Στη χώρα των πεταλούδων

Μια φορά και ένα καιρό υπήρχε μία χώρα όπου ζούσαν μόνο πεταλούδες. Την έλεγαν Πεταλουδοχώρα. Εκεί υπήρχαν πολύχρωμα λουλούδια παντού και  χιλιάδες πεταλούδες με πολύχρωμα φτερά που κανένας δεν είχε δει πιο όμορφες. Όλη μέρα πετούσαν από λουλούδι σε λουλούδι, γελούσαν, τραγουδούσαν και όλες ήταν ευτυχισμένες.

Όταν  όμως έγινε βασίλισσα η πριγκίπισσα Νεφέλη, όλα άλλαξαν. Η καινούργια βασίλισσα λοιπόν ήταν πολύ όμορφη, ίσως η πιο όμορφη από όλες τις πεταλούδες. Τα φτερά της ήταν δαντελωτά και είχαν πάνω τους όλα τα χρώματα της ίριδας. Ήταν όμως και πολύ ζηλιάρα και όταν έβλεπε κάποια πεταλούδα που είχε πιο όμορφα φτερά από τα δικά της διέταζε και την φυλάκιζαν. Κτίστηκαν φυλακές που γέμισαν με πεταλούδες, γιατί είπαμε πως στην Πεταλουδοχώρα υπήρχαν οι πιο όμορφες.

Οι περισσότερες μαμάδες-πεταλούδες άρχισαν να ανησυχούν με αυτή την εξέλιξη και προκειμένου να σώσουν τα παιδιά τους από την φυλακή, άρχισαν να βάφουν τα φτερά  των παιδιών τους με ένα γκρίζο χρώμα, ώσπου ήρθε κάποια στιγμή που όλες οι πεταλούδες που πετούσαν στην Πεταλουδοχώρα είχαν γκρίζο χρώμα, εκτός από την βασίλισσα που καμάρωνε πλέον τα πολύχρωμα φτερά της χωρίς να φοβάται πως θα εμφανιστεί κάποια πεταλούδα με καλύτερα φτερά από τα δικά της.  

Η κακία της όμως δεν σταμάτησε εκεί και έδωσε διαταγή να ξεριζωθούν όλα τα πολύχρωμα λουλούδια και να φυτεύουν μόνο λουλούδια σε κίτρινο χρώμα και χωρίς ιδιαίτερο άρωμα. Ο δικός της ο κήπος όμως είχε όλων των λογιών τα λουλούδια και επειδή ήθελε να τον απολαμβάνει μόνο αυτή, έκτισε έναν τοίχο γύρω του, ώστε να μην τον βλέπουν οι άλλες πεταλούδες. Έτσι περνούσαν τα χρόνια χωρίς να αλλάζει τίποτα.

Ώσπου μια  μέρα γεννήθηκε στην Πεταλουδοχώρα μια πεταλούδα με πολύ όμορφα φτερά. Η μαμά της την κοιτούσε και έκλαιγε.

-Γιατί κλαις μαμά, ρώτησε η μικρή πεταλούδα.

-Επειδή πρέπει να σου βάψω γκρίζα τα όμορφα φτερά σου, γιατί αν τα δουν οι φρουροί θα το πουν στην  βασίλισσα και κείνη θα διατάξει να  σε φυλακίσουν. Η μητέρα της της μίλησε ώρα πολλή για την κακιά βασίλισσα και για τους καταπιεστικούς νόμους που έβαζε.

-Μητέρα κρύψε με μέχρι να δυναμώσουν τα φτερά μου και θα βρω τρόπο να δραπετεύσω από δω και να ζητήσω βοήθεια.

-Όχι παιδί μου και άλλες πεταλούδες πριν από σένα το επιχείρησαν, αλλά ποτέ δεν μάθαμε τι απέγιναν, σίγουρα τις βρήκαν οι φρουροί των συνόρων και τις σκότωσαν.

Η πεταλούδα μας όμως κρύφτηκε για όσο χρειαζόταν, δεν κυκλοφορούσε την ημέρα, μόνο λίγο την νύχτα έβγαινε να δει τα κατατόπια και αυτό με μεγάλη προσοχή. Σε μία από αυτές τις νύχτες γνώρισε μία πυγολαμπίδα και έγιναν φίλες.

Από αυτή έμαθε πως κάπου στα σύνορα, όχι μακριά από το σπίτι της υπήρχε ένα αφύλακτο πέρασμα και πως από κει δραπέτευσαν πολλές πεταλούδες που τώρα ζούσαν ελεύθερες και ευτυχισμένες στην χώρα των πυγολαμπίδων.

-Εγώ δεν θέλω να ζήσω μακριά από τον τόπο μου, όταν ξέρω πως οι υπόλοιπες πεταλούδες  υποφέρουν και ανάμεσα τους η  μητέρα μου και οι αδερφές μου.  Θα δραπετεύσω από δω μόνο και μόνο για να ζητήσω βοήθεια, να διώξουμε την κακιά βασίλισσα και να γίνει η χώρα μου όπως ήταν τα παλιά τα χρόνια. Νομίζω πως σε δυο μέρες θα έχουν δυναμώσει και άλλο τα φτερά μου και θα είμαι έτοιμη. 

-Θα με βοηθήσεις; ρώτησε  η πεταλούδα την πυγολαμπίδα.

-Βασίσου επάνω μου, θα σου δείξω το πέρασμα και θα πηγαίνω μπροστά να φέγγω για να σου δείχνω το δρόμο. 

Πράγματι μετά από δύο μέρες όταν βράδιασε αφού αποχαιρέτησε την μητέρα της και τις αδερφές της ξεκίνησαν. Μπροστά η πυγολαμπίδα και πιο πίσω η πεταλούδα κατάφεραν να περάσουν το πέρασμα και να απομακρυνθούν αρκετά.

Την επόμενη μέρα η πεταλούδα μας συνάντησε πολλές πεταλούδες «εξόριστες» και άρχισε να τους λέει πως έπρεπε να γυρίσουν πίσω στην χώρα τους για να διώξουν την κακιά βασίλισσα και να ζήσουν εκεί χαρούμενες. Οι πυγολαμπίδες είπαν πως θα τις βοηθούσαν  δανείζοντάς τους τα φαναράκια τους για να μπουν την νύχτα στην Πεταλουδοχώρα.

-Καλά όλα αυτά είπε μία από τις πεταλούδες άντε και μπήκαμε πάλι μέσα, πώς θα διώξουμε την βασίλισσα;

-Θα σας εξηγήσω… πριν όμως έχω να πάω κάπου, τους είπε και έφυγε. Η πεταλούδα μας κατευθύνθηκε προς την χώρα των μελισσών και ζήτησε την βοήθειά τους. Η βασίλισσα Νεφέλη αν φοβόταν κάτι, αυτό ήταν οι μέλισσες. Τα παλιά τα χρόνια οι μέλισσες πήγαιναν συχνά στην χώρα των πεταλούδων να μαζέψουν γύρη από τα πανέμορφα λουλούδια που υπήρχαν στην Πεταλουδοχώρα, όμως όταν η βασίλισσα διέταξε να ξεριζωθούν όλα και να φυτευτούν εκείνα τα άοσμα κίτρινα λουλούδια δεν ξαναπήγαν προς τα εκεί.

Οι μέλισσες δέχτηκαν να βοηθήσουν τις πεταλούδες και μια νύχτα με βοηθό τα φαναράκια των πυγολαμπίδων μπήκαν στην Πεταλουδοχώρα. Το πρωί οι μέλισσες έτρεψαν  σε φυγή την βασίλισσα Νεφέλη. Από τότε κανένας δεν την ξαναείδε.

Αμέσως  έστεψαν άλλη βασίλισσα η οποία διακρινόταν για την σοφία της και εκείνη έδωσε διαταγή σε όλες τις πεταλούδες να διώξουν από τα φτερά τους το γκρίζο χρώμα  και γκρέμισε τις φυλακές και τον τοίχο που έκρυβε τον κήπο του παλατιού. Οι πεταλούδες φύτεψαν πολύχρωμα λουλούδια και στους δικούς τους κήπους και η χώρα τους έγινε και πάλι όμορφη.

               Για να ευχαριστήσουν τις πυγολαμπίδες και τις μέλισσες που τις βοήθησαν

  έκαναν ένα μεγάλο γλέντι προς τιμήν τους που κρατάει ακόμα…

Σήμερα 2 Απριλίου γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου. 2 Απριλίου είναι η μέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, έτσι έκανα αυτή την ανάρτηση με ένα παραμύθι που είχα γράψει παλαιότερα.  

Υ.Γ. Όλες οι εικόνες είναι από το διαδίκτυο και ανήκουν στους δημιουργούς τους.

Νάρκισσος

Ο Νάρκισσος είναι άραγε ένα όμορφο λουλούδι 

δημιούργημα των Ολύμπιων θεών, 

που η βαριά ευωδιά του σε ναρκώνει και

σε μαγεύει σαν  αλλοτινή Κίρκη;

Ή ένας όμορφος νέος που εγκλωβίστηκε

στην ψευδαίσθηση και την αυταπάτη,

μακριά από την πραγματικότητα

και καθηλώθηκε στη σπηλιά των αισθήσεων

σαν άλλος δεσμώτης;

Ίσως και τα δύο.

Ίσως είναι αυτός που αγνόησε την νύμφη Ηχώ

που τον καλούσε,

αυτός που δεν έδωσε σημασία στο χρησμό του Τειρεσία,

παρά έμεινε να κοιτάζει το είδωλό του 

στα ακύμαντα νερά μιας λίμνης.

Τώρα μόνο η Ηχώ απόμεινε να αντιλαλεί, 

τ' όνομά του ανάμεσα στους βράχους και

τον θυμίζουν και τα λίγα λουλούδια στην όχθη της λίμνης

που καθρεφτίζουν τα κεφαλάκια τους στα νερά της.

Narcissus-Caravaggio (1594-96)...

Γράφτηκε μετά από πρόσκληση της αλατοπαρέας

Ένα ντελικάτο λουλούδι

 

Η Τουλίπα ήταν κάποτε μια όμορφη κοπέλα που ζούσε σε μια μικρή κωμόπολη, στους πρόποδες ενός λόφου. Της άρεσαν πολύ τα λουλούδια και ο κήπος που ήταν γύρω από το σπίτι της ήταν γεμάτος με πρασιές από γαρδένιες, καμέλιες, τριανταφυλλιές, γαρυφαλλιές και στον τοίχο του σπιτιού της είχε αναρριχηθεί ένα γιασεμί.

Την αγάπη της γι' αυτά την έκανε επάγγελμα. Άνοιξε ένα ανθοπωλείο στο οποίο πωλούσε τα λουλούδια που η ίδια καλλιεργούσε και ήταν το πιο όμορφο στην πόλη. Όλοι σταματούσαν μπροστά στη βιτρίνα του και θαύμαζαν τις όμορφες συνθέσεις που έφτιαχνε και μεθούσαν από τις ευωδιές.

Πολλές φορές η Τουλίπα πειραματιζόταν  και έβγαζε καινούργιες ποικιλίες. Κάποια μέρα έκοψε στη μέση κάποιους βολβούς από διάφορα λουλούδια και αφού ένωσε δύο διαφορετικά είδη μεταξύ τους, τα φύτεψε. Από αυτή την ένωση προέκυψε ένα νέο λουλούδι όμορφο, ντελικάτο και με διακριτικό άρωμα σε ροζ χρώμα. Συνέχισε τους πειραματισμούς και κατάφερε να το φτιάξει και σε άλλα χρώματα. Μετά τα έβαλε σε πήλινα γλαστράκια και τα τοποθέτησε σε περίοπτη θέση στη βιτρίνα του  ανθοπωλείου. Οι πελάτες της τα θαύμασαν και την ρώτησαν πως ονομαζόταν το καινούργιο λουλούδι με τα τόσο ωραία χρώματα και από που το έφερε. Τους εξήγησε πως το δημιούργησε μόνη μετά από πειραματισμούς, αλλά δεν του είχε δώσει ακόμα όνομα. Τότε όλοι πρότειναν, επειδή  ήταν  όμορφο και ντελικάτο όπως η ίδια να του δώσει το όνομά της. Έτσι, λοιπόν, το λουλούδι ονομάστηκε "τουλίπα".

Το κείμενο αυτό θα το βρείτε δημοσιευμένο και εδώhttps://www.facebook.com/profile.php?id=100069426710254 και στο

ένα κείμενο, μια εικόνα 

Γράφτηκε στα πλαίσια συγγραφικής πρόσκλησης της αλατοπαρέας.

Επετειακή ανάρτηση

Αγαπημένο μου παρεάκι σήμερα εδώ έχουμε γενέθλια. Ναι, γιορτάζει το blog μου!

Πριν από 12 χρόνια δημιούργησα αυτό το blog και θέλω να σας ευχαριστήσω

που όλα αυτά τα χρόνια μου κρατάτε συντροφιά. Την ημερομηνία δεν την διάλεξα 

βέβαια τυχαία. Την διάλεξα για δύο σημαντικούς λόγους όπως θα δείτε παρακάτω.

Σας γράφω λοιπόν τι έγραψα σε κείνη την πρώτη μου ανάρτηση. 

''Ξεκινώ σήμερα 8/3/2012 την πρώτη μου ανάρτηση και την αφιερώνω σε 

όλες τις γυναίκες που με τους αγώνες τους διεκδίκησαν και διεκδικούν τα δικαιώματά τους, 

όπως ακριβώς έκαναν και οι εργάτριες των κλωστοϋφαντουργείων της 

Ν. Υόρκης στις 8/3/1857.

Επίσης την αφιερώνω και σε ένα λατρεμένο μου πρόσωπο  που σαν σήμερα 

πριν κάποια χρόνια έφυγε από κοντά μου, στον Πατέρα μου, ο οποίος 

σεβόταν και τιμούσε κάθε δίκαιο αγώνα".

Κάπως  έτσι ξεκίνησε ένα υπέροχο ταξίδι.

Από εκείνη την πρώτη ανάρτηση και μετά απέκτησα 470 πολύ καλούς φίλους,

ΕΣΑΣ, που με τιμάτε με την επίσκεψή σας στο blog μου και μου αφήνετε πολύ

όμορφα και ενθαρρυντικά σχόλια.

Ακολουθήσατε τα "Μονοπάτια της φαντασίας μου" και διαβάσατε τα

παραμύθια  μου, τις  ιστοριούλες μου, τα διηγήματά μου, ενίοτε και λίγη ποίηση.

Στις αρχές σας έδειχνα και διάφορες κατασκευές που τις συνόδευα με μικρές ιστοριούλες. 

Επίσης ταξιδέψατε μαζί μου σε μικρά οδοιπορικά και σας έγραψα τους κοινωνικούς 

προβληματισμούς μου.

Καλή συνέχεια να έχουμε αγαπημένο μου παρεάκι.

Σας αγαπώ!

Τα σημάδια της Άνοιξης

 

Η Άνοιξη ήρθε, μα την καλωσόρισαν μόνο τα παιδιά.

Εκείνα ακολούθησαν τα σημάδια της και είδαν

τα αγριολούλουδα καθώς ξεπετάγονταν από τη γη,

να λιώνουν τα χιόνια του Χειμώνα,

και ένα κούκο να κάθεται στη γαζία της αυλής

περιμένοντας τα χελιδόνια.

Είδαν δυο πεταλούδες να έχουν στήσει χορό

πάνω σ' ένα τριαντάφυλλο μικρό

και τα μυρμήγκια να ανεβοκατεβαίνουν στη φωλιά

βγάζοντας έξω το χώμα το νωπό.

Είδαν μερικά άσπρα σύννεφα, 

να σπρώχνουν τα γκρίζα προς το βορρά

και το ήλιο να τα βάφει ροδοκόκκινα,

παίρνοντας χρώμα από την παλέτα του με μια πινελιά.

Είδαν τα αστέρια να λάμπουν στην αστροφεγγιά

και το φεγγάρι δίπλα τους να χαμογελά.

Ήταν τα σημάδια της Άνοιξης που ήρθε

μα τα κατάλαβαν  και την καλωσόρισαν μόνο τα παιδιά,

δίνοντάς της δυο γλυκά φιλιά.

Θα το βρείτε και στον παρακάτω σύνδεσμο μαζί με άλλα.

https://enakeimenomiaeikona.blogspot.com/2024/02/blog-post_44.html

Καλωσόρισες Μάρτη

 «Καλώς σας βρήκα!

Είμαι ο Μάρτιος και δεν σας κρύβω ότι φέτος ήρθα λίγο μουδιασμένος με όλα αυτά που συμβαίνουν. Εγώ πάντως έχω όλη την καλή διάθεση να κάνω το καθήκον μου που είναι να ξυπνήσω την φύση, να ζεστάνω την ατμόσφαιρα για να ανθίσουν σιγά σιγά τα λουλούδια, να ζωντανέψω τα ζωάκια που είχαν πέσει σε χειμερία νάρκη και τόσο άλλα. 

Όμως οι καιροί είναι δύσκολοι,  γι’ αυτό θα ήθελα να σας συμβουλέψω και να σας επιστήσω την προσοχή για κάποια πράγματα.

Εγώ θα προσέχω τα λουλούδια μου μην κακοπάθουν από τον χιονιά, αλλά και εσείς πρέπει να προσέχετε τα δικά σας "λουλούδια"  και "βλαστάρια" γιατί εκεί έξω παραμονεύουν άγριες μέλισσες.

Θα προστατέψω τα ζωάκια που θα ξυπνήσουν από τη χειμερία νάρκη, αλλά και εσείς πρέπει να προστατεύετε τους αθώους "αμνούς" σας από τους κακούς "λύκους" που παραμονεύουν σε κάθε απόμερο σοκάκι.

Θα μεγαλώσω τις ημέρες σας, θα τους δώσω περισσότερο φως, όμως εσείς θα πρέπει να προσέχετε τα σκοτάδια που κυβερνούν τις ψυχές των κακών ανθρώπων.

Κάπου κάπου θα ρίχνω δάκρυα βροχής για να δροσίζω τη γη, αλλά σε σας θα ευχηθώ να μην δω τα μάτια σας ποτέ δακρυσμένα και αν ποτέ δακρύσουν να είναι δάκρυα χαράς.

Όταν περνά η μπόρα θα βγάζω το ουράνιο τόξο με όλα του τα χρώματα  για να χρωματίσετε όπως θέλετε εσείς τη ζωή σας και τα όνειρά σας.

Εύχομαι να περάσετε όμορφα κατά την διάρκεια των ημερών μου».

Το είχα γράψει το 2021 για την αλατοπαρέα. Το είχα ξεχάσει και μου το θύμισε το f/b

https://alatoparea.blogspot.com/2021/03/blog-post.html?fbclid=IwAR2Ftn3yp5--FrxKqVk3FNmMJITAdHwqhlDdEevFxvOG3-u50Gp7ZlxIepo

Άνοιξη ξανά

 

ΑΝΟΙΞΗ ΞΑΝΑ

Η Άνοιξη κοντοζυγώνει 

κι είναι γλυκιά η προσμονή.

Στο πρώτο της φιλί πάνω στο χώμα,

θα αναστηθεί η γη.

Στο πρώτο της χάδι

θα ξεπηδήσουν χρώματα,

θα δραπετεύσουν αρώματα.

Στο πρώτο της χαμόγελο

θα λάμψει το φως.

Η συμμετοχή μου σ' άλλο ένα παιχνίδι της Αλατοπαρέας.