Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017

Το πατρικό σπίτι


Ένα ψιλόβροχο άρχισε να πέφτει και η  Καίτη καθισμένη μέσα στο αυτοκίνητό της κοίταζε το πατρικό της σπίτι εκεί στην εσχατιά του χωριού, με δάκρυα στα μάτια. Δέκα χρόνια πέρασαν από εκείνη την ημέρα που αντί να πάει να δώσει το τελευταίο διαγώνισμα για να πάρει το απολυτήριο λυκείου, όπως είχε πει στην μάνα της, έφυγε με τον Τάκη. Τον Τάκη που με ένα δαχτυλίδι που της έβαλε στο χέρι, της έταξε γάμο και μια λαμπρή καριέρα στο τραγούδι, γιατί είχε φωνή αηδονιού η Καιτούλα, όλοι το έλεγαν στο χωριό, καθώς δεν έχανε ευκαιρία να τραγουδά σε κάθε κοινωνική εκδήλωση του σχολείου της, αλλά και του χωριού της.
Ο  Τάκης την άκουσε να τραγουδά στο πανηγύρι του χωριού και στην εβδομάδα που έμεινε εκεί ως φιλοξενούμενος ενός φίλου του,  δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Ένα τόσο  όμορφο κορίτσι και με ωραία φωνή σίγουρα θα έφερνε κόσμο στο μπουζουξίδικο που είχε στην Αθήνα.
Η μάνα της που δεν είδε με καλό μάτι τον Τάκη της έλεγε να μην τον ακολουθήσει, να μείνει κοντά της, να τελειώσει το σχολείο και να βρει μια δουλειά στην κοντινή τους πόλη. 
Η Καίτη δεν την άκουσε και έφυγε με τον Τάκη, που στην αρχή ήταν όλο γλύκες. Την έκανε πρώτο όνομα στο μαγαζί, αλλά στο χρόνο επάνω όχι μόνο δεν της έβαλε στεφάνι, αλλά της έλεγε να κάνει παρέα και στους πελάτες, γιατί οι δουλειές στο μαγαζί δεν πήγαιναν καλά και άλλα τέτοια. Η Καίτη κάθε βράδυ έλεγε στην αρχή μερικά τραγούδια και μετά  παρέα με τους πελάτες να τα πίνει ως το πρωί, ενώ ο Τάκης πίσω από την πλάτη της να κάνει τα γλυκά μάτια σε κάθε καινούργιο του απόκτημα. Δεν αναγνώριζε πια τον εαυτό της. Πολλές φορές είχε αποφασίσει να ξεφύγει, αλλά πάντα ο Τάκης με γλυκόλογα κατάφερνε να την τουμπάρει. Ώσπου χθες τον είδε με τα ίδια της τα μάτια να είναι γονατιστός μπροστά στην Ρίτα, το καινούργιο του απόκτημα, να της προσφέρει δαχτυλίδι και να της τάζει γάμο, όπως ακριβώς είχε κάνει και σε κείνη πριν από δέκα χρόνια.
Με μιας της έφυγε η θολούρα από το ποτό και από μπροστά της πέρασε σαν κινηματογραφική ταινία η ζωή της αυτά τα δέκα χρόνια.  Πως άφησε αλήθεια και πέρασαν δέκα ολόκληρα χρόνια μέσα στην βρωμιά της νύχτας. Η εικόνα του πατρικού της και η μάνα της που όλα αυτά τα χρόνια είχε απαρνηθεί ήρθαν στο νου της. Αμέσως έτρεξε στο σπίτι έριξε λίγα πράγματα σε μια βαλίτσα, μπήκε στο αυτοκίνητό της, το μόνο της απόκτημα όλα αυτά τα χρόνια και έφυγε για το χωριό της σαν κυνηγημένη. Πόσο δίκιο είχες γλυκιά μου μανούλα που με παρακαλούσες να μην ακολουθήσω τον Τάκη, σκεφτόταν. Και  να  την τώρα μπροστά στο πατρικό της να σκέφτεται τα λάθη της. 
Με μια αποφασιστική κίνηση έβαλε μπρος την μηχανή του αυτοκινήτου βγήκε από το δρόμο και μπήκε στην αυλή του σπιτιού. Η πόρτα του σπιτιού άνοιξε και πρόβαλε η μάνα! «Έλα γρήγορα μέσα παιδί μου, θα γίνεις μούσκεμα». Έτρεξε και χώθηκε στην αγκαλιά της μάνας, την ώρα που τα δάκρυά της ενώνονταν με εκείνα της βροχής. Σφιχταγκαλιασμένες μπήκαν μέσα και κάθισαν στο καναπεδάκι δίπλα στο αναμμένο τζάκι. Η μάνα άρχισε να χαϊδεύει τα μαλλιά της Καίτης ενώ ένα νανούρισμα μουρμούριζαν τα χείλη της σαν εκείνα που της έλεγε όταν ήταν μικρή για να διώχνει τους εφιάλτες από τον χαμό του πατέρα της. Κάθε νανούρισμα της μάνας βάλσαμο στην ψυχή της και τα χάδια της σαν γομολάστιχα έσβηναν τα τεράστια λάθη μιας ολόκληρης δεκαετίας.

Η υπέροχη φωτογραφία του κειμένου  ανήκει στην  Ελένη από το blog Καρυδότσουφλο,  η οποία μας προσκάλεσε να δούμε την φωτογραφία και μετά μας ρώτησε: "Εσείς, θα μου πείτε μια ιστορία;" 
 Η φωτογραφία της μου άρεσε πάρα πολύ, η πρόσκληση το ίδιο και έτσι έγραψα τούτη την ιστορία.

Φιλιά!

17 σχόλια:

  1. Πολύ συγκινητική ιστορία Ελένη μου! Και η φωτογραφία πράγματι υπέροχη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ιστορίες από την ίδια τη ζωή.
    Με συγκίνησες Ελένη μου.
    Όντως το σπιτάκι αυτό φέρνει στο νου διάφορα.
    Να είσαι καλά.
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπέροχα ζεστή ιστορία!!!!

    Να είσαι καλά Ελενακι μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ όμορφη, ζεστή και ανθρώπινη η ιστορία σου Ελένη μου σε μια πολύ αξιόλογη πρόταση κάλεσμα. Μου άρεσε πολύ. Να έχεις καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το σπιτάκι γέμισε πάλι με την αγάπη της μάνας και την ελπίδα της Καιτούλας για μια καινούρια ζωή!
    Ωραία συμμετοχή, Ελένη μου, με πικρή αρχή και λυτρωτικό τέλος.
    Καλό βράδυ! ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολύ μου άρεσε η ιστορία σου Ελενη! Πολλα μπράβο! Τελικά αυτη η εικόνα μεγάλη εμπνευση!
    Φιλια
    Σωτηρια
    www.mylittleworld.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ όμορφη ιστορία!!! με μια ζεστασιά στο τέλος που όλα τα έβαλε στη θέση τους!!!!
    Ευχαριστώ πολύ πολύ για τη συμμετοχή συνονόματη!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ ωραία η ιστορία/συμμετοχή σου, Ελένη μου! Η φωτογραφία όντως επιδέχεται ποικίλες σκέψεις και ερμηνείες. Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ελένη μου σε πόσα μονοπάτια σε παει αυτή η φωτογραφία ε; Αυτό το νανούρισμα βάλσαμο της μάνας στο τελος της ιστορίας .. στρογγύλεψε λίγο τις γωνίες που καρφωναν την καρδια της Καιτούλας..!! να περνας όμορφα φιλη μου καλό Σαββατοκύριακο..!! φιλακιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. τι ωραία και συγκινητική η ιστορία σου Ελένη... την έκανα εικόνα και μου θύμησε ταινία από παλιό σινεμα!! μπράβο, πολύ όμρφη, φιλιά πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πάλι καλά που η Καίτη αποφάσισε να ξεφύγει από τον Τάκη...
    Καταφύγιο αγάπης έγινε το σπιτάκι στην ιστορία σου!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πόσες τέτοιες ιστορίες αναμεσα μας!!! Πόσες τέτοιες κοπέλες που θαμπώθηκαν από κούφια λόγια και φρούδες υποσχέσεις;;;;
    Πολύ ομορφη η ιστορια σου Ελένη μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Συγκινήθηκα πραγματικά.. Στις ιστορίες (όπως και στα παραμύθια) είσαι μανούλα, γλυκιά μου "γιαγιούλα"... Η φωτό βέβαια τής Ελένης, δίνει ρεσιτάλ ! Πολλά φιλιά Ελένες μου ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αχ, Ελένη μου πόσο με συγκίνησες!!! Μια ιστορία από αυτές που η ζωή γράφει και ξαναγράφει, αλλά παραμένουν μοναδικές και εσύ με την υπέροχη γραφή σου την έφερες εδώ για να μας γεμίσεις συναισθήματα...
    Σ' ευχαριστώ γι' αυτό που διάβασα!
    Σε φιλώ
    Καλό μήνα
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αχ βρε Ελένη μου!!! Αυτά τα χάδια από χέρια στοργικά μπορούν να σβήσουν όντως κάθε πόνο!!! Πόσο το χάρηκα που λυτρώθηκε η Καιτούλα σου!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή