Τείχη

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νούν μου τρώγει αυτή η τύχη

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Ά όταν έκτιζαν τα τείχη πως να μην προσέξω.

Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
                           Κωνσταντίνος Καβάφης

Σήμερα  ήρθε στα χέρια μου το βιβλίο με τα ποιήματα του Κ. Καβάφη, 

που μου χάρισε η πολύ καλή και γλυκιά φίλη petra.

Ο Καβάφης είναι ένας από τους αγαπημένους μου ποιητές 

και σε ευχαριστώ  πάρα πολύ πετροκόριτσο  που μου το έστειλες.

Σας αντέγραψα το πρώτο από τα ποιήματα  του βιβλίου.

Ένα ποίημα που έχει έντονο το αλληγορικό και συμβολικό στοιχείο, 

ένα ποίημα που πραγματεύεται το θέμα του εγκλεισμού, της στέρησης 

και της μόνωσης.

Ο συμβολισμός άλλωστε   είναι μία  από τις τεχνικές που χρησιμοποιούσε 

ο ποιητής και έκανε την ποίηση του μοναδική.

Φίλοι μου ευχαριστώ που με επισκέπτεστε και επικοινωνείτε μαζί μου
μέσω των σχολίων σας.
Να είστε όλοι καλά.
Φιλάκια!