είπε κάποια στιγμή ο Γοργοπόδαρος, δεν

μπορούμε να κάνουμε τίποτα πλέον...>>.

Τα ζώα γύρισαν πίσω στο βουνό τους και σκέφτηκαν πόσο τυχερά ήσαν

που η φωτιά δεν είχε φτάσει ως αυτά.

Εξουθενωμένα έπεσαν να κοιμηθούν. Κάποια στιγμή ξύπνησαν από 

τις φωνές του εμπρηστή. Τον είχαν ξεχάσει αυτόν...

Τα ζώα άρχισαν να μαζεύονται πάλι γύρω του. 

Μερικά  ήσαν έτοιμα να του ορμήσουν, ειδικά μια αλεπουδίτσα που

είχε χάσει τα παιδιά της και η λύκαινα που είχε χάσει το σύντροφό της.

Ο Γοργοπόδαρος τους φώναξε να ηρεμήσουν.

<<Πρέπει να πληρώσει, φώναζαν τα περισσότερα ζώα, αυτός μας

κατέστρεψε>>.

<<Ναι πρέπει να πληρώσει, είπε ο Γοργοπόδαρος, αλλά πρώτα θα περάσει

από δίκη. Πρέπει να μάθουμε γιατί το έκανε>>.

Ύστερα από πολλές φωνές και διαμαρτυρίες τα ζώα συμφώνησαν να 

δικαστεί ο εμπρηστής, που όλη αυτή την ώρα φώναζε και απειλούσε.

<<Δίκη, τι δίκη μου λέτε, πως μπορείτε εσείς να με δικάσετε!>>.

<<Μπορούμε και θα σου δώσουμε την ευκαιρία να απολογηθείς>>, του

είπε ο Γοργοπόδαρος.

Μετά από μια σύντομη σύσκεψη ο Γοργοπόδαρος ορίστηκε δικαστής,

ένας  αετός και οι δυο αρκούδες που τον είδαν να βάζει την φωτιά ήσαν

μάρτυρες κατηγορίας και όλα τα υπόλοιπα ζώα οι ένορκοι. Κανένας

δεν δέχτηκε να οριστεί δικηγόρος υπεράσπισης και έτσι ανέλαβε ο 

ίδιος την υπεράσπισή του.

<<Κατηγορούμενε, άρχισε ο Γοργοπόδαρος, κατηγορήσε ότι έβαλες

φωτιά στο δάσος. Είναι αλήθεια;>>.

<<Όχι, είπε ο εμπρηστής, εγώ τυχαία βρέθηκα εκεί, κινδύνεψα να 

καώ κιόλας>>.

<<Λες ψέματα, φώναξαν οι αρκούδες, εμείς σε είδαμε να βάζεις τη 

φωτιά και σε κυνηγήσαμε, αλλά μας ξέφυγες όταν τρύπωσες  σε

κείνη τη σπηλιά>>.

<<Και εγώ σε είδα>>, φώναξε ο αετός. 

<<Εσείς οι αρκούδες, είπε ο εμπρηστής, ίσως δεν είδατε καλά.

Όσο για σένα αετέ, από τόσο ψηλά που πετάς, σίγουρα δεν

είδες καλά>>.

<<Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει την όραση του αετού,

είπε ο Γοργοπόδαρος. Εσείς οι άνθρωποι δεν λέτε ''πως αυτός

έχει αετίσιο μάτι'' όταν θέλετε να πείτε πως κάποιος βλέπει πολύ

μακριά;>>

<<Δεν είναι μόνο ο αετός και οι αρκούδες που σε είδαν, φώναξαν δυο

νυφίτσες, σε είδαμε και εμείς. Πρώτα έριξες βενζίνη σε  κάτι ξερά χόρτα

μετά έβγαλες από την τσέπη σου σπίρτα και άναψες τη φωτιά. Από θαύμα

γλυτώσαμε.

<<Σε είδαμε και μεις, φώναξαν  πέντε έξι πέρδικες που μόλις είχαν φτάσει.

Μάθαμε για τη δίκη και ήρθαμε να σας πούμε πως αυτός άναψε τη φωτιά>>.

Συνεχίζεται...

Σε δύο μέρες θα γράψω και το τρίτο μέρος. Για το πρώτο μέρος ανατρέξτε

στην προηγούμενη ανάρτηση.

Μην ξεχάσετε να το διαβάσετε και να μου γράψετε τον τίτλο που εσείς

θα βάζατε...

Θα σας περιμένω...

Φιλάκια!