Το παράπονο της Γης

(η φώτο είναι από το internet)

Άνθρωπε κοίτα τον ουρανό! Ανάμεσα σε όλα τα φωτεινά αστέρια 

σε μένα εδόθη η Εντολή  να σου χαρίσω τον Παράδεισο.

Και στολίστηκα με πανύψηλα δασωμένα βουνά 

και καταπράσινες κοιλάδες για να σου προσφέρω ανέμελες στιγμές.

Φώναξα γλυκόλαλα  πουλιά να γλυκαίνουν τις ημέρες σου.

Έφερα πολύχρωμα λουλούδια για να δίνουν χρώμα στη ζωή σου.

Ποτάμια με γάργαρα νερά να δροσίζουν το κορμί σου

και θάλασσες να σε χαϊδεύουν με το κύμα τους.

Παρακάλεσα τον Ήλιο να σου χαρίζει φως, τον αέρα να σου δίνει πνοή 

και το φεγγάρι να φέγγει τα σκοτάδια σου.

Όλα τα άσχημα τα έκρυψα καλά, για να μην τα βρεις 

και χάσεις την ευλογία.

Όμως κάποια μάγισσα κακιά θόλωσε το μυαλό σου.

Και άρχισες να σκάβεις τα σωθικά μου.

Και βρήκες όλα τα άσχημα που είχα κρυμμένα.

Και έβγαλες τον χρυσό, τα διαμάντια και τα ασήμια

που σου έμαθαν την απληστία.

Και έβγαλες το κατράμι που σου μαύρισε τη ζωή.

Και έβγαλες ατσάλι και έφτιαξες κανόνια.

Και έβγαλες σίδηρο και έφτιαξες κάγκελα.

Και έβγαλες δηλητηριώδη αέρια που σου κόβουν την αναπνοή.

Και έφτιαξες χημικά που σκορπίζουν θάνατο...

Γιατί; Γιατί;

(η φώτο είναι από το internet)

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο παιχνίδι "των πέντε λέξεων" που διοργανώνει με επιτυχία το blog της Φλώρας. 

Οι λέξεις που έπρεπε οπωσδήποτε να χρησιμοποιήσουμε είναι αυτές με τα κόκκινα γράμματα στο κείμενο.

Το κείμενο αυτό το αφιερώνω στην Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, που εορτάζεται κάθε χρόνο στις 5 Ιουνίου.

Ευχαριστώ πάρα πολύ όλους όσους ψήφισαν την συμμετοχή μου και πολύ περισσότερο την Φλώρα για την φιλοξενία των ιστοριών μου στο blog της

Να είστε όλοι καλά.

Φιλάκια!