Ω! Τι κόσμος μαμά!

- Έλα προχώρα, τι περιμένεις; Κάνε πιο κει, θέλω να δω την θάλασσα. 

-Και εγώ... και εγώ... θέλω να δω τη θάλασσα, φώναξαν μερικά ακόμα χελωνάκια και τίναξαν την άμμο από πάνω τους.

-Καίει και αυτή η άμμος...

-Σουτ! μη μιλάτε, θα μας ακούσουν και τότε αλίμονο μας. Σκεπαστείτε  με άμμο γρήγορα και πείτε και στα άλλα από κάτω να κάνουν ησυχία και να περιμένουν.

-Τι συμβαίνει; Μας τρομάζεις.

-Αν βλέπατε όλα αυτά που είδα εγώ όσο σας περίμενα να βγείτε από το αυγό, τώρα δεν θα διαμαρτυρόσαστε.

-Τι είδες δηλαδή;

-Κοιτάξτε, με προσοχή όμως...Τα βλέπετε αυτά τα πουλιά από πάνω μας.

-Ναι, τα βλέπουμε. Τι πανέμορφα πουλιά που είναι, κάτασπρα και με τι χάρη  πετάνε. Θα είναι ωραίο να πετάς στον καταγάλανο ουρανό και από κάτω να έχεις τη θάλασσα. Μόνο η φωνή τους είναι λίγο τρομακτική.

-Κοίτα, κοίτα κάνουν και βουτιές, τι ωραία!

-Μην σας ξεγελάει η ομορφιά τους. Επειδή είναι ωραία δεν σημαίνει πως είναι ακίνδυνα. Ούτε να θαυμάζετε τις βουτιές τους. Αυτές οι βουτιές είναι θανατηφόρες.

-Γιατί μπορεί να κτυπήσουν;

-Όχι! Κοιτάξτε αυτό εκεί που κάνει τώρα βουτιά...το βλέπετε; Τώρα θα πετάξει πάλι προς τον ουρανό, δείτε όμως τι κρατάει στο στόμα του.

-Ένα χελωνάκι; Τρομερό! Που το βρήκε;

-Δίπλα μας απ' ότι είδα υπάρχουν και άλλες φωλιές, πάρα πολλές. Σε μερικές τα χελωνάκια βγήκαν πριν από μας. Καθώς έβγαιναν από τη φωλιά, άρχισαν να τρέχουν προς την θάλασσα. Τότε άκουσα κρωξίματα και ένα σμήνος από αυτά τα πουλιά, που μου φάνηκαν χιλιάδες άρχισαν να βουτάνε σε θάλασσα και στεριά και όταν απογειωνόντουσαν ξανά είχαν  στο ράμφος τους από ένα χελωνάκι. Σε χρόνο μηδέν είχε καταλήξει στην κοιλιά τους.  Λίγα κατάφεραν να γλυτώσουν. Από την διπλανή μας φωλιά ούτε ένα, υπολόγισα ότι θα ήταν γύρω στα πενήντα χελωνάκια. Εγώ από τύχη γλύτωσα, την τελευταία στιγμή χώθηκα στην άμμο και το πουλί έφυγε έχοντας στο ράμφος του το κέλυφος από το αυγό μου. Από εκείνη την ώρα παρακολουθώ όλο αυτό το μακελειό. Πρόλαβα να προειδοποιήσω  και τα χελωνάκια από τη φωλιά που είναι πίσω μας. Μόνο το πρώτο που ξεμύτισε δυστυχώς χάθηκε.

-Τι θα κάνουμε; Πως θα τους ξεφύγουμε;

- Θα περιμένουμε. Σε λίγο νυχτώνει. Το σκοτάδι θα μας βοηθήσει να φτάσουμε σώα μέχρι την θάλασσα.

Ο ήλιος έβαψε την θάλασσα χρυσοκόκκινη και πήγε να φωτίσει άλλες πολιτείες. Το σούρουπο άρχισε να πέφτει.

-Κοιτάξτε φεύγουν τα πουλιά. Φαίνεται πως χόρτασαν ή φοβούνται το σκοτάδι.

-Ετοιμαστείτε, όταν σας δώσω το σύνθημα θα τρέξετε προς τη θάλασσα. Καλό είναι να μείνουμε όλα μαζί. 

-Τώρα χελωνάκια! Τρέξτε!

-Μπες μπροστά, εσύ είσαι το πιο μεγάλο, θα είσαι ο αρχηγός μας.

-Οδήγησέ τα εσύ. Ακολούθησε το φως του φεγγαριού που αντανακλά στη θάλασσα. Εγώ θα μείνω πίσω για να δω αν όλα θα βγουν σώα από τη φωλιά. Όταν βρεθείτε στη θάλασσα να περιμένετε να έρθουμε όλα.

-Γρήγορα, βιαστείτε...

-Είστε πολλά ακόμα εκεί κάτω;

-Καμιά εικοσαριά ακόμη...

-Βοήθεια! Βοήθεια! Περιμένετε και εμένα. Μη με αφήνετε μόνο...Φοβάμαι...

-Τι σου συμβαίνει;

-Κάπου βιάστηκε το ποδαράκι μου και δεν μπορώ να σκαρφαλώσω.

-Μη φοβάσαι, του φώναξε το μεγάλο από ψηλά, κατεβαίνω να δω. Ελάτε μαζί μου, είπε σε μερικά από τα τελευταία χελωνάκια να με βοηθήσετε.

-Άφησέ το τώρα, είπε ένα χελωνάκι δίπλα του. Δεν βλέπεις ότι κινδυνεύουμε αν δεν φτάσουμε γρήγορα στη θάλασσα;

-Αν ήσουν εσύ στη θέση του, θα ήθελες να σε αφήσουμε;

Το χελωνάκι κατάλαβε το λάθος του και πρώτο απ' όλα άρχισε να κατεβαίνει στη φωλιά. Όταν έφτασαν στον πάτο της φωλιάς, είδαν ένα μικρό χελωνάκι να προσπαθεί να ελευθερώσει το ποδαράκι του από μια ρίζα. Τα άλλα χελωνάκια το βοήθησαν και το έσπρωξαν μαλακά προς την κορυφή της φωλιάς και μετά προς την θάλασσα.

Όταν κόντευαν να φτάσουν στη θάλασσα άκουσαν κλάματα. Κοίταξαν γύρω τους και είδαν ένα μικρό χελωνάκι να κλαίει απελπισμένο.

-Τι σου συμβαίνει, γιατί κλαις;

-Τα αδερφάκια μου πέθαναν όλα. Τα κατασπάραξαν τα πουλιά, εγώ μονάχα γλύτωσα γιατί κρύφτηκα πίσω από μία πέτρα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, πριν από λίγο κάτι μεγάλο με έπιασε, με κράτησε για λίγο στα χέρια του και μετά έβαλε μπροστά μου κάτι που άστραψε με αποτέλεσμα τώρα να τα βλέπω όλα θολά. Ευτυχώς μετά με άφησε κάτω. Τώρα δεν ξέρω τι να κάνω.

-Έλα μαζί μας. Δεν μπορείς να μείνεις εδώ. Σε λίγο θα ξημερώσει και τότε ή θα σε φάνε τα πουλιά ή θα σε κάψει ο καυτός ήλιος και θα πεθάνεις. Έλα θα σε προσέχουμε, θα σε έχουμε σαν αδερφάκι μας.

Το χελωνάκι τα ακολούθησε και όλα μαζί μπήκαν στη θάλασσα, συναντήθηκαν με τα υπόλοιπα που τα περίμεναν και  άρχισαν να κολυμπούν μακριά από την ακτή.

Σε λίγο κάτι μεγάλο είδαν να τα πλησιάζει. Φοβήθηκαν, άρχισαν να κολυμπούν προς όλες τις κατευθύνσεις.

-Σταματήστε, τους φώναξε το πιο μεγάλο. Μην απομακρύνεστε. Όλα μαζί θα αντιμετωπίσουμε και αυτόν τον κίνδυνο. "Η ισχύς εν τη ενώσει".

-Μην φοβάστε παιδιά μου. Εγώ είμαι η μανούλα σας. 

-Μαμά, είσαι τεράστια!

-Ελάτε κοντά μου. Είστε όλα εδώ για να σας μετρήσω. Ένα, δύο, τρία...πενήντα, πενήντα δύο... εξήντα... εβδομήντα, εβδομήντα ένα... Ευτυχώς είστε όλα εδώ. Αλλά εγώ εβδομήντα αυγά άφησα στη φωλιά και εσείς είστε εβδομήντα ένα...

Τότε της εξήγησαν  την περιπέτεια που είχε το χελωνάκι της άλλης φωλιάς και ότι δεν έβλεπε καλά επειδή κάτι άστραψε μπρος τα μάτια του. 

-Αχ αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν πόσο κακό μας κάνουν. Φωτογραφία του έβγαλαν και αυτό που άστραψε ήταν το φλας.

-Ποιοι είναι οι άνθρωποι μανούλα;

-Θα σας τα πω όλα κατά την διάρκεια του ταξιδιού μας. Ελάτε πείτε μου την δική σας περιπέτεια μέχρι να φτάσετε εδώ.

-Φοβηθήκαμε τα πουλιά πάρα πολύ μανούλα, γιατί δεν ήσουν εκεί να μας προστατέψεις.

-Μακάρι να μπορούσα. Κάθε μανούλα θέλει να είναι δίπλα στα παιδιά της και να τα προστατεύει κάθε φορά που κινδυνεύουν. Όμως δεν γίνεται γιατί εμείς οι χελώνες ζούμε στη θάλασσα, στη στεριά θα πέθαινα.  Βγήκα στη στεριά μόνο για να γεννήσω τα αυγουλάκια για να γεννηθείτε εσείς και μετά γύρισα στη θάλασσα και σας περίμενα. Να ξέρατε με τι αγωνία σας περίμενα.

-Γιατί δεν μας γεννούσες στη θάλασσα;

-Επειδή τα αυγά χρειάζονται ζεστασιά μέχρι να γεννηθείτε εσείς και στη θάλασσα αυτό δεν είναι δυνατόν. Όμως απ' εδώ και μπρος μέχρι να μεγαλώσετε θα είστε μαζί μου. Ελάτε να σας γνωρίσω και τον μπαμπά σας και όλοι μαζί θα πάμε στο δάσος με τα φύκια. Εκεί θα σας κρύψω  γιατί ακόμα κινδυνεύετε από τους γλάρους και από τα μεγάλα ψάρια.

-Ποιοι είναι οι γλάροι;

-Τα πουλιά που είδατε στη στεριά, γλάρους τα λένε. Θα σας μάθω και από ποια ψάρια θα πρέπει να φυλάγεστε. 

Σε λίγο όλοι μαζί άρχισαν να κολυμπούν προς το δάσος με τα φύκια. Τώρα ήταν χαρούμενα τα χελωνάκια. Κολυμπούσαν δίπλα στους γονείς τους και κοιτούσαν τα άλλα πλάσματα που κολυμπούσαν γύρω τους. Οι γονείς τους απαντούσαν και έλυναν τις απορίες για τον θαλάσσιο κόσμο που ανοιγόταν μπροστά τους.

Ξαφνικά ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε να έρχεται προς το μέρος τους.

-Κατάδυση στα δέκα μέτρα, γρήγορα! φώναξε γεμάτος αγωνία ο μπαμπάς τους. 

Σε λίγο η θάλασσα πάνω τους αναταράχτηκε, ο θόρυβος ήταν τρομακτικός. Τα χελωνάκια τρομαγμένα χώθηκαν κάτω από τους γονείς τους. Μετά έγινε πάλι ησυχία.

-Πέρασε ο κίνδυνος είπε η μαμά με ανακούφιση.

-Ταχύπλοο, είπε ο μπαμπάς. Το έχουν οι άνθρωποι και κάνουν τις βόλτες τους στη θάλασσα, χωρίς να υπολογίζουν όλους εμάς που ζούμε εδώ. Τον προηγούμενο μήνα ένα τέτοιο σκάφος τραυμάτισε ευτυχώς ελαφρά την αδερφή μου. Να τα προσέχετε παιδιά μου. Αν ακούσετε πάλι ένα τέτοιο θόρυβο να κάνετε γρήγορα κατάδυση.

Συνέχισαν το ταξίδι τους και μετά από λίγο τρία χελωνάκια άρχισαν να φωνάζουν "βοήθεια". Όλοι σταμάτησαν και η μαμά έτρεξε κοντά τους.

-Αχ αυτοί οι άνθρωποι που πετούν τα σκουπίδια τους στην θάλασσα. Μπερδευτήκατε σε μια πλαστική σακούλα, περιμένετε να σας ξεμπλέξω.  Τώρα προσέξτε με όλοι. Όταν ξαναδείτε κάτι τέτοιες σακούλες μείνετε μακριά και προπάντων μην τις φάτε. Πριν λίγο καιρό πέθανε μία χελώνα και στην κοιλιά της βρέθηκαν ένα σωρό πλαστικές σακούλες, νόμιζε πως ήταν τσούχτρες, οι τσούχτρες ξέρετε είναι ένα μεζεδάκι που αρέσει πολύ σε μας τις χελώνες, γι'  αυτό μακριά από τέτοια πράγματα.

Μετά από αυτό τα χελωνάκια συνέχισαν το ταξίδι φοβισμένα. Ταξίδεψαν άλλες δύο ημέρες. Την τρίτη ημέρα σταμάτησαν να ξεκουραστούν σε έναν ύφαλο. Γύρω τους ήταν κοράλλια σε διάφορα χρώματα και πολλά ψαράκια άλλα  κόκκινα,  άλλα κίτρινα, άλλα με ρίγες κολυμπούσαν ανάμεσά τους. Αυτή η ομορφιά έκανε τα χελωνάκια να ξεχάσουν όλα τα άσχημα που είχαν βιώσει.

Έμειναν μία βδομάδα εκεί, αλλά ήταν ώρα να ξεκινήσουν πάλι για το δάσος με τα φύκια. Μετά από δυο μέρες ταξιδιού  κόντευαν να φτάσουν στον προορισμό τους. Τότε είδαν πολλά ψάρια να κολυμπούν γρήγορα από την αντίθετη κατεύθυνση και να φωνάζουν: "γυρίστε πίσω, γρήγορα...γυρίστε πίσω".

-Τι συμβαίνει; ρώτησε ο μπαμπάς δυο συναγρίδες που περνούσαν δίπλα τους.

-Δύο τάνκερ συγκρούστηκαν μεταξύ τους και από το ρήγμα του ενός χύνεται αργό πετρέλαιο στη θάλασσα. Όσα ψάρια βρέθηκαν εκεί βρήκαν φρικτό θάνατο. Η κηλίδα έχει αρχίσει να εξαπλώνεται γρήγορα. Γυρίστε πίσω!

-Τι συμβαίνει μαμά;

-Πάλι οι άνθρωποι παιδιά μου έβαλαν το χεράκι τους, λες και προσπαθούν να καταστρέψουν τον πλανήτη. Μα αφού οι ανόητοι ζουν και αυτοί εδώ.

-Τελικά μαμά οι άνθρωποι είναι πιο επικίνδυνοι από τους γλάρους που κατασπάραξαν τόσα χελωνάκια.

-Είναι παιδιά μου, είπε η μαμά, αλλά υπάρχουν και καλοί. Πολλοί από αυτούς προστατεύουν τη φύση και το περιβάλλον. Όσο περιμέναμε να γεννηθείτε είδαμε πολλούς από αυτούς που βουτούσαν με κάτι ειδικές στολές, στη θάλασσα και έβγαζαν από το βυθό ότι σκουπίδι υπήρχε εκεί. Από πλαστικές καρέκλες μέχρι λάστιχα αυτοκινήτων και μπουκάλια. Δύτες τους λένε.

-Έχουν φτιάξει, συνέχισε ο μπαμπάς, και ένα καταφύγιο που περιθάλπουν τραυματισμένα ζώα και πουλιά. Αυτό μου το είπε ένας φίλος μου που τραυματίστηκε όταν μπλέχτηκε στα δίχτυα ενός ψαρά. Είχε ένα βαθύ τραύμα στο λαιμό του και ευτυχώς τον βρήκαν αυτοί οι άνθρωποι από το καταφύγιο και οι γιατροί του έσωσαν τη ζωή.

-Ελάτε τώρα, είπε η μαμά, ας γυρίσουμε πάλι στον ύφαλο μέχρι να δούμε τι θα γίνει με την πετρελαιοκηλίδα. Κάθε μέρα, μια ο μπαμπάς σας και μια εγώ θα σας κάνουμε μάθημα. Πως δηλαδή να αποφεύγετε τους κινδύνους που παραμονεύουν στο θαλάσσιο κόσμο μας και όχι μόνο.

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στη "Μίνι σκυτάλη #4" που διοργανώνει η Μαίρη μέσω του blog της "Γήινη ματιά".

Ένα παραμύθι για μεγάλα παιδιά, για να αφυπνιστεί η οικολογική μας συνείδηση.