Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

Τα Απρόοπτα Ομορφαίνουν την Ζωή - Ιστορίες του Καφενέ #2


Τέσσερα παιδιά ένα ηλιόλουστο πρωινό του Οκτώβρη μπήκαν  γελώντας στο μοναδικό καφενείο του μικρού χωριού. Κάθισαν και έριξαν μια ματιά γύρω τους.  Μοναδικοί πελάτες εκείνη την στιγμή εφτά ηλικιωμένοι  που έπιναν το καφεδάκι τους και τους  κοιτούσαν με περιέργεια.
«Από πού ξεφυτρώσατε εσείς;» τους ρώτησε ο καφετζής.
«Περαστικοί είμαστε.  Μας έπιασε λάστιχο λίγο πιο κάτω από εδώ και πριν το αλλάξουμε για να συνεχίσουμε το δρόμο μας, είπαμε να πιούμε ένα καφεδάκι».
«Παιδιά μου μόνο ελληνικό σερβίρω».
«Και εμείς  ελληνικό θέλουμε, δύο μέτριους για εμάς και δύο γλυκούς για τα κορίτσια μας»,  έδωσε την παραγγελία τους ο Κώστας.  «Βλέπω ότι έχετε τζουκ μποξ… δουλεύει;»
«Φυσικά και δουλεύει μου το συντηρεί ο γιος μου κάθε φορά που έρχεται στο χωριό».



Η Μυρτώ σηκώθηκε για να διαλέξει τραγούδια, όταν άκουσε κάποιον από την παρέα των ηλικιωμένων να λέει σιγανά.
«Πάει θα μας τρελάνουν με τα ντάμπα ντούμπα  που θα βάλουν!»
Η Μυρτώ κρυφογέλασε και αφού διάλεξε τραγούδια γύρισε στην παρέα της.
«Παιδιά μην απορήσετε με τα τραγούδια που διάλεξα, το έκανα για τους παππούδες από κει.
Όταν άκουσαν το πρώτο τραγούδι  η παρέα των ηλικιωμένων δεν πίστευε στα αυτιά της, καθώς ο ήχος του κλαρίνου γέμισε τον χώρο.  Το δεύτερο τραγούδι ήταν ένα τσάμικο.
«Παιδιά πάμε να χορέψουμε!»  πρότεινε η Δώρα.
Τα παιδιά σηκώθηκαν και η Μυρτώ πήγε προς την παρέα των ηλικιωμένων.
«Με λένε Μυρτώ, εσάς πως σας λένε; ρώτησε έναν παππού που βαστούσε μια μαγκούρα και πρέπει να ήταν ο πιο μεγάλος στην ηλικία.
«Φώτη με λένε κόρη μου».
 «Θα θέλατε να σύρετε πρώτος το χορό;»
«Θα το ήθελα, αλλά δεν με βοηθούν τα πόδια μου. Είμαι  ενενήντα χρονών τώρα πια, αλλά στα νιάτα μου έτριζε ο τόπος σαν χόρευα!» της απάντησε ο κυρ Φώτης.
«Ελάτε μια στροφή μόνο! Σιγά-σιγά!» του είπε η Μυρτώ και του πρότεινε το χέρι της.
Ο κυρ Φώτης κρατώντας την Μυρτώ με το ένα χέρι και την μαγκούρα του στο άλλο βρέθηκε να χορεύει σαν παλικαράκι.  Σε λίγο ο ένας μετά τον άλλο οι ηλικιωμένοι έμπαιναν στο χορό.
«Μάρθα!» φώναξε ο κυρ Στέφανος ο καφετζής την γυναίκα του που έκανε τη λάντζα, «για βάλε το τηγάνι και φτιάξε κανένα λουκάνικο και ότι άλλο έχουμε γιατί κάτι μου λέει πως θα το κάψουμε σήμερα. Πάω να φέρω κρασί. Τούτα τα παιδιά είναι χαρά Θεού».
Τα "όπα" και ο χορός συνεχίστηκαν και σε λίγο ήρθαν και τα ταίρια των παππούδων για να δουν από πού ακούγονταν τα τραγούδια.
Η γυναίκα του καφετζή έτρεξε να τις ενημερώσει και τους είπε να φέρουν ότι είχαν και κείνες μαγειρέψει για μεσημεριανό και να φάνε μαζί με τους φιλοξενούμενους στο καφενείο. Σιγά σιγά άρχισε να στήνετε ένα τραπέζι με όλα του κόσμου τα καλά.
Πιάστηκαν και οι γιαγιάδες στο χορό και όταν κουράστηκαν κάθισαν όλοι μαζί έφαγαν, ήπιαν και τραγούδησαν με την ψυχή τους. Οι παππούδες θυμήθηκαν και διηγήθηκαν ιστορίες από τα νιάτα τους.
Στο τέλος ο καφετζής έριξε ένα βαρύ ζεϊμπέκικο και τα παιδιά στο «πίνω και μεθώ» σηκώθηκαν και χόρεψαν έναν απτάλικο και απέσπασαν το χειροκρότημα  όλων.
Όταν ήρθε το απόγευμα τα παιδιά αφού τους ευχαρίστησαν σηκώθηκαν να φύγουν.
«Παιδιά μου, πήρε το λόγο ο κυρ Φώτης, αυτή την ημέρα δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ, μας κάνατε να νιώσουμε πως γίναμε πάλι παιδιά. Να πάτε στο καλό μα θέλω να μας υποσχεθείτε πως θα ξανάρθετε».
«Στο υποσχόμαστε, του χρόνου τέτοια μέρα θα ξανάρθουμε, να μας περιμένετε!»
Και ο χρόνος πέρασε γρήγορα...
«Παίδες ξέρετε τι έχουμε σε δύο μέρες;» φώναξε η Δώρα μπαίνοντας φουριόζα στο κυλικείο της σχολής τους.
«Όχι ρε Δώρα τι το ιδιαίτερο είναι σε δυο μέρες» της είπε ο Δημήτρης.
«Και όμως για θυμηθείτε που ήμασταν πέρσι τέτοια μέρα, την υπόσχεση που δώσαμε!»
«Α! τότε στο χωριό, που το θυμήθηκες, σιγά τώρα μην πάμε πάλι εκεί, ωραία ήταν τότε, αλλά σιγά μην ξαναπάμε.
«Πρέπει να ξαναπάμε, θα μας περιμένουν! Δώσαμε το λόγο μας! Θα ξαναπάμεεε!»
Με τα πολλά η Δώρα τους έπεισε και σε δύο μέρες ξεκίνησαν για το χωριό. Η Δώρα με τη Μυρτώ είχαν φτιάξει κομπολόγια για τους παππούδες και είχαν πλέξει κασκολάκια  για τις γιαγιάδες.
Έφτασαν στο χωριό και κατευθύνθηκαν στο καφενείο. Ήταν όλοι εκεί, τους περίμεναν φορώντας τα γιορτινά τους, αγκαλιές, φιλιά, δάκρυα και πολλή συγκίνηση. Ένα τραπέζι ήταν ήδη στρωμένο γεμάτο με υπέροχες λιχουδιές.
Αφού καταλάγιασαν λίγο τα καλωσορίσματα η Μυρτώ αντιλήφτηκε πρώτη την απουσία του.
«Ο παππούς ο Φώτης που είναι;»
«Συγχωρέθηκε πριν τρεις μήνες κόρη μου», της είπε ο κυρ Στέφανος ο καφετζής και της έδειξε την φωτογραφία που είχαν βάλει στο τραπέζι στη θέση που καθόταν την προηγούμενη φορά. «Συχνά σας θυμόταν και περίμενε την ημέρα τη σημερινή.  Ένα βράδυ έπεσε για ύπνο και το πρωί η κυρά του κατάλαβε πως είχε ξεκινήσει το μακρινό του ταξίδι».
Η Μυρτώ κατευθύνθηκε στο τζουκ μποξ και έβαλε πάλι εκείνο το τσάμικο που είχε χορέψει ο κυρ Φώτης.
Όλοι άκουσαν το τραγούδι με συγκίνηση και είδαν τον κυρ Φώτη να σέρνει πάλι πρώτος το χορό και άκουσαν την μαγκούρα του να χτυπά  στο μωσαϊκό του καφενείου σύμφωνα με το ρυθμό του τραγουδιού…

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στις Ιστορίες του καφενέ#2. Μια ιδέα της Μαρίας (Το απάγκιο) που πραγματοποιεί η Αριστέα( Η ζωή είναι ωραία).

Φίλοι μου επειδή εκεί που μένω αυτή την περίοδο έχω περιορισμένο internet ίσως να μην μπορέσω να απαντήσω στα σχόλιά σας. Ζητώ την κατανόησή σας.
Να περνάτε καλά!
Φιλάκια!





62 σχόλια:

  1. Ελένη μου, σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τη συμμετοχή σου! Χόρεψα κι εγώ μαζί με την παρέα παιδιών-γερόντων και συγκινήθηκα!
    Να'σαι καλά!
    Φιλάκια πολλά και καλά να περνάς! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Αριστέα μου, σ' ευχαριστώ. Σε είδα που χόρευες μαζί τους(χαχα!).
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  2. Ιδιαίτερη η συμμετοχή σου, με αυτή την αντίθεση χαράς-λύπης, όπως γίνεται και στη ζωή γενικά δηλαδή..

    Καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Ελένη μου!!!!
    Τι ωραία ιστορία!!!!!!
    Έτσι είναι, όταν η νέα γενιά "καταδέχεται" να κάνει για λίγο παρέα με τη γερουσία!!!!
    Γίνονται γλέντια ανεπανάληπτα!!!!
    Φιλάκια πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι μεγάλοι άνθρωποι δίπλα στα νιάτα ζωντανεύουν και η καρδιά τους φτερουγίζει όπως τότε που ήταν και κείνοι νέοι.
      Σε ευχαριστώ Ρένα μου.
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  4. Ελενάκι καλημέρα πανέμορφη η συμμετοχή σου!!
    Τι όμορφα που συναντήθηκαν
    οι γενεές και τι ωραία συντονίστηκαν!!!
    Όταν υπάρχει κέφι και αγάπη
    όλα είναι κατορθωτά...

    Σε γλυκοφιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ελένη μου πολύ με συγκίνησες με την τρυφερή σου ιστορία. Μακάρι να σμίγουν έτσι οι γενιές και να γεφυρώσουν το χάσμα !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ζήνα μου σε κάτι τέτοιους παραδοσιακούς χώρους μερικές φορές το χάσμα των γενεών γεφυρώνεται.
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  6. Ελένη μου, τι υπέροχη συμμετοχή, τι ζεστή, συγκινητική ιστορία!
    Την απόλαυσα... Να είσαι καλά!
    Φιλιά πολλά σου στέλνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλησπέρα Ελένη μου!!Υπέροχη η συμμετοχή σου!!Απόλαυσα κάθε λέξη από τήν πανέμορφη ιστορία σου!!
    Μέ συγκίνησε τό κείμενό σου!!Μπράβο φίλη μου!!Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Dimi μου μερικές φορές μια καλημέρα, ένας καφές, ένα κρασάκι σε ένα παραδοσιακό μέρος μπορεί να κάνουν άγνωστους μεταξύ τους ανθρώπους να περάσουν όμορφες στιγμές...
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  8. Αχ Ελενη μου τι ομορφη ιστορια με αυτα τα παιδια που εγραψες , σαν να βλεπω ζωντανες τις σκηνες που διηγεισαι, οι δυό γενιες ενωμενες, να περνας πολυ ωραια κι ας μην εχεις δυνατο ιντερνετ εκει που εισαι, φιλια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Την απόλαυσα την ιστορία σου Ελένη, αυτός ο καφενές με γέμισε συγκίνηση και η προσέγγιση των νέων ανθρώπων με σεβασμό και έγνοια προς τους ηλικιωμένους τόσο θαυμάσιο γεγονός !!! Θα ήθελα να τη ζήσω αυτή την εμπειρία, αν και δεν είμαι καθόλου του χορού, το να βλέπω παππούδες και γιαγιάδες να γλεντάνε και να χαίρονται παρέα με νέους ανθρώπους είναι κάτι εξαιρετικό και το έκανες να είναι "αληθινό" μέσα από τη διήγησή σου....Φιλιάααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλαυδία μου εν μέρει είναι αληθινή ιστορία και μου συνέβη όταν ήμουν 19 ετών σε μια εκδρομή προς Ναύπλιο.
      Να είσαι καλά!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  10. Με συγκίνησε η ιστορία σου....!
    Νομίζω πως δεν υπάρχουν τέτοια παιδιά στις μέρες μας....!
    Καλό σου βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ νομίζω πως υπάρχουν, αλλά δυστυχώς δεν προβάλλονται, απεναντίας τα ΜΜΕ μας δείχνουν άλλα πρότυπα.
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
    2. Υπάρχουν. Αν δεν τους έχετε συναντήσει ακόμη Ωραιοζήλη μου δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν.
      Έχει δίκιο η Ελένη.

      Διαγραφή
  11. Αχ!! πόσο θα χαιρόμουν να ήταν αληθινη αυτή η ιστορία Ελενη μου..!! πόσες ευχες και ποση χαρά θα έδιναν στους ανθρώπους που τους μεγάλωσαν .. δεν έχει σημασία που δεν ήταν συγγενεις τους!!!.. νομίζω οτι πολύ λιγα παιδια θα έκαναν αυτό που σκέφτηκες να γραψεις .. δυνατα συναισθήματα.. και γεφύρωμα γεναιών .ηταν η ομορφη ιστορία σου Ελενη μου.. να έχεις μια όμορφη εβδομαδα.. φιλακιααααα!! να περνας καλα ...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου όπως έγραψα και στην Κλαυδία έχει λίγη αλήθεια η ιστορία μου. Σε ένα καφενείο πρωινές ώρες περαστικοί από κάποιο χωριό(δεν θυμάμαι το όνομά του) ξεφαντώσαμε με έξι- επτά παππούδες (γιαγιάδες δεν υπήρχαν). Ως εδώ είναι αλήθεια, δεν ακολούθησε γεύμα, γιατί συνεχίσαμε την εκδρομή μας. Είμασταν 19 χρονών!!!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
    2. Ωραίες αναμνήσεις Ελενη μου.. και τις ταιριαξες τόσο ομορφα. μέσα στην ιστορία σου....!! φιλώ σε..

      Διαγραφή
  12. Πολυ ιδιαιτερο και πολυ συγκινητικο! Οταν υπαρχει κεφι και χαρα για τη ζωη, αγαπη και σεβασμος, αρχες και αξιες, δεν υπαρχει χασμα γενεων! Και μπραβο σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ελένη μπράβο !!!

    Ξεχωριστή ιστορία που όμως έχει στοιχεία πραγματικών καταστάσεων. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσες ιστορίες γράφονται καθημερινά με ηλικιωμένους μερακλήδες. Συχνότερα σου λένε ιστορίες παλιές, τραγουδούν, και αν έχουν καλή παρέα γλεντούν και με χορό... Δεν υπερέβαλες στο ελάχιστο.

    # όσο για το τσάμικο τι να σου πω. Είναι ιδιαίτερος χορός. Μοναδικός, λεβέντικος....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ευχαριστώ! Υπάρχουν κάτι λεβέντες παππούδες που το λέει η καρδιά τους, αρκεί να τους δοθεί η ευκαιρία.
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πολύ συγκινητική η ιστορία σου!! Μέχρι στιγμής έχω εργαστεί κυρίως με την τρίτη ηλικία ως κοινωνική λειτουργός και τους έχω τεράστια αδυναμία. Έχω χάσει όλους μου τους παππούδες από νωρίς οπότε καταλαβαίνεις. Σ'ευχαριστούμε για τις ωραίες τρυφερές εικόνες που μας χάρισες, και ναι υπάρχουν τέτοια παιδιά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κατερίνα μου τότε εσύ ξέρεις από πρώτο χέρι πως ηλικιωμένοι άνθρωποι μπορεί τα χρόνια να τους γέρασαν, η ψυχή τους, η καρδιά τους όμως φτερουγίζει...
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ελένη μου συγκινήθηκα πολύ! Αλήθεια δάκρυσα... έχω ιδιαίτερη αγάπη στη τρίτη ηλικία.
    Πάντως αυτό που έκανε η Μυρτώ είναι ταλέντο! Να μπορεί κάποιος να γίνεται η ψυχή της παρέας και να πιάνει φιλίες με όλες τις ηλικίες!
    Πολύ όμορφη ιστορία.
    Καλημέρα και φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ. Συμφωνώ, είναι χάρισμα να μπορείς να κάνεις παρέα με όλες τις ηλικίες και να γίνεσαι η ψυχή της παρέας.
      Την καλημέρα μου και φιλιά!

      Διαγραφή
  18. Συγκινητικό μα με μια γερή δόση αισιοδοξίας!
    Η ζωντάνια των παιδιών φτάνει ν'αγγίξει τις καρδιές των κουρασμένων από τα χρόνια ηλικιωμένων!
    Πάντα με συγκινούσε η τρίτη ηλικία και τώρα που την διανύω, με συγκινεί κάθε χαρά προερχόμενη από τους νέους της οικογένειας!

    Να είσαι καλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Αντιγόνη μου! Οι μεγάλοι άνθρωποι παίρνουν ζωντάνια από τους νεότερους...
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  19. Την διάβασα την ιστορία σου από το κινητό αρχικά πριν κάτι μέρες και ήρθα τώρα να την εμπεδώσω καλύτερα!
    Τι όμορφη αφήγηση και πόσο συγκινητική!
    Μου έφερε στο μυαλό πολλές σκέψεις. Η χαρά που δίνεις με ένα απλό χαμόγελο στον μεσήλικα-υπερήλικα, ο ενθουσιασμός, η ελπίδα και η αγάπη που παίρνουν τηρώντας μια υπόσχεση που κάποιος μπορεί να τη θεωρεί ξεχασμένη, αλλά δεν λένε "μην τάξεις σε γέρο και σε παιδί";
    Τι να σου πω, έβλεπα και γω τον μπαρμπα-Φώτη να χορεύει τσάμικο και δάκρυα λαμπύριζαν στα μάτια, για τα χρόνια του που έφυγαν, για το κουράγιο της ψυχής του, για την ανάγκη της χαράς και της ελπίδας που έχει ο άνθρωπος ακόμα και στα στερνά του.
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η διαπίστωσή σου ότι ο άνθρωπος έχει ανάγκη για χαρά και κουράγιο ακόμη και στα στερνά του με βρίσκει σύμφωνη.
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  20. Kαλημέρα και καλό μήνα αγαπητή μου Ελένη.
    'Ομορφη και συγκινητική η ιστορία σου.
    Νάσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ντένη μου σε ευχαριστώ πολύ. Καλώς επέστρεψες στα ιντερνικά δρώμενα!
      Καλό μήνα!

      Διαγραφή
  21. Πολύ όμορφη και συγκινητική Ελένη μου η ιστορία σου!! Και δεν είναι μόνο ότι ταιριάξαν οι γενιές μεταξύ τους αλλά και το ότι έγινε αυθόρμητα και χωρίς προγραμματισμό!! Νομίζω ότι σε όποια ηλικία κι αν είναι κάποιος μπορεί με την χαρά του να συνεπάρει τους γύρω του!! Δεν θα ξεχάσω ήμουν γύρω στα 20 φαντάσου, σε λεωφορείο και γυρνούσα σπίτι από την σχολή στη Κρήτη και μπαίνει μέσα μια 5άδα 17αχρονα, μάλλον ήταν εκεί για την εκδρομή της 5ήμερης!! Ε, όλο το λεωφορείο ξεσηκωθήκαμε από γέλιο και την χαρά τους και μας μεταδώσαν πολύ θετική ενέργεια!! Μας συνεπήραν!! Πόσο μάλλον τα τραγούδια κι η καλή διάθεση των ηρώων!! Ναι όλες οι ηλικίες μπορούν να παρασύρουν τους πάντες στην θετική τους δίνη!! Και φυσικά υπάρχουν νέοι που λαχταράν επικοινωνία με ηλικιωμένους!! Απίθανα ταιριάσματα ψυχής!!
    Σε απόλαυσα Ελένη μου!! Φιλάκια πολλά, καλό μήνα και καλή βδομάδα να χεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαριλένα μου έτσι...αυτά που γίνονται χωρίς προγραμματισμό είναι τα ωραιότερα γλέντια.
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  22. ♫══♫══♫══♫ ♫══♫══♫══♫ ♫══♫══♫══♫ ♫═.♫══♫══♫══♫ (●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)Καιρο ειχα να περασω απο τη μπλοκογειτονια ,αλλα τωρα ηρθα αφηνοντας τις καλυτερες ευχες μου για ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ και ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ!!Να εισαι παντα καλα και να βρισκω ανοιχτο το σπιτικο σου!!♫══♫══♫══♫ ♫══♫══♫══♫ ♫══♫══♫══♫ ♫═.♫══♫══♫══♫ (●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Καλό μήνα!!!!!!!!!!!!!!
    Ομορφη γλυκιά μα και θλιβερή συγχρόνως η ιστορία σου!!!!!!
    Φιλάκια πολλά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Πανέμορφη η ιστορία σου. Αν σου πω ότι με συγκίνησε μέχρι δακρύων θα το πιστέψεις;;;;;; Μια ανθρώπινη καθημερινή ιστορία που σίγουρα διδάσκει πώς απλά μπορείς να προσφέρεις στους μεγαλύτερους χαρά...μεγάλη αξέχαστη χαρά. Μπράβο Ελένη μου.
    Καλό σου μήνα και καλώς σε βρήκα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ελένη μου, τι γλυκειά και συγκινητική η ιστορία σου! Απολαυστικη η γραφή σου, όπως πάντα!! Να είσαι καλά!
    Καλό μήνα και καλή εβδομάδα! Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Καλό μήνα Ελένη μου!Ακόμα μια φορά με συγκίνησε η γραφή σου!Κι όμως μπορεί να είναι αλήθεια ακόμα και στους καιρούς μας!και είναι τυχεροί όσοι τα ζούν!
    καλό μήνα καλό φθινόπωρο!φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Καλό μήνα να έχεις με μία όμορφη ιστορία μας καλωσορίζεις.Φίλη μου να περνάς καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Όπως πάντα συγκινείς Ελενάκι μου!!! Υπέροχη γραφή, αληθινό κείμενο!!!! Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο σου εύχομαι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΛΥΠΗ ΜΑΖΙ! Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΠΟΛΛΩΝ! ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Υπέροχη ιστορία.
    Εύχομαι πραγματικά τα παιδιά μας όταν πάνε στα απομακρυσμένα χωριά της πατρίδας μας εκδρομές να συμπεριφέροντε έτσι με τους ντόπιους.
    Καλημέρα !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Αγαπημένο Ελενάκι μπορώ να σου πώ ότι έπιασε η ευχή που μου έδωσες στο ιστολόγιό μου για καλές διακοπές και κατάφερα λίγο να χαλαρώσω κι εγώ ύστερα απο πολύ καιρό!εύχομαι να περνάς κι εσύ καλά ότι κι αν κάνεις!η ιστορία σου είναι μέσα απο τη ζωή ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα γιατί πιστεύω ότι η τρίτη ηλικία αντλεί δύναμη και χαρά απο τη νέα γενιά και όλα γίνονται πιό εύκολα πιό χαρούμενα για τους ηλικιωμένους.μιά μαγκούρα που δίνει τη θέση της στο χορό και ξανανιώνει κάποιο μεγάλο σε ηλικία άνθρωπο είναι ένα ξανάνιωμα μοναδικό που χαρίζει ζωή και χαρά!ευαίσθητο θέμα εξαιρετική γραφή με πολλά νοήματα για την τρίτη ηλικία που πολλοί δεν σέβονται η και παραμελούν πολλές φορές!πολλά μπράβο και άπειρα φιλάκια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Γεια σου Ελένη μου και καλό φθινόπωρο!
    Η ιστορία σου είναι θαυμάσια, δεν έχω λόγια! Συγκινήθηκα και λάτρεψα την πένα σου! Μπράβο!
    Να είσαι καλά όπου και αν βρίσκεσαι!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Ελένη μου καλό φθινόπωρο!!!!!!!!!Τι όμορφη ιστορία πραγματικά με συγκίνησες πάρα πολύ!!!!Φιλάκια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Καλώς σε βρίσκω Ελένη μου, μετά από τόσο καιρό απουσίας μου.
    Είχα τα παιδιά και την εγγονούλα και καθόλου χρόνο.
    Σιγά-σιγά θα επανέλθουμε όλοι μας...
    Τι υπέροχη, σύντομη, περιεκτική και συγκλονιστική ιστορία!!!!!!
    Συγχαρητήρια! Γράφεις θαυμάσια, αγγίζεις λεπτές χορδές της ψυχής μας!!!!
    Πολλά φιλιά και ευχές για παρόμοιες εξαιρετικές εμπνεύσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Με άρωμα καφενέ και φθινοπώρου, σου στέλνω πολλά γλυκά φιλιά Ελένη μου και να είσαι καλά :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Ελένη μου τώρα το διάβασα και μου αρέσει πάρα πολύ!!!!!!!!!!!!
    Πανέμορφη ιστορία και διδακτική για τους νέους!!!!!!!!!!!!!!Καλή επιτυχία που μάλλον είναι σίγουρα πρώτο!!!!!!!!!!!!!!!!

    Πολλά πολλά φιλάκια!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Amazing post.Would you like to follow each
    other?


    X
    http://subhamrai.blogspot.in/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Πωπω τζουκ μποξ, ποσο πίσω με γυρισες!
    Καλό ξημέρωμα!
    Φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Έχεις φοβερή γραφή και παίζεις τα συναισθήματα του αναγνώστη στα δάχτυλα!Αν και καθυστερημένα, διάβασα τελικά την ιστορία σου κι οι εικόνες που σχηματίστηκαν στο μυαλό μου κατάφεραν να με συγκινήσουν.Είχε όλο το γραπτό σου ν' αφήσει μια γλυκόπικρη γεύση μέσα μου.Δεν ξέρω αν τελικά γίνεται ή έγινε κάποιος διαγωνισμός, αλλά πιστεύω ότι η ιστορία αυτή αξίζει ιδιαίτερης προσοχής!Συγχαρητήρια κατ' αρχήν για τη συμμετοχή σου κι ύστερα για το ότι τη σκέφτηκες!Καλή βραδιά να περάσεις Ελένη μου κι ακόμα πιο όμορφο ξημέρωμα να έχεις!!!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή