Χάος στη χώρα της Αλφαβήτας

 

Τα παλιά τα χρόνια στη χώρα της Αλφαβήτας επικρατούσε  αρμονία και τάξη.  Κάθε γράμμα της αναλάμβανε την αρχηγία για ένα χρόνο και φρόντιζε όλοι να περνούν καλά.

Όταν όμως έγινε αρχηγός το Πι,   ήθελε να μείνει  στην εξουσία για Πάντα. Τα υπόλοιπα γράμματα αντέδρασαν και τότε τους κήρυξε Πόλεμο. Πήρε μαζί του το  Βήτα  και με τη  βία ανάγκαζε ένα ένα τα γράμματα  να τον ακολουθήσουν βγάζοντας  τον χειρότερο εαυτό τους.  Με  το Δέλτα έσπειρε   διχόνοια. Με το Μι μίσος.  Με το Έψιλον  έχθρα.  Πήρε μαζί του το Θήτα και ο θάνατος παραμόνευε παντού.  Με το Φι  άπλωσε τον φόβο πάνω απ’ όλη τη χώρα. Με το Χι δημιούργησε χάος.  Με το  Κάπα   έφτιαξε  κανόνια και με το Όμικρον  κατασκεύασε όλων των ειδών τα όπλα.  Έτσι με όλο αυτό το χάος  το Πι απολάμβανε την εξουσία,  ενώ τη χώρα μάστιζε  ο Πόνος,  η Πείνα και η Παρανομία.

Το Ήτα  μάταια προσπαθούσε να τους δώσει να καταλάβουν ότι όλα αυτά ήταν καταστροφικά. Ηττήθηκε! Έτρεξε στο Άλφα και το παρακάλεσε να παρέμβει.

«Εσύ  με το Άλφα σου μπορείς να δημιουργήσεις αγάπη και να θυμηθούν όλοι πόσο καλά περνούσαμε πριν» του είπε.

«Δεν φτάνει μόνο η αγάπη.  Πρέπει να βρούμε και άλλους υποστηρικτές», του είπε το Άλφα.

Έτσι άρχισαν  να πλησιάζουν μερικά από τα γράμματα που είχαν λουφάξει τρομοκρατημένα. Το  Ωμέγα πήρε το μέρος τους πρώτο,  γιατί του άρεσαν τα ωραία πράγματα. Ακολούθησαν το Γάμα, το Ζήτα, το Λάμδα και το Ξι. Ήρθε και το Σίγμα κρατώντας από το χέρι το τελικό «ς».  Μαζί τους  το Ψι  και  το Ιώτα.  Το Ρο το βρήκαν σε μια ρωγμή που είχε μπει  για να γλυτώσει από τα κανόνια  του Κάπα. Το Ύψιλον τους ύψωσε το ηθικό.  Με τα λόγια του τους θύμισε πόσο καλά περνούσαν πριν και πως αν έμεναν ενωμένοι θα κατάφερναν να φέρουν ειρήνη και πάλι στη χώρα τους.  Τελευταίο ήρθε το Νι,  το χρειάζονταν για να νικήσουν. 

Στην σύσκεψη που έκαναν αποφάσισαν πως έπρεπε να πάρουν από τον Πόλεμο,  το Έψιλον και το Όμικρον, τα δύο φωνήεντα που τους ήταν απαραίτητα,  για να δημιουργήσουν την Ειρήνη και την Ομόνοια.

«Πως όμως; Αυτό είναι πολύ δύσκολο!» φώναξαν μερικά από τα γράμματα. Το Ιώτα με το  Ψι  κάτι είπαν μεταξύ τους και μετά το Ιώτα πήρε τον λόγο.

«Έχω  μια ιδέα. Το Ψι από δω μπορεί χωρίς να γίνει αντιληπτό από κανέναν να πλησιάσει το Έψιλον και το Όμικρον και να τους ψιθυρίσει πως είναι γεννημένα να παίξουν πρωταγωνιστικούς  ρόλους και όχι να είναι δεκανίκια του Πολέμου. Πως είναι προορισμένα να δημιουργούν  Ειρήνη και  Ομόνοια».

Όλα τα γράμματα συμφώνησαν με την ιδέα αυτή και το Ψι ξεκίνησε για την επικίνδυνη αποστολή του. Σαν έφτασε στον Πόλεμο προσπάθησε να αποσπάσει την προσοχή του Έψιλον και του Όμικρον, μα ήταν τόσο μεγάλος ο θόρυβος από τα κανόνια που δεν άκουγαν τα ψιθυρίσματά του. Τελικά μπήκε μέσα στα αυτιά τους και πες πες κατάφερε να τα πείσει να εγκαταλείψουν τον Πόλεμο.

Ο Πόλεμος αποδυναμωμένος από τα δύο αυτά φωνήεντα ηττήθηκε και μαζί του και το Πι. Το Έψιλον δημιούργησε Ειρήνη. Το Όμικρον έφερε την Ομόνοια στη χώρα και κράτησε δίπλα του το Πι για να το επιβλέπει, μην αρχίσει πάλι τα ίδια.  Το Δέλτα και το Χι κατάλαβαν  το λάθος τους και για να επανορθώσουν έφεραν τη  Δικαιοσύνη και τη Χαρά.  Όσο για το Βήτα το πήρε υπό την προστασία του το Άλφα που με την αγάπη του, του έδειξε το σωστό δρόμο.

Μετά παρέδωσαν  την εξουσία στο Ρο για να γίνουν όλα ρόδινα, όπως πριν.  Και έγιναν!